Πώς πολεμιέται αυτή η κρίση;;;

Η χώρα μας είναι ολοφάνερο ότι βαδίζει σε άγνωστα, αβυθομέτρητα μονοπάτια. Κι αυτό που πρέπει να γίνει για να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες, είναι να ξεφορτωθούμε στο δρόμο πολλές από τις παλαιές αποσκευές. Υπάρχει πάντως ένας διάχυτος πανικός, τη στιγμή τούτη που εγκαταλείπονται φύρδην-μίγδην έννοιες, και αξίες, και ιστορικές παρακαταθήκες, από εκείνους που θα είχαν συμφέρον να τις υπερασπίσουν. Το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο ν’ αντισταθεί κανείς στο ρεύμα. Αλλά μήπως μπορεί να μου πει πώς πολεμιέται αυτή η δεινή κρίση που περνάμε, πώς απωθείται, πώς κατατροπώνεται;;; Δεν υπάρχει απάντηση. Ή εγώ τουλάχιστον δεν την ξέρω.
Ωστόσο, ξέρω ότι εγώ -ο λαός- πληρώνω κάμποσους πολιτικούς για να πολεμήσουν κι αυτοί δεν το κάνουν, αλλά σιωπούν εκκωφαντικά!!! Έχουν κάνει την επιλογή τους. Να σιωπούν και να πληρώνονται. Και γι' αυτό τους κακίζω. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, εξυπνάκηδες, που καιροφυλακτούν, διψασμένοι για εξουσία. Και φυσικά, αυτοί που έχουν στα χέρια τους τώρα την εξουσία είναι ένα μάτσο ερείπια! Από τα ερείπια δεν έχεις άλλο τίποτα να περιμένεις παρά μονάχα... φαντάσματα!! Ε, λοιπόν, τι προτιμώ; Την έρημο, διότι από την έρημο μπορεί να προκύψει κάποιος καινούργιος κόσμος. Κι αυτό που εγώ τώρα βλέπω είναι ότι η ζωή τούτη είναι αδειανή από αξίες που να την υπερβαίνουν, κι όλα κλωθογυρίζουν σ' ένα ασφυκτικό κύκλο. Δεν περιμένω τίποτε και από κανέναν εκ των υπαρχόντων. Απλώς περιμένω ένα νέο κύμα που θα εκτοπίσει το παλαιό.