Μετά από μια μακρά περίοδο (ευεξήγητης) σιωπής, σε λίγο πρόκειται να κυκλοφορήσουν τα "Δρώμενα".Ένα θεατρικό περιοδικό, το πρώτο τεύχος του οποίου εμφανίστηκε το 1984 (ήταν, όποιος θυμάται, η χρονιά Orwell...).
Συνεργάτες του περιοδικού ήσαν άξιοι άνθρωποι του θεάτρου (καθηγητές, συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, κριτικοί κ.ά.).
Σε άλλο σημείωμα θα παρουσιάσω αναλυτικά τα περιεχόμενα των πρώτων τευχών. Θα σταθώ στο τεύχος 13, που ήταν αφιερωμένο στο σύγχρονo Αγγλικό θέατρο. Το Μάιο του 1995 κυκλοφόρησε ένα τεύχος αφιερωμένο στον θεατρικό συγγραφέα Ιάκωβο Καμπανέλλη και στη συνέχεια, ένα τεύχος αφιερωμένο στον επίσης θεατρικό συγγραφέα Μάριο Ποντίκα.
Τώρα, μια νέα περίοδος ανατέλλει για τα "Δρώμενα". Έχει ετοιμαστεί ένα εξαιρετικό τεύχος, αφιερωμένο στον διάσημο Ιρλανδο-γάλλο πεζογράφο και θεατρικό συγγραφέα Samuel Beckett. Μερικά από τα περιεχόμενα: Σταθμοί στην ιστορία του Μπέκετ, Godotmania (Peter Hall), Ο Μπέκετ στο Παρίσι (Herbert Mitgang), I Can't go on, Alan. I'll go on (Robert Brustein), Ο Μπέκετ απέδωσε απόλυτα τη θλίψη, τον οίκτο και την απώλεια (συνέντευξη της ηθοποιού Billie Whitelaw στον James Knowlson), Το σώμα στο θέατρο του Μπέκετ (Pierre Chabert), Το σώμα στο σώμα του θεάτρου του Μπέκετ (S.E. Gontarski), Αναθεωρώντας τον εαυτό του: Η ερμηνεία ως κείμενο στο θέατρο του Μπέκετ (S.E. Gontarski), Κανένα σύμβολο δεν ήταν σκόπιμο: μια μελέτη του συμβολισμού και της νύξης στο Περιμένοντας τον Γκοντό (Michael Gurnow), Οι ευτυχισμένες μέρες του Sam (John Calder), και άλλα. Μην τα μαρτυρήσω όλα - ν' αφήσω και εκπλήξεις!
1 comment:
Άντε, καιρός ήταν για τα Δρώμενα. Και μάλιστα για τον Μπέκετ. Μπράβο!
Περιμένω να διαβάσω.
Post a Comment