Η ΝΟΣΗΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ!!!

Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση των εφημερίδων που συστηματικά υπονομεύουν το κύρος κάποιων πολιτών και συκοφαντούν ασύστολα. Στην περίπτωση της Μαργαρίτας Παπανδρέου, βλέπουμε το δημοσίευμα της  εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ. Αποδείχτηκε τελικά ότι όλα ήσαν ψευδή και η κ. Παπανδρέου δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με όσα την είχαν "φορτώσει". Η εφημερίδα επανόρθωσε;;;; Τη ζημιά όμως την έκανε...

Κάποτε πίστευα ότι μονάχα σε μονοκομματικά καθεστώτα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης φοράνε λιβρέα, έχοντας μεταβληθεί σε όργανα πλύσης εγκεφάλων. Τα τελευταία χρόνια αυτό πια δεν ισχύει μονάχα για τα αντιδραστικά καθεστώτα, γιατί έχει γίνει παγκοίνως γνωστό ότι και στις λεγόμενες δημοκρατίες τα ΜΜΕ που είναι διαπλεκόμενες κερδοσκοπικές επιχειρήσεις καθημερινά ασκούνται στην πλύση εγκεφάλων!!!!

Δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στις «ειδήσεις», αλλά εάν δούμε προσεκτικά τα δημοσιεύματα του Τύπου και τις εκπομπές των ραδιοτηλεοπτικών μέσων, θα διαπιστώσουμε ότι «υπακούουν» σ’ αυτή τη λογική. Ιδιαίτερα το ραδιόφωνο και η τηλεόραση έχουν πλημμυρίσει από διατεταγμένες εκπομπές που έχουν αναλάβει τη χειραγώγηση του κοινού, την εκμαύλισή του και την πλύση εγκεφάλου. Δεν φαντάζομαι να υπάρχει εργαζόμενος στα ΜΜΕ που να πιστεύει ότι αυτά λειτουργούν δημοκρατικά, ανεξάρτητα και προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος!!

Η «Διακήρυξη για την ελευθερία της πολιτικής κριτικής στα Mέσα Eνημέρωσης», που έχει εγκρίνει [12 Φεβρουαρίου 2004] το Συμβούλιο της Eυρώπης, είναι μια διακήρυξη χωρίς περιεχόμενο όπως άλλωστε όλες οι πανευρωπαϊκές και παγκόσμιες διακηρύξεις. Είναι όπως ακριβώς και ο εορτασμός των «παγκόσμιων ημερών» για ό,τι απίθανο έχει φανταστεί ο νους του ανθρώπου. Είναι η αποτύπωση της υποκρισίας.

Υπάρχει κανένας που να μην υποψιάζεται τις σχέσεις των επιχειρηματιών/εκδοτών με τις κάθε λογής εξουσίες;;; Τι ν’ αποδείξουμε – τα αυταπόδεικτα;; Διότι πέρα από τις κατασκευασμένες ειδήσεις που καταιγιστικά προσφέρονται στο ανύποπτο κοινό που αγωνιά για τις καθημερινές εξελίξεις, υπάρχει και η επιχείρηση άμβλυνσης της συνείδησης του κοινού αλλά και η ισοπέδωση του αισθητικού του κριτηρίου.

Φοβόμαστε κιόλας μην αναφέρουμε ονόματα διότι κινδυνεύουμε!!! Μην τολμήσουμε να κρίνουμε τον έναν ή τον άλλον διότι υπάρχει το άλλοθι ότι τάχα οι άνθρωποι… εργάζονται και ευτυχώς που έχουν μια δουλίτσα σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Ναι, αλλά το τι σαχλαμάρα εκτοξεύεται καθημερινά από τα ΜΜΕ, είναι κάτι το πρωτοφανές στην ανθρώπινη ιστορία. Τόση βλακεία, τόση αγλωσσία, τόση αμορφωσιά, τόσο κουτσομπολιό, τόση ημιμάθεια και φυσικά… ξετσιπωσιά και ξεδιαντροπιά. Κανείς δεν σέβεται το κοινό.

Το να ανιχνεύσουμε τη νοσηρότητα των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των ανθρώπων που τα διαχειρίζονται θα είναι ένας αγώνας… άγονος!! Μόλις πριν λίγο άκουγα τη διαφήμιση μιας νεόκοπης σαββατιάτικης εφημερίδας και ποιο ήταν το περιεχόμενο της διαφήμισης;;; Οι προσφορές με τα συλλεκτικά τραγούδια κάποιου τραγουδιστή!!! Δηλαδή, ο εκδότης τι θεωρεί ότι προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό;;; Ενημέρωση ή προσπαθεί να το εκμαυλίσει με τραγούδια και συνταγές μαγειρικής;;;; Φυσικά με τραγούδια και συνταγές μαγειρικής επιζητεί να το προσελκύσει και να πλασάρει ό,τι βολεύει την επιχειρηματική του δραστηριότητα. Και προς αυτή την κατεύθυνση έχει προηγουμένως εκμαυλίσει δημοσιογραφικό προσωπικό, που σε άλλη περίπτωση βρίσκεται αντιμέτωπο με το φάσμα της ανεργίας.

Θέλω να επισημάνω ότι δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου ότι οι επιχειρηματίες/εκδότες είναι ηθοπλάστες!!! Κάθε άλλο. Αφού ξέρουμε ότι η δραστηριότητά τους στηρίζεται στην εκμετάλλευση των ελπίδων ή της λαϊκής ευπιστίας. Ουσιαστικά ασκούνται στην εξαπάτηση του κοινού. Το κακό είναι ότι και οι πολιτικοί δεν είναι ηθοπλάστες και γι’ αυτό συνεργάζονται αρμονικά με αυτούς που κουλαντρίζουν τα ΜΜΕ.

ΕΜΕΙΣ, τι κάνουμε;;; Καλά είναι να κρατάμε αποστάσεις και να διατηρούμε τις επιφυλάξεις μας. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. Και ξέρουμε πολύ καλά το ρόλο των εκδοτών από την εποχή τουλάχιστον της Αποστασίας, όταν ο Λαμπράκης επιχείρησε με τις δυο εφημερίδες του [ΝΕΑ και ΒΗΜΑ] ν’ αλλάξει στρατόπεδο και να πολεμήσει τον τότε λαοπρόβλητο Γέρο της Δημοκρατίας και φυσικά ο λαός αντέδρασε με μια καταπληκτική ετοιμότητα, καίγοντας τις εφημερίδες στη Χρήστου Λαδά. Τώρα έχουν  αλλάξει οι εποχές. Κανείς δεν έχει όρεξη να κάψει εφημερίδες διότι δεν πρόκειται να πετύχει τίποτε.  Χρειάζεται εγρήγορση και καθαρό μυαλό. Και βέβαια, να αγνοήσει τις σειρήνες της διαφήμισης. Φτάνουν πια τα τραγούδια και οι συνταγές μαγειρικής και οι κουτσομπολίστικες εκπομπές, αλλά κι εκείνες που επιχειρούν ποδηγετήσουν τη σκέψη.