ΟΙ ΘΕΑΤΡΙΚΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ

Μήπως τώρα που άλλαξε ο καλλιτεχνικός διευθυντής στο Εθνικό Θέατρο πρέπει η Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων να εξετάσει εκ νέου τη στάση της απέναντι στο πρώτο θέατρο της χώρας κι επιπλέον να στείλει έναν "καθαρόαιμο" θεατρικό συγγραφέα να την εκπροσωπήσει στο διοικητικό συμβούλιο; Δεν λέω ότι ο συνθέτης κ. Κατσαρός έχει προβλήματα ο άνθρωπος. Απλώς θεωρώ ότι πρέπει να πάει κάποιος θεατρικός συγγραφέας που να έχει λόγο και να υπερασπίζεται με σθένος το (νεο)ελληνικό θεατρικό έργο. Δεν θέλω να είμαι μάντης κακών αλλά φοβάμαι ότι θα συνεχιστεί η ίδια κατάσταση, όπως και επί (αειμνήστου) Κούρκουλου. Θα πηγαίνει ο καλλιτεχνικός διευθυντής στο Δ.Σ. θα ανακοινώνει όσα θα έχει αποφασίσει και το Δ.Σ. θα επικυρώνει.

Αν τα μέλη του Δ.Σ. δεν θέλουν να είναι "γλάστρες", τότε είναι ανάγκη να κινητοποιηθούν. Αν και πιστεύω ότι το θέατρο γενικώς είναι "ενός ανδρός αρχή" (θαρρώ πως το έχει πει σε μια συνέντευξή του ο Σπύρος Ευαγγελάτος)... Τέλος πάντων, θέλω να πω ότι οι φίλοι μας Συγγραφείς θα πρέπει να σταματήσουν τον "κλεφτοπόλεμο" μέσω του Δελτίου τους και να οργανώσουν τη δράση τους για την προώθηση του νεοελληνικού έργου. Τι έκαναν όταν ο Χουβαρδάς (που επιχορηγείται ως Θέατρο του Νότου) πλουσιοπάροχα, για να δικαιολογήσει την "υποστήριξή" του στο νεοελληνικό έργο, καλούσε συγγραφείς και τους ζητούσε ένα έργο για να διαβαστεί σε "αναλόγιο"; Ας ελπίσω ότι δεν θα συμβεί το ίδιο και στο Εθνικό Θέατρο! Αντί να παίζονται νεοελληνικά έργα, θα διαβάζονται σε "αναλόγιο" κι αν το κοινό ανταποκρίνεται, τότε θα παίρνουν το δρόμο για τη σκηνή!

ΥΓ. Μήπως θα έπρεπε οι αγαπητοί συγγραφείς να σταματήσουν και τον "πόλεμο" που έχουν ανοίξει με τον δημοσιογράφο Γιώργο Σαρηγιάννη; Ο Σαρηγιάννης είναι από τους ελάχιστους, μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού, συντάκτες τού (εν γένει) πολιτιστικού ρεπορτάζ που αγαπάει τη δουλειά του, γνωρίζει το αντικείμενό του και... ας μου βρουν ένα δημοσιογράφο που να έχει δει τόσες θεατρικές παραστάσεις όσες αυτός. Είναι απλή αριθμητική: ο Γιώργος γνωρίζει όσο λίγοι το θέατρο και δεν πρέπει να του αμφισβητεί κανείς τις προθέσεις. Σε τελευταία ανάλυση όταν δεν κάνει ρεπορτάζ, γράφει τις απόψεις του κι έχει κάθε δικαίωμα γι' αυτό. Λοιπόν, χρειάζεται... ειρήνη για χάρη του θεάτρου! Ο εχθρός δεν είναι ο Σαρηγιάννης...