Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ!!!!!!

Ζούμε μέσα σ’ έναν ορυμαγδό και σε ένα σύστημα εντυπωσιασμών που για να μπορούν να αγγίξουν την όλο και πιο κορεσμένη ευαισθησία μας πρέπει να εντείνονται ολοένα. Σ’ αυτή την  κρίσιμη για τον τόπο συγκυρία δεν πιστεύω ότι πρέπει να κλείνουμε τα μάτια και τ’ αυτιά στην πραγματικότητα. Δεν νιώθω την ανάγκη να κάνω αναδρομή στην "ηρωική" εποχή κι ούτε να βάλω ηρωικά και επαναστατικά τραγούδια. Ο καθένας ας κρατήσει στην καρδιά και στη μνήμη του όλα όσα συνέβαλαν στην προκοπή της χώρας μας. Αλλά σκέφτομαι όλο αυτό το κομφούζιο με τις κινητοποιήσει κάποιων [και] σπουδαστών για να καταληφθούν οι σχολές και έτσι να τιμηθεί η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου!!!!

Κάποτε τα «οργισμένα νιάτα» [δες και το ομώνυμο θεατρικό έργο του Τζον  Όσμπορν] εμφανίστηκαν και μάλιστα με τρομερή βιαιότητα στη συντηρητική και πουριτανική Αγγλία και ήταν ένα ξαφνικό ξύπνημα  μέσα σε μια πολύ πικρή, απροσδόκητη πραγματικότητα. Και  επρόκειτο για τη νεολαία μιας αυτοκρατορικής χώρας, που απότομα ένιωσε απογυμνωμένη από κάθε έρεισμα υπερφροσύνης και ασφάλειας και που ήταν μαθημένη και εκπαιδευμένη να πιστεύει στο αυτοκρατορικό καθεστώς. Και η αμερικανική νεολαία αργότερα, με τις εξεγέρσεις της, ίσως να ήθελε να προλάβει κάτι παρόμοιο. Η εξέγερση του Μάη του ’68 στη Γαλλία είχε κι εκείνη τα δικά της χαρακτηριστικά, που όμως πουθενά σήμερα δεν καταγράφονται στο σήμερα. Έμειναν περιστατικά μια χρονικής στιγμής που αναστάτωσε τη Γαλλία και το καθεστώς και κάπως επηρέασε και τις νεολαίες άλλων χωρών. Στην Ελλάδα, που ζούσε κάτω από τη δικτατορία των συνταγματαρχών, η νεολαία πρωτοστάτησε με πάθος στην εξέγερση για να μπορέσει ο λαός να κινητοποιηθεί και να πάψει να καθεύδει μακαρίως.

Οι κινητοποιήσεις των σπουδαστών στη Νομική και το Πολυτεχνείο έδειξαν ακριβώς τη δυναμική των νέων ανθρώπων που ήθελαν να φύγει η χώρα μας από την προϊστορία και να μπει στις σελίδες της σύγχρονης ιστορίας. Τα κατάφερε. Δεν έχει σημασία να μπω σε λεπτομέρειες και σε ύμνους. Είναι καλύτερη η σιωπή. Και αυτή πιστεύω ότι αρμόζει στην ιστορική τούτη στιγμή. 

Ένα κομμάτι της σημερινής νεολαίας που καθοδηγείται από την λεγόμενη «αριστερά» αδυνατεί να δει την πραγματικότητα, διότι κινημένη από ένα θαμπό ένστικτο βρίσκεται σε σύγχυση των ορίων ανάμεσα στο υπεύθυνο και σ’ εκείνο που δεν μπορεί ν’ αποδοθεί στα ελληνικά αλλιώς, παρά με τον πεζό όρο «σαχλαμάρα». Η έννοια της σαχλαμάρας δεν έπαψε να υπάρχει και δεν την συνειδητοποιούν πάντα, ή δεν θέλουν να την συνειδητοποιήσουν, οι θιασώτες της. Νομίζουν πως κάθε τι αιρετικό ή προσβλητικό που κάνουν δικαιώνεται ως τέτοιο.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι ζούμε στον καιρό των «στρατευμένων», αλλά ξέρουμε πλέον ότι οι «στρατευμένοι» εύκολα γίνονται δημαγωγοί, μονάχα ζοφεροί, με σμιγμένα φρύδια. Και είναι απαραίτητο όλοι αυτοί οι κήρυκες των ανατροπών χωρίς αιτία, να καταλάβουν ότι τα νιάτα είναι μια στιγμή!!! Όμως το ανθρώπινο είδος έχει διάρκεια. Πρέπει λοιπόν πάνω στο πεντάγραμμο αυτής της διάρκειας να μπορεί να εγγραφεί η στιγμή, χωρίς αίματα και καταστροφές, χωρίς μίσος.  Δεν μπορώ να δεχτώ τις ανοησίες της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ ότι σήμερα δεν έχουμε δημοκρατία!!! Αν είχαν γνωρίσει την δικτατορία, τότε ίσως να είχαν καταλάβει και θα ήταν ευκολότερο να συνειδητοποιήσουν την κρισιμότητα τούτης της χρονικής περιόδου.

Να γιορτάσουν με τιμές την επέτειο της εξέγερσης κι όχι με παιδιαρίσματα. Άκουσα δυνατή τη φωνή της Ζωής Κωνσταντοπούλου μέσα στη Βουλή: «Αυτή τη στιγμή γίνεται επίθεση των ΜΑΤ στη Νομική»!!!! Αυτή είναι η νέα γενιά των πολιτικών: ανεύθυνη και επιπόλαιη. Αυτό με παρέπεμψε σε ένα περιστατικό μέσα στο Πολυτεχνείο, την εποχή της εξέγερσης. Ήταν απόγευμα και σε διάφορα σημεία της Αθήνας γίνονταν επεισόδια. Εμείς, όσοι βρισκόμασταν στο Πολυτεχνείο, ήμασταν μέσα στην αίθουσα των Αρχιτεκτόνων σε –υποτίθεται– συνέλευση για να δούμε για τις παραπέρα κινήσεις μας. Και ξαφνικά ακούγεται στεντόρεια η φωνή της Ιωάννας Καρυστιάνη: «Συνάδελφοι, ο πρώτος νεκρός στα Χαυτεία…»!!!! Πάγωσε η αίθουσα. Όμως δεν υπήρξε νεκρός εκείνη την ώρα στα Χαυτεία. Κι αυτό ωστόσο ήταν κάτι που δεν άρεσε, αλλά εκείνη τη στιγμή κανείς δεν είχε τη δύναμη να ελέγξει την αλήθεια της είδησης, που μας επηρέασε όλους. Χρειαζόμασταν ψυχραιμία, την οποία όμως δυναμίτιζε η "είδηση" της Καρυστιάνη. Τέλος πάντων, τη νύχτα έγινε η εισβολή.

Σήμερα ακριβώς την ίδια τακτική ακολουθούν οι Συριζαίοι. Όμως δεν έχουμε δικτατορία, αλλά δημοκρατία και είμαι βέβαιος ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν έχει διάθεση να παίξει στο «δραματικό» έργο του ΣΥΡΙΖΑ και ΔΕΝ υπακούει στη διατεταγμένη αγωνία και ανησυχία του. Ο επαναστατισμός του ΣΥΡΙΖΑ που υπακούει στη στρατηγική της έντασης για την κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας θ’ αποκτήσει νόημα όταν ξεφορτωθεί τις προλήψεις του ηροστρατισμού, του μηδενισμού των αντιπάλων του, του νηπιακού πείσματος, του μπλαζεδισμού και συνειδητοποιήσει την ανάγκη όχι ν’ απορρίψει τους άλλους όπως ανοήτως συνθηματολογεί αλλά για ενότητα.