ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΚΟΣΜΟ!!!!!

Σας το έχω ξαναπεί ότι η πρωινή βόλτα με τον σκύλο μου είναι μαγευτική!!!!! Θα μπορούσε το ίδιο μαγευτική να ήταν και μια βόλτα στην ομίχλη - και όχι βέβαια μονάχος!!! Δεν με απασχολεί ούτε η πολιτική ούτε η καθημερινή μιζέρια με τις αντιπαραθέσεις, που θέλω πλέον να τις αποφεύγω σαν το διάολο με το λιβάνι. Μ' έχουν κουράσει τα αναμασήματα των πολιτικών και των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ξέρουμε ότι όλα τα είδη των ζώων συνεννοούνται μεταξύ τους, αλλά την ανωτερότητα του ανθρώπου [αν δεχτούμε ότι υπάρχει κάτι τέτοιο] την θεμελιώνει ο λόγος, ο πέρα από τη λογική.

Θέλω να χρωματίζω την κάθε μου στιγμή σύμφωνα με τις επιταγές της καρδιάς μου. Και για να είμαι περισσότερο σαφής, έχω ζήσει έντονα και είμαι ευχαριστημένος. Δεν μ' αρέσουν οι καταστροφολόγοι, που καθημερινά διεκτραγωδούν πρόσωπα και καταστάσεις. Κι αναρωτιέμαι γιατί η κοινή γνώμη παρασύρεται όταν κάποιος διεκτραγωδεί τη ζωή της, με τα μελανότερα χρώματα. Είναι κάτι σαν μαζοχισμός.

Εγώ σκορπίζω το λόγο μου εδώ κι εκεί, παντού, κι όποιος θέλει τον δέχεται και απαντά ή σωπαίνει. Αν τύχει και υπάρξουν κάποιοι άλλοι που βρίσκουν τον τρόπο να υπάρξουν μέσα από τα δικά μου φθογγόσημα, δεν έχουν παρά να το κάνουν. Θέλω να πω ότι δεν ξέρω αν  ο δικός μου κόσμος, ο υποκειμενικός, ο αυτόνομος, όταν προβάλλεται προς τα έξω, έχει και ενδιαφέρον...

Όποιοι έχουν ανάγκη ν' αποθησαυρίσουν βιώματα, ας υφάνουν σιγά-σιγά τη ζωική τους εμπειρία, ας συνθέσουν το προσωπικό τους κοσμοείδωλο κι ας προσδιορίσουν το στίγμα τους μέσα στο χάος του αντικειμενικού κόσμου.

 Σκεφτόμουν ότι έχω παρασυρθεί κι εγώ πολλές φορές σ' έναν επιθετικό χλευασμό. Αυτό δηλαδή που συμβαίνει με πολλούς. Κι αυτό είναι ίσως η αντίδραση σε μια κοινωνία ανθρωποφαγική. Όμως δεν μ' αρέσει αυτό. Μ' αρέσει να δίνω έκφραση σε ό,τι πολλοί θα ήθελαν να πουν, αλλά για διαφόρους λόγους δεν το λένε. Αυτό όμως ενέχει κινδύνους. Ωστόσο φέρνω στο νου μου τον Φλομπέρ που έγραφε τα βιβλία του εναντίον της κοινής γνώμης για να την προπηλακίσει. Και προπηλάκιζε τους αναγνώστες του ρίχνοντας στο πρόσωπό τους την ίδια τους καθημερινή και άδοξη πραγματικότητα. Αλλά σήμερα στην Ελλάδα, οι μάγειροι της πολιτικής ξέρουν πως η εμπορικά καλύτερη συνταγή είναι ένα κράμα θωπειών, κολακείας και ατέρμονης υποσχεσιολογίας.

Ας σταματήσω εδώ για να μην ξεστρατίσω σε άλλα μονοπάτια.