Από τότε που άρχισα να παρατηρώ τα επίγεια και να σκέφτομαι
την κατάσταση που επικρατεί στις ανθρώπινες κοινωνίες, είχα την αίσθηση ότι,
καθώς θα περνούν τα χρόνια, τα πράγματα θα καλυτερεύουν. Οι μόνες αλλαγές που
είδα είναι η ανακάλυψη νέων όπλων για την αυτοκαταστροφή μας. Ο Νίτσε το έχει
πει ξεκάθαρα: «Ο άνθρωπος… αρρώστια του ανθρώπου»!!! Για να μην φιλοσοφώ αορίστως, σταθείτε για
λίγο και δείτε την ελληνική κοινωνία.
Πόσο έχει αλλάξει τις τελευταίες
δεκαετίες, κι αν έχει αλλάξει, αυτό έγινε προς το καλύτερο ή προς το
χειρότερο;;; Δεν υπάρχει λόγος ν’ απαντήσω γιατί όλες οι απαντήσεις που μπορεί
να δώσει ο καθένας, σχεδόν ίδιες θα είναι. Και η ελληνική κοινωνία δεν
πρόκειται να ξεφύγει από τον κανόνα, που είναι ο ίδιος για όλες τις κοινωνίες.
Δεν υπάρχει περίπτωση δημιουργικής εξέλιξης. Και δεν πιστεύω ότι ο άνθρωπος
μπορεί να διορθωθεί με χάπια!!!
Θα υπενθυμίσω απλώς ότι για τον γάλλο Ζακ
Λακάν, που υπήρξε μια εμβληματική φυσιογνωμία στην ιστορία της ψυχανάλυσης, η
ψυχανάλυση είναι καταλυτική: «Τα απώτερα μύχια του ανθρώπου δεν έχουν δομή,
αλλά είναι ένας κρατήρας άμορφος, αδειανός και τυφλός»!!! Τελικά, μάλλον έτσι θα
πρέπει να είναι. Γιατί, σε αντίθετη περίπτωση, θα συνεχιζόταν η διαδικασία της δημιουργίας.
Πάντως, τα σημεία των καιρών αυτό που καταλαβαίνω είναι πως σα να καλούν
κάποιες μεγάλες φωνές, μέσα από σπηλιές ή από την έρημο, να βγουν στις πλατείες
και να κηρύξουν τον λόγο της οργής ή της αποκαλυπτικής ελπίδας…
Αλλά, θα
προλάβω τις ενστάσεις των αναγνωστών μου, λέγοντας ότι είμαι πολύ ορθολογιστής
για να παραδεχτώ το «θεόπνευστο» κάποιων ανθρώπων. Βεβαίως το αίσθημα του
αδιεξόδου είναι διάχυτο παντού και κάπου-κάπου ξεφυτρώνουν κάποιοι και
δημιουργούν ομάδες και στέλνουν μηνύματα για τη σωτηρία μας. Είδατε καμιά
σωτηρία;;; Από το κακό στο χειρότερο πάμε… Απλώς μερικοί έχουμε φτάσει στο
σημείο να στηριζόμαστε σ’ ένα είδος εσωτερικού νόμου, προσωπικής συνέπειας,
μισοτραγικής αξιοπρέπειας, που μας εξασφαλίζει κι ένα αίσθημα, όπως το έχω
ξαναπεί, σεμνής υπεροχής.
No comments:
Post a Comment