ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΘΑΙΡΕΙΤΑΙI!!!

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Τι απολογισμό να κάνω;
Κανένας έντιμος άνθρωπος δεν αμφιβάλλει πως το παρόν καθεστώς του ΣΥΡΙΖΑ είναι αισχρό. Και βέβαια θ' αποτελούσε κοινοτοπία ν' αρχίσω ξανά την παράθεση χαρακτηρισμών και επιχειρημάτων ώστε να στοιχειοθετήσω επιχειρήματα και να μην δώσω την ευκαιρία σε όποιον ήθελε να αντικρούσει.
Αλλά είναι και το άλλο: Πόσοι θα με διαβάσουν; Ελάχιστοι. Αλλά ό,τι γράφω είναι πρώτα για τον εαυτό μου και μερικούς φίλους.
Τα σκάνδαλα αυτής της κυβέρνησης προκαλούν την κοινή λογική.
Δεν ξέρω πού πάμε και πού θα φτάσουμε με τους αλμπάνηδες που κάνουν τους σοβαρούς.
Ενας χρόνος καθαιρείται. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα καθαιρεθεί και η αισιοδοξία μας ότι σύντομα θα πάνε στα τσακίδια!!!!.

Ο καρεκλοκένταυρος ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ επιβάλλει τη λιτότητα στη χώρα μας!!!!

Ακούω συχνά τους μαφιόζους του ΣΥΡΙΖΑ και όλους εκείνους που τους υποστηρίζουν να επιχειρηματολογούν, λέγοντας ότι την Ευρώπη την υπονομεύει η πολιτική της λιτότητας και της ύφεσης, η απομάκρυνση από τις δημοκρατικές και κοινωνικές αρχές της και τις αγωνίες των λαών της, και διάφορες άλλες αηδίες. Και είναι λυπηρό ότι πολλοί είναι εκείνοι που πείθονται για την δήθεν αντίθεσή τους και τον δήθεν αγώνα τους ν’  αλλάξουν την Ευρώπη!!!! 

Για ποια "δημοσιογραφία" γράφει ο Κώστας Βαξεβάνης;;;;

Επικαλείται ο Κώστας Βαξεβάνης την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, «την οποία έχει κυρώσει η Ελλάδα, είναι σαφής, όπως και η απλή λογική: ο δημοσιογράφος έχει δικαίωμα να ασκεί ακόμη και άδικη και υπερβολική κριτική όταν πρόκειται για δημόσια πρόσωπα τα οποία (επειδή είναι δημόσια) έχουν τα ίδια θέσει τον εαυτό τους υπό καθεστώς διαφάνειας και ελέγχου…». Οχυρωμένος πίσω από τις ανοησίες του ο νεόκοπος εφημεριδάς κύριος Βαξεβάνης, επιχειρεί για πολλοστή φορά να σπιλώσει πολιτικούς που δεν είναι της αρεσκείας του. Οι αιτιάσεις του κατά συγκεκριμένων πολιτικών είναι αναπόδεικτες και λέει ότι απλώς θέτει ερωτήματα!!! Φυσικά, θ’ απαντήσουν οι ίδιοι οι πολιτικοί που έγιναν στόχοι των συκοφαντιών του.

Τα πάντα θυσία στο βωμό του λαϊκισμού!!!

https://www.timesnews.gr

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Δεν με απασχολεί ο ερχομός του πλανητάρχη στην Αθήνα. Για να μην γράψω κοινοτοπίες, και μια αλληλουχία πληκτικά πεζολογική, εκθέτοντας τους λόγους της επίσκεψης του Αμερικανού προέδρου, θ’ αφήσω το νου να φτιάχνει λέξεις, απλουστεύοντας τα συναισθήματα που με κατακλύζουν. Ίσως να αναμασάω καθιερωμένες ιδέες, αλλά πάντα υπάρχει η προσωπική θερμοκρασία που ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με τις εξάρσεις του καιρού και την άχνα της ζωής.

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΕΝΕΤΟΥΣ ΤΟ 1687

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Τις τελευταίες μέρες, με αφορμή δηλώσεις του ανιστόρητου πρωθυπουργού της Αλβανίας Έντι Ράμα, ήλθε ξανά στην επικαιρότητα το ζήτημα της καταστροφής του Παρθενώνα από τους Βενετούς το 1687. Οι απόψεις που διατυπώθηκαν από διαφόρους, σε αρκετές περιπτώσεις, προκάλεσαν σύγχυση. Στις γραμμές που θα ακολουθήσουν, με βάση την υπάρχουσα βιβλιογραφία, θα επιχειρηθεί η αποκατάσταση των ιστορικών γεγονότων.

Λέων Τρότσκι ή από ποιους κινδυνεύει η δημοκρατία;;;

https://www.timesnews.gr

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

«Στους ατέλειωτους χειμώνες, όταν το χιόνι της στέπας κουκούλωνε τη Γιανόφκα απ’ όλες τις μεριές και ύψωνε λευκά βουναλάκια ως πάνω από τα παράθυρα, η μητέρα ευχαριστιόταν να διαβάζει. Καθόταν στη μικρή λεγιάνκα της τραπεζαρίας, έβαζε τα πόδια της επάνω σε μια καρέκλα, ή όταν το χειμωνιάτικο βράδυ ερχόταν νωρίς, καθόταν στην πολυθρόνα του πατέρα, κοντά στο σκεπασμένο απ’ το χιόνι παράθυρο και διάβαζε ψιθυριστά κάποιο πολύ μεταχειρισμένο ρομάντζο απ’ τη βιβλιοθήκη του Μπομπρινέτς, προχωρώντας τις γραμμές του μ’ ένα από τα πολυδουλεμένα δάχτυλά της.

Φασματικές σχέσεις ανάμεσα σε φαινόμενα!!!

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Αχ αυτό το διαδίκτυο! Μας έχει αγκαλιάσει εκατοντάδες απελπισμένων υπάρξεων που σπανίως θα έλεγα ότι αναζητούν μια-δυο ώρες αναψυχή. Ένας ολόκληρος κόσμος έχει βγει στο προσκήνιο, με ενδιαφέροντα, άλλοτε σοβαρά και ζωηρά και άλλοτε βλακώδη και ανόητα. Και βέβαια αναρωτιέται κανείς κατά πόσο υπάρχει η επίγνωση  της σημασίας που παίρνει, όλο και περισσότερο, η στιγμή που ζούμε. 

Μια εποχή τρικυμισμένη

https://www.timesnews.gr

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Καθημερινά συμβαίνουν τόσα πολλά γεγονότα, άλλα σημαντικά, και άλλα ασήμαντα και το έχω πάρει απόφαση να μην αντιδρώ αυτομάτως. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι τ’ αφήνω να κατασταλάξουν, να ξεκαθαριστούν και μετά να κάνω τον κήρυκα της ορθότητας. Απλώς έχω κουραστεί. Η πείρα της ζωής μ’ έχει εφοδιάσει με ό,τι είναι απαραίτητο για να βλέπω και πίσω από τα φαινόμενα.  Δεν με νοιάζει τι λέει ο Κουτσούμπας, ούτε ο Λεβέντης ούτε ο Θεοδωράκης ούτε ο Μητσοτάκης!!! Δεν με απασχολεί ο ανασχηματισμός  κι ο Τσίπρας ούτε τι είπε ο Βενιζέλος για τον Παπανδρέου και τι απάντησε το γραφείο του δεύτερου. Ο καθένας λέει τα δικά του και τίποτε δεν ανακοινώνεται αυτούσιο. Η απογοήτευση έχει μεταδοθεί αστραπιαία από τα λάθη, τις παλινωδίες, την αδυναμία προβολής οράματος εξόδου από την κρίση, και πολύ περισσότερο από τις… σιωπές!!!

Πρώτη κυβέρνηση Ενώσεως Κέντρου… 3 Νοεμβρίου 1963

• 1963 – Ήττα της Ε.Ρ.Ε. στις εκλογές με 39,37%. Νικητής αναδεικνύεται η Ένωσις Times NewsΚέντρου με 42,04%, με την Ε.Δ.Α. τρίτο κόμμα με 14,34%. Το Κόμμα Προοδευτικών πήρε 3,73%.

ΕΜΠΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ, ΣΠΑΤΑΛΟΥΝ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΕΘΝΙΚΟ ΧΡΟΝΟ!!!

Σαπρόφυτα της Δημοκρατίας μας είναι αυτοί που σήμερα κυβερνούν τη χώρα. Και είδαμε τα τελευταία χρόνια που έχουν εξαπολύσει μια εκστρατεία κατασυκοφάντησης και απαξίωσης των πολιτικών αντιπάλων τους, αλλά και εκείνων ακόμη που απλώς δεν συμφωνούν μαζί τους κι εξακολουθούν να βρίσκονται σε εγρήγορση. Ο "μακαρθισμός" των Συριζαίων" ουσιαστικά είναι κυνικότατα ανενδοίαστη θεωρία, αρχή της οποίας είναι ότι κάθε πολίτης που δεν είναι μαζί τους είναι ύποπτος συνωμοσίας κατά της εθνοσωτηρίου πολιτικής τους.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΣ!!!!

• Την 1 Νοεμβρίου 1968 πέθανε ο Γεώργιος Παπανδρέου (γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1888)…
• Η κηδεία του από τη Μητρόπολη της Αθήνας αποτέλεσε ορόσημο στον αντιδικτατορικό αγώνα, καθώς συγκέντρωσε πλήθος λαού και έγινε αφορμή για την πρώτη μαζική λαϊκή διαμαρτυρία κατά της δικτατορίας. [Ήμουν κι εγώ εκεί!!!!!!!!!] 
• Δεν χρειάζονται πολλά για τον «Γέρο της Δημοκρατίας». Υπήρξε μία από τις πιο επιφανείς προσωπικότητες της νεότερης πολιτικής ιστορίας της χώρας μας και άφησε έντονο το αποτύπωμά του στους αγώνες του ελληνικού λαού για δημοκρατικές ελευθερίες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
Ο Γεώργιος Παπανδρέου των Ανενδότων και της Δημοκρατίας
https://www.timesnews.gr/%CE%BF-%CE%B3%CE%B5%CF%8E%CF%81%C…/

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ!!!!

https://www.timesnews.gr

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Ούτε να πολιτικολογήσω έχω διάθεση ούτε να φιλοσοφήσω. Νιώθω περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι ο κόσμος μας έχει γίνει άνω-κάτω. Ο βδομαδιάτικος απολογισμός δεν είναι ευχάριστος και φυσικά δεν είναι ενθαρρυντικός. Θα επαναλάβω ότι αναρωτιέμαι αν σ’ αυτό τον τόπο υπάρχει επιτέλους κάποια ευαισθησία, αίσθημα ευθύνης, συνέπεια ιδεολογική, πνευματική, ηθική.

ΖΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΒΡΙΚΟΛΑΚΙΑΣΜΕΝΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ !!!!

Εθνική γιορτή σήμερα. Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου. Δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια. Ο καθένας έχει χρέος να μην απαρνιέται την ταυτότητά του, να μην προδίνει την ιστορία του, να μην απιστεί στην προέλευσή του. Και τούτο διότι ο άνθρωπος δεν έχει μονάχα βάθος χρόνου ατομικό. Εμείς οι Έλληνες ζήσαμε ουκ ολίγες και μεγάλες εθνικές συμφορές, οι οποίες περισσότερο από καταστροφές ήταν ταπεινώσεις. Ωστόσο, πάντα μετά μας έλεγαν ν’ ανοίξουμε την αγκαλιά μας στους εχθρούς μας.

ΗΓΕΤΕΣ ΚΑΙ ΗΓΕΤΙΣΚΟΙ

• ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Όσα διαδραματίζονται από την ώρα που ανακοινώθηκε η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, σύμφωνα με την οποία κηρύχθηκε αντισυνταγματικός ο Νόμος για τις τηλεοπτικές άδειες, προκαλούν έντονη ανησυχία.

Ανώτατα κυβερνητικά στελέχη, ξεπερνώντας τους εαυτούς τους, προχώρησαν σε ανεπίτρεπτες δηλώσεις. Αντί να προβληματιστούν για την προώθηση ενός διάτρητου νομοσχεδίου και να αναζητήσουν τρόπους ώστε να αποκατασταθεί η τάξη, αντιδρώντας σπασμωδικά, εξαπέλυσαν βολές εναντίον του Συμβουλίου της Επικρατείας για την απόφαση που έλαβε. Τη σκυτάλη της οξύτητας πήραν γρήγορα βουλευτές και κομματικά στελέχη.

Μη λες ονόματα!!!!

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Τουλάχιστον αυτό το νιώθουν οι περισσότεροι, ότι δηλαδή ζούμε σε μια εποχή πολλής σύγχυσης!!! Και τη σύγχυση αυτή την επιτείνει η εννοιολογική μεταμφίεση των λέξεων κι αυτό είναι ένα τεκμήριο της έλλειψης εμπιστοσύνης στην ηθική αξία των πολιτικών πλαισίων που μέσα σ' αυτά κινείται κι αγωνιά και απελπίζεται ο σημερινός πολίτης. Το αίτημα των βασανισμένων συνειδήσεων είναι για μια κάποια περισσότερη ειλικρίνεια και σαφήνεια. Αλλά πρέπει να γίνει σαφές ότι τα είδωλα έχουν γκρεμιστεί με πάταγο και είμαι βέβαιος ότι οι διαφόρων ειδών ειδωλολάτρες θ' αναγκαστούν από τα ίδια τα πράγματα να γίνουν εικονοκλάστες κι αυτό ίσως φανερώσει μια ζέση που θα επιτρέψει την τολμηρή ελπίδα μιας νέας αναγέννησης!!!!

Ζυμαρικά και ιδανικά!!!!

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Πριν έρθει η άλλη μέρα, μήπως πρέπει να σκεφτούμε κάτι και για την Παγκόσμια Ημέρα Ζυμαρικών που γιορτάζεται σήμερα;;; Τελικά, αφήνω κατά μέρος τις σκέψεις περί Κεντροαριστεράς, που φαίνεται ότι ενόχλησαν πολλούς για να σκεφτώ το αυριανό μεσημεριανό. Λοιπόν, αποφάσισα ένα πανεύκολο Ογκρατέν ζυμαρικών με ζαμπόν. Μια συνταγή [για άσχετους όπως είμαι εγώ] για “Ογκρατέν” ζυμαρικών με ζαμπόν. Ένα γρήγορο και πεντανόστιμο πιάτο που σίγουρα θα το απολαύσω, γιατί αυτές τις μέρες ταλαιωρήθηκα από μια άτιμη ίωση. Κατά τ' άλλα, τώρα νιώθω ότι είμαι απόγονος ιδανικών που έρχονται από άλλης μορφής υψόμετρα, ας πούμε ποιητικά!!!

Οκτώβριος στη Σεβαστουπόλεως...

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

ΣΑΝ ΑΛΟΓΟ, με αμολητά τα γκέμια! Ήμουν κρυμμένος πίσω από μία κολόνα και όταν η δική μου Νεφέλη βγήκε από το φαρμακείο την ακολούθησα. «Μα τι κορμί είναι αυτό; Λαμπάδα...», σκέφτηκα και βάλθηκα ν' αρχίσω την παρακολούθηση, λες και ήμουν ντετέκτιβ. Η Νεφέλη περπατούσε γοργά και κάποια στιγμή έβγαλε από την τσάντα της ένα σκούφο και τον φόρεσε. Σα να ψιλόβρεχε κι ενώ εκείνη έστριψε στην πρώτη γωνία, εγώ που στο μεταξύ είχα αποξεχαστεί και χάζευα σε μια βιτρίνα, δεν την πρόσεξα και καθώς πήγα να τρέξω, πέφτω πάνω σε μια κολόνα. Λίγο έλειψε να φάω κωλοτούμπα, αλλά με συγκράτησε ένας άλλος περαστικός. «Ευχαριστώ...», ψέλλισα κι άρχισα να κοιτάζω πέρα-δώθε για την Νεφέλη. Εκείνη όμως είχε εξαφανιστεί. Η αλήθεια είναι ότι στην γωνία είχε παρκάρει το αμαξάκι της. Μπήκε κι έφυγε αμέσως και χάθηκε στη λεωφόρο.

Το μέλλον εγκυμονεί κινδύνους αλλά και ελπίδες!!!

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ στην κοινωνία και ιδιαίτερα στη χώρα μας είναι βέβαιο ότι δεν μας κάνουν χαρούμενους. Το μέλλον εγκυμονεί κινδύνους, πολλούς και μεγάλους κινδύνους διότι έχουν πληθύνει εκείνοι που υπονομεύουν την εθνική μας υπόσταση και όσοι έχουν αναλάβει την υπεράσπισή της είναι ανίκανοι. Ωστόσο για να μην φανώ και απαισιόδοξος το μέλλον εγκυμονεί και μεγάλες ελπίδες, κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε. Από την μια νιώθουμε πολύ κοντά μας τον μεσαίωνα κι από την άλλη προσβλέπουμε σε μιαν αναγέννηση!

Ρεμβασμός στο πρωινό του Σαββάτου!!!

https://www.timesnews.gr

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

ΤΕΛΙΚΑ, αυτό το «μέσο» μ’ αρέσει. Εννοώ το διαδίκτυο. Χαίρω που μου δίνει αφορμές για αναγνώσεις και σχεδόν το χρησιμοποιώ ως ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ, σε κοινή θέα!! Οι αναρτήσεις δεν διεκδικούν κάτι. Απλώς, βρίσκω αφορμές, διαβάζω και γράφω. Τίποτε περισσότερο. Γιατί είναι και το άλλο:  όταν τα αφήνεις τα γράμματα, σ’ αφήνουν κι αυτά. Οι επινοητικές ικανότητες αδρανούν, αχρηστεύονται. Η ατροφία του πνεύματος καραδοκεί. Έτσι, ξεφεύγω από την καθημερινή θολούρα, κυρίως της πολιτικής και των παρεπομένων της, που δυστυχώς στις μέρες μας έχει σχέση μονάχα με το ψέμα που έχει θρονιαστεί στα κυβερνητικά θεωρεία, την υποκρισία, την εξαπάτηση, τη διαστροφή….

Ο πόλεμος, η διατεταγμένη αισιοδοξία και η ελπίδα!!!

https://www.timesnews.gr/

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

The following two tabs change content below.

«Είμαι νέος. Είμαι είκοσι χρονών. Μα από τη ζωή μονάχα την απελπισιά έχω γνωρίσει, αυτή την αγωνία, το θάνατο και το πιο επιπόλαιο, το πιο παράλογο αλυσόδεμα της ζωής σε μια άβυσσο πόνου. Βλέπω να σπρώχνονται οι λαοί, να χτυπούν ο ένας τον άλλον και να σκοτώνονται δίχως να λένε τίποτα, δίχως να ξέρουν τίποτα, με τρέλα, πειθήνια κι αθώα». Αυτή είναι η παρακαταθήκη του νεαρού στρατιώτη Πάουλ Μπόιμερ, που μαζί με μια παρέα συμμαθητών του βρέθηκε από τα θρανία στα χαρακώματα, στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Κατά τη διάρκεια του Αʹ Παγκόσμιου Πολέμου θα ζήσουν τη φρίκη του θανάτου και τη σκληρή πραγματικότητα της μάχης, τη διάψευση των προσδο­κιών τους και την προδοσία. Ωστόσο οι νεαροί στρατιώτες της γερμανικής Σιδηράς Νεολαίας στέκονται στις θέσεις τους, υπακούουν εντολές, σκοτώνουν για να επιβιώσουν, έτοιμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους σε έναν πόλεμο που δεν καταλαβαίνουν. Το μυθιστόρημα «Ουδέν νεώτερον από το δυτικόν μέτωπον» του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ εκδόθηκε το 1929 και χαρακτηρίστηκε ως το πιο συναρπαστικό λογοτεχνικό έργο για τον Αʹ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τι να σου πω; Πλήττω θανάσιμα…

https://www.timesnews.gr/

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Δεν κοιμήθηκα ποτέ μαζί της αλλά μιλάω συχνά μαζί της!!! Η Άννα μπορεί να δείχνει λιγομίλητη, αλλά όταν αρχίζει να μιλάει, θέλει να διευθύνει την κουβέντα. Και βέβαια έχω καταλάβει ότι κοιμάται μόνη της στο απέραντο σπίτι της, όπου κατοικεί με την μάνα της που είναι κατάκοιτη στο κρεβάτι και την προσέχει μια Βουλγάρα..

Το πατρικό σπίτι

Γράφει ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ

Όσοι το διατήρησαν, αρνούμενοι να υπακούσουν στις σειρήνες της αντιπαροχής και του εκσυγχρονισμού, αισθάνονται τυχεροί. Μέσα στη φιλόξενη αγκαλιά του βρίσκουν καταφύγιο σε κάθε δύσκολη στιγμή που αντιμετωπίζουν. Αυτό, όπως και τότε, επουλώνει γρήγορα τις πληγές τους και τους ανακουφίζει.

Αλλά κι εκείνοι που κατάφεραν να το περισώσουν, έστω και με πολλά τραύματα, νιώθουν ανακούφιση. Με υγρά μάτια τριγυρίζουν συχνά στα άδεια δωμάτια, ανακαλύπτοντας στους τοίχους σημάδια, ξεχασμένα στα βάθη του μυαλού. Πάντα διατηρούν την ελπίδα πως κάποια μέρα θα το στήσουν στα πόδια του, στο παρτέρι του θα φυτρώσει γιασεμί και θα ξανακουστούν παιδικές φωνές στην αυλή του.

...Και τα σπίτια έχουν ψυχή!!!

https://www.timesnews.gr/

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Έγραψα για την επιστροφή στο πατρικό και συγκινήθηκα για άλλη μια φορά όταν η φίλη μου, το διάβασε και μου έγραψε ότι έτσι μια μέρα κι εκείνη αποφάσισε να πάει στο χωριό της κι αντίκρισε μια εικόνα απελπισίας. Γκρεμισμένοι τοίχοι, κεραμίδια πεσμένα, σπασμένα τζάμια, πεσμένα δοκάρια... Μονάχα η πρόσοψη είχε μείνει άθικτη, ενώ και η αυλή τριγύρω είχε χαθεί μέσα στα αγριόχορτα που είχαν μεγαλώσει. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και τα σπίτια έχουν ψυχή, που φεύγει κι αυτή μόλις χαθούν εκείνοι που τα κατοίκησαν.

Η μυρωδιά μιας άλλης εποχής

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Δεν το βλέπω μονάχα εγώ. Δεν το νιώθω μονάχα εγώ! Είναι κι άλλοι… Αυτό που βλέπουμε και νιώθουμε είναι ένα αίσθημα εγκατάλειψης να κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία. Γενική εγκατάλειψη και απόλυτη χαλάρωση. Η καθημερινότητα ακολουθεί τη νωχελική τάση της με μικροεπεισόδια, τα οποία όμως δεν φαίνεται ότι έχουν τη δύναμη ν’ αλλάξουν τη ροή των πραγμάτων. Φανταστείτε ότι πάτε να επισκεφθείτε το σπίτι των γονιών σας που έχουν προ πολλού εγκαταλείψει τα εγκόσμια.

ΣΥΡΙΖΑ: ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΓΛΕΝΤΑΝΕ!!!

Οι μαφιόζοι που σήμερα κυβερνούν την χώρα έχουν πάθει μια εσωτερική σκλήρυνση. Απόκτησαν την ψυχολογία των κατεχόντων, των επιτυχημένων, γραπώθηκαν από τα πόστα που κατέκτησαν και φυσικά με κανέναν τρόπο δεν θέλουν να τα αποχωριστούν. Κι όχι μονάχα αυτό αλλά έχουν πάθει και μια πνευματική αγκύλωση που καταλήγει στο δόγμα της αυθεντίας. Το βλέπουμε καθημερινά όταν βγαίνουν στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και μιλούν. Πιστεύουν πως είναι οι αποκλειστικοί κάτοχοι της αλήθειας, της σοφίας, της αναντίρρητης πείρας και ζητούν από τους άλλους, τους πολιτικούς αντιπάλους την υποταγή και την ευλαβική συμμόρφωση.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΠΕΠΝΕΕ ΜΙΑ ΘΟΛΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Μόλις άρχισε να βρέχει βγήκα στο δρόμο κι ένιωσα να μουσκεύω. Χωρίς ομπρέλα. Εξάλλου δεν βιαζόμουν. Ήθελα να βραχώ, να φύγουν από πάνω μου όσα μ’ ενοχλούσαν. Θα ήθελα ο δρόμος να μην είχε αυτοκίνητα. Κάτι τέτοιες στιγμές αφήνω την φαντασία μου ελεύθερη με τρομερές πιθανότητες να βρεθώ ξαφνικά εκεί στο δρόμο, και να μπω σ’ ένα καφέ, να πιω ένα ποτήρι μπίρα και καθιστός δίπλα στη μπάρα να περιμένω… Η γυναίκα που καθόταν στο παραδίπλα τραπέζι, με κοίταζε κάπου-κάπου, με τα απαλά μάτια της, καπνίζοντας και μετά ριχνόταν στο διάβασμα. Μου φάνηκε πως ετοιμαζόταν να μου χαμογελάσει και τα χείλη της ήταν κατακόκκινα.

ΕΧΕΙ ΤΗ ΝΗΦΑΛΙΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Μπήκε το φθινόπωρο που περίμενα για να μαζευτώ στη μοναξιά του δωματίου μου και να διαβάζω πυρετωδώς τα βιβλία που δεν διάβασα και πρέπει να προλάβω – αν και δεν υπάρχει περίπτωση να χορτάσει κανείς το διάβασμα όσες ζωές και να διαθέτει! Αλλά και να γράφω, και να συζητώ με ανθρώπους που γράφουν, με ανθρώπους που αγάπησαν το θέατρο και πίστεψαν στη μαγεία του και μ’ εκείνους που κάτι έχουν να πουν, όπως είναι ο μανάβης της γειτονιάς μου και η υπάλληλος του ταχυδρομείου που της αρέσει ο Χωμενίδης, που εγώ πλέον τον βρίσκω αδιάφορο. Έχω την εντύπωση πως πέρασαν οι εποχές που ένα ερωτικό μυθιστόρημα έχει αντίκρισμα σήμερα που ανίκανοι πολιτικοί διαχειρίζονται τις τύχες μας.

Βιβλία, συγγραφείς, κριτικοί και κοινό…

The following two tabs change content below.

Οι κριτικοί έχουν τη δυνατότητα να αναγκάσουν τον κόσμο να δώσει προσοχή σ’ έναν εντελώς ήσσονος σημασίας συγγραφέα, κι ο κόσμος να ξετρελαθεί με κάποιον που δεν έχει καμιά αξία, αλλά ο αποτέλεσμα και στις δυο περιπτώσεις διαρκεί ελάχιστα. Και δεν μπορώ να σκεφτώ ότι κάποιος συγγραφέας μπορεί να κρατάει το ενδιαφέρον του κοινού για μεγάλο χρονικό διάστημα  χωρίς να έχει σπουδαία χαρίσματα!

Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΣΤΟΝ ΞΕΠΕΣΜΟ

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Πόσοι είμαστε εδώ μέσα που αντιδρούμε σε ό,τι παράλογο συμβαίνει στην πολιτική και στην κοινωνία μας. Ελάχιστοι είμαστε και μην παίρνουμε αμπάριζα από τους εαυτούς μας για να βγάλουμε συμπεράσματα. Κι εδώ περισσότερο μαλώνουμε για τους ηγέτες που υπάρχουν και είναι «λίγοι» ή δεν υπάρχουν και τους αναζητούμε ή τους περιμένουμε να έρθουν όπως είχε έρθει ο Χριστός ως μεσσίας.

ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΡΑΓΙΚΩΝ ΚΑΙΡΩΝ!!!!

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να μένει κανείς απαθής ή να μιλάει για λουλούδια και αγάπες όταν γύρω του συμβαίνουν σημεία και τέρατα!!!!

Σκεφτόμουν σήμερα τον υποδυόμενο τον πρωθυπουργό και τι είδους δουλειά κάνει.... Είναι ένας περιφερόμενος μπόγος που εξακολουθεί να χάσκει χωρίς να ξέρει για ποιο λόγο. Όλο ταξιδάκια είναι - χωρίς αποχρώντα λόγο. Κυριολεκτικά χωρίς αποχρώντα λόγο. Και το θέμα είναι ότι κουβαλάει μαζί του διάφορους κολαούζους και ο ελληνικός λαός πληρώνει!!!!

153 ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΝΟΜΟΘΕΤΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ!!!

https://www.timesnews.gr/

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Έχω την κακή συνήθεια να σκέφτομαι και να γράφω. Και είναι αρκετές φορές που αποζητώ την ησυχία, τον ρεμβασμό, και φυσικά δυσκολεύομαι ν αντισταθώ στον πειρασμό της νοσταλγίας. Τότε είναι που ευλογώ με τις λέξεις τις μέρες της γαλήνης, και της ξεγνοιασιάς στη βαθύσκιωτη γωνιά των νεανικών χρόνων. Έχω όμως και τη συνήθεια να ανακατεύομαι και στα πολιτικά ζητήματα. Αλλά είναι δυνατό να μην ασχολείται κανείς με αυτή τη χώρα που περνάει ιδεολογικές ταλαντεύσεις κι έχουν έρθει ανάποδα όλα οι προσδοκίες μας;; Είναι βέβαιο τώρα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι κλειδαμπαρωμένοι στον εαυτό τους και στις έγνοιες τους. Κι εδώ μέσα στο διαδίκτυο… Το ψυχανεμίζομαι. Δεν μπορεί κανείς να κρυφτεί. Ελάχιστοι είναι οι… έξω καρδιά!

ΌΤΑΝ ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ!!!!

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ γράφω λέξεις που υπομονετικά στοιβάζονται στις διαδικτυακές σελίδες και οι σκέψεις είναι ένας χείμαρρος που κυλάει, ακατάσχετος, ορμητικός, μια παρέλαση ίσκιων που ξεκόβουν,  μορφάζουν και χάνονται στο πέρασμα του χρόνου. Ποιος  θα ξαναγυρίσει να τις διαβάσει;;; Δεν γίνεται και αλλιώς. Είναι αδυσώπητη η ροή του χρόνου και η προσωπική ιστορία του καθένα. Μπορεί η ιστορία το καθένα να είναι κι ένα έπος, αλλά ποιος είναι σε θέση να το χαρακτηρίσει, να το αναλύσει, να το προβάλει, να μιλήσει γι’ αυτό;; Κι εγώ γράφω, γράφω, γράφω. Εξακολουθώ να γράφω καρτερικά, ακούραστα, να γράφω και να ψιθυρίζω τις λέξεις, να σκοντάφτω σε φράσεις και η χοάνη του χρόνου να καταπίνει τις λέξεις, τις σκέψεις, τα  πάντα!!!

Η ΦΘΟΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ…

ΟΣΑ ΜΑΘΑΙΝΩ για τις εφημερίδες και τα περιοδικά δεν είναι ευχάριστα. Παραδοσιακές εφημερίδες πάνε για κλείσιμο, δημοσιογράφοι βρίσκονται στην ανεργία, περιοδικά εξαφανίζονται… Όλα έχουν πάρει την κατηφόρα και το δημοσιογραφικό επάγγελμα έχει χάσει πλέον τον ορθό δρόμο κι αντιμετωπίζει το φάσμα της εξαφάνισης.

ΌΧΙ ΣΤΗ ΝΩΧΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΛΠΩΡΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΑΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑΣ!!!!

Συνεχώς αναρωτιέμαι αν και πότε η πλειοψηφία του κόσμου θα συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα της εποχής και της πολιτικής κατάστασης. Κι επειδή είμαστε κάποιοι, του κοινού επιπέδου άνθρωποι, που όμως κάτι παραπάνω βλέπουμε κι αυτό που βλέπουμε είναι ότι πάμε κατά διαόλου κι αυτό έχει έναν πολύ δυναμικό χαρακτήρα, λέω ότι δεν μπορούμε  να προσφέρουμε στον εαυτό μας την πολυτέλεια να χάνουμε καιρό. Κι αυτό σημαίνει πως αν δεν σταθούμε  το ύψος της ιστορικής ώρας, τα γεγονότα έτσι όπως καταιγιστικά μας επιτίθενται και μέσα στην ιλιγγιώδη τους ορμή, θα μας συνθλίψουν!!!

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΡΞΙΣΜΟ;

ΔΕΝ ΞΕΡΩ μετά τα όσα έχουν επισυμβεί στον κόσμο μας αν «ο μαρξισμός θα παραμένει το κύριο σώμα της ουμανιστικής παράδοσης της ανθρωπότητας», όπως μου είχε κάποτε απαντήσει ο Μιχάλης Ράπτης σε μια έρευνα [τον Μάιο του 1993] που είχα κάνει με το  ερώτημα «Τι γίνεται επιτέλους με τον μαρξισμό;». Το ξαναθυμήθηκα γιατί έπεσα σε μια ενδιαφέρουσα εικόνα του Μαρξ, ενός ανθρώπου που ταλαιπώρησε για δεκαετίες την ανθρωπότητα και αναρωτιέμαι εάν θα συνεχίσει να την απασχολεί με τις θεωρίες του και στο μέλλον. 

ΕΤΣΙ... ΦΟΡΤΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΛΥΣΣΑ!!!!

ΕΝΑΣ μη προνομιούχος επιβάτης κι εγώ της εποχής τούτης που αργοσέρνεται πεινασμένη, και χαμένη στα λάθη και τις αμαρτίες της, περιορίζομαι ν’ ακούω τις μισολιπόθυμες φωνές  μιας άλλης εποχής που από το παρελθόν ανασύρονται για να θυμίσουν ότι υπήρξαμε ζωντανοί με ελπίδες, αισιοδοξία και πολλά σχέδια!

Σκέφτομαι ότι δεν είμαι μονάχα εγώ λαχανιασμένος, με τον τρόμο στα μάτια μη τυχόν και δεν προλάβω  να δω άσπρη μέρα. Και το γράφω γιατί πλέον πιάνεται η ανάσα, η φωνή βραχνιάζει και το φιλμ που γράφει τη ζωή μας δεν είναι έγχρωμο αλλά ασπρόμαυρο.

Κύριε Τσίπρα, δεν είναι παραμύθι ότι η ψυχή μπορεί να πουληθεί!!!

ΜΠΟΡΕΙ κανείς να πάψει να σκέφτεται;;; Μάλλον όχι. Τα ζώα δεν σκέφτονται. Ωστόσο, υπάρχει και μια μερίδα ανθρώπων που ΔΕΝ σκέφτονται και λειτουργούν ως ζώα. Και δεν μπορώ να καταλάβω εάν συνειδητοποιούν την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Χωρίς ελπίδα, χωρίς προοπτική. Κι επιπλέον να ζούμε κάτω από ένα καθεστώς που έχει αναγάγει το ψέμα σε αλήθεια, την υποκρισία σε επιστήμη, και τη διχαστική συμπεριφορά τρόπο επιβίωσης.

Το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς αποδείχτηκε μυθολογία αξιοθρήνητη!!!!

ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ότι οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια γνώρισαν τρομακτικές διαψεύσεις κι αυτό είναι κάτι που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Αλλά το ζήτημα είναι κατά πόσο έχουν συνειδητοποιήσει τα δικά τους λάθη που συνέβαλαν τα μέγιστα σε καταστάσεις που μέσα τους σήμερα συνθλίβονται.

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΑΙ, ωστόσο, το επίγραμμα του εθνικού ποιητή που λέει :  «Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε. Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε». Είναι δυστυχώς ακόμη ευκολόπιστος ο ελληνικός λαός. Παρά το γεγονός ότι πέρασαν από το σβέρκο του λογής δικτατορίες, κατοχές, εμφύλιοι, γενοκτονίες κ.λπ. Κι αυτά είναι ογκώδεις δικογραφίες, βουνά που πλακώνουν τον τόπο μας. Κι όμως σπανίως επικράτησε η λογική.

ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ!!!!!!!!!!!!!!

Μετά από μια σύντομη ανασκόπηση των εν Ελλάδι τελευταίων εξελίξεων αποφαίνομαι:
Την εξουσία στη χώρα μας την έχει στα χέρια της μια συμμορία, τα μέλη της οποίας είναι απαίδευτα, ακοινώνητα, έχουν κάνει τη Βουλή καφενείο, ψεύδονται ασυστόλως, υποκρίνονται, παίζοντας κακό θέατρο, υποθηκεύουν τα όσια και τα ιερά μας, και φυσικά καταστρέφουν ό,τι βρήκαν, ενώ με τον εμφυλιοπολεμικό λόγο τους έχουν διχάσει την ελληνική κοινωνία.
Το χειρότερο όμως είναι ότι η Ελλάδα είναι χωρίς καπετάνιο κι αυτό πρέπει να το καταλάβουμε. Η Ελλάδα δεν έχει ηγεσία, έχει ηγεσίες – δηλαδή, αντιθέσεις. Αντιθέσεις από εδώ, αντιφάσεις από εκεί..Οι αντιθέσεις θα άρουν τις αντιφάσεις;;;; Το παράλογο στο αποκορύφωμά του!!!!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ – ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΑΘΕΙΣ;;

https://www.timesnews.gr/%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5-%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%B9-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CF%80%CE%B1/

Εδώ που έχουμε φτάσει, το δράμα μας είναι ότι προκαταβολικά ξέρουμε πως είμαστε νικημένοι από την τρισάθλια αυτή κυβέρνηση που έχει κατσικωθεί στο σβέρκο μας. Μέχρι τώρα αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι δεν είμαστε σε θέση να την αναχαιτίσουμε, τουλάχιστον εμείς που χαζολογάμε στο διαδίκτυο με πλακίτσες και ατέλειωτο βρισίδι. Είναι βέβαιο ότι τα πράγματα θα χειροτερεύουν και το πιο άσχημο, οι άνθρωποι όλο και πιο πολύ θα αποβλακώνονται… Τον εκφυλισμό της συνείδησης οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ τον εκμεταλλεύονται και δεν λένε ν’  αφήσουν τις καρέκλες της εξουσίας.  Εμείς ζούμε με τις ψευδαισθήσεις ότι στο τέλος θα κερδίσουμε!!!

ΑΡΑΓΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΥ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΕΙ;;;;

Κι αν υπάρχει κάποιος που να το πιστεύει, μήπως μπορεί να μας πει πώς μπορεί να διορθωθεί;

Μια αιθεροβάμων απάντηση θα ήταν η εξής: Όταν πάψουν να παράγονται οι προϋποθέσεις του Κακού και μέσα στην έννοια του Κακού βάλτε όλες τις ανθρώπινες αμαρτίες...

Μπορεί να καταργηθεί ο μηχανισμός του κέρδους και να εξαφανιστούν τα μέσα της διαφθοράς;;;;

Είναι γνωστό ότι ο άνθρωπος κατά τον Μεσαίωνα όλα τα αμαρτήματά του τα φόρτωνε στον Σατανά...

Η πολιτική ηθική είναι η ηθική των αποτελεσμάτων και όχι των αρχών!

Πολλές φορές σε σημειώματά μου έχω αναφερθεί σε ηθικές αξίες, τις οποίες κατά καιρούς επικαλούνται διάφοροι σωτήρες. Όμως η ρητορική δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Όταν ο άλλος πεινάει ή ζει στους δρόμους και τον κυνηγάνε οι τράπεζες και η Εφορία, πού να βρει το κουράγιο να μιλήσει για ηθικές αξίες; Είναι  χαρακτηριστικό ότι στον «Πυγμαλίωνα», του Μπέρναρ Σο, ο στρατηγός Πίκερινγκ ρωτάει τον Αλφρεντ Ντούλιτλ αν πιστεύει σε καμία ηθική αξία. «Δεν έχω την οικονομική άνεση», απαντά ο μοιχός Ντούλιτλ. «Ούτε κι εσύ θα πίστευες αν ήσουν τόσο φτωχός όσο εγώ». Η ηθική έχει το κόστος της, όπως έχουν το κόστος τους και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ζει σε παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες!!!

ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΟΥΝ αν ήταν αυτή που μόνο στις φωτογραφίες τόσα χρόνια έβλεπα!!! Μάλλον ήταν. Την γνώρισα αμέσως με την μόνιμη παρέα της, το σκυλί της, που ήταν –θα έλεγα– αγάπη της παθολογική... Εκεί στο Filothei Tennis Club. Περαστικός ήμουν. Σκέφτηκα να της μιλήσω, αλλά καθώς την παρατηρούσα είχα την εντύπωση ότι ζούσε στον κόσμο της, οπότε κι αν της μίλαγα δεν θα είχε κανένα νόημα. Μια άλλη φορά την είχα πετύχει σε μια στροφή πάνω σ' ένα ποδήλατο, που μάλλον το χρησιμοποιούσε για τις μικρές αποστάσεις, κοντά στη γειτονιά της.

Είχα προ πολλού διαπιστώσει ότι δεν ήθελε τον ζωντανό διάλογο και γι’ αυτό ταμπουρωνόταν πίσω από τον υπολογιστή. Πίστευε ότι αυτού του είδους ο κλειστοφοβικός διάλογος της πήγαινε. Κι έγραφε ακαταλαβίστικα σχόλια. Τα διάβαζα όλα, αλλά πολλές φορές δεν μπορούσα να διακρίνω τι ήθελε να πει!!!! Όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο συνεχώς είχε αυτή  τον λόγο κι όταν κουραζόταν να μιλάει, άρχιζε τις ερωτήσεις για απίθανα θέματα. Τέλος πάντων, οι δικές μου ερωτήσεις έδειχναν ένα ευγενικό ενδιαφέρον. Πότε οργισμένη, πότε πεινασμένη, πότε χαρούμενη και πότε διψασμένη, έγραφε για γλυκά και καφέδες, για ταξίδια μακρινά, φιλοσοφούσε για διάφορες κοινότοπες σχέσεις,, έκανε σχόλια κοινωνιολογικά…

Τώρα δεν μιλάμε πια. Δεν έχει νόημα. Όλοι βρίσκουν τον τρόπο τους να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο. Περισσότερο για ψυχοθεραπευτικούς λόγους. Όπως λένε οι ψυχίατροι για την εργασιοθεραπεία. Σήμερα τα διαδίκτυο ίσως βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση.

Ουσιαστικά αμπελοφιλοσοφούσε και ως θηλυκός Νάρκισσος έπαιζε με τις φωτογραφίες της. Άλλαζε συνεχώς τις φωτογραφίες στο προφίλ της στο facebook και απορούσα για τον λόγο που εναλλάσσονταν οι ίδιες φωτογραφίες, οι δικές της και των γονιών της τους οποίους υπεραγαπούσε, όπως άλλωστε κάθε καλό παιδί αγαπάει την μάνα και τον πατέρα του.

Τώρα, ρίχνοντας ένα βλέμμα προς τα πίσω, προσπαθώ να καταλάβω γιατί είχα δείξει ένα τεράστιο ενδιαφέρον για την περίπτωσή της. Ίσως ήταν ο τραγικός και πολλές φορές αγωνιώδης τόνος με τον οποίο μου μιλούσε για τα προβλήματά της, τις αρρώστιες των γονιών της. Σκεφτόμουν, έτσι όπως μου ιστορούσε τα συμβάντα της καθημερινότητάς της ότι ο τρόπος της ζωής της ήταν ανιαρός και άχαρος και φυσικά δεν ήταν αντάξιος της δικής προσωπικότητας.

Εκ των υστέρων, ψάχνοντας λίγο βαθύτερα την περίπτωσή της, διαπιστώνω ότι είχε απόλυτη συνάφεια με τον κόσμο που ζούσε στα περίκλειστα σπίτια του Ψυχικού και της Φιλοθέης, που κατοικούνταν και οι άνθρωποι και τα σπίτια από ακραία πάθη, από άρρωστους γονείς και πικραμένες κόρες, από αναμνήσεις άλλων εποχών που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι άνθρωποι αυτών των περιοχών έχουν πρόσωπα και ταυτότητα, αλλά τους κατέχει πλέον ένας πανικός διότι οι συγκινήσεις που τώρα ζουν είναι αξιοκαταφρόνητες κι έτσι βουλιάζουν και χάνονται στις σελίδες των προσωπικών ημερολογίων και των φωτογραφιών που αποτυπώνουν το παρελθόν που δεν γυρίζει πίσω… Ουσιαστικά δεν μπορούν να ανεχθούν τον σημερινό κοινωνικό ξεπεσμό και τα γκρίζα μαλλιά τους.

Ποιον ξεπεσμό εννοώ;; Το γεγονός ότι στις περιοχές αυτές, την εποχή της ευημερίας, πήγαν και εγκαταστάθηκαν κάποιοι νεόπλουτοι που κάποτε θα έμεναν στα άνω Πατήσια ή στο Περιστέρι ή στη Φιλαδέλφεια ή και στο Μπουρνάζι. Τελικά, οι κοινωνικές διαφορές μάλλον χωνεύτηκαν κι όλοι αυτοί οι παλαιοί λόγω περιοχής αριστοκράτες,  τώρα περιφέρουν μετά φόβου τη μοναξιά και την ανασφάλειά τους σε στέκια που κρατούν ακόμη κάποια κομμάτια από την αίγλη του παρελθόντος, περιμένοντας να ενωθούν μαζί του, με το παρελθόν που δεν είναι παρά μονάχα παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Αλλά η γλυκιά μελωδία του περασμένου καιρού απλώς κινείται στις ράγες μιας σκέψης φευγαλέας. Η πραγματικότητα είναι οδυνηρή.

https://www.timesnews.gr/%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CE%B5-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CF%83%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5/

"ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ"!!!!!!!

 

Παρακολουθώντας τις τελευταίες μέρες την εξέλιξη του θείου δράματος, έτσι όπως μας παραδόθηκε και "ζωντάνεψε" στις εκκλησίες μας, αλλά και τις εν γένει αντιδράσεις της πλειοψηφίας του κόσμου, διαπιστώνεται ότι πέρα από ιδεαλιστικούς ή υλιστικούς τρόπους του σκέπτεσθαι, υπάρχει η αγωνιώδης εσωτερική μας επικαιρότητα.

Το ανθρώπινο λογικό είναι πολύ εύθραυστο, διότι αυτό αποδεικνύεται από την σχεδόν καθολική συμμετοχή στα θρησκευτικά και παραδοσιακά δρώμενα.

Μην ψάχνετε τον Θεό με τη λογική. Ο Θεός είναι αισθητός στην καρδιά.

Εξάλλου, γενικώς νιώθουμε ότι ο Θεός είναι μια απουσία, αλλά ο άνθρωπος θα κάνει αιωνίως τη δική του απελπισμένη αναζήτηση.

Ίσως όλα αυτά που έγιναν αυτές τις άγιες μέρες να είναι κατά βάθος η αιματόβρεχτη αναζήτηση ενός Θεού.