Η ΑΓΑΠΗ έχει τη διαλεκτική της, η φιλία έχει τη διαλεκτική της, η πολιτική έχει τη διαλεκτική της,αλλά εσύ μπαίνεις σε βαρκούλες κι αρμενίζεις - αρμενίζεις σε ήσυχες[;;;] θάλασσες. Πότε φεύγεις μ' ένα τρένο και χάνεσαι σε ταξίδια δίχως προορισμό. Μα είναι σα να ονειρεύεσαι συνεχώς. Δεν θέλεις τον δικό μας κόσμο που έχει φασαρία, φωνές, βρισιές και καταιγίδες... Καλά, λοιπόν, μείνε εκεί και ρίχνε κάπου-κάπου το βλέμμα σου κατά δω, που θέλω να σου πω ότι είμαι καβάλα στο άτι μου και καλπάζω...
ΠΡΕΠΕΙ να σου πω ότι το άγχος το δικό σου και το δικό μου, δεν το έχουν γεννήσει οι θόρυβοι - οι θόρυβοι απλώς το επιδεινώνουν. Το άγχος του καιρού μας το έχει γεννήσει η υποσυνείδητη, αφομοιωμένη αίσθηση μιας απέραντης ματαιοπονίας. Σκέψου αν ξέρουμε γιατί υπάρχουμε, γιατί παλεύουμε, γιατί δοκιμαζόμαστε.... Θα σου πω μονάχα ότι είμαστε οι υπήκοοι ενός κόσμου δίχως σύστημα αξιών.
ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΧΕΙ απομείνει τίποτε. Ή μάλλον κάτι έχει απομείνει κι αυτό το κάτι σου λέω πως δεν είναι ο ερημότοπος του Μπέκετ στο Περιμένοντας τον Γκοντό, αλλά πρέπει να το ψάξεις. Κι εγώ δεν ξέρω αν η γυναίκα που έπλασα ανήκει περισσότερο στη φαντασία μου ή είναι μυθοποιημένο υποκατάστατο των πρακτικών μου παθών, των θολών μου ονείρων!
ΓΙ' ΑΥΤΟ σου λέω: έλα κοντά μου... Εξάλλου, πρέπει να σου πω ότι εγώ σ' έχω ζωγραφίσει ωραία, γεμάτη ξύπνια απλότητα, ετοιμόλογη, δροσερή στο πνεύμα, εσωτερικά φωτισμένη... Μην σπαταλιέσαι στη μοναξιά σου, γιατί σήμερα ζούμε σ' ένα κόσμο με πολύ γοργό βηματισμό και η ζωή είναι πεπερασμένη. Σοφία θα πει να το παίρνεις απόφαση, να μη ζητείς τ' αδύνατα.
No comments:
Post a Comment