Από τα θύματα της τάσης αυτής ήταν και ο Ζαν-Πολ Σαρτρ, μαζί με τη σύντροφό του, τη Σιμόν ντε Μποβουάρ. Τους κατηγόρησαν για χίλια δυο πράγματα. Αμαρτίες για τη Μποβουάρ, που είχε εραστή και οι επιστολές αποδεικνύουν του λόγου το αληθές (και στην Ελλάδα δημοσιεύτηκαν σχετικά αποσπάσματα).
Ωστόσο, θυμάμαι πριν λίγα χρόνια κι ένα φυλλάδιο που κυκλοφόρησε κάποιος άγνωστος, με το ψευδώνυμο Ζιλμπέρ Ζοζέφ, κατηγορώντας τους δυο επιφανείς της γαλλικής διανόησης, ότι δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
- ................................
Ο Σαρτρ κατηγορείται, λόγου χάρη, για ένα άρθρο που έγραψε σε μια, επαμφοτερίζουσα πολιτικώς, εφημερίδα – καθώς και για το ότι (με τεχνάσματα) κατάφερε ν’ αποσπάσει από τις γερμανικές αρχές κατοχής την άδεια ν’ ανεβάσει τις «Μύγες» και το «Κεκλεισμένων των θυρών».
Ο Σαρτρ κατηγορήθηκε επίσης γιατί δεν αντιτάχθηκε σθεναρά στον αντισημιτισμό της εποχής.
Όλα αυτά αναπτύχθηκαν με πάθος από τον «ανώνυμο» συγ-γραφέα του φυλλαδίου – που μιλάει για θέματα γνωστά, βάζοντάς τα όμως κάτω από ένα φως που έχει μια απόχρωση ύποπτη, με έντονο ένα κυρίως χρώμα: το κίτρινο!
Ένα χρώμα που πολυφοριέται παντού – και στην Ελλάδα…
No comments:
Post a Comment