Είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε τη.. δυστυχία μας!!!

Όταν «έπεσαν» (ή κάποιοι τα γκρέμισαν) τα κομμουνιστικά καθεστώτα, όπως επίσης κι εκείνα των αραβικών χωρών, πολλοί αναθάρρησαν ότι ο κόσμος αλλάζει προς το καλύτερο. Φυσικά οι εξελίξεις κάθε άλλο παρά πιστοποίησαν αυτή την πορεία προς μια καλύτερη εποχή. Ωστόσο , πριν προχωρήσω, θέλω να σημειώσω ότι δεν θα υπερασπιστώ τα προηγούμενα εκείνα καθεστώτα, αλλά απλώς παίρνω αφορμές για τις σκέψεις που ακολουθούν, σε συνάρτηση βεβαίως με τις σημερινές κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές καταστάσεις. Κι όπως όλοι θα έχουμε διαπιστώσει, σε όλα αυτά τα κράτη που πέρασαν σε μιαν άλλη εποχή είτε ανώδυνα είτε μετά από εμφύλιες πολεμικές συρράξεις ή ξένες επεμβάσεις, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ζουν σε παραδείσους. Αυτό που μπορεί να πει κανείς είναι ότι αυτοί οι λαοί είναι πλέον ελεύθεροι να επιλέξουν τη… δυστυχία τους! Οι συνθήκες που σήμερα επικρατούν γενικώς δεν επιτρέπουν αισιοδοξία. Κι αν υπάρχει αισιοδοξία είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά.

• Υπάρχει ένας κανόνας που λέει ότι πολιτική ελευθερία δεν υπάρχει μέσα σε συνθήκες οικονομικού καταναγκασμού. 

Μια ψευδαίσθηση πάντως ήταν η αίσθηση ότι η άνοδος του βιοτικού επιπέδου μπορούσε να εξασφαλίσει την πολυπόθητη ελευθερία! Είναι φαύλος κύκλος….

Πρέπει να συλλογιστούμε προσεκτικότερα την έννοια της ελευθερίας που ΔΕΝ είναι μια φαντασίωση αστική. Γιατί έχει αποδειχτεί ότι βρισκόμαστε όλοι στα σταυροδρόμια όπου φυσάνε χίλιοι άνεμοι και όσα χρήματα και να διαθέτει κανείς, θα παραδέρνει σαν ζαλισμένο κοτόπουλο.

• Μήπως η ελευθερία για την οποία πιστεύαμε ότι είναι άμεσα συναρτημένη με την οικονομική μας δυνατότητα και ευμάρεια, δεν είναι παρά μια έννοια ασκητική;

Τα πρόσφατα γεγονότα που τραυματίζουν και ταλαιπωρούν τους ευρωπαϊκούς λαούς και ιδιαιτέρως τη δική μας χώρα αλλά και την ομογάλακτη Κύπρο, έχουν σαφώς σχέση με την διεθνή πολιτική αλλά όμως μην ξεχνάμε ότι πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά σ’ αυτό το στάδιο αν για να εξασφαλίσεις κάποιες προϋποθέσεις ανεξαρτησίας, πρέπει να έχει όσο γίνεται και λιγότερες ανάγκες.

• Είναι ανάγκη πάντως αυτή η εμπειρία των τελευταίων χρόνων, όπου είμαστε στριμωγμένοι στα δυο στενά, να μας κάνει σοφότερους και πιο προσεκτικούς και όχι πιο πονηρούς.