- Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ
Μπήκε το φθινόπωρο που περίμενα για να μαζευτώ στη μοναξιά του δωματίου μου και να διαβάζω πυρετωδώς τα βιβλία που δεν διάβασα και πρέπει να προλάβω – αν και δεν υπάρχει περίπτωση να χορτάσει κανείς το διάβασμα όσες ζωές και να διαθέτει! Αλλά και να γράφω, και να συζητώ με ανθρώπους που γράφουν, με ανθρώπους που αγάπησαν το θέατρο και πίστεψαν στη μαγεία του και μ’ εκείνους που κάτι έχουν να πουν, όπως είναι ο μανάβης της γειτονιάς μου και η υπάλληλος του ταχυδρομείου που της αρέσει ο Χωμενίδης, που εγώ πλέον τον βρίσκω αδιάφορο. Έχω την εντύπωση πως πέρασαν οι εποχές που ένα ερωτικό μυθιστόρημα έχει αντίκρισμα σήμερα που ανίκανοι πολιτικοί διαχειρίζονται τις τύχες μας.
Η φωτογραφία της όμως μου τράβηξε την προσοχή. Την είδα και τα ξέχασα όλα. Άραγε τι να διάβαζε; Πάντως δεν μου φαινόταν για μυθιστόρημα. Μπορεί να ήταν μια βιογραφία, ένα φιλοσοφικό δοκίμιο… Οτιδήποτε άλλο εκτός από μυθιστόρημα.
Κάποιαν άλλη μου θύμιζε. Αλλά τι σημασία είχε; Θα μπορούσα ν’ άρχιζα την περιγραφή της, εξαίροντας τα χαρίσματά της – αν την γνώριζα! Ότι έχει αρμονικά χαρακτηριστικά, πρόσωπο λείο και καθαρό, είναι ευγενική, τρυφερή, με άπειρη καλοσύνη, κινείται στους λογοτεχνικούς κύκλους, πηγαίνει σε σουαρέ και λογοτεχνικές δεξιώσεις, έχει φίλους πολλούς συγγραφείς και ηθοποιούς, δεν χάνει τις θεατρικές πρεμιέρες και όλα τα βερνισάζ, τέλος πάντων είναι μια καλλιεργημένη γυναίκα. Έχω την εντύπωση πως αν γυρίσει να σε κοιτάξει η έκφρασή της θα γίνει τρομερά ελκυστική.
Αν την δείτε προσεκτικά θα καταλάβετε πως έχει τη νηφαλιότητα ενός φθινοπωρινού απογεύματος και φυσικά τίποτε το βαρετό δεν υπάρχει στην απέραντη αταραξία της. Ακόμη και το ντύσιμο της προσδίδει ένα κύρος.
Όταν εγώ αποφάσισα να της μιλήσω, εκείνη έκλεισε αργά-αργά το βιβλίο, έτριψε τα μάτια της και σηκώθηκε. Έφυγε...
Κάποιαν άλλη μου θύμιζε. Αλλά τι σημασία είχε; Θα μπορούσα ν’ άρχιζα την περιγραφή της, εξαίροντας τα χαρίσματά της – αν την γνώριζα! Ότι έχει αρμονικά χαρακτηριστικά, πρόσωπο λείο και καθαρό, είναι ευγενική, τρυφερή, με άπειρη καλοσύνη, κινείται στους λογοτεχνικούς κύκλους, πηγαίνει σε σουαρέ και λογοτεχνικές δεξιώσεις, έχει φίλους πολλούς συγγραφείς και ηθοποιούς, δεν χάνει τις θεατρικές πρεμιέρες και όλα τα βερνισάζ, τέλος πάντων είναι μια καλλιεργημένη γυναίκα. Έχω την εντύπωση πως αν γυρίσει να σε κοιτάξει η έκφρασή της θα γίνει τρομερά ελκυστική.
Αν την δείτε προσεκτικά θα καταλάβετε πως έχει τη νηφαλιότητα ενός φθινοπωρινού απογεύματος και φυσικά τίποτε το βαρετό δεν υπάρχει στην απέραντη αταραξία της. Ακόμη και το ντύσιμο της προσδίδει ένα κύρος.
Όταν εγώ αποφάσισα να της μιλήσω, εκείνη έκλεισε αργά-αργά το βιβλίο, έτριψε τα μάτια της και σηκώθηκε. Έφυγε...
No comments:
Post a Comment