The following two tabs change content below.
«Είμαι νέος. Είμαι είκοσι χρονών. Μα από τη ζωή μονάχα την απελπισιά έχω γνωρίσει, αυτή την αγωνία, το θάνατο και το πιο επιπόλαιο, το πιο παράλογο αλυσόδεμα της ζωής σε μια άβυσσο πόνου. Βλέπω να σπρώχνονται οι λαοί, να χτυπούν ο ένας τον άλλον και να σκοτώνονται δίχως να λένε τίποτα, δίχως να ξέρουν τίποτα, με τρέλα, πειθήνια κι αθώα». Αυτή είναι η παρακαταθήκη του νεαρού στρατιώτη Πάουλ Μπόιμερ, που μαζί με μια παρέα συμμαθητών του βρέθηκε από τα θρανία στα χαρακώματα, στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Κατά τη διάρκεια του Αʹ Παγκόσμιου Πολέμου θα ζήσουν τη φρίκη του θανάτου και τη σκληρή πραγματικότητα της μάχης, τη διάψευση των προσδοκιών τους και την προδοσία. Ωστόσο οι νεαροί στρατιώτες της γερμανικής Σιδηράς Νεολαίας στέκονται στις θέσεις τους, υπακούουν εντολές, σκοτώνουν για να επιβιώσουν, έτοιμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους σε έναν πόλεμο που δεν καταλαβαίνουν. Το μυθιστόρημα «Ουδέν νεώτερον από το δυτικόν μέτωπον» του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ εκδόθηκε το 1929 και χαρακτηρίστηκε ως το πιο συναρπαστικό λογοτεχνικό έργο για τον Αʹ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πολλοί σήμερα λένε ότι κι εμείς βρισκόμαστε στη μέση ενός οικονομικού πολέμου!!! Και δεν έχουν άδικο. Ξέρετε ότι κάποια εποχή, κυρίως κάτω από την επίδραση του Δαρβινισμού, περίπου στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, και στις αρχές του εικοστού, ο πόλεμος είχε θεωρηθεί από πολλούς φυσικός νόμος! Ποτέ δεν έλειψαν οι θεωρητικοί της βιολογικής ανάγκης να γίνονται πόλεμοι και κοντά σ‘ αυτούς είχαν προστεθεί και κάποιοι διανοούμενοι που πίστευαν στην «ηθική» των πολέμων. Πρόσφατο παράδειγμα στην εποχή μας ο πόλεμος στην άλλοτε Γιουγκοσλαβία, όταν πολλοί διανοούμενοι τον θεώρησαν απαραίτητο για να αλλάξει τελικά το status quo στην περιοχή. Ήρθε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος που συνέφερε πολλούς από τους απολογητές των πολέμων. Και ό,τι ήταν πικρή εμπειρία για ένα μικρό κύκλο, ξαφνικά έγινε εφιαλτική αλήθεια για εκατομμύρια αθώων ανθρώπων. Έτσι τότε γράφτηκαν αντιπολεμικά βιβλία και βέβαια αναθεματίστηκαν οι πόλεμοι. Αναπτύχθηκε ένας κλάδος της λογοτεχνίας, με αποτέλεσμα να μεταλλάξει ο ευσεβής πόθος σε ψευδαίσθηση και οφθαλμαπάτη γιατί όλοι πίστεψαν πως είχε σημάνει το τέλος των πολέμων!!!
Αλλά όμως δεν κράτησε πολύ η ευφορία της ειρήνης. Ήρθε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Πολλά τα αίτια: κοινωνικά, οικονομικά κ.λπ. κ.λπ. Ήρθε και η ατομική ενέργεια κι όλα άλλαξαν δραματικά. Η αντιπολεμική λογοτεχνία συνέχισε να παράγει έργα αντιπολεμικά. Παράδειγμα το «Καπούτ» του Κούρτσιο Μαλαπάρτε, ένα έργο που ανήκει στα πιο σκληρά βιβλία που έχουν γραφτεί για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ουσιαστικά είναι το χρονικό της πολιτιστικής και ηθικής κατάρρευσης της Eυρώπης, όπως τις καταγράφει ο συγγραφέας ως αυτόπτης μάρτυρας.
Από τότε που τέλειωσε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος μέχρι σήμερα έγιναν και γίνονται συνεχώς πόλεμοι και φυσικά πάντα την «πληρώνουν» οι αθώοι. Η ιστορία μας διδάσκει πως τα δυσάρεστα ατομικά ένστικτα του ανθρώπου υιοθετούνται πολύ εύκολα από μεγάλα ανθρώπινα σύνολα, κατάλληλα οργανωμένα, και διαπαιδαγωγημένα. Το παράδειγμα της ναζιστικής Γερμανίας δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Η μάζα γίνεται πηλός και ο πηλός γίνεται πολτός!!!
Οι σημερινοί πόλεμοι σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης δείχνουν να μοιάζουν ακατανόητοι αλλά μπορεί να πει κανείς ότι αυτοί είναι που κινούν την Ιστορία. Οι πόλεμοι και τα παρεπόμενά τους. Καταστροφές, σκοτωμοί, προσφυγιά…
Εμείς ως απλοί καθημερινοί άνθρωποι που δεν υπηρετούμε διατεταγμένες αισιοδοξίες, απλώς ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ!!!
No comments:
Post a Comment