Άλλη μια φωτογραφία που με παραπέμπει σε μιαν εποχή δύναμης, ενθουσιασμού, πάθους και αγάπης για το θέατρο και την Τρίπολη.
Τέσσερα χρόνια, με μια ετοιμότητα σχεδόν αυτοματική, έδωσα την αγωνία μου για να ορθοποδήσει το Φεστιβάλ Τρίπολης.
Ήταν η προσωπική μου περιπέτεια και όπως αποδείχτηκε δεν ήταν η περιπέτεια της πόλης που αγάπησα. Και θυμήθηκα την Τρίπολη και το φεστιβάλ τώρα που παραδόθηκε έτοιμο, φρέσκο, ανανεωμένο, ολοκαίνουργιο το Μαλλιαροπούλειο Θέατρο για το οποίο είχα γράψει κι ένα βιβλίο. Δεν θέλω να πω περισσότερα. Οι πολίτες της Τρίπολης έχουν το λόγο. Δικό τους είναι το θέατρο κι ελπίζω ότι θα το αξιοποιήσουν με τον καλύτερο τρόπο.
No comments:
Post a Comment