Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ και το ΚΙΝΗΜΑ απέναντι στη δημαγωγία και τον λαϊκισμό!!!

Ήμουν βέβαιος ότι οι άνθρωποι πάντοτε έκαναν μια δραματική προσπάθεια να συλλάβουν το νόημα της εποχής τους. Και φυσικά αναφέρομαι σε μερικούς ανθρώπους και όχι σε όλους. Διότι η πλειοψηφία των ανθρώπων κάθε εποχής δεν κάνει καμιάν απολύτως δραματική προσπάθεια άλλη από το να γραπώνεται στη ζωή και να χαίρεται όσο γίνεται πιο άνετα τους καρπούς της. Στην απόλαυση εμπεριέχεται γι’ αυτούς το νόημα. 

Ωστόσο, θέλω να σημειώσω ότι η αναδίπλωση που εκφράζεται με την ανάγκη για συνειδητοποίηση και κρίση είναι γνώρισμα μερικών μόνον ανθρώπων. Ας μου επιτραπεί να πω ότι σ’ αυτή την κατηγορία ανήκω. Δεν θα κάνω όμως τον κόπο να αντιπαρατεθώ με πολιτικούς όρους στις ενστάσεις κάποιων φίλων για την υποστήριξή μου στο ΚΙΝΗΜΑ και στον Γιώργο Παπανδρέου. Διότι πλέον οι πολιτικοί όροι δυστυχώς έχουν σημαδευτεί από τη δημαγωγία και τον λαϊκισμό και όλα μπαίνουν στην προκρούστεια κλίνη. 

Η εποχή μας είναι χαρακτηρισμένη από μιαν έντονη ηθική κρίση που σκεπάζει και αυτήν ακόμη την πολιτική. Μετά τα «μνημόνια» η χώρα μας μπήκε σ’ ένα τούνελ, απ’ όπου ακόμη δεν έχει βγει και όπως δείχνουν τα πράγματα θ’ αργήσει πολύ. Λυκόφως πένθιμο λοιπόν, δραματικό, κλονισμός εσωτερικός των αξιών της εποχής και της κοινωνίας μας, κάτι σαν τρόμος ανεπίγνωστος για την κατάρρευσή της,  διάχυτη σπατάλη λόγων, όχι τόσο πολιτική όσο πνευματική, έλλειψη σημείων προσανατολισμού, ένα αίσθημα πως η χώρα μας απομένει ξαφνικά ορφανή, δίχως ηθικά ερείσματα, η ζωή δίχως αντίκρισμα και κύρος. Όλα αυτά έκαναν τους Έλληνες να ψάχνουν παραζαλισμένοι για κάποια πίστη και να γυρεύουν  αυτό που λέμε στο πλατύτερό του περιεχόμενο έναν «θεό»!!!

Κι έτσι τις ελπίδες για έξοδο από την κρίση τις εναπόθεσαν στην λεγόμενη «αριστερά», η οποία όμως δεν είναι παρά ένα συνονθύλευμα κάποιων συνιστωσών και προσώπων, εντελώς ασχέτων μεταξύ τους, με σημειογραφία χρηστική αξιών που απομένουν ανεντόπιστες, αδιακρίβωτες, αδιανόητες… Και γι’ αυτό τα όποια λάθη του πλήθους στην επιλογή των ηγετών του δεν κρίνονται από το παρόν αλλά από το μέλλον. 

Νομίζω ότι η πολιτική του Παπανδρέου έχει αρχίσει σιγά-σιγά να γίνεται σαφής στην πορεία των χρόνων και εφόσον γίνουν γνωστές όλες οι παράμετροι που συνέβαλαν στη δημιουργία της αρνητικής εικόνας. Το έργο του κρίθηκε αποσπασματικά και όχι από τη συνολική του φυσιογνωμία. Κάθε πλευρά του πολυέδρου, όπως είναι ένα πρόγραμμα απλούμενο σε όλους τους τομείς  της διοίκησης, συναντά διάφορες αντιδράσεις. Και λογικό είναι να τελειωθεί η περιστροφή του πρίσματος για να διαμορφωθούν τα συμπεράσματα. Τον Παπανδρέου τον σημάδεψε η προσφυγή μας στους δανειστές. Όμως αυτό ήταν αναπόφευκτο, αφού η χώρα είχε καταστραφεί κυριολεκτικά από τη διακυβέρνηση της υπό τον Καραμανλή Νέας Δημοκρατίας, με άπειρα σκάνδαλα, με διαφθορά, και ξεχαρβάλωμα του κράτους. Ο Παπανδρέου έκανε ό,τι έκανε διότι σε άλλη περίπτωση η Ελλάδα τραβούσε προς το γκρεμό με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον πληθυσμό. 

Στα χρόνια που πέρασαν δεν είναι ν’ απορεί κανείς γιατί δεν γίνεται αναφορά στο καταστροφικό πέρασμα της καραμανλικής διακυβέρνησης;;; Δεν είναι ν’ απορεί κανείς γιατί όλοι έπεσαν πάνω στον Παπανδρέου και δεν τον άφησαν σε χλωρό κλαρί;;; Το εγχώριο επιχειρηματικό κατεστημένο με την εμπροσθοφυλακή των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ακόμη τον έχει στο στόχαστρό του.

Το εγχείρημα της δημιουργίας ενός νέου πολιτικού φορέα σηματοδοτεί κι ένα νέο ξεκίνημα γιατί η χώρα χρειάζεται πολιτικές δυνάμεις με καθαρή πολιτική ταυτότητα. Το ΚΙΝΗΜΑ έτσι όπως παρουσιάζεται σε αυτές τις εκλογές διαθέτει προσωπικό που έχει πίστη, πάθος και όρεξη να παλέψει κόντρα στο κατεστημένο και απαλλαγμένο από τα βάρη του παρελθόντος. Με καθαρές θέσεις, με πολιτικές αρχές, με βαθιά πίστη στην αυτονομία της πολιτικής και στην κινητοποίηση των υγιών δυνάμεων του τόπου για να μπορέσουμε επιτέλους να βγούμε στο ξάγναντο.