Κατά τις προεκλογικές
περιόδους, όπως είναι αυτή που διανύουμε, τα πολιτικά κόμματα σχεδιάζουν
προσεκτικά τις κινήσεις τους. Προσπαθούν να λειαίνουν τις θέσεις τους, ώστε να γίνουν
αρεστά στο ευρύ κοινό, γεγονός που θα τους προσπορίσει εκλογικά κέρδη. Όλες οι παραπάνω
κινήσεις, μέχρι ενός σημείου, είναι κατανοητές. Όταν όμως επιχειρούν να
πλαστογραφήσουν ενσυνείδητα την ιστορία τότε τα πράγματα αρχίζουν να κινούνται
σε επικίνδυνες ατραπούς.
Αφορμή για το σχόλιό μου
αποτέλεσε η ανακοίνωση που, σε δύο εκδοχές, εξέδωσε ο Συνασπισμός της
Ριζοσπαστικής Αριστεράς στις 14 Νοεμβρίου, με την ευκαιρία των εορτασμών της
41ης επετείου των γεγονότων του Πολυτεχνείου.
Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή,
που αποτελεί ουσιαστικά αντιγραφή της περυσινής: «Η εξέγερση του 1973 ενάντια
στην αμερικανοκίνητη Χούντα είναι ένα ζωντανό παράδειγμα ανιδιοτέλειας και
αγωνιστικής συλλογικής δράσης».
Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή
της ανακοίνωσης, που είναι και η ορθή: «41 χρόνια μετά, το μήνυμα της εξέγερσης
του Πολυτεχνείου είναι πιο επίκαιρο από ποτέ».
Τα ιστορικά γεγονότα, δυστυχώς
για τον Σύριζα, έχουν διαφορετικά. Από το 1947 και ύστερα, οι παρεμβάσεις των
Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στην ελληνική πολιτική ζωή, ήταν συνεχείς.
Αυτές, κορυφώθηκαν κατά την περίοδο της 1967-1974. Όπως έχει αποκαλυφθεί οι ΗΠΑ
είχαν συμβάλει με ποικίλους τρόπους στον σχεδιασμό και την εκδήλωση της
Δικτατορίας. Χωρίς την αφειδή υποστήριξή τους οι δικτάτορες θα κατέρρεαν σε
σύντομο χρονικό διάστημα. Την αμερικανική εμπλοκή παραδέχτηκε και ο πρόεδρος των
ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 1999.
Επισκεπτόμενος μάλιστα την Ακρόπολη δεν δίστασε να ζητήσει συγνώμη από τον
ελληνικό λαό, για τη στήριξη που παρείχε η κυβέρνηση του Ρίτσαρντ Νίξον στους
Απριλιανούς.
Ο Σύριζα έχει κάθε δικαίωμα να
θεωρεί σήμερα ότι η Δικτατορία της 21ης Απριλίου συνιστούσε ένα τυχαίο γεγονός
στο οποίο δεν είχε καμία ανάμειξη ο αμερικανικός παράγοντας. Για να είναι
συνεπής όμως με αυτή τη συλλογιστική θα έπρεπε να δικαιολογήσει τη θέση του. Προέκυψε
ύστερα νεότερη έρευνα των ιστορικών του κόμματος, οι οποίοι απεφάνθησαν ότι δεν
στοιχειοθετείται η παρέμβαση των ΗΠΑ στην εκδήλωση της Δικτατορίας; Επίσης, να
απαντήσει, για ποιο λόγο όλες τις προηγούμενες δεκαετίες συμμετείχε στις
πορείες που κατέληγαν στην αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας. Εκτός και αν η
κινητοποίησή του συνιστούσε επαναστατική γυμναστική, με στόχο την αύξηση των
εκλογικών ποσοστών του, που θα του επέτρεπαν, κάποια στιγμή, την ανάληψη της
διακυβέρνησης της χώρας. Τώρα, που ο στόχος του αρχίζει να διαφαίνεται ότι θα
πραγματοποιηθεί, ανερυθρίαστα, ψελλίζει διαφορετικά πράγματα. Αν δεν συνιστά
ακραίο οπορτουνισμό μια τέτοια πρακτική τότε τι είναι;
Στην ορθή ανακοίνωση του
Σύριζα, λίγες γραμμές πιο κάτω, σημειώνεται: «Απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν
να σπιλώσουν τη μνήμη των αγωνιστών του Πολυτεχνείου, απέναντι στις προσπάθειες
η λήθη να νικήσει τη μνήμη, απέναντι σε
αυτούς που προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία, ο λαός μας απαντά με την
ενότητα, τη συλλογική δράση και την αντίσταση» (η υπογράμμιση είναι δική μου).
Εδώ πια η σύγχυση είναι
πλήρης. Κάθε νοήμων πολίτης σηκώνει ψηλά τα χέρια αδυνατώντας να παρακολουθήσει
τον ειρμό των σκέψεων των συντακτών της ανακοίνωσης. Αφού δηλαδή ο Σύριζα,
ασελγώντας ανερυθρίαστα στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, κάνει τη δική του
ερμηνεία και ουσιαστικά τα ξαναγράφει, κουνά επιτιμητικά το δάχτυλο σε όσους
έχουν διαφορετική αντίληψη και τους ζητά να μην τα πλαστογραφούν. O tempora o
mores!
Αν υπάρχει κάποιος, που
προσπαθεί να ξαναγράψει την ιστορία κατά τα συμφέροντά του, αυτός είναι ο
Σύριζα και κανένας άλλος. Αυτός επιδιώκει ώστε η λήθη να νικήσει τη μνήμη. Αυτός
αφαιρεί από το κάδρο των υπευθύνων της εφτάχρονης δικτατορίας τις Ηνωμένες
Πολιτείας της Αμερικής. Ο λόγος, είναι προφανής. Καθώς ελπίζει, ότι σύντομα θα
συνδιαλέγεται μαζί τους, προσπαθεί να τις εξευμενίσει και να δείξει υπάκουος.
Το επεισόδιο, που μόλις
σκιαγραφήθηκε, δεν είναι η μόνη προσπάθεια του Σύριζα να πλαστογραφήσει τα ιστορικά
γεγονότα, προκειμένου να γίνει αρεστός στο ευρύ κοινό και να κατακτήσει την
πολυπόθητη εξουσία. Θα άξιζε τον κόπο να σχολιαστούν και άλλες παρεμφερείς
κινήσεις του τελευταίου χρονικού διαστήματος. Όλες τους δεν παραπέμπουν σε
κάποιο αριστερό κόμμα με ιδεολογία αλλά σε αποκρουστικά πολιτικά μορφώματα που
εμφανίστηκαν στον ελληνικό χώρο σε δύστηνους καιρούς.
Είναι θλιβερό, μέσα σε λίγους
μήνες, ένα, αριστερό, κατά τις δηλώσεις του, κόμμα, να απεμπολεί αρχές και
ιδέες γενιές Ελλήνων. Η ηγετική ομάδα του, γαλουχημένη με τις πιο αποκρουστικές
μπρεζνιεφικές πρακτικές, δεν ορρωδεί να πραγματοποιεί τους πιο απίθανους
ακροβατισμούς για να κερδίσει τον θαυμασμό αλλά και την αποδοχή του ξένου
παράγοντα. Η λαχτάρα για τα λάφυρα της εξουσίας δεν αποκρύβεται. Τα
αποτελέσματα της τυχοδιωκτικής αυτής πολιτικής δεν θα αργήσουν να φανούν.
Σε πείσμα του Σύριζα, o ρόλος των Ηνωμένων
Πολιτειών της Αμερικής κατά την περίοδο της Δικτατορίας, είναι τεκμηριωμένος
ιστορικά. Η ιστορία δεν μπορεί να ξαναγραφτεί.
17.11.2014
Κωστής Λίθινος
No comments:
Post a Comment