ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ… ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ ή «Μωραίνει Κύριος ους βούλεται απωλέσαι»

• Γράφει ο Νίκος Ε. Σκουλάς

Είχα καταλήξει στην απόφαση να μην ξαναγράψω για την απελπιστική  πια κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει  ως χώρα και ως κοινωνία αλλά και για τις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις που μας επηρεάζουν τόσο έντονα.

Αισθάνομαι ότι, όσοι εξ ημών ασχολούμαστε μ’ αυτά τα θέματα, έχουμε γίνει κουραστικοί, προκαλώντας την πλήξη, μια και δεν έχουμε καμιά επίδραση στην ανάσχεση της κάθετα κατηφορικής πορείας που ακολουθούμε χωρίς ελπίδα σωτηρίας.

Καταλήγω λοιπόν, για μια τελευταία φορά, πριν την οριστική  κατάρρευση, ως κύκνειο άσμα ενός δυσφορούντος πολίτη, μετά από 48 χρόνια αγώνα, να τα πω, να ξεσκάσω, να εκτονωθώ, ίσως εξυπηρετώντας προσωπικό, υπαρξιακό κίνητρο.

ΠΑΛΙΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ

 

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Το κατέβασμα στην αποθήκη, σε κάθε αποθήκη, είναι δύσκολο πράγμα. Κι ας δείχνει φαινομενικά το αντίθετο. Αποδεικνύεται, ομολογουμένως, επίπονη διαδικασία. Κάθε φορά που το επιχειρώ αναλογίζομαι τι με περιμένει με το άνοιγμα της πόρτας. Πρέπει να αφιερώσεις πολύ χρόνο για να αποκαταστήσεις μια στοιχειώδη τάξη. Συχνά, ωστόσο, επιφυλάσσει εκπλήξεις που δεν μπορείς να φανταστείς.

Σε μία τέτοια κάθοδο για τη δημιουργία ελεύθερου χώρου, προκειμένου να τοποθετηθεί το σιδερένιο δοχείο με το λάδι της νέας σοδειάς, υπήρξε προς στιγμήν κάποια αναστάτωση. Από κάποια αδέξια κίνησή μου έγινε εκείνο που απευχόμουν.

ΟΙ 100 ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ... ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!!

Στο κύριο άρθρο, ο διευθυντής της εφημερίδας Liberation, ο Λοράν Ζοφρέν υπογραμμίζει το μεγάλο δίλημμα του «συμβιβασμού» ενώπιον του οποίου βρίσκεται ο έλληνας πρωθυπουργός, τον οποίο συμβουλεύει τελικά ότι «ακόμα και εάν έχει κάνει εκστρατεία σαν τον θερμόαιμο Αχιλλέα, θα πρέπει να κυβερνήσει σαν τον πολυμήχανο Οδυσσέα!». Το θέμα για μένα είναι ο τίτλος του άρθρου: Οι 100 μέρες που δεν άλλαξαν την Ελλάδα!!!!
Εγώ θα έλεγα ότι οι 100 μέρες ΑΛΛΑΞΑΝ την Ελλάδα. Έδωσαν την ευκαιρία στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού να καταλάβει την λεγόμενη "αριστερά", η οποία μάλλον δεν έχει τα όσα "προσόντα" ευαγγελιζόταν τόσα χρόνια ότι έχει.

ΔΙΑΡΚΗΣ ΝΑΥΤΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ!!!!

Θα σας πω κάτι που ίσως και να το ξέρετε... Ο Ζαν-Πολ Σαρτρ [τον αναφέρω επειδή τυχαίνει να τον ξαναδιαβάζω τούτες τις μέρες] μιλάει για τη ναυτία της στιγμής όπου συνειδητοποιείται η ύπαρξη. Όμως εγώ πρέπει να μιλήσω και για τη διαρκή ναυτία την πιο κοινή, αφότου ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Τσίπρα... Εδώ που τα λέμε, στεναχωριέμαι λιγάκι διότι οι Συριζαίοι δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι δεν τους χλευάζουν μονάχα οι Ευρωπαίοι αλλά ολόκληρο το σύμπαν!!!!

ΘΕΟΜΠΑΙΧΤΗΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Η παροδική έξοδος από τη μεγάλη πόλη αποδεικνύεται πάντα αφετηρία έντονου προβληματισμού. Όλο και κάτι αποκομίζεις από τον απλό κόσμο της υπαίθρου που συναναστρέφεσαι. Στο καφενείο μιας κωμόπολης διαδραματίζεται η σκηνή. Ένα λαμπρό απόγευμα. Με τον ανοιξιάτικο ήλιο να μην λέει και να δύσει. Κάτω απλωνόταν ο καταπράσινος κάμπος, στον οποίο δούλευαν ασταμάτητα πολλοί. Ο συνομιλητής μου ήταν ένα σεβάσμιο πρόσωπο. Τα ροζιασμένα δάχτυλα των χεριών του αποκάλυπταν τη συνεχή πάλη του για δεκαετίες με τη φύση. Καφές και συζήτηση για διάφορα θέματα. Από την ιστορία της περιοχής ώς τον τόπο καταγωγής του καθενός. Η διάθεση πολύ καλή.

ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ;;;; ΑΞΙΖΕΙΣ ΓΙΑ ΔΥΟ!!!!!!

Καλά τα σχόλια, η πολιτικολογία, η παραπολιτική, το καθημερινό ξεκατίνιασμα, το διαδίκτυο, αλλά υπάρχουν και τα... ΒΙΒΛΙΑ!!!!! Μου φαίνεται πως θ' αρχίσω να κρίνω τις φίλες και τους φίλους από το βιβλίο που διάβασαν από την αρχή του έτους μέχρι σήμερα... Λοιπόν, κάντε κάτι γιατί θα κάνω... ανακρίσεις!!!! Η καταφυγή, στα βιβλία, είναι το «παραμύθιον γλυκύ ανθρωπίνης ατυχίας». Οι σύγχρονες εφιαλτικές κοινωνίες γνωρίζουν ότι όπου τα μέτρα ξεπερνάνε τον άνθρωπο, η ψυχή συντρίβεται. Και ξέρουμε πολύ καλά, ότι η ψυχική ερήμωση είναι αποτέλεσμα της απώλειας κάποιου στοιχείου που συνένωσε τον άνθρωπο με το σύμπαν ως αίσθηση.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΛΕΞΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ!!!!

Έπρεπε να είχαν αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας πολύ νωρίτερα για έναν απλό λόγο: για να ξεγυμνωθούν!!!! Είναι ερασιτέχνες και δεν υπάρχει περίπτωση ούτε με την συνήθεια να καλυτερέψουν τα πράγματα για τους ανθρώπους που μας κυβερνούν. Δεν έχουν σχέση ούτε με ηθική ούτε με πολιτισμό. Λένε ψέματα, είναι υποκριτές και προσπαθούν να μας πείσουν να ζήσουμε κι εμείς στην εικονική πραγματικότητα στην οποία αυτοί ζουν.

ΣΤΙΧΟΥΡΓΙΚΗ ΑΣΤΟΧΙΑ

 ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Ο Οδυσσέας Ιωάννου, παραχώρησε συνέντευξη προ ημερών στη δημοσιογράφο Κατερίνα Μπακογιάννη (περιοδικό «Κ», της εφημερίδας «Η Καθημερινή», τεύχ. 620, 19 Απριλίου 2015, σ. 12-13). Σε αυτή, μιλά αναλυτικά για τις τελευταίες κινήσεις του στον χώρο της δισκογραφίας και του θεάτρου, που ομολογουμένως είναι αξιοσημείωτες.

Ο γνωστός στιχουργός, μεταξύ άλλων, λέει με απόλυτη φυσικότητα τα εξής καταπληκτικά:

«Εάν δεν υπήρχε το τραγούδι, δεν θα ήμουν τίποτα. Θα σας πω κάτι ακραίο. Έχω μπροστά μου δύο κουμπιά. Πατάω το ένα κουμπί και εξαφανίζεται η Ακρόπολη. Πατάω το άλλο κουμπί και εξαφανίζεται ο δίσκος “Άξιον Εστί”. Μη με βάλετε στο δίλημμα. Μπορεί να ξυπνήσετε χωρίς την Ακρόπολη αύριο. Το “Άξιον Εστί” είναι η Ακρόπολή μου».

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΛΕΞΟΤΑΝΙΛ !!!!!!!

Κάποτε, στο ξεκίνημα της δημοσιογραφικής καριέρας μου, ντρεπόμουν να πω ότι είμαι δημοσιογράφος γιατί είχα την τύχη να έχω δάσκαλο έναν μεγάλο της Δημοσιογραφίας, τον ΚΩΣΤΑ ΝΙΤΣΟ, που με τη δική του διεύθυνση τα ΝΕΑ έφτασαν σε κυκλοφοριακά ύψη - ακόμα και 300.000 φύλλα ημερησίως. Σήμερα, πλέον, πάλι ντρέπομαι να λέω ότι υπήρξα δημοσιογράφος ή ότι ακόμα είμαι δημοσιογράφος, διότι ο χώρος "κατοικείται" ως επί το πλείστον από αγράμματους, ανιστόρητους και κατευθυνόμενους δημοσιογράφους που εργάζονται στο πλαίσιο των αρχών της επιχείρησης από την οποία πληρώνονται.

ΕΧΟΥΜΕ ΕΛΠΙΔΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ;;;;

Αυτή η πολιτική κατάσταση τελικά δεν είναι βαρετή ή δεν μας αφήνει να παραδοθούμε στη βαρεμάρα. Είναι τόσο περίπλοκη, τόσο ανόητη. Ωστόσο, διαπιστώνω ότι αυτό που κάνουμε ή δεν κάνουμε οι περισσότεροι είναι να περιμένουμε!!! Τι να περιμένουμε;; Εδώ η περίπτωση με παραπέμπει σε θεατρικό έργο ή σε κάποιο μυθιστόρημα όπου, παθητικά και χωρίς να έχουμε κάποιου είδους συμμετοχή, περιμένουμε τον θάνατο του ήρωα ή των ηρώων. Τώρα θα με ρωτήσετε ποιος είναι ο ήρωας και ποιοι είναι οι ήρωες!!! Ο καθένας ας γράψει το δικό του έργο για να βρει την απάντηση.

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΠΕΘΑΜΕΝΩΝ!!!!!

Τρεις μέρες ήσαν αρκετές για να ξαναδώ με άλλη ματιά αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία μας κι ένιωσα μια βαθιά απογοήτευση για την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει, για τις κακές σχέσεις που έχουν δημιουργηθεί μεταξύ μας, για το άθλιο παρόν και το άγνωστο μέλλον μας… Αλλά πόσο άθλιο είναι το δικό μας παρόν;;; Είμαστε με αλυσίδες ή χωρίς αλυσίδες. Είμαστε φυλακισμένοι ή ελεύθεροι να επιλέγουμε τη δυστυχία μας;;; Πώς θα βγούμε από την κρίση – σώοι και σοφότεροι ή άρρωστοι και περισσότερο οργισμένοι;; Ποιοι θα είναι οι εχθροί μας πλέον – οι πολιτικοί, οι μεγάλες δυνάμεις, οι αγορές ή εμείς οι ίδιοι;;; Μακριά λοιπόν από την τύρβη της αθηναϊκής καθημερινότητας αναζήτησα ένα ξεχασμένο βιβλίο…

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Μέρα μνήμης και μεγάλης περισυλλογής η σημερινή. Χρειάζεται να μας προβληματίζει όλους. Το ίδιο ερώτημα, πενήντα περίπου χρόνια μετά, εξακολουθεί να αιωρείται. Πώς μπόρεσε μια ολιγάριθμη ομάδα μεσαίων αξιωματικών να καταλύσει τόσο εύκολα τους δημοκρατικούς θεσμούς και να επιβάλλει ένα επαχθές καθεστώς που επιβίωσε για μία επταετία; Οι απόψεις για το ζήτημα διίστανται.

Άσχετα από τις απόψεις που διατυπώνονται ένα πράγμα είναι βέβαιο. Η Δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967 αποτέλεσε από τις μελανότερες περιόδους της νεοελληνικής ιστορίας. Συνιστούσε σοβαρή οπισθοδρόμηση από τις προσπάθειες ανόρθωσης της χώρας, ύστερα από τις μεγάλες περιπέτειες των προηγούμενων δεκαετιών. Ακόμη και σήμερα ρίχνει βαριά τη σκιά της στα πράγματα της χώρας.

ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Ύστερα από τις ολιγοήμερες διακοπές η ανώμαλη προσγείωση στην αδυσώπητη πολιτική πραγματικότητα. Μόνο θλίψη σε κυριεύει από τα όσα βλέπεις να εξελίσσονται καθημερινά.

Πριν από λίγες μέρες παρακολουθούσα από το τηλεοπτικό κανάλι της Βουλής των Ελλήνων τη συζήτηση για τρέχοντα θέματα. Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να διαπιστώσω την κατεύθυνση προς την οποία κινείται η χώρα. Πολύ γρήγορα ωστόσο το ειλικρινές ενδιαφέρον για τα όσα κυοφορούνται μετατράπηκε σε τραυματική εμπειρία.

Τον λόγο έλαβε, κάποια στιγμή, ο Υπουργός Εσωτερικών Νίκος Βούτσης, προκειμένου να δώσει απαντήσεις στις ενστάσεις που διατύπωναν βουλευτές των κομμάτων της Αντιπολίτευσης για το κυβερνητικό έργο.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ…

Μιας και έκανα μια ανάρτηση [στο face book] για τον Κόντογλου, που μου τον θύμισε ο φίλος μου ο Εμίρης, στην χτεσινή μας συνάντηση στο Epoca, με αφορμή ένα εξαίρετο κείμενο με τίτλο «Αθεΐα, το καύχημα της εποχής μας» [πού πήγε και το ξετρύπωσε;;;], λέω να σταθώ σ’ ένα ζήτημα που σχετίζεται με τον Θεό.

Τι είναι το πρόβλημα του Θεού;;; Είναι, καταρχήν, ένα πρόβλημα ανθρώπινο, που αφορά στις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, και στο οποίο ο καθένας δίνει λύση με την ζωή του ολόκληρη και η λύση που του δίνει αντανακλά στη στάση που επέλεξε απέναντι στους άλλους ανθρώπους και τον εαυτό του.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ

Βράδιασε. Κουράστηκα. Ήμουν σε εγρήγορση σήμερα, παρακολουθώντας τις εξελίξεις. Και είμαι απελπισμένος. Δεν βλέπω φως. Νιώθω ότι γίνονται διεργασίες διάφορες, ερήμην του δυστυχισμένου λαού που αδυνατεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει και που μπερδεύεται και δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει. Δεν χρειάζονται, ωστόσο, πολλά να έχει κανείς για να μπορεί να τοποθετείται στις εξελίξεις. Ο ορθολογισμός φτάνει, αλλά για να λειτουργήσει πρέπει να υπάρχει η ελευθερία της επιλογής. Θα ήταν καλό λοιπόν αυτόν τον ορθολογισμό που λέω να τον διαθέτουν αν όχι όλοι, τουλάχιστον οι περισσότεροι.

ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Η απόδραση από τη μεγάλη πόλη και τα προβλήματά της, έστω και για λίγες μέρες, αποδεικνύεται εξαιρετικά επωφελής. Σου προσφέρει τη δυνατότητα, μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον, που το σκηνοθετεί με τον καλύτερο τρόπο η Άνοιξη, να κουβεντιάσεις με γνωστούς και φίλους τα προβλήματα που απασχολούν όλους σας. Οι συζητήσεις και τα αθώα πειράγματα δεν σταματούν. Ξεκινούν από το πρωί και συνεχίζονται όλη την ημέρα. Μέσα σε ένα τέτοιο ευφρόσυνο κλίμα απελευθερώνονται διαθέσεις και κανείς δεν νιώθει να καταπιέζεται από τη δύσκολη καθημερινότητα.

Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις βρίσκονται πάντα στο επίκεντρο των συζητήσεων. Τα σχόλια ένθεν κακείθεν ποικίλλουν. Σε τέτοιες στιγμές, το μυαλό είναι πάντα σε εγρήγορση και προσπαθείς να καταγράψεις πρόσωπα, ιδέες και αντιλήψεις.

Αφού Η ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ, τότε μόνη καταφυγή... τα βιβλία!!!!!

Άρχισα τη ζωή μου, όπως δίχως άλλο θα την τελειώσω: ανάμεσα στα βιβλία. Στο γραφείο του παππού μου είχε παντού βιβλία. Δεν άφηνε να τα ξεσκονίζουν παρά μόνο μια φορά το χρόνο, τον Οκτώβρη που ανοίγουν τα σχολεία. Δεν είχα μάθει να διαβάζω, κι όμως ένιωθα από τώρα δέος γι' αυτές τις όρθιες πέτρες: ίσιες ή γερτές, αραδιασμένες σφιχτά σαν τούβλα στα ράφια της βιβλιοθήκης ή κρατώντας αρχοντικά τις αποστάσεις τους σαν αλλέες με μονολιθικά μνημεία, αισθανόμουνα πως από κει κρεμόταν η ευημερία της οικογένειας.

ΔΕΝ ΣΩΖΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ!!!!!

Όταν ο Ζαν-Πολ Σαρτρ δημοσίευσε τις «Λέξεις» του το 1964, έδωσε μια συνέντευξη στην εφημερίδα Le Monde, για να διαλύσει ορισμένες παρεξηγήσεις που είχε προκαλέσει το βιβλίο του, αλλά η συνέντευξή του εκείνη τον εξέθετε στον κίνδυνο να προκαλέσει κι άλλες… Αφού έδινε κάποιες εξηγήσεις σχετικά με την ένταξη και αποχώρησή του από το τότε Κομμουνιστικό Κόμμα.  Όταν έκοψε τις σχέσεις του με το κόμμα αποφάσισε να γράψει την αυτοβιογραφία του για να δείξει «πώς ένας άνθρωπος μπορεί να περάσει από τη λογοτεχνία σε μια δράση που παραμένει δράση διανοουμένου».

ΜΙΑ ΠΕΔΙΑΔΑ ΣΕ ΣΥΓΧΥΣΗ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Όλοι, από τους οποίους ζήτησα σχετικές πληροφορίες, ήταν κατηγορηματικοί. Η πεδιάδα, η μεγαλύτερη του νησιού, αποτελεί από τις πιο εύφορες περιοχές του. Καταλαμβάνει μεγάλη έκταση. Τη διασχίζει, από τη μια άκρη της ώς την άλλη, ο Γεροπόταμος. Είναι από τις πιο όμορφες και ζωντανές περιοχές της Κρήτης.

ΑΝΑΣΤΑΣΗ 2015 !!!!

Είναι κάποιες στιγμές που η φαντασία λειτουργεί ερήμην μου. Δεν ρωτάει. Αρκεί μια παλιά φωτογραφία, το διάβασμα ενός βιβλίου, οι στίχοι ενός αγαπημένου ποιητή που έρχονται αυθορμήτως στο νου, ένα παλιό γράμμα, μια κάρτα, οι κουβέντες που αντάλλαξα με ένα αγαπημένο πρόσωπο… 

Έτσι αρχίζει η περιδιάβαση σε άλλες εποχές, που γλύκαναν την καρδιά μου και τώρα κοιμούνται στις σελίδες και της δικής μου προσωπικής ιστορίας. Κλείνω τα μάτια και βλέπω… Και τι δεν βλέπω;;; Η μνήμη είναι μια ατελείωτη γραμμή κι εγώ πάνω της κινούμαι δαιμονισμένα. Αγαπημένα πρόσωπα, χαμόγελα, γειτονιές που έζησα, δρόμοι που περπάτησα, η έρημη Πατησίων που έτρεχα σαν τρελός με την Φλορέτα, οι δάσκαλοί μου,  κορίτσια που ερωτεύτηκα,  οι εκδρομές με τους φίλους…

ΣΥΡΙΖΑ: ΑΝΑΣΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ή ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ;;;;;;;;

Εάν κανείς παρακολουθεί με προσοχή όσα λένε καθημερινά οι φωστήρες της αριστεροδεξιάς κυβέρνησης, θα χρειαστεί φάρμακα για να συνέλθει. Η μια ανοησία μετά την άλλη. Κι αναρωτιέμαι αν τα λένε συνειδητά ή μας κάνουν πλάκα. Όπως  λόγου χάρη ο υπουργός Εσωτερικών Νίκος Βούτσης [ή αλλιώς ο υπουργός των "μπάτσων" - κι ας με συγχωρήσουν οι συμπαθείς αστυνομικοί, των οποίων ο μισθός είναι γύρω στα ...  600 ευρώ!!!!], που μιλώντας στην κοινοβουλευτική επιτροπή που επεξεργάζεται το νομοσχέδιο για τις φυλακές είπε: «Προβληματιζόμαστε από όσα γίνονται αλλά δεν έχουν το εύρος και το βάθος του παρελθόντος. Υπάρχει μια ανάσα ταυτόχρονα στον κόσμο που ζει σε ένα πλαίσιο πιο δημοκρατικό»!!!
Τον είδα την ώρα που τα έλεγε αυτά και χαμογελούσε. Θεέ μου, χαμογελούσε και μάλιστα έδειχνε ευχαριστημένος...

ΠΑΝΟΥΣΗΣ: ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ;;;;

Η περίπτωση του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη Γιάννη Πανούση αγγίζει τα όρια της αναισχυντίας. Παρακολουθούσα τις χθεσινές δηλώσεις του και απορούσα με το ανέμελο ύφος του που έδειχνε άνθρωπο χωρίς υποχρεώσεις και κυβερνητικές ευθύνες, που αμπελοφιλοσοφούσε για τα όσα δυσάρεστα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στη χώρα και ιδιαίτερα στην Αθήνα. Και αναφέρομαι στις καταλήψεις της Νομικής, του Πολυτεχνείου, της Πρυτανείας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, την εισβολή στο χώρο της Βουλής, την αναγραφή συνθημάτων στις προσόψεις της Βουλής και φυσικά στις καταστροφές που σχεδόν καθημερινά λαμβάνουν χώρα στην πρωτεύουσα.

ΑΝΩΦΕΛΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Το άρθρο του Γιάννη Πανούση, Αναπληρωτή Υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, το οποίο δημοσιεύτηκε με πηγαίους τίτλους πριν από λίγες μέρες στην εφημερίδα «Τα Νέα», μου προκάλεσε εντύπωση. Όχι όμως για τους λόγους που προβλήθηκαν από τα έντυπα και τα ηλεκτρονικά μέσα.

Διάβασα το άρθρο πολύ προσεκτικά και με δυσκολία συγκράτησα την οργή μου. Οι επισημάνσεις του συντάκτη του για την πορεία, προς την οποία έχουν οδηγηθεί το τελευταίο διάστημα τα πράγματα της χώρας, με ευθύνη κυρίως της Αριστεράς, είναι απολύτως ορθές. Αποτελούν, ωστόσο, κοινότoπες διαπιστώσεις. Τις έχουν επαναλάβει κατά κόρον αρκετοί διανοούμενοι τα τελευταία χρόνια, εισπράττοντας τη χλεύη συναδέλφων τους, που τοποθετούν τον εαυτό τους στον αριστερό χώρο.

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ !!!!!

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Η ζωή, ορισμένες φορές, παίζει περίεργα παιχνίδια. Καλά μας το έλεγαν οι μεγαλύτεροι αλλά εμείς δεν τους δίναμε και μεγάλη σημασία. Τους αντιμετωπίζαμε ειρωνικά. Να, όμως, που είχαν δίκιο!

Εξηγούμαι:

Τρόικα = Θεσμοί (Brussels Group, Athens Group)

Μνημόνιο (Master Financial Assistance Facility Agreement) = Κύρια Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης της Ελλάδας (Master Financial Assistance Facility of Greece)

Έπεται συνέχεια, από την πλευρά της Κυβέρνησης, το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Ο κατάλογος των λεκτικών μεταμφιέσεων, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα είναι μακρύς. Η πραγματικότητα, τεχνηέντως, αποκρύβεται.

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΤΗΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ

Caillebotte, Gustave, The Man on the Balcony c1880

Η σιωπή ποτέ δεν ήταν λύση, δεν ήταν διέξοδος, δεν ήταν η απάντηση σ’ έναν κόσμο ταραγμένο, δεν ήταν η σωστή στάση απέναντι σε ό,τι μας καταπιέζει, σε ό,τι επιβάλλει στα μυαλά των ανθρώπων μονάχα εικόνες και παραλύει τη σκέψη. Γι’ αυτό γράφω, μιλάω, σχεδιάζω, ονειρεύομαι… Κι ας κάνω λάθη. Ωστόσο, πρέπει να πω ότι δεν έχω το αίσθημα της ενοχής που κανονικά θα έπρεπε να το έχουν εκείνοι που σιωπούν ή εκείνοι που εμφανίζονται ως οι αρχάγγελοι μιας νέας εποχής που δίνουν παραγγέλματα και υπαγορεύουν αποφάσεις.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ.... Ο ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ!!!!!

Φόρο τιμής στη μνήμη του Δημήτρη Χριστούλα, ο οποίος στις 4 Απριλίου του 2012 έβαλε τέλος στη ζωή του στην πλατεία Συντάγματος, απέτισε η πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Αυτή είναι η είδηση που συνοδεύεται και από τη σχετική φωτογραφία της προέδρου της Βουλής να στέκεται περίφροντις μπροστά σ' ένα δέντρο, όπου έχουν καρφιτσώσει τη φωτογραφία του αυτόχειρα και διάφορα σημειώματα. Δεν "τρώγεται" με τίποτα η προσπάθεια των ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ να δείξουν ότι υπηρετούν τον ΛΑΪΚΙΣΜΟ και η συμ περιφορά τους είναι ενορχηστρωμένη στις επιταγές του.

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΡΙΕΜΕΝΟ ΠΛΗΘΟΣ!!!!!

Η ταινία Μακριά από το Αγριεμένο Πλήθος ([Far From the Madding Crowd] είναι δράμα παραγωγής 1967 βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τόμας Χάρντι, σε σκηνοθεσία Τζον Σλέσιντζερ. Πρωταγωνίστρια της ταινίας ήταν η Τζούλι Κρίστι στο ρόλο μιας νεαρής και πανέμορφης Αγγλίδας, η οποία κατά την βικτωριανή περίοδο, προκαλεί τον πόθο σε τρεις άνδρες που τη διεκδικούν. Πλάι στην Κρίστι εμφανίζονταν  οι Τέρενς Σταμπ, Πίτερ Φιντς και Άλαν Μπέιτς. Ο σκηνοθέτης με την ταινία του  καυτηρίαζε τους ξέφρενους ρυθμούς και τα ήθη της αγγλικής κοινωνίας της δεκαετίας του '60, μεταφέροντας το θεατή στη βικτωριανή Αγγλία. Ήταν μια ταινία που άφησε εποχή, καθώς λέμε, και βέβαια αποτυπώθηκε στη μνήμη και για τους εξαιρετικούς ηθοποιούς, αλλά και για το ιδεολόγημά της.

ΟΙ ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ ΦΑΝΤΑΣΙΩΝΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΩΣ... ΑΡΙΣΤΕΡΟ!!!!!!

Το άρθρο του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη Γιάννη Πανούση ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων όχι στην ελληνική κοινωνία, αλλά στους κόλπους του κυβερνώντος κόμματος. Και οι αντιδράσεις εκδηλώθηκαν με δηλώσεις και συνεντεύξεις, αλλά το Μέγαρο Μαξίμου κάλυψε τον Πανούση, καθώς κυβερνητικές πηγές ανέφεραν το μεσημέρι ότι τα όσα ανέφερε στο άρθρο «δεν αφορούν ούτε την πολιτική της κυβέρνησης, ούτε κυβερνητικά στελέχη, ούτε τις πολιτικές δυνάμεις που τη στηρίζουν»!!!! Μα είναι αστείο. Δηλαδή, ο Πανούσης έγραψε το άρθρο για τους νεοδημοκράτες, τους Πασόκους, τους Κουκουέδες ή για μένα;;; Είναι ηλίου φαεινότερο ότι το έγραψε για το κόμμα που τον έκανε υπουργό, αφού ο ίδιος ανήκε πριν στη Δημοκρατική Αριστερά του Κουβέλη.

ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 1936;

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Η μετεκλογική σύμπλευση του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, έφερε νέα δεδομένα στην ελληνική πολιτική σκηνή. Το μέτωπο, που δημιουργήθηκε, είναι εκρηκτικό. Σε αυτό, κάποιες φορές, συμφύρονται ιδανικά, η σταλινική και η μεταξική ιδεολογία. Δύο, το ίδιο αποκρουστικές, αντιλήψεις. Από χείλη, υποτίθεται αρμοδίων, εκστομίζονται το τελευταίο χρονικό οι πλέον αντιδραστικές θέσεις. Παρακολουθώντας τις, διαπιστώνουμε αμήχανα, πως συνιστούν άτακτη οπισθοδρόμηση σε εποχές προβληματικές για τη χώρα μας.

ΣΥΡΙΖΑ και ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: ΟΠΟΥ ΦΥΣΑΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ!!!!!!

[πρωτοσέλιδο των ΝΕΩΝ]

Κι ενώ επικρατεί ένα γενικό μπάχαλο στους πανεπιστημιακούς και άλλους χώρους, η κυβέρνηση μοιάζει ανίκανη ή ηθελημένα αδρανεί να δώσει λύσεις για να υπάρξει μια εύρυθμη λειτουργία των πανεπιστημίων. Και δεν έφτανε μονάχα η δικιά της αβελτηρία, έρχεται και η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ να δείξει τις μονίμως επαναστατικές διαθέσεις της και με ανακοίνωσή της καλεί την κυβέρνηση να μην επιτρέψει επέμβαση των ΜΑΤ στην κατάληψη της πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Οι δυνάμεις καταστολής δεν έχουν καμία θέση στο Πανεπιστήμιο. Το φοιτητικό κίνημα και συνολικά η πανεπιστημιακή κοινότητα πρέπει να υπερασπιστούν το άσυλο και να κρατήσουν με τη μαζική τους παρουσία τις αστυνομικές δυνάμεις έξω από αυτό» σύμφωνα με τη νεολαία του κυβερνώντος κόμματος.

Πλημμύρες στις Σέρρες... ύπνος στου Μαξίμου!!!!!

Το ένα μετά το άλλο πλημμύρισαν τα χωράφια στον νοτιοανατολικό κάμπο των Σερρών, καθώς τα αναχώματα δεν κατόρθωσαν να συγκρατήσουν τα ορμητικά νερά του Στρυμόνα. Αναφέρεται ότι περισσότερα από 25.000 στρέμματα είχαν πλημμυρίσει σε Αχινό, Ίβηρα και Μαυροθάλασσα, αφού τα αναχώματα στο Πατρίκι και τον Αχινό δεν άντεξαν την πίεση του νερού και έσπασαν... Κι ο κόσμος περιμένει από... πού;;;;

Το κράτος καθεύδει μακαρίως ή δεν προλαβαίνει ν' ασχοληθεί με τέτοια θέματα αφού έχει αλλού στραμμένη την προσοχή του... Πώς θα αντιπολιτευτεί την... αντιπολίτευση!!!! Πώς θα εξουδετερώσει τους πολιτικούς αντιπάλους, πώς θα πει ψέματα στον ελληνικό λαό, πώς ο πρωθυπουργός θα κάνει πασαρέλα στους δρόμους της Αθήνας για να θαυμάσουν την απλότητά του. Δεν ασχολείται το κράτος γιατί απλώς οι υπουργοί του δεν προλαβαίνουν να κάνουν δηλώσεις αντιφατικές και να διαψεύδουν ο ένας τον άλλον!!!!

Απεβίωσε η δημοσιογράφος Παρασκευή Κατημερτζή

ΔΕΝ μου έρχονται λέξεις για να εκφράσω την λύπη μου για την αγαπημένη φίλη και συνάδελφο, την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΤΗΜΕΡΤΖΗ. Μια απέραντη θλίψη, ένιωσα διαβάζοντας το άρθρο της Μαργαρίτας Πουρνάρα στην Καθημερινή, που το παραθέτω. Με την Παρασκευούλα συνεργαστήκαμε και ήμασταν φίλοι και μόνο καλές αναμνήσεις έχω. Ήταν μια γλυκύτατη γυναίκα, πολύ καλή δημοσιογράφος, ευγενέστατη, φιλική. Τέτοιοι άνθρωποι σπανίζουν. Κρατώ σαν φυλακτό ένα δώρο που μου είχε κάνει μετά από ένα ταξίδι της στο Μεξικό.
Γεια σου Παρασκευούλα

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΟΥΡΝΑΡΑ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 2/4/2015
Η είδηση βύθισε στο πένθος την δημοσιογραφική οικογένεια. Η Παρασκευή Κατημερτζή, από τους πρωτοπόρους του πολιτιστικού ρεπορτάζ έχασε την μάχη με τον καρκίνο σήμερα Πέμπτη. Σε ηλικία μόλις 65 ετών, η αγαπητή σε όλους συνάδελφος που έγινε γνωστή από την αρθρογραφία της στην εφημερίδα “ Τα Νέα”, «έφυγε» από την ζωή ύστερα από σύντομη νοσηλεία. Για όλους εμάς που την είχαμε ζήσει από κοντά, σε ρεπορτάζ και αποστολές, ο πόνος είναι βαθύς: δεν χάνουμε μόνο μια εξαιρετική πένα, μια φωνή ψύχραιμη, έναν δημοσιογράφο με αγάπη και γνώση για την τέχνη αλλά και μια πολύ καλή φίλη, μια τρυφερή ψυχή, έναν άνθρωπο ακέραιο, γλυκό, πρόθυμο να μοιραστεί και να βοηθήσει.

ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ: ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ!!!!!

Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν χορδαῖς καὶ ὀργάνῳ [από τους Ψαλμούς, 150.4]

Φυσικά για τον πρωθυπουργό και αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, τον Αλέξη Τσίπρα, μιλάω. Το επικοινωνιακό επιτελείο του έχει σχεδιάσει τα πάντα με λεπτομέρειες. Κάθε κίνησή του, κάθε ομιλία, κάθε έξοδός του, κάθε ταξίδι του είτε στο εσωτερικό της χώρας είτε στο εξωτερικό. Έχει οργανωθεί μια επιχείρηση που ακολουθείται κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. 

Από την ημέρα που ανέλαβε την κυβερνητική εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν υπάρξει άπειρες καταστροφές από τα φυσικά φαινόμενα και δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι κατακλυσμιαίες βροχές και οι συνακόλουθες πλημμύρες σε διάφορες περιοχές της  βόρειας Ελλάδας έχουν προκαλέσει πολλές καταστροφές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Σέρρες, όπου βρίσκονται σε απελπισία αγρότες και έμποροι μετά τις καταστροφικές πλημμύρες. Διαβάζω τις σχετικές ανταποκρίσεις και θλίβομαι. Οι άνθρωποι όντως θα περάσουν «μαύρο Πάσχα», όπως είπε κάποιος εκεί. 

ΑΙΔΩΣ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛειοι.

• ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΣΚΟΥΛΑΣ

• Οι αταίριαστοι εταίροι της συγκυβέρνησης αποφάσισαν να τιμωρήσουν τους πυροσβέστες αθωώνοντας τους εμπρηστές.

Διαβάζω την είδηση και τρελαίνομαι: «Κατατέθηκε η πρόταση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής σχετικά με την υπαγωγή της Ελλάδας στο καθεστώς των μνημονίων και της επιτήρησης και για κάθε άλλο ζήτημα που σχετίζεται με την εφαρμογή και υλοποίηση των Μνημονίων. Η πρόταση υπογράφεται και από τους βουλευτές των ΑΝΕΛ.

 

ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

• Ο Κατρούγκαλος τοποθέτησε πρόεδρο στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης την σύζυγο του Παρασκευόπουλου. 
• Ο Ξυδάκης διόρισε τον αδελφό της Ρένας Δούρου ως σύμβουλό του 
• Ο Κοτζιάς διόρισε τον πρωτοξάδελφο του πρωθυπουργού ως σύμβουλό του  
• O αναπληρωτής υπουργός Ναυτιλίας Θ. Δρίτσας «συγκατοικεί» στο υπουργικό συμβούλιο με τη σύζυγό του, αναπληρώτρια υπουργό Μετανάστευσης Τασία Χριστοδουλοπούλου.

Αυτό δεν είναι απλώς οικογενειοκρατία, νεποτισμός ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε, αλλά αγγίζει πλέον την διαφθορά που είναι μόνιμη πληγή της ελληνικής δημόσιας διοίκησης και της κοινωνίας. Δεν του ήταν αρκετή η δική του περιπέτεια του Κατρούγκαλου, που ακόμη απασχολεί την κοινή γνώμη, έρχονται τώρα και οι επιλογές του να διαμορφώσουν ένα τοπίο απεχθές. Την ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΚΑΜΤΣΙΔΟΥ, συμβία / σύντροφο / σύζυγο του υπουργού Δικαιοσύνης Νίκου Παρασκευόπουλου, επέλεξε για τη θέση του νέου επικεφαλής στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης (ΕΚΔΔΑ).

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΣΥΡΙΖΑ!!!!!

Η πραγματικότητα δεν είναι τόσο προφανής και απλή όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Μερικά από τα πράγματα που έχουμε δεχθεί ως αληθινά είναι εμφανώς λάθος. Δυστυχώς δεν το αντιλαμβανόμαστε αμέσως. Και μερικές φορές πρέπει να σκύψουμε επισταμένως σε κάποιο θέμα για να καταλάβουμε και να βγάλουμε ένα σωστό συμπέρασμα που να αγγίζει την αλήθεια.