Έχω απελπιστεί με όλα όσα καθημερινά συμβαίνουν. Σε όλα τα
επίπεδα. Όλα ξεκινούν από τον λαό. Εκείνος είναι που κρατάει το τιμόνι, που
δίνει το χρίσμα στον έναν ή στον άλλο. Και το μόνο που απομένει είναι να τον
λέω «όχλο», αφού δεν είναι μονάχα ένας πλήθος πολιτικά ακαταστάλαχτο,
ασυνάρτητο, παραδομένο στις κολακείες και τις παροτρύνσεις των δημαγωγών. Είναι
κάτι περισσότερο. Ένα πλήθος δίχως αγωγή. Δεν παρασύρομαι από τις κινητοποιήσεις
που έχουν αναστατώσει την επικράτεια. Εκείνο που με απασχολεί είναι ότι δύσκολα
μπορείς να μορφώσεις ένα λαό, δηλαδή να
τον μάθεις γράμματα οποιασδήποτε βαθμίδας.
Όμως ακόμα δυσκολότερο είναι να τον
καλλιεργήσεις, να του διδάξεις αγωγή. Και μη νομίσει κανείς ότι αυτό μπορεί να
γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Κάθε άλλο. Χρειάζονται γενιές ολόκληρες ώστε
αυτή η αγωγή να γίνει βίωμα απρόσωπο, παράδοση, αίμα μέσα στις αρτηρίες.
Θ’ αναρωτηθεί κάποιος γιατί τα γράφω αυτά τη στιγμή που όλη
[!!!] η Ελλάδα έχει ξεσηκωθεί… Αυτό που έχω να πω είναι πως η ανθρώπινη ζωή
μπορεί να προσδιορίζεται από τις ακραίες εκδηλώσεις, όμως η Ιστορία
προετοιμάζεται ν’ αλλάξει σελίδα στις πιο αφανείς στιγμές της. Μη νομίζετε ότι
ο όχλος γίνεται εύκολα λαός!!! Κι ακόμη είναι πολύ εύκολα ένας λαός να ξεστρατίσει
και να γίνει όχλος…
No comments:
Post a Comment