ΓΛΩΣΣΙΚΑ ΟΛΙΣΘΗΜΑΤΑ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Όσοι έτρεφαν την ελπίδα ότι, με την επανέναρξη λειτουργίας της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης η κατάσταση στο ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό τοπίο θα βελτιωνόταν, έχουν αρχίσει να απογοητεύονται. Όλες οι σχετικές κινήσεις, αποδείχτηκε πως έγιναν σπασμωδικά, χωρίς καμία προεργασία. Οι υποτιθέμενες νέες βάσεις, του πολλά διαφημιζόμενου κρατικού φορέα ενημέρωσης, αποδεικνύονται το ίδιο σαθρές, όπως και οι προηγούμενες.

ΣΦΕΤΕΡΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Είναι κάποιες φορές που οικτίρω τον εαυτό μου για την κατ’ εξακολούθηση ενασχόλησή μου με το σύστημα που μας κυβερνά. Αυτό συμβαίνει βεβαίως και με τους περισσότερους διαδικτυακούς φίλους. Και το λέω διότι έτσι χάνουμε πολύτιμο χρόνο ασκόπως. Ίσως αυτό να βοηθάει κάποιους που μας διαβάζουν και βρίσκονται εν απορία!!!! Να στηρίξουν ή όχι αυτό το συνονθύλευμα που έχει αρπάξει την εξουσία και φθείρει τη ζωή μας;;;

Εάν υπήρχε μια ομαλή καθημερινότητα, τι θα κάναμε εδώ στο διαδίκτυο; Τέλος πάντων, προσωπικά με έχει διαλύσει αυτή η επίμονη πολιτικολογία. Αλλά δεν μας αφήνουν τα πεπραγμένα των κυβερνώντων, οι οποίοι κυβερνώντες με διάφορα τεχνάσματα προσπαθούν να επιβιώσουν στις καρέκλες τους. Τους θεωρώ σφετεριστές της εξουσίας, διότι είναι ο τρόπος που πολιτεύτηκαν και εξακολουθούν να πολιτεύονται: ψευδόμενοι, και μεταχειριζόμενοι χίλια τεχνάσματα, αμέτρητες μεταμφιέσεις για να εξαπατήσουν τους ανύποπτους ψηφοφόρους. Ντύνονται καλόγεροι ή ασκητές, προστάτες ή σωτήρες, πατριώτες ή προφήτες.

ΣΥΡΙΖΑ [ΤΣΙΠΡΑΣ]: ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙΝ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΙΝ!!!!!!

Ζούμε μια από τις χειρότερες περιόδους της νεοελληνικής ιστορίας. Και τούτο διότι μμας κυβερνούν μπεχλιβλάνηδες, δημαγωγοί, λαϊκιστές, υποκριτές, ψεύτες. Η σημερινή λεγόμενη ΑΡΙΣΤΕΡΑ αποδείχτηκε ότι δεν ήταν παρά ένα φάντασμα κάποιων οραμάτων μιας αρκετά μεγάλης μερίδας προοδευτικών νεοελλήνων. Κι ευτυχώς που η αποκάλυψη ήρθε επιτέλους για να σωθούμε από τις διάφορες ψευδαισθήσεις που μας ταλαιπωρούσαν για πολλά χρόνια. Διαπιστώθηκε ότι ξύλινοι εγκέφαλοι κατάφεραν και εξαπάτησαν τον ελληνικό λαό και τώρα κυβερνούν!!!! Τρόπος του λέγειν είναι ότι κυβερνούν. Απλώς έχουν την εξουσία και καταστρέφουν τη χώρα.

ΜΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ

 

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Η συντροφιά, που έχει δημιουργηθεί με επίκεντρο την Αίγινα, έχει διάρκεια. Αποτελείται από κρατικοδίαιτους πολιτικούς μηχανικούς, άεργους πολιτικούς, φιλόδοξους δημοσιογράφους και δημιουργικούς, μέσα στην ασάφειά τους, οικονομολόγους.

Όλοι τους, γνωρίζονται από χρόνια. Στο νησί διατηρούν πολυτελείς εξοχικές κατοικίες, στις οποίες φιλοξενούν τους κατά καιρούς επισκέπτες τους, ορισμένοι από τους οποίους δεν έχουν καταφέρει ακόμη να αποκτήσουν μόνιμη στέγη.

Στον προορισμό τους, καταφθάνουν σταδιακά όλοι, με τις γυναίκες και τα παιδιά τους. Ύστερα από την ολοήμερη περιπλάνησή τους σε γνωστά μέρη του νησιού και την απόλαυση των γευστικών φαγητών του, κανονίζουν τη συνάθροισή τους, αργά το απόγευμα, σε ένα σπίτι. Συνήθως, επιλέγουν εκείνο του ηλικιωμένου πολιτικού μηχανικού.

Ο ΒΟΥΡΚΩΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΠΟΘΟΣ ΤΗΣ ΝΕΟΤΗΤΑΣ....

Ο Μίλτος είπε στη γυναίκα του ότι θα πήγαινε στο γραφείο γιατί είχε μια υπόθεση πολύ σοβαρή κι έπρεπε ν’ ασχοληθεί μ’ αυτή. Έλεγε ψέματα. Η δικηγορία πλέον δεν τον ικανοποιούσε. Ελάχιστες δουλειές είχε τελευταία. Ήταν και η κρίση που είχε κι ένα καλό: οι άνθρωποι πια δεν τρέχουν όπως παλιότερα στα δικαστήρια για ψύλλου πήδημα.  Όλοι έχουν μαζευτεί στα εικοσιτέσσερα. Κι αυτός έχει κουραστεί με τις πολιτικές εξελίξεις. Όλα αυτά με τους δανειστές, τα μνημόνια, την ανεργία, την κρίση γενικώς, τον έχουν καταβάλει ψυχολογικά. Αν έχει κάνει βουτιά η οικονομία, δεν μπορεί παρά να ξαναβρεθεί στην επιφάνεια. Κάποια στιγμή θα ξαναρχίσουν οι δουλειές. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζεται έτσι αυτή η κατάσταση. Κι ας είναι στην κυβέρνηση όποιος θέλει…

Η ΚΙΡΚΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Τα τελευταία χρόνια, με κάποια αμηχανία, παρακολουθούσαμε τον καταγγελτικό λόγο τους. Αυτοί μόνο, ισχυρίζονταν, είχαν αισθήματα αλληλεγγύης και νοιάζονταν ειλικρινά για την πατρίδα και τους κατοίκους της. Οι άλλοι, οι ανάλγητοι, ήταν ουσιαστικά προδότες και όργανα ξένων δυνάμεων.

Στόλιζαν με χυδαίες εκφράσεις, που θύμιζαν τις χειρότερες εποχές μίσους προηγούμενων δεκαετιών, όσους αντιδρούσαν στην τακτική τους. Επανειλημμένα μάλιστα κινήθηκαν και απειλητικά εναντίον τους, αφήνοντας υπονοούμενα, σχετικά με το πώς θα τους αντιμετώπιζαν ύστερα από τη διαγραφόμενη περιφανή νίκη του Κόμματός τους.

Ο ΜΠΑΛΖΑΚ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ...

Αγάπησα πολύ τους Γάλλους μυθιστοριογράφους. Ονόματα που μου προκαλούν δέος ακόμη και σήμερα: Σταντάλ [Το Κόκκινο και το Μαύρο, Το μοναστήρι της Πάρμας], Φλομπέρ [Η αισθηματική αγωγή], Μπαλζάκ [Ανθρώπινη κωμωδία, Ευγενία Γκραντέ, Ο μπάρμπα Γκοριό], Ανατόλ Φρανς [Κόκκινος κρίνος], Ζολά [Νανά, Ζεμινάλ, Ανθρώπινο κτήνος], Αλφόνς Ντοντέ [Ο Ταρταρίνος της Ταρασκόνης], Μοπασάν [Ο φιλαράκος]. Και όχι μονάχα τους Γάλλους, αλλά και τους Ρώσους.

Έτσι, λοιπόν, όταν καταπιάνομαι να γράψω κι εγώ κάτι, και πάει το μυαλό μου σ’ αυτούς παθαίνω κοκομπλόκο. Τι να γράψω; Ή τι να διαβάσω από τη νεότερη λογοτεχνία;; Θα μου πει κανείς ότι όλοι έχουν την ωραιότητα και τη μαγεία τους, αλλά αυτοί οι ογκόλιθοι είναι αξεπέραστοι. Εγώ σπαταλιέμαι γράφοντας στιγμιότυπα της δικής μου καθημερινότητας, που όλοι γνωρίζουμε κάποιες πλευρές της. Κάτι ο ένας, κάτι ο άλλος, ανταλλάσσουμε σκέψεις, εικόνες, εντυπώσεις και παλεύουμε να συγκροτήσουμε έναν κόσμο για να τον ξαναδούμε μη τυχόν και αλλάξουμε την πορεία μας ή για να απολαύσουμε κάποιες στιγμές του. Το ζήτημα βεβαίως είναι πως όταν γράφει κανείς θα πρέπει να έχει ένα βασικό προσόν που είναι η παρατήρηση.

ΑΜΕΤΡΟΕΠΕΙΕΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Του αρέσει να σκαρώνει μαντινάδες και να τις εκφωνεί, χειρονομώντας θεατρικά, σ’ όποιο μέρος κι αν βρεθεί: από το μικρότερο χωριό της περιοχής των Σφακιών, τόπο καταγωγής του, ώς τη Βουλή των Ελλήνων, όπου κινείται τους τελευταίους μήνες καθώς εκλέχθηκε βουλευτής του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Με τους προκλητικούς στίχους τους έχει ως στόχο του να πλήξει τους πολιτικούς αντιπάλους του, τους οποίους κατακεραυνώνει με κάθε είδους υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Η δήλωση του Γιάννη Δραγασάκη, μέσα στον καταιγισμό των εξελίξεων που συντελούνται τις τελευταίες μέρες, πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Έχει, ωστόσο, ιστορική σημασία. Αποτελεί, και τυπικά, το τέλος μιας εποχής.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στις 15 Ιουλίου στον Ραδιοφωνικό Σταθμό «Στο Κόκκινο» ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και ηγετικό στέλεχος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, μεταξύ άλλων, ανέφερε τα εξής αποκαλυπτικά: «Πρέπει να ευχαριστήσω δημόσια την αμερικανική κυβέρνηση και τον κύριο Ομπάμα, καθώς, χωρίς τη δική τους βοήθεια και την επιμονή ότι η συμφωνία πρέπει να περιλαμβάνει το ζήτημα του χρέους, ίσως να μην είχαμε πετύχει».

ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟ ΚΑΡΟ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΤΑ ΒΟΔΙΑ!!!!!!

Περίμενα ότι μετά από τόσα βάσανα που έχουμε περάσει ως λαός, μια μεγάλη, πλατιά, συλλογική συνείδηση θ’ άρχιζε να ξυπνάει!!!! Λάθος έκανα. Τίποτα τέτοιο δεν έχω δει μέχρι στιγμής. Το μόνο που βλέπω και νιώθω είναι ότι παρευρίσκομαι, όπως όλοι μας, σε γεγονότα πρωτοφανέρωτα, εντελώς παλαβά και διεστραμμένα κι αναρωτιέμαι αν θα επικρατήσει ο κοινός νους. Θα περίμενα ν’ ακούω μια βουή!!! Μια βουή που θα προκαλούσε ανησυχίες κι ελπίδες για το μέλλον. Όμως αμφιβάλλω αν υπάρχει περίπτωση στο άμεσο μέλλον να έχουμε πιθανότητα αισιόδοξης προοπτικής για τον αυριανό μας κόσμο.

ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΑΟΥΛ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Ήλθε, επιτέλους, η ώρα του έντιμου συμβιβασμού!

Χρειάστηκαν πέντε μήνες ανούσιων συζητήσεων για να βρεθούμε σε χειρότερη θέση από εκείνη που ξεκινήσαμε. Οι τόσο δυσφημισθείσες προτάσεις του Γκίκα Χαρδούβελη, κατά γενική ομολογία αποτελούν παρωνυχίδα, μπροστά στα όσα δυσβάστακτα θα υποστούμε τα επόμενα χρόνια. Το μόνο αποτέλεσμα, που είχε τελικά η περήφανη διαπραγμάτευση. ήταν να αυξήσει δραματικά το κόστος διάσωσης της χώρας.

«ΤΟ ΟΧΙ ΑΠΟΚΟΙΜΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΝΑΙ»

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Πολλά γράφτηκαν και θα γραφτούν τις επόμενες μέρες για το Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. Κάτι τέτοιο είναι απόλυτα δικαιολογημένο αν λάβουμε υπόψη τις έκτακτες συνθήκες κάτω από τις οποίες διεξήχθη.

Μπροστά στις κάλπες, την ώρα της οριστικής απόφασης, συγκρούστηκαν τα πιο αντιφατικά ανθρώπινα συναισθήματα: η απελπισία με την ελπίδα, η οργή με τη νηφαλιότητα, το πάθος με την αυτοσυγκράτηση, η ψευδαίσθηση με τον ρεαλισμό…

Το αποτέλεσμα της αδυσώπητης αυτής σύγκρουσης είναι γνωστό. Όπως, βέβαια, και τα όσα επακολούθησαν.

ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΓΚΡΙΖΟ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!!!!!!

Αφιερωμένο σε μια ψυχή που δεν ησυχάζει και τώρα αναζητεί τις πρώτες πατημασιές της ζωής της, νοσταλγώντας τα όνειρα που έκανε και που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν. Στη σκέψη μου είναι... 

ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΗΡΘΑΝ και σκόρπισαν το γκρίζο στη ζωή μας. Τα χρώματα χάθηκαν και είδαμε και νιώσαμε μια καταχνιά να πλανιέται πάνω από τα κεφάλια μας κι ανάμεσά μας. Πέρασαν οι μέρες, οι μήνες, και το ψέμα φώλιασε για τα καλά στον κόσμο μας. Εξαιτίας τους μπερδέψαμε τις λέξεις και τις έννοιες των λέξεων και ξαφνικά αρχίσαμε ν’ αμφιβάλλουμε για όλα. Αποδειχτήκαμε αφελείς – ήχοι βραχνοί, φακοί χωρίς ευαισθησία, που βλέπουν μονάχα μεγάλες αντιθέσεις, άσπρο και μαύρο, έντονο φως και τυφλή σκιά.

ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΘΑ ΣΥΜΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΡΗΞΕΙΣ ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ;;;

Όσο και να έχει κανείς καλή διάθεση, δεν μπορεί παρά να μελαγχολήσει βλέποντας αυτό του εξώφυλλο του γαλλικού περιοδικού που γράφει για τους "Τσαρλατάνους κόντρα στην Ευρώπη" κι αυτοί είναι οι: Τσίπρας, Ιγλέσιας, Μελανσόν, Λεπέν!!!!! Κι άλλα περιοδικά κι άλλες εφημερίδες ασχολούνται με τον Τσίπρα, αλλά αρνητικά. Λέτε όλοι να έχουν συνεργαστεί για να τον... ρίξουν;;;;

Η εξάμηνη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έκανε κατάδηλη την αθεράπευτη ευτέλεια των ανθρώπων του. Όλη η κυβερνητική και κομματική δράση αποκάλυψε ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καλή πίστη και είναι ασυγχώρητα αλαζονικοί και κομματικά εαυτούληδες. Δεν νοιάζονται για τίποτε άλλο. Το μόνο που κατάφεραν ήταν από πρόσωπα περιθωριακά να βγουν στο προσκήνιο για να τιμήσουν την πίστη τους στον εξευτελισμό των άλλων, των πολιτικών αντιπάλων. Αποδείχτηκε ότι μέσα τους δεν είχαν το ελαχιστότερο ποσοστό συνέπειας στα λόγια τους, στις υποσχέσεις τους, στα προγράμματά τους. Ψεύτες πέρα για πέρα.

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Τα αποτελέσματα του Δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015 φαίνεται πως θα μας απασχολούν για καιρό. Όσο περνούν οι μέρες τόσο περισσότερο αυξάνονται τα ερωτηματικά για τη σκοπιμότητα διεξαγωγής του. Σε τι ακριβώς απέβλεπαν οι εμπνευστές του παραμένει ομιχλώδες. Βέβαιο είναι, πάντως, πως με τις βεβιασμένες κινήσεις τους επιβάρυναν δραματικά την ήδη δύσκολη θέση της χώρας, οδηγώντας την ουσιαστικά στο χείλος του γκρεμού.

ΠΑΡΕΛΚΥΣΤΙΚΗ ΤΑΚΤΙΚΗ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Όσοι έχουν ζήσει τις ένδοξες μέρες των φοιτητικών αμφιθεάτρων, τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, θυμούνται την τακτική. Σ’ αυτήν ειδικευόταν, με αξιοσημείωτη επιτυχία, η Πανσπουδαστική Συνδικαλιστική Κίνηση, φοιτητική οργάνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

Η συζήτηση για ένα ζήτημα, που έκρινε πως δεν τη συνέφερε, διαρκούσε ώρες. Στο βήμα ανέρχονταν, το ένα μετά το άλλο, όλα τα στελέχη της. Μιλούσαν για τα πάντα, από τον ιμπεριαλισμό ώς τα προβλήματα του εργατικού κινήματος, με εμφανή στόχο την επιμήκυνση της συζήτησης. Η Συνέλευση, με την πάροδο του χρόνου, φυλλορροούσε. Στο τέλος, όταν πια είχαν εξαντληθεί όλοι, στο αμφιθέατρο συνέχιζαν να παραμένουν ακμαία τα μέλη της ΠΣΚ. Τη στιγμή εκείνη παρενέβαιναν οι επικεφαλής της ισχυριζόμενοι πως, επειδή δεν υπήρχε απαρτία, η συζήτηση για το ζήτημα χρειαζόταν να διακοπεί και να συνεχιστεί κάποια άλλη ημέρα. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ωστόσο, αυτό συνέβαινε. Κάποιο άλλο θέμα, ανέκυπτε στο μεταξύ, το οποίο έχρηζε άμεσης λύσης. Κινούμενα έτσι τα μέλη της Οργάνωσης επιτύγχαναν απολύτως τον εκάστοτε στόχο της.

ΜΟΙΡΑΙΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ!!!!!

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, όπως δείχνουν και τα χθεσινά φωτογραφικά στιγμιότυπα, φαίνεται πως δεν έχει συναίσθηση της κρισιμότητας των στιγμών. Προφανέστατα ζει σε άλλο μήκος κύματος και αυτό αποτυπώνεται στο πρόσωπό του που συνεχώς ήταν σε μια κατάσταση ευφορίας... γέλιου!!!

Πρέπει κανείς να είναι ηλίθιος για να μην καταλαβαίνει ότι οι εξελίξεις για την χώρα μας είναι αναπότρεπτα κακές. Ή πάμε για ένα δυσβάστακτο νέο ΜΝΗΜΟΝΙΟ ή οδηγούμαστε σε Grexit. Κι αυτές οι μοιραίες επιλογές είναι μια τιμωρία για την Ελλάδα που έκανε την ανόητη επιλογή να εμπιστευτεί το μέλλον της στους δημαγωγούς, εκείνους που θέλησαν να τζογάρουν και που ήσαν ερασιτέχνες, αλμπάνηδες και δήθεν μπλοφατζήδες. Τα έβαλαν, χωρίς λόγο, με όλη την Ευρώπη. Ε των πραγμάτων διαπιστώνουμε ότι τα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ που εκτέλεσε με μαθηματική ακρίβεια ο μοιραίος πρωθυπουργός Τσίπρας ήταν η έξοδος της χώρας μας από την Ευρωζώνη και η μετάβαση στη Δραχμή. Δηλαδή, μια καταστροφική επιλογή που θα τσακίσει τους Έλληνες και θα τους καθηλώσει στην έσχατη ένδεια και θα πετάξει στο καλάθι των αχρήστων ό,τι πετύχαμε έως τώρα με δουλειά και πολύ κόπο.

ΜΗ ΦΑΓΩΘΟΥΜΕ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Ήταν τα τελευταία χρόνια της Απριλιανής Δικτατορίας. Ο φόβος κυριαρχούσε παντού. Κάποιες αχτίδες φωτός ξεπηδούσαν ωστόσο ξαφνικά και αναθέρμαιναν προς στιγμή τις πλακωμένες ψυχές.

Αυτά τα συναισθήματα προκάλεσε η κυκλοφορία το 1972 του δίσκου «Ιθαγένεια». Η μουσική ήταν του Γιάννη Μαρκόπουλου και οι στίχοι του Κ. Χ. Μύρη. Όλα τα τραγούδια ερμήνευε με το δικό του, ανεπανάληπτο τρόπο, ο Νίκος Ξυλούρης.

Άκουσα για πρώτη φορά τον δίσκο στην Αθήνα, όπου είχα έλθει για λίγο καιρό, εκείνο το καλοκαίρι. Το συγγενικό μου πρόσωπο, φρόντισε προηγουμένως να κλείσει τα παράθυρα του σπιτιού του για κάθε ενδεχόμενο. Ο κίνδυνος του χαρακτηρισμού για τις ιδέες σου ήταν υπαρκτός.