Εδώ, σ' αυτή γωνιά του διαδικτύου είδα αρκετά, άκουσα αρκετά, στοχάστηκα τα απλά εκείνα πράγματα που είναι ο σταθερός σχολιασμός όλων των πολύ μεγάλων γεγονότων. Και πάντα μπαίνει η αμλέτεια διατύπωση: να είμαστε αισιόδοξοι ή απαισιόδοξοι;; Αλλά τα πράγματα είναι απλά. Και γι' αυτό δεν έχω αμφιβολία. Ύπαρξη δίχως αισιοδοξία, ίσον πρόσωπο δίχως ταυτότητα και άρα χωρίς αυτοσυνείδηση. Κι αν καταργήσω την αισιοδοξία μου είναι σα να καταργώ το εγώ μου.
Η γενιά μου και οι γενιές που είναι κοντά στη δική μου, ζήσαμε περίεργες κι ακραίες καταστάσεις. Θα πει κανείς ότι και τώρα ζούμε. Δεν διαφωνώ. Αλλά γεννηθήκαμε κάτω από τον αστερισμό της αισιοδοξίας. Παλεύουμε, σκοτωνόμαστε, μετράμε νίκες, μετράμε ήττες, καταπίνουμε με κόπο τα δάκρυά μας και προσπαθούμε να στρέψουμε την προσοχή μας στις όποιες ανθρώπινες αρετές των αντιπάλων μας. Δεν θέλω να υποδαυλίσω αντιδικίες τέτοια μέρα χαράς.
Και τώρα που περνάμε τον επικίνδυνο κάβο, πρέπει να επιστρατεύσουμε τα πιο βαθιά ιερά μας και ν' αγωνιστούμε για να περισώσουμε τον ίδιο τον ηθικό εαυτό μας. Μπορούμε να αντισταθούμε στις επιθέσεις των εγκαθέτων του κατεστημένου που οργανωμένα παλεύουν να μας υποτάξουν, να μας βουλώσουν το στόμα. Αυτό που έχω καταλάβει, πάντως, είναι ότι έχουμε πολύ δύσκολο αγώνα, διότι η επικράτηση του καπιταλισμού, που είναι ένα απέραντο αίσχος, δεν μπορεί να μας κλείσει το στόμα και να μας δέσει τα χέρια.
Έχουμε αξίες, οι οποίες ποτέ δεν προοιωνίζονταν υποταγή σε καπιταλισμούς, οργανωμένα συμφέροντα, τυχοδιώκτες και μαθητευόμενους μάγους. Μπορεί να σκέφτεται κανείς ότι είναι απλοί και κοινότατοι οι διαλογισμοί μου. ίσως. Υπάρχει όμως μια διαφορά: ο καθημερινός άνθρωπος τίποτε δεν συσχετίζει και δεν προεκτείνει για να ψάξει να βρει μιαν άκρη. Καταπίνει τα πάντα... αμάσητα!!! Κι όταν μιλάει για αξίες, αυτές είναι αδειασμένες από νόημα και περιεχόμενο και πλαισιώνουν τη ζωή του με συμβατικότητα πεζή, απνευμάτιστη και... απροβλημάτιστη!!!
No comments:
Post a Comment