Μικροί... Ναπολέοντες!!!!!

Υποχώρηση του Ναπολέοντα από τη Μόσχα. Έργο του Αντόλφ Νόρτεν [Adolph Northen, 1828–1876]

Καταχρηστικά -νομίζω- η Ιστορία έχει αποδεχτεί τον χαρακτηρισμό "μεγάλος" για κάποια πρόσωπα που έχουν διαδραματίσει σημαντικό [είτε θετικά είτε αρνητικά] ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις. Όπως, λόγου χάρη, στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Εγώ ποτέ δεν κατάλαβα γιατί να λένε "ο μέγας Ναπολέων", αφού όλοι όσοι έχουμε διαβάσει την Ιστορία ξέρουμε πολύ καλά ότι η πολεμική δράση του γέμισε με πτώματα τις ευρωπαϊκές πεδιάδες και τον ουρανό με μαύρα κοράκια. Ωστόσο, δεν θα παραβλέψουμε και το γεγονός ότι καλλιτέχνες της εποχής του [και λίγο υστερότερα] και άνθρωποι των γραμμάτων, τον ύμνησαν για διαφορετικούς λόγους. Έχω την αίσθηση ότι με το πέρασμα των χρόνων έχει μάλλον αρχίζει να ξεθωριάζει το προσωνύμιο του "μεγάλου". Για τους Γάλλους πάντως θα εξακολουθεί να είναι... Μέγας!!!

Θ' αναρωτηθούμε εύλογα: Γιατί να λέμε ο Μέγας Ναπολέων και να μη λέμε ο Μέγας Όμηρος ή ο Μέγας Μότσαρτ ή ο Μέγας Αισχύλος;;; Και βάζω σε αντιπαράθεση αυτά τα ονόματα για να καταλάβει κανείς ότι σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να μπουν στη ζυγαριά, διότι ποιος μπορεί να τους παραβγεί;;; Κι όμως ο Ναπολέων έχει μείνει στην Ιστορία ως "Μέγας", παρότι ήταν και βραχύσωμος και τελικά υπέστη το "Βατερλό" του και τέλειωσε τη ζωή του εξόριστος στο νησί της Αγίας Ελένης!!!! Παράξενα παιχνίδια παίζει αυτή η Ιστορία...

Αλλά και οι λαοί αποδέχονται αυτά τα παιχνίδια και δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ότι μέσα στους ανθρώπους λαγοκοιμάται η μαζοχιστική λατρεία του αφέντη. Αυτό δηλαδή που συνέβη με τον Βοναπάρτη. Και με τον Χίτλερ και με τον Στάλιν και διαφόρους άλλους. Αλλά όμως ενυπάρχει και μια άλλη, πολύ περίεργη αλλά σκοτεινή λατρεία. Οι λαοί έχουμε δει πολλές φορές να εκδικούνται με φανατισμό και πάθος ό,τι προηγουμένως λάτρεψαν. Και είναι πολύ εύκολο η λεγόμενη κοινή γνώμη ν' αλλάξει γνώμη από τη μια στιγμή στην άλλη, και ν' απαρνηθεί, και ν' ανατρέψει και να διασύρει... 

Τι μ' έπιασε πρωινιάτικα ν' ασχολούμαι με τον Ναπολέοντα;;; Θα γελάσετε αν σας πω ότι στο μυαλό μου τριγυρνάνε οι μορφές των εγχώριων πολιτικών αρχηγών που φιλοδοξούν να τους γράψει η Ιστορία ως... μεγάλους, διότι έχουν προγραμματίσει να γίνουν "ρυθμιστικοί παράγοντες" της δημόσιας πολιτικής ζωής και ν' αλλάξουν την εικόνα της χώρας μας και την κοινωνία μας. Αλλά θ' ασχοληθώ σε άλλο σημείωμα γιατί τώρα κουράστηκα.