Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ…

Με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, μερικές φορές νιώθω το αίσθημα του μάταιου να παραμονεύει κι εμείς να είμαστε παρατημένοι, αβοήθητοι!! Κι αυτό είναι ένα αίσθημα ψυχοφθόρο. Κάπου-κάπου πιάνω τον εαυτό μου σκυμμένο πάνω από σωρούς νεκρών ονείρων. Ο Αύγουστος Κοντ έλεγε ότι την ανθρωπότητα την αποτελούν περισσότεροι νεκροί παρά ζωντανοί!!!. Μη σας παραξενεύει αυτό. Ο καθένας μπορεί να νιώθει έτσι. Κι εγώ, καλώς ή κακώς, βλέπω τα πράγματα από μια και μόνο οπτική γωνία, που μου είναι υποχρεωτική: τον εαυτό μου!!!! Αυτό συμβαίνει με όλους.

Οι νέες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες έχουν αλλάξει τα δεδομένα και τη σκέψη των νεότερων και υπαγορεύουν νέους συνδυασμούς και ίσως το ξεπέρασμα ιδανικών που ίσαμε χτες περνούσαν για ιερά. Σας λέει τίποτε το απαραβίαστο της επικράτειας;;;; Ή το χρέος για να την υπερασπίζεσαι;;; Αυτά που διαδραματίζονται σήμερα στη χώρα μας είναι πρωτοφανή. Λες και ένας αόρατος δικαστής μας δικάζει και μας καταδικάζει!!!

Δεν ξέρω τι γλώσσα θα μιλάνε οι κάτοικοι αυτής της χώρας μετά από μερικές δεκάδες χρόνια ή σε ποια θρησκεία θα πιστεύουν ή τι χρώμα θα έχουν… Μη βιαστείτε να με χαρακτηρίσετε απαισιόδοξο. Απλή λογική χρειάζεται. Διότι ποιος μπορεί να είναι αισιόδοξος όταν νιώθεις ότι πλέον δεν είναι στο χέρι κανενός να διατηρήσει μια κατάσταση εθνική, θρησκευτική, κοινωνική κ.λπ. όταν τα πάντα εκτοπίζονται από την πρακτική δύναμη της ιστορικής ανάγκης. Τι να κάνουμε;;; Ν’ αποδεχτούμε τετελεσμένα και τις συνέπειές τους ή και τις αναγκαιότητες που δημιουργούν;;; Ερωτηματικά μονάχα θέτω...