Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΛΠΑΖΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ!!!!

Είναι προφανές ότι δεν έχουμε ξαναζήσει καταστάσεις σαν τις σημερινές. Τα δραματικά γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο με ρυθμό πυρετού και ιλίγγου και το μόνο που παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο είναι ο Τσίπρας και η συμμορία του. Αφότου εμφανίστηκαν στη δημόσια ζωή του τόπου με το ωριμασμένο χάρισμα των λαϊκιστών σκορπίζουν μονάχα ΨΕΜΑΤΑ!!! Έγιναν οι  διαπρύσιοι κήρυκες του μίσους, του διχασμού, της ψευτιάς, της υποκρισίας… Δημιούργησαν έναν κλίμα που δεν έχει γευτεί ποτέ στο παρελθόν η ελληνική κοινωνία. Και είναι αλήθεια ότι το σήμερα το αισθανόμαστε σχεδόν κοσμογονικό.  Ουδέποτε Έλληνας πρωθυπουργός είπε τόσα ψέματα στον λαό
και είναι περίεργο πώς δεν το νιώθει ή δεν το καταλαβαίνει. Δυο τινά μπορεί να συμβαίνουν: ή είναι άρρωστος ή απλώς ένας απατεώνας.  Δεν μπορεί να έχει σώας τας φρένας. Αυτά που συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία είναι πρωτοφανή, όπως επίσης και όσα υφίσταται η χώρα σε διεθνές επίπεδο. Το μέλλον μας προδιαγράφεται σκοτεινό και άδηλο.

Δεν υπάρχει λόγος ν’ απαριθμήσω όσα η κυβερνητική πρακτική του Τσίπρα [και του ΣΥΡΙΖΑ] επισώρευσε στην κοινωνία. Το κυριότερο είναι το ΨΕΜΑ. Διέλυσε τα πάντα με το ψέμα και με μια παρελκυστική τακτική που κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να κατανοήσει και ακόμη αδυνατούμε να διακρίνουμε μεταξύ της ανικανότητας ή της σκόπιμης τακτικής… . Απλώς τώρα αυτό που μπορεί κανείς να δει είναι τα τραγικά βήματα των Ελλήνων πάνω στα λογής-λογής ψυχικά γκρεμίσματα που δημιούργησε η συριζαίικη πολιτική.

Πλανάται στην ατμόσφαιρα το αγωνιώδες αίτημα της αλλαγής. Δεν μπορώ να προσδιορίσω το ακριβές περιεχόμενό του, διότι έτσι όπως οι ΣΥΡΙΖΑ απαξίωσε τους πάντες τα τελευταία χρόνια, είναι δύσκολο να προσδιοριστούν τα κοινά μας στοιχεία, όσο και εκείνα που μας ενώνουν. Οι περισσότεροι απ’ όσους διαμαρτύρονται σήμερα είναι θύματα των σφαλμάτων τους. Γι’ αυτό χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια, μέσα στο συνωστισμό των ιδεολογικών ροπών και διασταυρώσεων για να υπάρξει ένα στάδιο ατομικού προσανατολισμού. Ακόμα υπάρχει η δυσπιστία και πίκρα προς όλες τις ιδεολογίες και τα συνθήματα που ζήσαμε εμείς οι κάπως παλιότεροι.

Ξέρει κανείς το δρόμο που πρέπει να βαδίσουμε;; Όποιος τον ξέρει καλό είναι να κάνει τη δοκιμαστική πορεία μόνος του προτού παρασύρει το κοπάδι των άλλων!!! Αυτό που τώρα βλέπω είναι μονολογικές προσπάθειες που είναι ικανές να προσπορίσουν οπαδούς αλλά χωρίς την ακτινοβολία εκείνη που προσδίδει μοναδικότητα στον ηγέτη.

Ωστόσο, πολλοί αναρωτιόμαστε αν οι άνθρωποι θ’ αλλάξουν! Και το λέω διότι αυτό είναι το κύριο που μας ενδιαφέρει. Πώς δηλαδή οι πολίτες θα μπορέσουν να προικισθούν με μια νέα νοοτροπία, ώστε να μην γίνονται υποχείρια του κάθε δημαγωγού. Δύσκολα πράγματα. 

Παρακολουθώντας τις τελευταίες μέρες σε διάφορες δημόσιες συζητήσεις τον τρόπο με τον οποίο συνδιαλέγονται δημοσιογράφοι, πολιτικοί, αναλυτές, απλοί πολίτες, με πιάνει απελπισία. Όλοι διατείνονται ότι έχουν τις συνταγές θεραπείας  στο τσεπάκι τους. Κι αυτό είναι το δυστύχημα. Αυτό σημαίνει ότι η ελληνική κοινωνία καλπάζει προς το άγνωστο και μάλιστα χωρίς στάσεις και με ριψοκίνδυνα άλματα!!!!

Δεν ξέρω πότε ο διχασμός θα πάψει να υπάρχει μέσα στο κοινωνικό σώμα, ένας διχασμός που αλλοιώνει την ποιότητα του πολιτισμού μας. Όλοι επιζητούν την εξαφάνιση του «παλιού» και δεν έχουν καταλάβει ότι η ζωή είναι ένας συνδυασμός παλιού και νέου!! Στο τέλος χάνουμε όλοι τον μπούσουλα, αφού είναι ανεξήγητη η τόση ασυδοσία και η σύγχυση και τελικά πλήρης η αδυναμία προσανατολισμού.