ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ή ΝΑ ΜΗ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ;;; [28η Οκτωβρίου: Ημέρα μνήμης]

Να θυμόμαστε ή να μη θυμόμαστε;;; Αμλέτεια η διατύπωση αλλά η απάντηση είναι δεδομένη: ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ!!! Ύπαρξη δίχως μνήμη, ίσον πρόσωπο χωρίς ταυτότητα, άρα χωρίς αυτοσυνείδηση. Κι αν καταργήσω τη μνήμη μου, καταργώ το εγώ μου. Ωστόσο η όλη ιστορία αρχίζει από το περιεχόμενο που πρέπει να έχει αυτό το 'εγώ'. Και νομίζω ότι τα προσωπικά ζητήματα μπορεί να διευθετηθούν. Εκείνα που έχουν σχέση με την πατρίδα, το έθνος, τον λαό, πρέπει να προσέχουμε και να μη τα βάζουμε στον μύλο της λήθης.

Οι εθνικές περιπέτειες είναι συνυφασμένες με την ίδια μας την ύπαρξη. Εδώ που έχουμε φτάσει κάποιιοι λένε ότι δεν πρέπει να διατηρούμε τη μνήμη καταστάσεων που υποβάλλουν το μίσος, που διαιωνίζουν την αντιδικία, ιδίως την εθνική και ίσως να βρίσκω αυτό τον ισχυρισμό λογικό, ευθυγραμμισμένο με το πνεύμα των καιρών. Αλλά πρέπει να πω ότι αυτό το θεωρώ σαν ψυχολογικό αφοπλισμό!!!
......
Ανοίξαμε την αγκαλιά στους εχθρούς μας, καταπίνοντας τα πικρά μας δάκρυα και ξαρματώσαμε από κάθε επιθετική διάθεση και κάθε μνησικακία και μονάχα παρέμειναν ευλαβικές μνήμες, καντήλια αναμμένα... Ξεχάσαμε τ' αδικήματα... Μα τι λέω;;; ΟΧΙ, δεν τα ξεχάσαμε. Η εθνική μας ύπαρξη είναι συνυφασμένη με τους αγώνες των πατεράδων μας σε κάθε γωνιά της τυραννισμένης μας χώρας.  

• ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ή όποιοι άλλοι, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΝ, ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ...ΟΧΙ!!!!

Για μυριοστή φορά, ΟΧΙ δεν πρέπει να ξεχνάμε πόσοι άφησαν τα κόκαλά τους στα βουνά μας και στις λαγκαδιές, πόσοι πέθαναν από την πείνα και τις κακουχίες, από την αιχμαλωσία στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, από τα βασανιστήρια στα μπουντρούμια τους... Δεν πρέπει να ξεχνάμε πόσο καταστράφηκε τούτη η χώρα και πόσο υπέφερε ο πληθυσμός της και πόσο εξακολουθούσε να υποφέρει για πολλές δεκαετίες αργότερα.

Αναλογίζεστε πόσες φορές συννέφιασε ο ουρανός για την πατρίδα μας;;; Μπορεί να χορτάσαμε από Ιστορία, αλλά δεν μπορούμε και χωρίς αυτήν. Περάσαμε στρατιωτικά κινήματα, δικτατορίες, εξωτερικές απειλές, πολέμους, κατοχή, εμφύλιο, νιώσαμε στο πετσί μας τη λειτουργία του παρακράτους και του κράτους της Δεξιάς, και τώρα πελαγοδρομούμε, βάζοντας ξανά σε κίνδυνο τη συλλογική Μοίρα.