ΤΕΛΙΚΑ, ΓΙΑ ΠΟΙΕΣ ΑΞΙΕΣ ΜΙΛΑΜΕ

Πολλές φορές κι εγώ γράφω για κάποιες αξίες που ξεχάστηκαν ή ποδοπατήθηκαν ή αγνοήθηκαν ή αντικαταστάθηκαν από άλλες. Ωστόσο,  έρχονται στιγμές που αναρωτιέμαι μετά τις τόσες ανακατατάξεις στον κόσμο μας, και στη δική μας κοινωνία αλλά και στον κόσμο γενικότερα, ποιες είναι εκείνες οι αξίες που μπορούν να έχουν ισχύ σήμερα αλλά και αύριο. Αν ζητήσω απαντήσεις, όλοι θα δώσουν διαφορετικές εκδοχές. Και πιθανόν όλες να έχουν ισχύ. Ηθική αξιοπιστία, φιλαλήθεια, εργατικότητα [στην εποχή μας είναι δυνατόν να ισχύει όταν η ανεργία έχει φτάσει στα ύψη;;;], στοργή, συμπόνια, σεβασμός,  κ.λπ.

Βεβαίως, η αγάπη είναι η υψίστη των αξιών. Χωρίς αγάπη όλα γκρεμίζονται. Και επιπλέον, μην περιμένει κανείς ν’ αλλάξει ο άνθρωπος, ν’ αλλάξουν οι πολίτες, όπως συχνά διατυμπανίζουν οι πολιτικοί. Μονάχα το ήθος της Πολιτείας είναι εκείνο που μπορεί να διαπαιδαγωγήσει. Και δυστυχώς αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι ότι η Πολιτεία έχει γίνει όργανο για αλλότριες επιδιώξεις, υπονομευτικές του θεσμού της οικογένειας, της κοινωνίας, της ομόνοιας, της αλληλεγγύης, αυτού του ίδιου του κράτους…

Η χώρα μας περνάει δύσκολες ώρες. Έχουν ευθύνες οι κυβερνήτες που δυναμίτισαν την ενότητα του πληθυσμού κι αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε πλήρη αδυναμία να δώσουν προοπτική ώστε να μπορέσουμε ν’ ανασάνουμε. Το να πετάνε συνεχώς τη μπάλα στους άλλους είναι υπεκφυγή. Φταίνε οι Ευρωπαίοι, φταίνε οι Αμερικάνοι, φταίει ο Σόιμπλε, φταίει η Αυστρία, φταίει ο Παπανδρέου… 

Η Ελλάδα είναι μια πολιορκημένη χώρα και κινδυνεύει. Κινδυνεύουν οι αξίες με τις οποίες γαλουχήθηκαν γενιές ολόκληρες κι αυτή τη στιγμή οι μεγάλοι δεν ξέρουν τι να διδάξουν στα παιδιά τους. Τις αξίες που αναφέρω παραπάνω ή τον τρόπο για ν’ αμυνθούν σε κάθε επιβουλή. Και η επιβουλή δεν είναι αόριστη. Μέσα στην ελληνική επικράτεια τα πάντα έχουν ανατραπεί. Είμαστε ευαίσθητοι και δείχνουμε αλληλεγγύη, αλλά στο τέλος θα καταντήσουμε νοσοκόμοι του ενός και του άλλου ή γκαρσόνια…