ΜΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ

 

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Η συντροφιά, που έχει δημιουργηθεί με επίκεντρο την Αίγινα, έχει διάρκεια. Αποτελείται από κρατικοδίαιτους πολιτικούς μηχανικούς, άεργους πολιτικούς, φιλόδοξους δημοσιογράφους και δημιουργικούς, μέσα στην ασάφειά τους, οικονομολόγους.

Όλοι τους, γνωρίζονται από χρόνια. Στο νησί διατηρούν πολυτελείς εξοχικές κατοικίες, στις οποίες φιλοξενούν τους κατά καιρούς επισκέπτες τους, ορισμένοι από τους οποίους δεν έχουν καταφέρει ακόμη να αποκτήσουν μόνιμη στέγη.

Στον προορισμό τους, καταφθάνουν σταδιακά όλοι, με τις γυναίκες και τα παιδιά τους. Ύστερα από την ολοήμερη περιπλάνησή τους σε γνωστά μέρη του νησιού και την απόλαυση των γευστικών φαγητών του, κανονίζουν τη συνάθροισή τους, αργά το απόγευμα, σε ένα σπίτι. Συνήθως, επιλέγουν εκείνο του ηλικιωμένου πολιτικού μηχανικού.

Τα πρώτα θέματα συζήτησής τους, ύστερα από την εντατική δουλειά της εβδομάδας, περιστρέφονται γύρω από τα επαγγελματικά ενδιαφέροντά τους. Όταν αυτά εξαντληθούν, ασχολούνται με άλλα προβλήματα, γενικότερου ενδιαφέροντος. Ο σχολιασμός της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας καταλαμβάνει την πρώτη θέση στις προτιμήσεις. Οι απόψεις για το τι έγινε και για το τι θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί, κάτω από διαφορετικές συνθήκες, είναι ατελείωτες.

Η κουβέντα για την πολιτική κατάσταση συνεχίζεται, με τα ίδια πομπώδη λόγια, κατά τη διάρκεια του πλούσιου γεύματος. Ορισμένες φορές, δεν λείπουν οι αντεγκλήσεις ως προς ένα ζήτημα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, επεμβαίνει πάντα ο ηλικιωμένος, φιλόξενος ιδιοκτήτης της κατοικίας. Τα λόγια του, είναι αφοπλιστικά: «Σιγά τώρα που θα χαλάσουμε τις καρδιές μας. Θα γίνουν όλα!». Ύστερα από την παρέμβασή του ηρεμούν κάπως τα πνεύματα. Μεταξύ τυρού και αχλαδίου, ορισμένες φορές, λαμβάνονται κρίσιμες αποφάσεις.

Κι ενώ τα παιδιά, που έπαιζαν ώς τότε στον κήπο ή κολυμπούσαν στην πισίνα, νυστάζουν και αρχίζουν να αποτραβιούνται για ύπνο στα δωμάτιά τους, έρχεται η ώρα της χαλάρωσης για τους μεγαλύτερους.

Στο μεγάλο τραπέζι απλώνεται η πράσινη τσόχα για το απαραίτητο ψυχαγωγικό παιχνίδι. Το τραπέζι, είτε παραμένει στο σαλόνι είτε μεταφέρεται κάτω από τις φυλλωσιές των δένδρων του κήπου. Όλα εξαρτώνται από την εποχή πραγματοποίησης της συνάντησης.

Οι συμμετέχοντες στο καρέ, αφοσιώνονται για ώρα στο παιχνίδι. Κατά προτίμηση στο πόκερ. Δεν είναι λίγες οι φορές που παίζεται ένα διόλου ευκαταφρόνητο χρηματικό ποσό, που αυξάνεται θεαματικά με την πάροδο του χρόνου.

Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, μέσα σε απόλυτη ησυχία, οι παίκτες οργανώνουν μεθοδικά τις κινήσεις τους. Μεγάλη σημασία δίνεται στις μπλόφες. Τις έχουν αναγάγει σε ύψιστη τέχνη. Εκεί, διατείνεται ο ηλικιωμένος, που έχει και μεγαλύτερη πείρα, στηρίζονται όλα.

Ο μπλοφατζής, διατηρώντας την ψυχραιμία του σε υπέρτατο βαθμό, χρειάζεται να πείσει τους αντιπάλους του ότι διαθέτει πολύ καλό χαρτί και να τους φοβίσει ώστε να πουν πάσο. Οι τρόποι που μετέρχεται για να επιτύχει τον στόχο του ποικίλλουν.

Η συγκεκριμένη τακτική, από όποιον την επιχειρεί, αποτελεί κατά κάποιο τρόπο απονενοημένο διάβημα: μπορείς να κερδίσεις ή να χάσεις μεμιάς όλη την παρτίδα.

Μια τέτοια, αρνητική συνήθως κατάληξη, προκαλεί το γέλιο και τα πειράγματα των παρευρισκόμενων. Οικτίροντας τον ηττημένο, του χτυπούν καθησυχαστικά την πλάτη, λέγοντάς του πως την επόμενη φορά θα σταθεί πιο τυχερός.

Σε αυτή τη θέση βρίσκεται συχνά ένας νεαρός, μόλις έχει περάσει τα σαράντα, συνδαιτυμόνας. Αν και δεν έχει εξοικειωθεί ακόμη με το πόκερ επιμένει να επιδίδεται σε μπλόφες, με ολέθριες συνέπειες για τον ίδιο.

Μετά το τέλος του παιχνιδιού, αφού μεσολαβήσει το απαραίτητο ποτό για να διατηρηθούν ξύπνιες οι αισθήσεις, η παρέα συνεχίζει απτόητη τη συζήτηση για την αλλαγή της κοινωνίας.

Κατά τη διάρκειά της ακούγονται οι πιο εξωφρενικές απόψεις. Είναι όμως δικαιολογημένοι. Μόνοι τους είναι και δεν έχουν ανάγκη κανένα. Ας πουν και μια κουβέντα παραπάνω. «Σιγά, τώρα, που θα δώσουμε και εξηγήσεις», λέει κάθε τόσο ο θυμόσοφος ηλικιωμένος. Ο αργός τόνος του λόγου του είναι ιδιαίτερα πειστικός.

Ύστερα από ένα τόσο κοπιαστικό βράδυ, μέσα σε έντονη συγκίνηση, αποσύρονται όλοι, τα ξημερώματα πλέον, στα κρεβάτια τους για ύπνο.

Όλα τα παραπάνω παιχνίδια, κάποια καλοκαιρινή νύχτα, κάτω από το φως του φεγγαριού, είναι απολύτως θεμιτά. Μοιάζουν με αθώες κινήσεις αργόσχολων, που, κατ’ αυτό τον τρόπο, ξεγελούν την αφόρητη πλήξη τους.

Η προσπάθεια μεταφοράς τους στη ζωή, ωστόσο, είναι πολύ επικίνδυνη. Φέρνει τραγικά αποτελέσματα και πόνο. Πολύ πόνο...

Ιδίως, όταν από μια κίνηση κάποιου μπλοφατζή, κρίνεται το μέλλον μιας χώρας και των κατοίκων της για πολλά χρόνια.

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ