"ΈΦΥΓΕ" Ο ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ - Ο ΦΑΙΔΩΝ ΛΕΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Δεν είχε σωθεί το καντηλάκι του. Όμως μια κακιά στιγμή ήρθε όταν κάποιοι υπάλληλοι της καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων, σε μια λογομαχία έξω από τη Γραμματεία Τύπου, τον έσπρωξαν κι ο φίλος μας, ο Φαίδων Λεοντόπουλος έπεσε και χτύπησε. Στο νοσοκομείο του πρόσφεραν τις απαραίτητες βοήθειες, και πήγε σπίτι του. Εκ των υστέρων αναρωτιέμαι γιατί οι γιατροί τον άφησαν να φύγει και δεν έκαναν εξαντλητικές εξετάσεις! Την Τρίτη (6.2.2007), λοιπόν, το βράδυ, γύρω στις 10, φεύγοντας από τον Δεληολάνη (τα γράφω όπως μου τα ιστόρησε ο κοινός φίλος μας, ο Σταμάτης) στην Καλλιθέα και γυρίζοντας σπίτι του, περίπου στα εκατό μέτρα, ο Φαίδων δεν άντεξε - γονάτισε κι άφησε την τελευταία του πνοή στο δρόμο! Ήταν εμβολή... Όχι ρε γαμώτο, δεν έπρεπε. Καλός δημοσιογράφος, σοβαρός άνθρωπος, εξαιρετικός φίλος, σεμνός (αλλά και παθιασμένος) συνδικαλιστής με αξίες για τις οποίες πάλευε έντιμα και στα πλαίσια της δημοκρατικής ευπρέπειας. Ό,τι και να πούμε, τίποτε δεν μπορεί να απαλύνει την απώλεια! Θα μας λείψει ο Φαίδων... Κι όπως ξέρει ο καθένας, οι φίλοι μας και γενικώς οι δικοί μας άνθρωποι δεν πεθαίνουν ποτέ, εφόσον οι ζωντανοί τους μνημονεύουν!