Στη μαραμένη αγκαλιά της Πηνελόπης!!!!!

Herbert James Draper (1863–1920). Ulysses and Sirens

Ένα πράγμα έχω καταλάβει στα τόσα χρόνια που συμμετέχω στην πολιτική ζωή, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο: Οι σωτήρες της πατρίδας πάντα εξαργυρώνουν τις κάθε λογής κρίσεις, τις κάνουν επενδύσεις και τις κεφαλαιοποιούν: όλα στον προσωπικό τους λογαριασμό. Ασφαλώς και υπάρχουν εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και τελικά αποφάσισα να μην είμαι ρομαντικός. Η διαπίστωση είναι ότι έτσι πηγηαίνει πάντοτε ο κόσμος, πουλώντας και αγοράζοντας!!! 

Μην αναρωτηθείτε λοιπόν γιατί χρειάζονται τα μεγάλα λόγια... Η απάτη, η ωραιολογία, οι υποσχέσεις για όνειρα απραγματοποίητα, είναι αυτά ακριβώς που κινητοποιούν τον μηχανισμό των σωτήρων. Όμως αναρωτιέμαι αν ο κοσμάκης εξακολουθεί να είναι αφελής ή έχει αρχίσει να ξυπνάει. Πιστεύω πως έχει ανάγκη από όνειρα η πλειοψηφία του κόσμου. Αλλά η ξυπνημένη πλευρά εξεγείρεται και ελέγχει για τον απλούστατο λόγο ότι η πλειοψηφία αφήνεται να κοροϊδεύεται από τους φαύλους...

Η γενιά μου γνώρισε πολλές διαψεύσεις. Και γι' αυτό τώρα δυσκολεύομαι να πιστέψω οπουδήποτε, γιατί τα πάντα είναι ένας απέραντος χλευασμός. Μ' αρέσει το ταξίδι έτσι όπως το καταλάβαμε από την ομηρική εποποιία του Οδυσσέα. Μερικές φορές όμως μ' ενοχλεί το γεγονός ότι έβαλε τους ναύτες του να τον δέσουν και να του βουλώσουν τ' αυτιά για να μην ακούσει τις Σειρήνες. Γιατί να μην τις ακούσει;; Δηλαδή πέρασε άγευστος από το δικό τους πέλαγος;; Και τελικά γύρισε στη μαραμένη αγκαλιά της Πηνελόπης...

Ας είναι... Εξακολουθώ να θεωρώ ότι το ταξίδι είναι εκείνο που μας κάνει ευτυχισμένους. Όχι το τέλος του ταξιδιού. Όχι η άφιξη στην Ιθάκη μας...