Ελεύθεροι να επιλέγουμε την δυστυχία μας!!!

Έρχονται κάποιες στιγμές όπου παύουμε να καταλαβαίνουμε. Παύουμε όχι γιατί μας λείπει η καλή θέληση, η επίγνωση της σχετικής ανάγκης, η αυτόματη συμπάθεια με την αριστοτελική και όχι τη νεότερη, τη συναισθηματική σημασία του όρου. Και παύουμε να καταλαβαίνουμε γιατί στη θέση του φυσικού, βλέπουμε να ξεπροβάλλει κάτι ακατανόητο, που αγγίζει τα όρια της ασχημίας!!
Κι αυτό θα μπορούσε να είναι μια εικόνα πολύ συνηθισμένη πλέον στους δρόμους, τις πλατείες και τα πάρκα της Αθήνας. Ένας άντρας καθισμένος στην άκρη του πεζοδρομίου, μέρα-μεσημέρι, καρφώνει τη βελόνα στο χέρι του κι ένας άλλος είναι ξαπλωμένος στη μέση του πεζοδρομίου, σκεπασμένος με κάτι βρόμικα παλιόρουχα να ζητεί ελεημοσύνη. Οι περαστικοί, βιαστικά ρίχνουν μια αδιάφορη ματιά και συνεχίζουν το δρόμο τους.

Είναι, λοιπόν, μια εικόνα ασχημίας ή θα πρέπει να ξανασκεφτούμε σε ποια κοινωνία ζούμε; Μην ξεχνάμε ότι απ’ όλα τα φάρμακα που θεραπεύουν, η σύγχρονη χημεία έχει περισσότερο τελειοποιήσει εκείνα που δεν θεραπεύουν: τα αναισθητικά!! Και είναι βέβαιο ότι τέτοια χρησιμοποιεί η πολιτεία και η πλειοψηφία του πληθυσμού. Δεν έχει νόημα να απαριθμήσουμε τις ευθύνες εκείνων που έχουν αναλάβει να λύσουν τα προβλήματά μας ή να οργανώσουν την κοινωνία ώστε να ζει σε συνθήκες ανθρώπινες.

Ποιος ασχολείται με τον ναρκομανή ή με τον ζητιάνο ή τον άστεγο ή τον περιφερόμενο κουρελή συμπολίτη μας;;; Δεν υπάρχει λόγος να κατηγορήσουμε τι έκαναν οι παλιότεροι. Μας νοιάζει τι κάνουν αυτοί που υπέκλεψαν την ψήφο του ελληνικού λαού για ν’ αλλάξουν επί τα βελτίω τη ζωή του.  Και είναι βέβαιο ότι δείχνουν σα να βολεύονται με εικόνες σαν κι αυτήν του ναρκομανή και του ζητιάνου στο πεζοδρόμιο της οδού Πανεπιστημίου. Ίσως να μην είναι σε θέση να συνειδητοποιήσουν την έκταση του προβλήματος. Γιατί πρέπει να σημειωθεί ότι καμιά κυβέρνηση δεν στάθηκε τόσο ανόητα φουσκωμένη από τον εαυτό της, τόσο στενοκέφαλα αυτάρκης, καμιά δεν σνομπάρισε τόσο πολύ τις προηγούμενες, όσο η τωρινή…




Δεν είναι τολμηρό να πούμε ότι αυτή η κυβέρνηση γνωρίζει άριστα την τεχνική του εξανδραποδισμού. Δεν νοιάζεται για τον πολίτη, τον άνθρωπο. Τον αφήνει «ελεύθερο» να επιλέγει τη δυστυχία του! Έτσι εικόνες σαν κι αυτήν που αναφέρουμε καθημερινά θα πολλαπλασιάζονται. Και οι πολίτες αυτής χώρας, χωρίς κάποια πίστη, κάποια μυθολογία, κάποια κοσμοθεωρία, έχουν αρχίσει να νιώθουν ότι το σκηνικό του κόσμου τους είναι πλέον ο ερημότοπος του «Περιμένοντας τον Γκοντό», με το ξεροδέντρι κατάλληλο μονάχα για να κρεμαστεί κανένας!

- See more at: http://www.pronews.gr/portal/20160208/opinion-makers/%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CF%85%CF%83%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82#sthash.e1B2WAqf.otdQj8zL.dpuf