Το Χτες με σκιάζει, το Σήμερα με ταράζει, το Αύριο με τρομάζει

Κάποτε θεωρούσαμε τον ανιψιό, τον Κώστα Καραμανλή, ως τον πλέον άχρηστο πρωθυπουργό που γνώρισε η χώρα μετά την μεταπολίτευση. Τελικά τα πρωτεία τα έχει ο τωρινός πρωθυπουργός. Ανέμπνευστος, γελοίος, χωρίς κανένα όραμα για τη χώρα που ανέλαβε να κυβερνήσει και φυσικά ο αποκαλυπτικός χαρακτηρισμός που ο ίδιος έδωσε στον εαυτό αποδίδει και το μέτρο της βλακείας του. Εάν δεν λειτουργούσε το διαδίκτυο και τα social media, ίσως να μην ξέραμε τι ακριβώς είχε συμβεί, αφού τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης φρόντισαν ν' απαλείψουν την επίμαχη φράση ή να την αποσιωπήσουν σαν να μην ακούστηκε ποτέ. 

Είναι φανερό ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει κατανοήσει την κρισιμότητα της κατάστασης και παρουσιάζεται εν μέρει ανεκτικός στην ανάλγητη πολιτική που εφαρμόζει η δικομματική κυβέρνηση. Αλλά το τρελό της υπόθεσης είναι πως ο Σαμαράς νομίζει ότι είναι ένας αναμορφωτής και οδηγεί τη χώρα σε απάνεμο λιμάνι. Δυστυχώς, δεν έχει αντιληφθεί ότι ο κόσμος μπορεί να είναι ανεκτικός αλλά υποφέρει και σκέφτεται όπως ακριβώς σκέφτεται και ο ΣΥΡΙΖΑ: με τα δεδομένα μιας άλλης εποχής. 

Ωστόσο, ο Σαμαράς δεν ξέρει τι είναι, αλλά ξέρει τι θέλει, κι αυτό που θέλει δεν έχει σχέση με το μέλλον το δικό μας και της χώρας. Μόνο που τον βλέπουμε να περπατάει σαν ξεχαρβαλωμένος και να χασκογελάει, με πιάνει απελπισία. Είναι δυνατό να κυβερνάει αυτός ο άνθρωπος;; Αυτός ο άνθρωπος που δεν έχει καταλάβει γιατί έβαλε τον Αδωνι Γεωργιάδη στο υπουργείο Υγείας, ή τον Πάνο Παναγιωτόπουλο στο υπουργείο Πολιτισμού [και τον άλλο άχρηστο Γιάννη Αδριανό υφυπουργό Αθλητισμού], ή τον Γιάννη Βρούτση στο υπουργείο Εργασίας, ή την άχρηστη Όλγα Κεφαλογιάννη στο υπουργείο Τουρισμού, ή την Φώφη Γεννηματά στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας... 

Δεν έχει σημασία που δεν παραθέτω και τα ονόματα των άλλων υπουργών. Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουν. Είναι μια κυβέρνηση που αντιμετωπίζει τους πολίτες σαν πρώτες ύλες για τον αχόρταγο Μολώχ της Τρόικας, των δανειστών, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των Ευρωπαίων εταίρων, δηλαδή των Γερμανών. Η πολιτική που ασκείται αυτή τη στιγμή μου θυμίζει εκείνους τους άγριους, που όπως έλεγε ο Μοντεσκιέ [αν θυμάμαι καλά], όταν θέλουν ένα φρούτο, κόβουν σύρριζα ολόκληρο το δέντρο και παίρνουν το φρούτο!!! Κάπως έτσι μοιάζει η διακυβέρνηση της χώρας από τον Σαμαρά και την κυβέρνησή του.

Εχουν κονιορτοποιήσει την ελληνική κοινωνία και δεν μπορούν να πείσουν ότι θα γυρίσουν σελίδα για να έρθουν καλύτερες μέρες. Το μόνο που βλέπουμε με λύπη βέβαια, είναι η πλήρης υποταγή στους ξένους. Κι ο Σαμαράς αγνοεί αυτό που είχε πει πριν από πολλά χρόνια ο λόρδος Πάλμερστον, ότι δηλαδή στη διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν μόνιμοι φίλοι και μόνιμοι εχθροί, υπάρχουν μονάχα μόνιμα συμφέροντα!!! 

Ο Σαμαράς, δυστυχώς για μας, κυριολεκτικά θυμιατίζει την Μέρκελ ή τον Σόιμπλε και θερμοπαρακαλούσε τόσους μήνες για ένα ραντεβού με τον Ομπάμα. Μέχρι σήμερα δεν έχει δώσει δείγματα πυγμής αλλά αδυναμίας μπροστά στους ξένους. Κάποιος επικοινωνιολόγος του, θα του είπε να τους παίρνει και να τους κάνει περίπατο κι από πίσω να τον φωτογραφίζουν ή να τον μαγνητοσκοπούν. Άραγε τι θέλει να δείξει; Ότι είναι ένας μεγάλος ηγέτης, που με άνεση συγχρωτίζεται με τους ξένους αξιωματούχους; Δείτε και την χθεσινή βόλτα του στο Μουσείο της Ακρόπολης με τον αμερικανό υπουργό Οικονομικών...

Κάποιοι από μας που προβάλλουμε πικρές εμπειρίες, μάλλον δικαιωνόμαστε όταν λέμε, όπως οι Γάλλοι: “Το Χτες με σκιάζει, το Σήμερα με ταράζει, το Αύριο με τρομάζει” [Le Passé me hante, Le Présent me tourmente, l' Avenir m'épouvante]. Αυτή η κυβέρνηση και αυτός ο πρωθυπουργός δεν είναι σε θέση να μας πείσουν ότι το Αύριο θα είναι χαρούμενο...