Όταν βραδιάζει και τώρα ιδιαίτερα που ο κόσμος έχει αρχίσει ν' αραιώνει η μέσα σου διάθεση για εξέγερση αρχίζει να σιγάζει. Καλές και οι φωνές, οι διαφωνίες, η οργή, οι ύβρεις, τα μουντζώματα... Όλα έχουν την κάποια αξία τους. Γιατί απλώς μας ειδοποιούν ότι ο κόσμος ψάχνει εναγώνια να βρει τον προσανατολισμό του. Δεν χρειάζεται και πολλή φιλοσοφία. Ούτε ξαναζεσταμένο φαγητό και πολύ περισσότερο δεν χρειάζεται η επανάπαυση στις ανέσεις του πολιτισμού της αφθονίας. Θα πει κανείς ότι τώρα πάει και η αφθονία, πάνε και οι ανέσεις κι όλοι μαζί, και ο καθένας χώρια, στο καβούκι μας.
Η στεναχώρια μου είναι ότι πέσαμε σε μια εποχή πολύ σκληρή και ατυχήσαμε στους πολιτικούς. Δεν είναι δυνατό να κοκορεύονται ότι κυβερνούν και απλώς να διαχειρίζονται την εξουσία και το χειρότερο με ποιο τρόπο θα επιστρέψουμε τα δανεικά!!! Κάποτε είχαμε κακομάθει να πορευόμαστε συντεταγμένοι κάτω από λάβαρα και εμβλήματα και τώρα παραπαίουμε, ψάχνοντας την κοινή γλώσσα και παραδέρνουμε ανάμεσα σε απίστευτες επιπολαιότητες και στενοκεφαλιές και εξυπνάδες και ανόητους εγωισμούς.
Πολλές φορές κάποιοι φίλοι με ρωτούν τι κάνουμε, τι θα κάνουμε!!! Κι εγώ φυσικά δεν έχω να υποδείξω λύσεις, προτάσεις, διότι αν κάνω κάτι τέτοιο σημαίνει να κάνω τον προφήτη κι αυτό είναι έξω από μένα. Ωστόσο, μέσα μας όλοι κάτι έχουμε, κάποιες πεποιθήσεις, κάπου προσβλέπουμε και δυσκολευόμαστε να το εκφράσουμε ή να το εξωτερικεύσουμε. Δεν μας μένει και πολλά πράγματα να κάνουμε. Μονάχα χρειάζεται να είμαστε σε εγρήγορση, να μελετάμε την κατάσταση και τον γύρω μας κόσμο, να προετοιμαζόμαστε, να ωριμάζουμε και να μην ανεχόμαστε τους κάθε λογής λογοκόπους, λαϊκιστές και δημαγωγούς.
No comments:
Post a Comment