ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΙΣ ή ΠΟΙΟΣ ΞΕΧΑΣΕ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΤΙΣ ΒΡΥΣΕΣ!

O δημοσιογράφος Γιώργος Δ. Κ. Σαρηγιάννης (έγραψε στα Νέα, 25/5/2006, ότι το Θέατρο του Νότου «μετράει», κατά τη γνώμη του, «έξι απ’ τις καλύτερες παραστάσεις της χρονιάς») ρώτησε: Στις τελευταίες συνεντεύξεις σας δείχνατε ιδιαίτερα απαισιόδοξος και μιλούσατε για επικρεμάμενη απόφαση να κλείσετε το «Θέατρο του Νότου». Το σκεφτόσασταν σοβαρά ή ήταν λίγο «ηθικός εκβιασμός»;

Ο σκηνοθέτης Γιάννης Χουβαρδάς, ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου του Νότου, απάντησε: «Το πίστευα. Και θα το κάνω αν οι εξαγγελίες για τις επιχορηγήσεις δεν υλοποιηθούν όπως εμείς οραματιζόμαστε. Χωρίς να εκληφθεί, παρακαλώ πολύ, ως προειδοποίηση προς κανένα. Αλλά αυτό το θέατρο χρειάζεται να έχει μια οντότητα οικονομική…». («Tο θέατρο δεν γίνεται να υπάρξει ως μαγαζάκι». Ο Γιάννης Xουβαρδάς και ο Θωμάς Mοσχόπουλος για τα 15 χρόνια του «Θεάτρου του Nότου». Δεκαπέντε χρόνια έκλεισε το «Θέατρο του Nότου». Που αναγγέλλει ένα ρεπερτόριο οκτώ παραστάσεων για την επόμενη σεζόν. Τα Νέα, 17/6/2006).

Επειδή εμείς πληρώνουμε, ας ρίξουμε μια ματιά στην ιστορία των επιχορηγήσεων, σε ό,τι αφορά το Θέατρο του Νότου. Θα έχουμε τα παρακάτω στοιχεία: 198 εκατ. (τριετής σύμβαση, 1997-1998), 90 εκατ. (2001-2002), 90 εκατ. (2002-2003), 290.000 ευρώ (2003-2004), 290.000 ευρώ (2004-2005)… Δηλαδή, 575.635.000 δρχ. ή 1.689.317,681 ευρώ για την περίοδο 1997-2005! Χρειάζεται καμιά φορά να παίρνει το λόγο ο δάσκαλος της αριθμητικής για να εξετάζει αν τα αριθμητικά προβλήματα λύνονται με τους κανόνες των μαθηματικών. Ας σιωπήσουν ο ευπαθής αναγνώστης και ο ευσυγκίνητος θεατής, παραμένοντες στο ρόλο του οπαδού ή του θαυμαστή. Οι συνιστώσες του πολιτισμού έχουν και αριθμητικές αναφορές και πρέπει να σταθμίσει κανείς τις καταστάσεις.

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να διατηρεί το όραμά του και να το τροφοδοτεί, θυσιάζοντας ενδεχομένως και δικές του, προσωπικές ελευθερίες. Όμως όλοι, κι ο καθείς ξεχωριστά, έχουν τοποθετηθεί σε διαφορετική σκοπιά και η αντίληψη για την τέχνη και τη ζωή πειθαρχεί στην προσωπική σκοπιμότητα. Λοιπόν, η επιδοκιμασία και η αποδοχή δεν σημαίνει αυτομάτως ότι το κράτος ανοίγει τις βρύσες των εκατομμυρίων και τις ξεχνά ανοιχτές!