«ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΑΡΙΣΙ, ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ…»

Τελευταία, όταν κάθομαι στο γραφείο μου, μπροστά στον υπολογιστή, νιώθω ότι κάνω μια βόλτα στην πλατεία της πόλης και φυσικά μου έχουν φύγει πολλές ψευδαισθήσεις και δεν κάνω πλέον ούτε το μεγαλεπήβολο σχέδιο του Μπαλζάκ: «Και τώρα Παρίσι, οι δυο μας» και πολύ περισσότερο ούτε το όνειρο του Ζολά να διορθώσει την κοινωνία. Δεν ξέρω βέβαια όταν αυτοί κάθονταν στο γραφείο τους για να γράψουν, αν κρύωναν τον χειμώνα ή έσκαγαν από τη ζέστη το καλοκαίρι. 

Ένα είναι βέβαιο ότι κατάφεραν φοβερά και τρομερά, να γράψουν αριστουργήματα κι εγώ τώρα αραχτός στη ζεστασιά μου δεν φιλοδοξώ να μοιάσω σε κανέναν από τους δυο. Αναλώνομαι σε πεζά, μα πολύ πεζά πράγματα. Ωστόσο, θεωρώ ότι μια απόσταση, μπορεί και προσωρινή, μια μεταφορά σε άλλον περίγυρο, μπορεί να βοηθήσει στο να επισημάνει κανείς και να συνειδητοποιήσει ατέλειες του οικείου του χώρου, του στενότερου και του πλατύτερου.

Κι για να είμαι πιο σαφής, μ’ έχει κουράσει η μεγαλοποίηση των θεμάτων. Λίγο πιο έξω πας, ξεφεύγεις από τα ασφυκτικά σου σύνορα, κι αμέσως βλέπεις υπό άλλη κλίμακα τις ξεσυνέριες που, θέλοντας και μη, τόσο σε απασχολούσαν. Τότε, το μάτι πιάνει την αθλιότητα, την μικρολογία, την ευτέλεια σε πράγματα που κόντευες να περάσεις για κοσμοϊστορικής σημασίας. Είναι λοιπόν, φανερό ότι η όποια απόσταση κάνει τον στόμφο πιο μελοδραματικό, την έμφαση πιο συνοικιακή, τον κομπασμό πιο γελοίο. Κι έτσι έρχεται η ποθητή αποτοξίνωση από χίλιες δυο μικρότητες, αντιδικίες της δεκάρας και κακομοιριές που φθείρουν.

Πάντα όμως υπάρχει η δίψα για κάτι απροσδιόριστο, σχεδόν υπέρλογο, το αίσθημα πως υπάρχει ένα υστέρημα συστατικό του εσωτερικού ανθρώπου. Προφανώς όλοι ξέρετε ότι προβολή του μυαλού είναι η φιλοδοξία και της ψυχής ένας κάποιος "Παράδεισος". Αλλά επειδή αυτά δύσκολα τα πετυχαίνει κανείς, κλείνεται στον κόσμο του αναζητώντας την δική του ουτοπία, που τελικά δεν είναι παρά η ουτοπία των ακρωτηριασμένων. Μπορεί μια ουτοπία να σε δροσίζει, να δίνει ελπίδες, αλλά δεν παύει να είναι ουτοπία. Και τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από αναντικατάστατους και ουτοπίες.