ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ δεν είναι ζήτημα περιεχομένου... αλλά θέμα κύρους του φορέα του.
Ποτέ η κοινωνία μας δεν μαστιζόταν και εσωτερικά από την ανάγκη για μια λύτρωση την ώρα τούτη, όπου όλες οι αξίες έχουν καταλυθεί κι όπου η ύπαρξή μας εμφανίζεται σαν εξορία μέσα σε μια γοητευτική ανοιξιάτικη Φύση, όσο και πολιτικά για μια νέα μέρα που θα έδινε προοπτική και ελπίδα.
Αυτό το εφήμερο της ζωής δείχνει χαιρέκακο, αναγκαίο και μαζί προσβλητικά ανεξήγητο.
Τα δικαιώματα στη ζωή προβάλλονται με τόση ένταση όση και η προσφυγή στον κόσμο της φαντασίας.
Αν κάναμε μια προσπάθεια να κάνουμε συγκρίσεις , ίσως βγάζαμε και κάποια συμπεράσματα.
Πώς, λόγου χάρη, ονειρεύονταν οι γενιές εκείνες που έζησαν καταστάσεις, παρόμοιες με τη σημερινή;;
Όσο για το γεγονός ότι μπαίνω στον πειρασμό της λοιδορίας των πολιτικών και των κομμάτων είναι γιατί τους καταλογίζω μιαν αυτονόητη διάψευση του ηθικού κανόνα.
Τους θεωρώ εξ ορισμού υποκριτές και δεν είναι η ηθική αξίωση που αποδοκιμάζεται στο πρόσωπό τους, αλλά η παρωδία της, ο εμπαιγμός της.
Δυσκολεύομαι να πιστέψω στη συνέπεια εκείνου που προβάλλει τον εαυτό του για ενσαρκωτή του πνεύματος της ηθικής, της τιμιότητας και της αρετής.
Ποτέ η κοινωνία μας δεν μαστιζόταν και εσωτερικά από την ανάγκη για μια λύτρωση την ώρα τούτη, όπου όλες οι αξίες έχουν καταλυθεί κι όπου η ύπαρξή μας εμφανίζεται σαν εξορία μέσα σε μια γοητευτική ανοιξιάτικη Φύση, όσο και πολιτικά για μια νέα μέρα που θα έδινε προοπτική και ελπίδα.
Αυτό το εφήμερο της ζωής δείχνει χαιρέκακο, αναγκαίο και μαζί προσβλητικά ανεξήγητο.
Τα δικαιώματα στη ζωή προβάλλονται με τόση ένταση όση και η προσφυγή στον κόσμο της φαντασίας.
Αν κάναμε μια προσπάθεια να κάνουμε συγκρίσεις , ίσως βγάζαμε και κάποια συμπεράσματα.
Πώς, λόγου χάρη, ονειρεύονταν οι γενιές εκείνες που έζησαν καταστάσεις, παρόμοιες με τη σημερινή;;
Όσο για το γεγονός ότι μπαίνω στον πειρασμό της λοιδορίας των πολιτικών και των κομμάτων είναι γιατί τους καταλογίζω μιαν αυτονόητη διάψευση του ηθικού κανόνα.
Τους θεωρώ εξ ορισμού υποκριτές και δεν είναι η ηθική αξίωση που αποδοκιμάζεται στο πρόσωπό τους, αλλά η παρωδία της, ο εμπαιγμός της.
Δυσκολεύομαι να πιστέψω στη συνέπεια εκείνου που προβάλλει τον εαυτό του για ενσαρκωτή του πνεύματος της ηθικής, της τιμιότητας και της αρετής.
Ο πολιτικός σήμερα υποκρίνεται. Και η πολιτική που ασκείται, παρουσιάζεται στην κακή εκδοχή του όρου. Ωστόσο, μερικές φορές παρουσιάζεται προβεβλημένο το στοιχείο της ιδεολογίας με την κίβδηλη όψη του, οπότε η πολιτική δραστηριότητα χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την ιδεολογία, ξεπέφτει σε δημαγωγία.
No comments:
Post a Comment