Η μυρωδιά μιας άλλης εποχής

• Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΛΑΓΚΑΔΙΝΟΣ

Δεν το βλέπω μονάχα εγώ. Δεν το νιώθω μονάχα εγώ! Είναι κι άλλοι… Αυτό που βλέπουμε και νιώθουμε είναι ένα αίσθημα εγκατάλειψης να κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία. Γενική εγκατάλειψη και απόλυτη χαλάρωση. Η καθημερινότητα ακολουθεί τη νωχελική τάση της με μικροεπεισόδια, τα οποία όμως δεν φαίνεται ότι έχουν τη δύναμη ν’ αλλάξουν τη ροή των πραγμάτων. Φανταστείτε ότι πάτε να επισκεφθείτε το σπίτι των γονιών σας που έχουν προ πολλού εγκαταλείψει τα εγκόσμια.

Κι αυτό που αντικρίζετε δεν είναι καθόλου ευχάριστο. Ο κήπος είναι πνιγμένος στα ζιζάνια, αγριόχορτα, γούβες εδώ κι εκεί με βρώμικο νερό, χορτάρια πανύψηλα σκεπάζουν τα δρομάκια, σπασμένες πλάκες στην αυλή, οι τοίχοι του σπιτιού με υγρασία και πεσμένοι σοβάδες, κάπου-κάπου φαίνονται και τα τούβλα ή οι πέτρες, σφηκοφωλιές εδώ κι εκεί, σκουριασμένα κάγκελα…

Κι αν μπείτε στο εσωτερικό του σπιτιού, εκεί η εικόνα θα δείχνει ακόμα εντονότερα τον μαρασμό. Αράχνες παντού, και διάφορα ζουζούνια, σε κάποιες μεριές οι τοίχοι έχουν πρασινίσει από την υγρασία… Και σκέφτεται κανείς τι ακριβώς χρειάζεται για να μπαλωθεί η κατάσταση!!! Εάν το θέλεις το σπίτι, θα προσπαθήσεις να βρεις τρόπους να το επισκευάσεις. Και πάντα υπάρχει τρόπος, με μια σωστή οικονομική διαχείριση να βάλεις τάξη. Εκτός κι αν αδιαφορήσεις και θελήσεις να το ξεφορτωθείς… 

Αλλά, αρχίζεις να σκέφτεσαι τα παιδικά σου χρόνια. Εκεί έζησες, έπαιξες, τραγούδησες, πόνεσες… Κι αναρωτιέσαι αν μπορείς με την επίμονη σκέψη σου να δεις ζωντανούς μπροστά σου τον πατέρα ή την μάνα! Για να τους ρωτήσεις πολλά και να ζητήσεις απαντήσεις για όσα δεν πρόλαβες να τους πεις ενόσω ζούσαν. Αλλά όσο κι αν μείνεις μέσα στο σπίτι θα νιώθεις βαριά τη μυρωδιά μιας άλλης εποχής και ότι η ζωή προ πολλού είχε μαζέψει τα μπογαλάκια της.