Η ΓΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ...

"Το γέλιο είναι διαχρονικό", αφού το βλέπω στο πρόσωπό σου, αλλά "η φαντασία δεν έχει ηλικία", και είναι προνόμιο όλων μας.
Ο καθένας μπορεί να φαντάζεται οτιδήποτε...
Κι αφού "τα όνειρα είναι για πάντα", ο καθένας μπορεί να ονειρεύεται ό,τι θέλει και για πάντα!!!!
Ενώ εσύ τώρα δεν είσαι πια πρόσωπο, αλλά μια άσαρκη αίσθηση...
Εγώ, ένας κανονικός άνθρωπος που δεν μου έχει δοθεί η ύστατη χάρη να βγαίνω από τον σταθμητό εαυτό μου, να δοκιμάζω τη γεύση της αβύσσου, να χάνω την πίστη μου σε ιστορίες με ειρμό, λογική αλληλουχία, σταθερό περίγραμμα.
Η προσήλωσή μου στα φαινόμενα είναι τόσο πιο φανατική όσο ο φόβος μου, μήπως δεν αληθεύουν, δυνατότερος.
Φοβάμαι;
Ασύνειδα.
Έχω την αίσθηση ότι κρέμομαι στο χάος.
Από την αγωνία του μετεωρισμού, μόνο τούτο έχει περάσει στην ψυχή μου: η ανάγκη να στερεώνομαι σε λαβές, που τις κρατώ με πάθος, τις κάνω υπόθεσή μου, κι αν δοκιμάσει κανείς να μου τις πάρει, του τις χτυπάω στο κεφάλι.