ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ....

Ξανακοιτάζω τις τελευταίες αναρτήσεις και θυμώνω με τον εαυτό μου που ασχολήθηκα με τις ανοησίες των Συριζαίων. Θέλω να παρατηρήσω ωστόσο ότι απουσιάζει από την λογική τους ο πολιτικός ρεαλισμός. Βέβαια ο πολιτικός ρεαλισμός δεν είναι κανόνας γενικός κι ούτε βέβαια πρέπει ν' απουσιάζουν το ηθικό κριτήριο και το συναισθηματικό κίνητρο. Αν όμως η συμπεριφορά των στελεχών της κυβέρνησης προκαλέσει μια μετακίνηση στην ευρωπαϊκή σκακιέρα και διαμορφώσει συνθήκες αρνητικές για τη χώρα μας, τι μέλλει γενέσθαι;;; 

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΟΝΙΑ….

Την χώρα άρχισε να την κυβερνάει μια μειοψηφία μπεχλιβάνηδων, που πασχίζει να προσανατολιστεί μέσα στην ανεμοζάλη και να συλλάβει κάτι από τους μεγάλους ίσκιους που δίνουν ανάστημα στον ορίζοντα. Για είκοσι περίπου μέρες που διάρκεσε η προεκλογική περίοδος ανέμισαν τις πολύχρωμες σημαίες τους, ζαλώθηκαν τον εγωισμό και τις φιλοδοξίες τους, και τώρα σέρνουν το κάρο της αγαπημένης χώρας, προς άγνωστη κατεύθυνση.

Ο φίλος μου ο Πορφύρης ήρθε να πιούμε καφέ και να κουβεντιάσουμε κι έτσι όπως είμαστε χωμένοι στις πολυθρόνες, μοιάζουμε σαν οδοιπόροι που έκατσαν να ξεκουραστούν και να πάρουν μιαν ανάσα πριν ξαναρχίσουν την οδοιπορία τους. Δεν μπορούμε να κρύψουμε τα συναισθήματα που μας κατακλύζουν για την πολιτική κατάσταση.

Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΩΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ

ΑΠΟΡΩ με την ευκολία με την οποία τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι δημοσιογράφοι "καταπίνουν" τις παρεκτροπές της νέας κυβέρνησης και των μελών της.  Για να δούμε πώς  ο φίλος μου ο ΚΩΣΤΗΣ ΛΙΘΙΝΟΣ είδε την υπουργοποίηση ενός ζευγαριού Συριζαίων, του Δρίτσα και της γυναίκας του. 

Μία από τις αιτίες του άσχημου κλίματος που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας, έχει σημειωθεί από διαφόρους, ότι ήταν η επικράτηση της οικογενειοκρατίας σε αρκετούς τομείς του δημόσιου βίου. Οι υποστηρικτές της άποψης, ενδεχομένως, έχουν δίκιο. Στον αγώνα για την κατάργηση του φαινομένου και την εμπέδωση αισθήματος ισότητας και δικαιοσύνης μεταξύ των πολιτών οφείλουμε να συμπαραταχθούμε όλοι μας. Προς την ίδια κατεύθυνση δραστηριοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια με θορυβώδη τρόπο ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Αποτέλεσε, μάλιστα, έναν από τους λόγους επικράτησής του κατά την τελευταία εκλογική αναμέτρηση.

Ο ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΝΟΜΙΟ ΚΑΜΙΑΣ ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΗΣ ΦΑΥΛΟΚΡΑΤΙΑΣ!!!!

Τρώγομαι από το πρωί, αλλά δεν μπορώ να μην επανέλθω, παρατηρώντας αυτό τον κόσμο που ανέβηκε στην κυβερνητική εξουσία, με θούρια και σημαίες, ευαγγελιζόμενος τον απόλυτο, ριζικό καθαρμό.΄Αλλωστε το διακήρυξε ο πρωθυπουργός ρητά και κατηγορηματικά, ότι η νίκη του έφερε τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια!!!
Είναι αλήθεια ότι μονοπώλησε τον τίτλο του προοδευτικού  και την αίγλη του ιδεολόγου.
Τι ωραία που θα ήταν να μπορούσε κανένας να διαφωνεί θεωρητικά με αυτό τον κόσμο, αλλά και να τον τιμά για την ηθική του συνέπεια!!!

Αυτοκίνητα πολυτελείας - από τον Κούλογου στον Βαρουφάκη!!!!!

• Οι εμμονές του φίλου μου Κωστή Λίθινου με βρίσκουν aπολύτως σύμφωνο και γι' αυτό τον φιλοξενώ. Ιδού τι γράφει: 

Κατά τη χθεσινή τελετή παράδοσης-παραλαβής στο Υπουργείο Οικονομικών ο Γιώργος Βαρουφάκης δήλωσε: «Είμαστε υπέρ του λιτού βίου. Ανάπτυξη δεν σημαίνει περισσότερες Πόρσε Cayenne στους στενούς ελληνικούς δρόμους».

Κανείς δεν διαφωνεί με τις παραπάνω διαπιστώσεις.

Για την εξέλιξη όμως που πήραν τα πράγματα τις τελευταίες δεκαετίες σημαντικότατο μερίδιο ευθύνης έχει και η αυτοαποκαλούμενη Ριζοσπαστική Αριστερά.

Όλοι θυμόμαστε ότι, στη μεθοδικά οργανωμένη επιχείρηση προσέλκυσης του επιβατικού κοινού για την αγορά πολυτελών αυτοκινήτων, έλαβαν μέρος και επίλεκτα στελέχη της.

Όπως ο Στέλιος Κούλογλου, ευρωβουλευτής του Σύριζα σήμερα, ο οποίος σε ολοσέλιδη καταχώριση στη ναυαρχίδα του γνωστού Συγκροτήματος Τύπου, διαφήμιζε τα υπερπολυτελή αυτοκίνητα Lexus.

«Αφού τα διαφημίζει ένας αριστερός, που ξέρει, γιατί να μην τα αποκτήσουμε και εμείς;» Έτσι σκέφτηκαν αφελώς πολλοί από τους συμπολίτες μας και στράφηκαν στη μαζική αγορά τους.

Μήπως, λοιπόν, ο νέος κομπορρήμων Υπουργός Οικονομικών πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του; Η στάση των μελών του κόμματος, που εκπροσωπεί, δεν διέφερε από την αντίστοιχη των υπολοίπων κομμάτων.

Στην αγορά πολυτελών αυτοκινήτων, είχαν επιδοθεί μετά μανίας και στελέχη της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, με τα γνωστά σήμερα αποτελέσματα.

Κωστής Λίθινος

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΔΡΑΠΕΤΕΥΕΙ ΟΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ!!!!!

Ο φίλος μου ο Πορφύρης νιώθει περισσότερο από κάθε άλλη φορά μονάχος. Αποκομμένος από τον κόσμο και τις παρέες του, έχει μαζευτεί στα εικοσιτέσσερα. Τις προάλλες μιλούσαμε στο τηλέφωνο και τον άκουγα να μιλάει στεγνά, σχεδόν ξέπνοα και νόμισα ότι κάτι μπορεί να του συμβαίνει. Σκέφτηκα ότι δεν είναι δυνατόν να μην τον έχουν επηρεάσει οι πολιτικές εξελίξεις, οι οποίες είμαι βέβαιος ότι δεν του άρεσαν και γι' αυτό σταμάτησε τις πολιτικές συζητήσεις. Παρακολούθησε τα τελευταία γεγονότα και την κυβερνητική αλλαγή και πλέον νιώθει ότι η χώρα έχει πάρει μια στροφή που μάλλον σε τοίχο οδηγεί. 

«Μήπως είσαι υπερβολικός;» του λέω.                                                         

«Καθόλου… Είμαι ρεαλιστής…», απαντά.

«Μα, τα μηνύματα…», πάω να του πω, αλλά με κόβει.

«Ποια μηνύματα; Υπάρχουν εσωτερικά μηνύματα και τα εσωτερικά μηνύματα μιας εποχής δεν τα πιάνουν ούτε όλοι οι άνθρωποι ούτε καν η πλειοψηφία τους. Αν τα μηνύματα του μέλλοντος χρειάζονται μεγαλοφυΐα για να αιχμαλωτιστούν, τα μηνύματα του παρόντος χρειάζονται μιαν ειδική ευαισθησία τουλάχιστον ή και κατάλληλη προπαίδεια. Ούτε καν το να είσαι τυπικά μορφωμένος ή και επαγγελματίας της πένας αρκεί…»

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ και το ΚΙΝΗΜΑ απέναντι στη δημαγωγία και τον λαϊκισμό!!!

Ήμουν βέβαιος ότι οι άνθρωποι πάντοτε έκαναν μια δραματική προσπάθεια να συλλάβουν το νόημα της εποχής τους. Και φυσικά αναφέρομαι σε μερικούς ανθρώπους και όχι σε όλους. Διότι η πλειοψηφία των ανθρώπων κάθε εποχής δεν κάνει καμιάν απολύτως δραματική προσπάθεια άλλη από το να γραπώνεται στη ζωή και να χαίρεται όσο γίνεται πιο άνετα τους καρπούς της. Στην απόλαυση εμπεριέχεται γι’ αυτούς το νόημα. 

Ωστόσο, θέλω να σημειώσω ότι η αναδίπλωση που εκφράζεται με την ανάγκη για συνειδητοποίηση και κρίση είναι γνώρισμα μερικών μόνον ανθρώπων. Ας μου επιτραπεί να πω ότι σ’ αυτή την κατηγορία ανήκω. Δεν θα κάνω όμως τον κόπο να αντιπαρατεθώ με πολιτικούς όρους στις ενστάσεις κάποιων φίλων για την υποστήριξή μου στο ΚΙΝΗΜΑ και στον Γιώργο Παπανδρέου. Διότι πλέον οι πολιτικοί όροι δυστυχώς έχουν σημαδευτεί από τη δημαγωγία και τον λαϊκισμό και όλα μπαίνουν στην προκρούστεια κλίνη. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ στην αγκαλιά του Ψυχάρη!!!!

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε να χαιρετίσουμε το σφιχταγκάλιασμα του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του Τσίπρα από το επιχειρηματικό και εκδοτικό κατεστημένο. Έπεσαν πλέον και τα προσχήματα και ο Τσίπρας αναπαύεται στην αγκαλιά και του Ψυχάρη, κι αυτό δεν χρειάζεται ούτε εξηγήσεις ούτε ερμηνείες. Όσοι έχουν αποφασίσει να τον ψηφίσουν να τον χαίρονται, αλλά εμείς θα είμαστε πάντα απέναντι στους εχθρούς του λαού. Και το συγκρότημα του Ψυχάρη έχει αποδείξει μέσω των εφημερίδων του ότι στάθηκε εχθρικό απέναντι στον Γιώργο Παπανδρέου. Αυτό θα το καταλάβουν άραγε έστω και αργά ο Βενιζέλος και οι συν αυτώ;;;;
Λοιπόν, μήπως έχουν κάτι να πουν και οι φίλοι Συριζαίοι;;;;

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΒΟΥΛΗ!!!!!

 

Θέλω να πω τούτο: ότι το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών με την εμφάνισή του στην πολιτική ζωή, σηματοδότησε την αρχή μιας νέας εποχής. Κι αυτό ίσως να μην έχει γίνει ακόμη αντιληπτό, αλλά έχω την πεποίθηση ότι πολύ σύντομα θα συσπειρώσει κοντά του τις νέες γενιές και όλους εκείνους τους πολίτες που θέλουν πεντακάθαρη πολιτική ζωή, πεντακάθαρους πολιτικούς, με θέσεις κρυστάλλινες, αδέσμευτες και όχι εγκλωβισμένες στα δίχτυα του επιχειρηματικού και μιντιακού κατεστημένου.

Οι καιροί απαιτούν ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ και ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ!!!

Όχι προς αυτοδυναμίες και ηγεμονίες υπερφίαλες και αυταρχικές. Η αυθεντία την οποία διεκδικούν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του είναι εχθρός του πολίτη. Τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα κατά την προεκλογική περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε ότι στο βάθος είναι άπληστος και φύσει απολυταρχικός. Δεν αγωνιζόταν για τον ζωτικό του χώρο αλλά και τώρα κατατρύχεται από συμπλέγματα ηγεμονίας, θέλει να εξουσιάζει.

ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ - ποιο ΗΘΟΣ;;;;

Ο Τσίπρας με τον διευθυντή του ραδιοφωνικού σταθμού του ΣΥΡΙΖΑ, τον Αρβανίτη, που αποκάλεσε "μαλάκα" τον πρωθυπουργό. Ο Τσίπρας δεν θεώρησε ότι αυτή η συμπεριφορά ήταν μη-κόσμια. ήταν μέσα στο πλαίσιο των κανόνων που ορίζει το κόμμα του....

Δεν ξέρω αν μπορώ να πω ότι ζούμε μια μεγάλη εποχή. Συνήθως οι μεγάλες εποχές έχουν  μεγάλους πρωταγωνιστές. Ωστόσο υπάρχουν και μεγάλες εποχές όπου πρωταγωνιστής είναι ο ίδιος ο λαός, αφού τελικά αυτός γράφει την ιστορία. Αλλά πάλι υπάρχει μια Ιστορία που γράφεται με συνοικιακές γκρίνιες και μια άλλη που γράφεται με τη δύναμη των πραγμάτων.

Δεν είμαι σε θέση να προσδιορίσω πλέον σε τι εποχή ζούμε… Διότι το μόνο που απέμεινε από την σύντομη προεκλογική περίοδο ήταν η ολοκληρωτική κυριαρχία της δημαγωγίας και του λαϊκισμού από τις δυο κομματικές δυνάμεις που φαίνεται ότι προηγούνται στις δημοσκοπήσεις και πιθανολογείται ότι θα έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά.

ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ!!!!!

O Στέλιος Πελασγός είναι ένας εξαιρετικός σύγχρονος παραμυθάς που χειρίζεται με μαεστρία την τέχνη της αφήγησης. Λέει παραμύθια για μικρούς και μεγάλους. Μιλώντας στον «Ταχυδρόμο», την καθημερινή εφημερίδα της Μαγνησίας, ο Πηλιορείτης παραμυθάς επισημαίνει ότι «η προφορική αφήγηση είναι μια βαθύτατα πολιτική πράξη», που σε εποχές οικονομικής κρίσης αποκτά σημαίνοντα ρόλο σε εποχές οικονομικής κρίσης. Η ρήση του Αισώπου «ενωμένα τα κλαδιά ούτε τα λυγίσατε, χωρισμένα τα κλαδιά κάθε χέρι τα ’σπασε» αποτελεί πηγή έμπνευσης για τον Πελασγό, ο οποίος λέει με έμφαση ότι «πάνω  από το αγγλικό δίκαιο [βλέπε μνημόνια] υπάρχει το δίκαιο των παραμυθιών, όπου ο αδύναμος πάντα νικά».

Θα ψηφίσω ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών!!!

Θα ψηφίσω το ΚΙΝΗΜΑ!!!!!
Για πολύ απλούς λόγους:

• Κάθε ψήφος στο ΚΙΝΗΜΑ είναι και ψήφος για την αυτονομία της πολιτικής.

Όλο το οικονομικό / επιχειρηματικό κατεστημένο έχει πέσει πάνω στον ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ να τον εξαφανίσει, όχι μονάχα πολιτικά, αλλά και κοινωνικά και σε λίγο δεν ξέρουμε εάν δεν επιζητούν και τη φυσική του εξόντωση. Αυτό έχει αποδειχτεί στην καθημερινή πράξη με την συμπεριφορά των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των πληρωμένων κονδυλοφόρων που θέλουν να λέγονται "δημοσιογράφοι" και δεν είναι παρά μονάχα αυτοί που εκτελούν τις εντολές των αφεντικών τους.

Και τα ΜΜΕ αλλά και τα άλλα πολιτικά κόμματα αποσιώπησαν το έργο που πρόλαβε να κάνει η κυβέρνηση του Παπανδρέου μέσα σε ελάχιστο χρόνο, όσο δηλαδή την άφησαν - και μιλάμε για περίπου δυόμισι χρόνια.
 

Πολλοί ενοχλήθηκαν από τη Διαύγεια, το open goverment, τον Καλλικράτη, το ΑΣΕΠ, το ενιαίο μισθολόγιο, την ιθαγένεια στους μετανάστες 2ης γενιάς, τα δημοψηφίσματα, το φόρο στα ακίνητα της εκκλησίας, την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, τις χειροπέδες στους απατεώνες, την παύση των τραπεζικών θαλασσοδανείων σε χρεοκοπημένα ΜΜΕ, το άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών, τη φορολόγηση των off-shores εταιριών και ένα σωρό άλλα για τα οποία το κατεστημένο ένιωσε να φεύγει το έδαφος κάτω από τα πόδια του...

• Κι ο Παπανδρέου δεν φυγομάχησε, δεν κρύφτηκε, δεν πέταξε την καυτή πατάτα σε άλλον, δεν έπαιξε τη χώρα στα ζάρια για να διασωθεί πολιτικά ο ίδιος.

Ξέχασαν όλοι τους τα πεντέμισι χρόνια των σκανδάλων της Νέα Δημοκρατίας και του Καραμανλή. Ξέχασαν την συνεχή άρνηση της λεγόμενης παραδοσιακής Αριστεράς [ΚΚΕ και Συνασπισμός/ ΣΥΡΙΖΑ] να συνεργαστούν για ν' αντιμετωπίσει η χώρα την κρίση και να βγει σε πιο ήρεμα νερά. Το μικροκομματικό συμφέρον πρυτάνευσε. Και τώρα, ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ που έγινε ο σκουπιδοτενεκές της εποχής, με επικεφαλής τον δημαγωγό και λαϊκιστή αρχηγό του, υπόσχεται τον ουρανό με τ' άστρα στον καταπονημένο ελληνικό λαό. 

Και τον λέω σκουπιδοτενεκέ τον ΣΥΡΙΖΑ διότι απλώς μέσα του έχουν μαζευτεί κάθε καρυδιάς καρύδια. Αιώνιοι συνδικαλιστές, δηλαδή τοκιστές και σουλατσαδόροι, αριβίστες και τυχοδιώκτες βουλευτές που εκλέγονταν με τη σημαία του ΠΑΣΟΚ κι όταν είδαν ότι το καράβι βουλιάζει μεταπήδησαν εκεί για να συνεχίσουν να εισπράττουν την παχυλή βουλευτική "αποζημίωση", ακροδεξιοί [βλέπε Ραχήλ Μακρή] και διάφοροι άλλοι μπαρουφάκηδες που αδυνατούν να συλλάβουν το πραγματικό πρόβλημα της χώρας.

«Υπομονή!!! 3+1 έμειναν μέχρι την ...κηδεία!!!!»

Μουντός ο καιρός, αλλά κάπως γλυκός. Κι εγώ σκέφτομαι, 3-4 μέρες πριν τις εκλογές, αν πρέπει να συνεχίσω να καταγγέλλω πράξεις, να σχολιάζω πρόσωπα και καταστάσεις, πρόσωπα; Που δείχνουν μιαν ασυνέπεια ανάμεσα στην πολιτική πράξη και τον ηθικό κανόνα, ανάμεσα στη συναισθηματική αξίωση  ενός ταλαιπωρημένου λαού και στην πολιτική πραγματικότητα. Σε μια ανάρτησή μου, γράφει κάποιος ανόητος Συριζαίος που δεν είναι φίλος μου: «Υπομονή!!!!!!! 3+1 έμειναν μέχρι την ...κηδεία!!!!». Αυτός ο κύριος ανήκει στην κατηγορία των προβάτων και δεν μπορεί κανείς να συνδιαλέγεται με πρόβατα – εκτός κι αν είναι τσοπάνης!!!

ΠΟΙΑ ΕΛΠΙΔΑ;;;;

Σκέφτομαι τους νέους ανθρώπους κι αναρωτιέμαι τι δίδαγμα ζωής μπορούν ν’ αποκομίσουν από αυτό τον κόσμο που, κανονικά, δεν οδηγεί παρά στην ολοκληρωτική αδιαφορία, στην αυτοκτονία ή ακόμα και στον φόνο!!! Υπάρχει και η φυγή… Οπουδήποτε αλλού εκτός από την κοινωνία τούτη που πλέον δεν ψάχνεται αλλά απλώς ανακατώνεται.

Πολλές φορές τον τελευταίο καιρό καταφεύγω ξανά και ξανά στα κείμενα του Φραντς Κάφκα και του Αλμπέρ Καμί, μπας και βρω το στίγμα αυτής της κοινωνίας, της ελληνικής κοινωνίας, που τη νιώθω να συνθλίβεται στις μυλόπετρες ενός παραλογισμού δίχως προηγούμενο. Και τούτο διότι καθημερινά περιστατικά μας υποβάλλουν έστω συμβολικά το παράλογο της ανθρώπινης μοίρας. Και τούτο το σημειώνω αφού όταν προσπαθώ να εξηγήσω αυτό που βλέπω, φτάνω σε αδιέξοδο.

«ΑΛΙΜΟΝΟ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΗΡΩΕΣ…»!!!!

Μέσα σ’ αυτό τον πανζουρλισμό από συνθήματα, φωνές, αλαλαγμούς, βρισιές, ανάμεσα σε όλε αυτές τις αλληλοσυγκρουόμενες και υποτιθέμενες πραγματικότητες των διαφόρων κομματικών σχηματισμών, βρίσκεται ένας κόσμος αθώος [;;;;], καλοπροαίρετος [;;;;], ταλαιπωρημένος, που δέρνεται από εδώ κι από εκεί, που σε όποια πλευρά του καραβιού κι αν τρέξει, το βλέπει να μπατάρει, και που τελικά, από το πολύ πηγαινέλα, κυριεύεται από ναυτία. Αλλά  η ναυτία δεν είναι λύση μήτε στάση. Είναι και κακή προϋπόθεση για ένα νέο ξεκίνημα.

ΣΥΡΙΖΑ, όπως λέμε... μυθικός Πρωτέας!!!!

Ποτέ δεν το φανταζόμουν ότι η λεγόμενη "αριστερά' θα ήταν σαν αυτό που σήμερα παρουσιάζει το συνονθύλευμα των άπειρων αριστερίστικων συνιστωσώ που συνωθού νται στον ΣΥΡΙΖΑ, με αρχηγό τον μίμο Τσίπρα.
Στον ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζουμε πλέον τον μυθικό Πρωτέα, αυτόν που αλλάζει κάθε στιγμή προσωπείο, που σου ξεγλιστράει μές από τα χέρια σαν το χέλι, που κάνει το αντίθετο απ' ό,τι λέει, που αντιστρέφει το νόημα των λέξεων, που μιλάει όχι για να φανερωθεί, να πει την αλήθεια, αλλά για ν' αποκοιμίσει, να εξαπατήσει, να εκφοβίσει και να ξεγελάσει, που προκαλεί και χρησιμοποιεί όλους τους φόβους, υπόσχεται τα πάντα και την ασφάλεια, την  οποία συγχρόνως την κάνει απατηλή!!!!!
Πλάι στην ευχέρεια που έχουμε ν' απελπιζόμαστε, έχουμε και την άλλη: να ελπίζουμε!!!! Να ελπίζουμε ότι πολύ γρήγορα θ' αποκαλυφθεί το αληθινό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ και κάποια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άνθρωποί του θα αράξουν στα... κιλά τους!!!!

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΜΙΑΣ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο για τους πολίτες να κάνουν επιμερισμό των ευθυνών για την κρίση που σήμερα μαστίζει την χώρα μας. Κανείς δεν μπορεί ν’ αρνηθεί ότι βρεθήκαμε σχεδόν ανοχύρωτοι στην θύελλα της οικονομικής κρίσης που ενέσκηψε σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Κανείς δεν αρνείται ότι η κυβερνητική πρακτική των τελευταίων δεκαετιών δεν μπόρεσε να καθαρίσει τη χώρα από την διαφθορά, για την οποία όμως υπάρχουν πολλοί φταίχτες.

Το ζήτημα είναι ότι όπως αλλού στην Ευρώπη, έτσι κι εδώ έγινε σεισμός. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι: καταφέραμε να δούμε γιατί το κτίσμα δεν άντεξε και πώς θ’ αντέξει στο μέλλον σε παρόμοια ανεξέλεγκτη επιβουλή. Μετά από ένα σεισμό και μια τρομακτική καταστροφή οι συνετές χώρες προσπαθούν να φτιάξουν οικοδομήματα αντισεισμικά. Αυτή είναι η μόνη και πραγματική ευθύνη που θα πρέπει να βαρύνει τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου.

ΚΑΦΕΝΕΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ!!!!!

Τελικά αυτή η δυτική καταναλωτική κοινωνία τα έχει καταφέρει να δημιουργεί πάμπολλες ανάγκες στον άνθρωπο, όλο και περισσότερες ανάγκες, γιατί αυτές τροφοδοτούν το «παραγωγικό» κεφάλαιο. Όμως όλες αυτές οι ανάγκες είναι του ίδιου ουσιαστικά τύπου ή κάλλιο του ίδιου ποιού [είναι λίγο δύσχρηστος αυτός ο τύπος αλλά μάλλον αποδίδει…]. Την εξωστρέφεια  έχουν κοινό τους στόχο και γνώρισμα.

Ο ιδανικός πελάτης για την κοινωνία της αφθονίας θα ήταν ένα ανθρωπόμορφο ον, επιμελέστατα αδειασμένο από κάθε περιεχόμενο. Και τότε θα χρειαζόταν όλο και πιο πολλές  εξωτερικές εντυπώσεις να εισβάλουν μέσα του με ορμή, με πάταγο, για να του δίνουν την εντύπωση πως κάποτε θα τον γεμίσουν. Ο μύθος του πίθου των Δαναΐδων είναι προφητικός, αλλά κακά ερμηνευμένος.

ΕΝΑ ΤΡΕΝΟ ΝΑ ΠΑΡΩ ΚΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΩ...

Καθώς έγραφα μερικές κουβέντες για το κίτρινο χρώμα, το μυαλό μου ήταν αλλού. Ακούω τη βροχή και τον άνεμο που ξετινάζει τις τέντες στις βεράντες των πολυκατοικιών, αλλά και την Φαραντούρη να τραγουδάει το «Τρένο φεύγει στις οκτώ…»
Μνήμες ανάκατες μπλέκονται και παλεύουν να βγουν μπροστά να με κυριέψουν, να με βγάλουν από την βολή μου, εδώ στη σοφίτα μου και να με στείλουν σε άλλους χρόνους, σε άλλες εποχές, όταν ακόμη με κυνηγούσε η αγωνία για το αύριο, και χανόμουν στις φαντασιώσεις ενός κόσμου που τον έφτιαχνα όπως θα ήθελα να είναι. Και νιώθω μια στεναχώρια να με κυριεύει.
Θέλω να κακίσω το θράσος της εποχής μας, και την ασυδοσία των παλιανθρώπων, αλλά δυστυχώς ο θερμοκαυτήρας που κρατώ περιοδεύει στο κενό και δεν υπάρχει περίπτωση να κάψω κάποιον. Όλοι βρίσκονται στο προσκήνιο κι έχουν το νου τους για τις κινήσεις μας. Δεν μπορούμε πια να κρυφτούμε και να ξεφύγουμε. Μόνο να σκεφτόμαστε και να τραγουδάμε. Να σκεφτόμαστε αλλά αυτή είναι και η δυστυχία μας. Η σκέψη είναι δύναμη αλλά τις περισσότερες φορές καταντά αδυναμία.

ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΧΡΩΜΑ!!!!

Ψάχνοντας να βρω μερικά χαρακτηριστικά του κίτρινου χρώματος, επειδή ανάρτησα στο εξώφυλλο μια φωτογραφία με κυρίαρχο το κίτρινο χρώμα, διαπίστωσα ότι αυτό που ένιωσα εγώ ο ίδιος ανταποκρίνεται σ’ αυτά που σημειώνονται σ’ ένα ενδιαφέρον μπλογκ, το oldstitches.blogspot.gr.
Αυτό το χρώμα που από τα παιδικά μου χρόνια το είχα συνδυάσει με την ποδοσφαιρική ομάδα της ΑΕΚ και δεν μου άρεσε!!!! Παρότι τότε, την εποχή του σχολείου ήμουν σχεδόν κάθε Κυριακή έξω από το γήπεδο της ΑΕΚ στη Φιλαδέλφεια και πούλαγα εφημερίδες και μαξιλαράκια… Πολύ αργότερα, όταν διάβασα από τη συλλογή «Σχέδια για ένα Καλοκαίρι» του Γιώργου Σεφέρη το ποίημα «Επιφάνια, 1937» και μάλιστα όταν αρχίσαμε να το τραγουδάμε στα χρόνια της δικτατορίας μαζί με τον Καλογιάννη, τότε είναι που πρόσεξα το «κίτρινο»! «Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας / ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της / βροχής / σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς,/ καμιά φωτιά στην κορυφή τους• βραδιάζει…».

ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΙΦΑΛΟ ΤΗΣ ΤΡΕΛΑΣ ΣΤΗ ΜΠΟΥΤΟΝΙΕΡΑ!!!!!

Άλλη μια μέρα βροχερή. Πάλι ένιωσα μιαν ευεξία. Κι ας είναι ο ουρανός μουρτζούφλης. Πότε μαύρος κι άραχλος, πότε ξανοίγει λίγο και βλέπουμε το γαλάζιο του. Ας κάνει ό,τι θέλει. Να βρέχει, να κάνει κρύο, αστραπές, βροντές, αέρηδες…

Μήπως μπορούμε να ελέγξουμε τη Φύση; Όχι βέβαια. Να συντονιστούμε με την ανάσα της, να νιώσουμε τους χτύπους της δικής της καρδιάς, να βραχούμε, να κρυώσουμε, να ξεπαγιάσουμε, ν’ αναζητήσουμε τις κουβερτούλες μας, το κρεβάτι μας, να φτιάξουμε τη φωλιά στο γραφείο μας, να ντυθούμε ζεστά και να σκεφτούμε εκείνους που δεν υπάρχει περίπτωση να νιώσουν τη δική μας θαλπωρή.

Να σκεφτούμε τις παράγκες, τα παγκάκια στα πάρκα, την πείνα, την ανεργία, την έσχατη εξαθλίωση, την πλάση εκείνη που δεν την βλέπεις στο φως της μέρας, στους συχναζόμενους δρόμους, ανάμεσα στο σύννεφο της μακαριότητας και που σου προξενεί έναν αθέλητο αποτροπιασμό, γιατί κατεβάζει την ανθρωπότητα στο σκουλήκι, την κοινωνία στον εφιάλτη, κάνει τη ζωή πληγή κακοφορμισμένη, μολυσμένη, θανάσιμη…

ΑΥΤΟΙ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;;;;

Διάβασα ότι... διανοούμενοι, ακτιβιστές και ακαδημαϊκοί από όλο τον κόσμο-ανάμεσά τους οι Νόαμ Τσομσκι, Τζόρτζιο Αγκάμπεν, Ταρίκ Αλί, Ετιέν Μπαλιμπάρ, Αντόνιο Νέγκρι και Σλαβόι Ζίζεκ [αυτόν τον θεωρώ μπεχλιβάνη], ενώνουν τις δυνάμεις τους και τις φωνές τους ενάντια στη λιτότητα και συντάσσονται υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.
Παρότι σέβομαι ορισμένους από τους παραπάνω διανοητές, εντούτοις διαπιστώνεται πόσο μακριά είναι από τη σκληρή ελληνική πραγματικότητα και πόσο αγνοούν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έχει αναδειχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Σήμερα ήταν χαλαρή μέρα κι ευτυχώς γέλασα με τα καμώματα του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως αρκετά διασκεδάσαμε. Βέβαια ο Τσίπρας και οι συν αυτώ δεν θα σταματήσουν να μας διασκεδάζουν με τις κωλοτούμπες και τα καραγκιοζιλίκια τους μέχρι την ημέρα των εκλογών. Το από το ιστορικό ΠΑΣΟΚ κλεμμένο σύνθημα ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕ, σηματοδοτεί κάτι άλλο για τον ΣΥΡΙΖΑ: επιστροφή σ' ένα παρελθόν που κανείς δεν θέλει!!!!
Την επαύριο των εκλογών αρχίζουν τα δύσκολα κι αυτά τα δύσκολα θα έχουν άμεση σχέση με το πολιτικό αδιέξοδο, διότι πολύ φοβάμαι ότι οι εξελίξεις θα οδηγήσουν τη χώρα στην αναζήτηση ηρεμίας με νέα εκλογική αναμέτρηση.

Ο ΒΡΑΧΟΣ ΤΟΥ ΣΙΣΥΦΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΟΛΥ ΒΑΡΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΣΗΚΩΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΤΟΥ!!!!!

Το έχω ξαναγράψει ότι έχω τη μανία της επικοινωνίας. Σιγά, θα μου πει κάποιος, αυτό μάλλον πρέπει να το έχουν όλοι. Δεν αμφιβάλλω, αλλά υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά. Μπορεί όλοι να έχουν αυτή την ανάγκη αλλά λίγοι είναι εκείνοι που την επιδιώκουν. Κι επειδή έγραψα πιο πάνω ότι έχω την μανία, αυτό μπορεί ο αναγνώστης μου να το διαπιστώνει καθημερινά με τα κείμενα που αναρτώ. Το αν βρίσκει ανταπόκριση αυτή η μανία ή το πάθος ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε, ή τελικά μένει ανικανοποίητο, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Αλλά δεν μπορούμε ν’ αρνηθούμε ότι η αδυναμία επικοινωνίας είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας και φυσικά ένα από τα κύρια θέματα, σχεδόν τις ψυχώσεις, του σύγχρονου στοχασμού. Γιατί δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η επικοινωνία έχει άμεση συνάφεια με τις απορίες του ανθρώπου και την αγωνία του που από την εμφάνισή του στη γη συνεχώς ερωτά αλλά απέναντί του είναι ένα σύμπαν που σωπαίνει!!! Και φυσικά τα ερωτήματα δεν τα βάζουν οι νέοι, αλλά και οι ώριμοι άνθρωποι. Η εποχή μας εξάλλου πιστεύω ότι μάλλον έχει εξάψει όσο λίγες τα μεταφυσικά ερωτήματα.