Monday, September 8, 2014

Main stream media και on-line καμάκι…



Όταν απέναντί μας υπάρχουν τα main stream media, είναι φανερό ότι δεν έχουμε ελπίδα επιβίωσης. Όσο και να ενθουσιαζόμαστε με την υποτιθέμενη δύναμη της δικής μας εναλλακτικής ενημέρωσης… Tο μόνο που καταφέρνουμε είναι μερικές φορές να γινόμαστε γραφικοί. Και καταλήγουμε να βγάζουμε τα απωθημένα μας για κάποια πρόσωπα, για τα κόμματα των άλλων, για τις ομάδες των άλλων, να γράφουμε ποιήματα και να περιγράφουμε ό,τι μας καίει τα σωθικά.

Έχω την εντύπωση ότι σιγά-σιγά χάνεται το πάθος, εξανεμίζεται ο ενθουσιασμός κι έτσι απομένουμε μοναχικοί περιπατητές στους δρόμους είτε του μυαλού είτε της γειτονιάς μας. Πόσες φορές δεν έριξα τα βέλη της οργής μου σε διάφορους στόχους; Και τι έγινε; Τίποτε δεν έγινε. Πέρασε ο καιρός κι εγώ βολοδέρνω στο γήπεδο που θέλουν οι άλλοι. Για τους άλλους, που έχουν τη δύναμη, είναι πολύ εύκολο να ξελογιάσουν τον κόσμο. Όσο είναι εύκολο να ξελογιάσει κανείς μια γυναίκα.

Μ’ αρέσει τα βράδια να είμαι μαζί με τη Σόνια και να της διαβάζω κάτι. Δεν έχει σημασία τι θα είναι αυτό που της διαβάζω. Τις περισσότερες φορές εγώ, συνεπαρμένος από τη ζωηρή φωνή μου, δεν την κοιτάζω. Κι όταν κάποια στιγμή αποφασίζω να της δώσω το λόγο, βλέπω μετά λύπης μου ότι την έχει πάρει ο ύπνος.

- Άκουσες αυτά που είπα για τα main stream media;;
Τα… ποια;;; 
Τα main stream media!

Ξαπλωμένη στον καναπέ με το ένα πόδι πάνω στην πλάτη του καναπέ, με κοίταζε με μισόκλειστα μάτια. Κατάλαβα ότι δεν είχε ακούσει τίποτε… Παράτησα το βιβλίο του Τσόμσκι κι έπιασα το μπουκάλι με το τζιν που τόσο μου άρεσε. 

- Υπάρχει τόνικ στο ψυγείο;
-   Μα τι μου λες τώρα; 
-   Τόνικ!!!
-   Βάλε παγάκια… Πού να το βρω τώρα το τόνικ; 
-   Μα δεν θέλω να μεθύσω…

Στάθηκα μπροστά στη βιβλιοθήκη κι άρχισα να περιεργάζομαι τα βιβλία. Τα περισσότερα ήταν παλιά βιβλία. Η βιβλιοθήκη των γονιών της. Βιβλία ιατρικά. Όλοι γιατροί σ’ αυτό το σπίτι. Θα ήθελα να της προκαλέσω της Σόνιας μιαν ερωτική θύελλα. Αλλά το μόνο που κάνω είναι να της δώσω ένα ζεστό φιλί στα χείλη και να της πω ότι φεύγω… Με κοίταξε απορημένη. Πάντως, μ’ αρέσει γιατί μεταξύ μας δεν έχουμε προανακρουστικά του έρωτα συμπτώματα, όπως δηλαδή κοκκινίσματα, σιωπές, ή φράσεις μισές..

- Ξέρεις κάτι; 
-   Τι;
-   Οι περισσότεροι στο διαδίκτυο είναι αποκρουστικοί τύποι γιατί μόλις τους κάνεις ένα like, αρχίζουν το on-line καμάκι…
-    Και πού βλέπεις το κακό; Μονάχα… απόψεις θ’ ανταλλάσσουμε για την οικονομική κρίση;;;
-    Μα τι μου λες τώρα;
-     Ή θα κάνουμε αντίσταση στα main stream media και θα βρίζουμε τους πολιτικούς;
-     Υπάρχουν κι άλλα πράγματα να κάνει κανείς…
-     Τι μωρέ;;; Να γράφει τις εξυπνάδες των σοφών και των ποιητών;
-     Καλύτερα να προσευχόμαστε όλοι μαζί για να διώχνουμε την απελπισία… 

Η νύχτα μπαίνει από παντού. Περίεργος ο καιρός. Σα να μην ξέρει τι θέλει. Το ίδιο κι εγώ.

No comments: