Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΒΓΑΖΕΙ ΕΞΩ ΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ Τ' ΑΕΡΙΣΕΙ!!!!!!

ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ, αν πω ότι υπάρχει ΚΡΙΣΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, πόσοι θα με διαβάσουν και πόσοι θα πουν «πάλι θεωρίες;;;» και θα προχωρήσουν παραπέρα, ψάχνοντας «ειδήσεις» για τις επόμενες κινήσεις του ΓΑΠ ή τις αντιδράσεις του Βενιζέλου ή για το ολονύκτιο «παζάρι» του Χαρδούβελη με την τρόικα ή για τις ισχυρές αναταράξεις που προκαλούν στον ΣΥΡΙΖΑ οι αντικρουόμενες προσεγγίσεις στελεχών του στην προοπτική της συναίνεσης ή για τις τελευταίες κινήσεις του Καρχιμάκη και τις εξελίξεις σχετικά με τον Καρατζαφέρη!!!

Τέλος πάντων, ο καθένας όπως… τη βρίσκει. Αλλά θα έλεγα ότι μ’ έχει κουράσει η πολιτικολογία, γιατί παρατηρώ πως ο καθένας είναι με το δάχτυλο στη σκανδάλη έτοιμος να σε πυροβολήσει. Καλή η επικοινωνία, αλλά η λεκτική αλληλοεξόντωση είναι κακή και δεν μ’ αρέσει. Έμαθα στη ζωή μου να μιλάω ευθέως και χωρίς περικοκλάδες. Και ποιος νοιάζεται, θα μου πείτε! Ναι, σωστά. Ποιος νοιάζεται;; Ο καθένας είναι χωμένος στον εαυτό του και κοιτάζεται στον καθρέφτη κι επιπλέον οι περισσότεροι βολεύονται με την κατάσταση, έχουν βρει τα κλειδιά κι αντιδρούν καταπώς θέλουν. Και φλυαρούν ασυστόλως, όπως κάνω τώρα κι εγώ. 

Εκείνο όμως που με απασχολεί δεν είναι να δειχτώ πρωτότυπος και πολύ περισσότερο να διατυπώσω μια καινούργια άποψη για τη ζωή και τον κόσμο, αλλά να καταδυθώ πέρα από τη συμβατική επιφάνεια της ζωής και να εκφράσω το όχι διατυπώσιμο!!!! Δεν είναι ματαιοδοξία αυτό, αλλά απλώς κάτι που ενδεχομένως ταλαιπωρεί πολλούς αγωνιώντες για το παρόν και το μέλλον της χώρας και των ανθρώπων της. Οι καλοί συγγραφείς, λόγου χάρη, είναι σπάνιοι στην εποχή μας. Καλά, θα μου πείτε, δεν βλέπεις πόσα βιβλία κυκλοφορούν;;; 

Βλέπω και παραβλέπω, αλλά οι περισσότεροι καταφεύγουν στον άκρατο και ανεξέλεγκτοι υποκειμενισμό. Και το λέω αυτό διότι πιστεύω ότι η Τέχνη γενικώς εκφράζει εποχές και φάσεις του συλλογικού βίου. Η βιβλιοπλημμύρα δεν είναι παρά το φαινόμενο της διαχρονικής συγγραφικής φλυαρίας, δηλαδή κάτι που ενδιαφέρει τους κοινωνιολόγους παρά τους ίδιους τους συγγραφείς. 

Όμως το παράδειγμα με τους συγγραφείς ήταν μια αφορμή για να μιλήσω και για την πλημμυρίδα της πολιτικολογίας, τον πολιτικό πληθωρισμό, όπου συμμετέχουν πολιτικοί, μέσα μαζικής ενημέρωσης και αρκετοί πολίτες που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μπορούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις. Και τι παρατηρούμε;;; Κόρος και αηδία καραδοκούν τον απλό πολίτη που θέλει να ενημερώνεται και να γνωρίζει τι του μέλλεται… Ο καθένας βγάζει στη μπερλίνα τα σπλάχνα του για να τ’ αερίσει.