ΠΡΟΣΜΕΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Δεν μας άξιζε τέτοια τύχη.

Όλα πλέον, στην κυριολεξία, κρέμονται από μία κλωστή.

Τα κόκαλα των γονέων μας θα τρίζουν από όσα τραγικά λάθη διαπράξαμε τους τελευταίους μήνες. Τι φταίνε τα παιδιά μας, όμως, τα οποία φιλοδοξούσαμε να ζήσουν σε ένα κόσμο, καλύτερο από τον δικό μας;

Η δήλωση του Υπουργού Επικρατείας Νίκου Παππά έξω από το Μέγαρο Μαξίμου τα ξημερώματα του προηγούμενου Σαββάτου, πως «είναι μια πολύ καλή νύχτα και θα ξημερώσει μια πολύ όμορφη μέρα», αποτελεί μνημείο πολιτικής πρόβλεψης. Το πώς εισέπραξε ο πληθυσμός της χώρας τη δήλωση φάνηκε από τη στάση του λίγα λεπτά αργότερα.

Μπροστά στα Μηχανήματα Αυτόματης Ανάληψης των Τραπεζών άρχισαν να συνωθούνται πολίτες κάθε κοινωνικής τάξης προσμένοντας λίγα χρήματα για την κάλυψη των άμεσων αναγκών τους. Στα πρόσωπά τους ήταν ζωγραφισμένος ο τρόμος για το ζοφερό μέλλον που έβλεπαν να έρχεται.

Άνθρωποι του μόχθου, οι περισσότεροι, σκέφτονταν και απορούσαν. Τις λίγες οικονομίες, που συγκέντρωναν με κόπο τα προηγούμενα χρόνια, τις κατέθεταν για αποταμίευση στις Ελληνικές Τράπεζες, με την ελπίδα πως τα χρήματα θα χρησίμευαν αργότερα στα παιδιά τους. Ακόμα και όταν οι σειρήνες ηχούσαν δεν ήθελαν να πιστέψουν ότι κάτι ανησυχητικό επρόκειτο να συμβεί. Έδιναν βάση στις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις πως οι καταθέσεις τους ήταν διασφαλισμένες. Ήθελαν να βοηθήσουν έμπρακτα την προσπάθεια ανόρθωσης της πατρίδας τους. Τώρα, ήταν ορατός ο κίνδυνος, να εξανεμιστούν αυτές μέσα σε μια νύχτα και να βρεθούν οι ίδιοι στο περιθώριο.

Την ευθύνη για τη δραματική τροπή, φέρουν στο ακέραιο, οι μαθητευόμενοι μάγοι, που ένα τμήμα του εκλογικού σώματος εμπιστεύθηκε στις τελευταίες εκλογές. Ανεπάγγελτοι οι περισσότεροι, μισθοδοτούμενοι χρόνια από το Κόμμα τους για να πουλούν ανέξοδα επαναστατικότητα, συνάντησαν επιτέλους την ευκαιρία της ζωής τους.

Δίπλα τους, κάτω από τον μανδύα των αντιμνημονιακών, κρύφτηκαν πρόσωπα με τις πιο ιδιοτελείς επιδιώξεις: πολιτικά στελέχη, τηλεοπτικοί αστέρες, επιχειρηματίες, ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών… Τζάμπα μάγκες οι περισσότεροι, διέβλεψαν τις εξελίξεις και πρόλαβαν έγκαιρα να μεταφέρουν τις καταθέσεις τους σε Τράπεζες του εξωτερικού. Έτσι δεν έχουν κανένα πρόβλημα τώρα να αποχωρήσει η χώρα από το ευρώ. Είναι μάλιστα διαπρύσιοι κήρυκες της εξόδου αφού γνωρίζουν καλά ότι, μόλις αυτό θα συμβεί, θα πολλαπλασιαστεί αυτόματα η περιουσία τους.

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είναι προκλητικά απών από τα γεγονότα. Σαν να μην έχει επίγνωση των συνεπειών της κίνησής του. Τρία διαγγέλματα πραγματοποίησε σε διάστημα λίγων ημερών. Ούτε μία συγνώμη, όμως, για την ταλαιπωρία που υφίσταται στο σύνολό του ο ελληνικός λαός. Έτσι, για το θεαθήναι.

Το ίδιο ισχύει, όμως, και για τα υπόλοιπα κυβερνητικά στελέχη. Οχυρωμένα πίσω από ιδεοληψίες συνεχίζουν να υπερασπίζονται μια επικίνδυνη πολιτική που απέτυχε παταγωδώς. Αντί της περισυλλογής και της αναζήτησης συμφέρουσας λύσης, συνεχίζονται να εκστομίζονται ανοησίες από διαφόρους, οι οποίοι δεν έχουν αντιληφθεί πού έχουν οδηγήσει τη χώρα με τους ερασιτεχνισμούς τους. Όπως, από τον βουλευτή Στάθη Λεουτσάκο, πως «τα χρήματα είναι χαρτιά, θα βρεθούν»! Δεν θέλω να πιστέψω ότι πρόκειται για μεθοδευμένο σχέδιο από την πλευρά τους για την έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι αυτό γιατί, σε μια τέτοια περίπτωση, τα πράγματα αλλάζουν. Αντιμετωπίζουν πλέον την κατηγορία των εγκληματικών παραλείψεων.

Τι ντροπή να φτάνει να εκφράζει τη συμπάθειά του για την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου και να διατυπώνει μάλιστα την πρόταση να αναλάβει το Κράτος του την εξόφληση της δόσης προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, προκειμένου να μην χρεοκοπήσει η Ελλάδα. Αντί όμως να τον βάλει στη θέση του ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, που ως πρόσφατα διατυμπάνιζε σε όλους τους τόνους ότι αυτός μόνο είναι πατριώτης και οι άλλοι προδότες, κρύφτηκε επιμελώς. Πού είναι η υπερήφανη εξωτερική πολιτική;

Να τους χαιρόμαστε τέτοιους πατριώτες. Έχει γεμίσει η χώρα από δαύτους. Τους βλέπουμε και τους ακούμε καθημερινά!

Απέναντι σε όσα πρωτόγνωρα βιώνουμε τις τελευταίες μέρες τι να περιμένει κανείς;

Οι στίχοι του Κώστα Βάρναλη από το ποίημά του «Οι Μοιραίοι» είναι χαρακτηριστικοί του κλίματος ηττοπάθειας στο οποίο έχουμε περιέλθει:

«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,

προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!»