Ο κυνηγημένος!!!

Εγώ θα το θεωρούσα "λιποταξία" εάν δεν σχολίαζα, με λίγες κουβέντες, την εμφάνιση του Γιώργου Παπανδρέου στις εργασίες του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ. Συμμερίζομαι απολύτως τον ενθουσιασμό των φίλων και υποστηρικτών, που πήραν μια βαθιά ανάσα γιατί έτσι ο Γιώργος ήταν σα να τους έλεγε ότι είναι ΠΑΡΩΝ!! Κι έτσι άλλωστε θα μπορούσε κανείς να εκλάβει την εκεί παρουσία του.

• .......................................

Όμως η περίπτωση του Γιώργου μου φέρνει στο μυαλό μια μεγάλη φυσιογνωμία της ευρωπαϊκής ιστορίας, τον Λέοντα Τρότσκι, τον επαναστάτη που υπήρξε από τους πρωτεργάτες της Οκτωβριανής επανάστασης και που κατατρεγμένος από τον σταλινισμό βρέθηκε στο Μεξικό και τελικά δολοφονήθηκε από το "μακρύ χέρι" της Γκεπεού, δηλαδή του Στάλιν. Φυσικά κανείς και ποτέ δεν πίστεψε ότι ο Τρότσκι ήταν προδότης, έτσι δηλαδή όπως τον παρουσίαζε η σταλινική προπαγάνδα...

• .......................................

Και για να έρθω στα δικά μας... Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν πίστεψα ποτέ ότι "εγκλημάτησε" κατά της χώρας.  Αυτό θα ήταν μια υπερβολή που πιστώνεται στην απελπισία όλων εκείνων που το πιστεύουν, διότι έπρεπε να βρεθεί κάποιος για να τον λιθοβολήσουν! Αλλά το γεγονός ότι ο Παπανδρέου γυρίζει από δω κι από κει, σε όλο τον κόσμο, δίνοντας διαλέξεις και συμμετέχοντας στις διαδικασίες της Σοσιαλιστικής Διεθνούς της οποίας είναι πρόεδρος, δίνει την αίσθηση ενός κυνηγημένου. Δίνει συγχρόνως την ευκαιρία στους φανατικούς εχθρούς, πολιτικούς αντιπάλους και μη, να βγάζουν καθημερινά χολή εναντίον του. Κι επειδή του Γιώργου δεν του ταιριάζει να είναι "αναχωρητής" ή σ' αυτή την δύσκολη συγκυρία για την χώρα να απουσιάζει, καλό είναι να ξανασκεφτεί ηρεμότερα τα πράγματα, γιατί είμαι βέβαιος ότι ο τάραχος των παθών θα σβήσει σιγά-σιγά και όλοι είναι υποχρεωμένοι, χωρίς προκαταλήψεις να δουν το χρέος τους απέναντι σ' αυτό τον τόπο.

• Δεν μπορώ να κρίνω με κομματικά κριτήρια την παρουσία του Παπανδρέου στο συνέδριο, την ώρα που απουσίαζε ο Βενιζέλος, ο άνθρωπος δηλαδή που συνωμοτώντας τον πέταξε από την πρωθυπουργία και ανέλαβε ο ίδιος την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.

Είμαι βέβαιος ότι και ο ίδιος ο Παπανδρέου ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει πώς βλέπει τη δική του σχέση με το ΠΑΣΟΚ (του Βενιζέλου). Θέλει να είναι μια παρένθεση στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή στο μαυσωλείο των προέδρων ή να ξαναμπεί στο κέντρο της επίσημης Ιστορίας;;; Είναι αλήθεια ότι γι' αυτόν "τερματίστηκαν" όλα κάπως συνοπτικά κι ελαφροσυνείδητα. Δεν θα μείνω λοιπόν, στην χαρμόσυνη υποδοχή του στο χώρο του συνεδρίου, γιατί πλέον δεν είμαι φίλαθλος. Θέλω να πιστεύω ακόμη ότι σύμφωνα με όσα λέει και πράττει σ' ένα ευρύτερο χώρο, ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, μάλλον θεωρεί ότι δεν έχει τελειώσει η πολιτική σχέση του με την Ελλάδα. Όμως αν δεν βιαστεί, τα χρόνια περνάνε, η τάξη των συμπολεμιστών του αραιώνει, οι φίλοι σκορπίζουν κι ο ίδιος όσο "καλογυμνασμένος" και σκληραγωγημένος και εάν είναι, κάποια στιγμή θα νιώσει αποκαρδιωτική την πίκρα της μεταστροφής που τον έφερε από το θρίαμβο του Κινήματος κι από την κορυφή της εξουσίας στον κολασμένο και άνυδρο κύκλο του κυνηγημένου. 

• Εξάλλου δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι το σημερινό ΠΑΣΟΚ χτίζεται στις προδιαγραφές που έχει βάλει ο σημερινός αρχηγός του, κι αυτό το ΠΑΣΟΚ, όπως έχω ξαναγράψει, εμένα προσωπικά δεν μ' ενδιαφέρει.