ΔΗΛΑΔΗ, ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ;;;;

Ο κόσμος των ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα άθροισμα επιδιώξεων χωρίς πυρήνα την πίστη προς ένα ιδεώδες βίου. Έχουν διαρκώς στην άκρη της γλώσσας μεγάλες λέξεις κι έχουν αδειάσει τις λέξεις από τα μεγάλα τους σύμβολα. Οι πηγές των εμπνεύσεών τους έχουν στερέψει γιατί ολοένα και πιο πολύ γίνονται οι δούλοι της μανίας τους για την κυβερνητική εξουσία, χωρίς να ξέρουν [;;;] γιατί την επιζητούν.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΓΗ;;;;

Από τότε που άρχισα να παρατηρώ τα επίγεια και να σκέφτομαι την κατάσταση που επικρατεί στις ανθρώπινες κοινωνίες, είχα την αίσθηση ότι, καθώς θα περνούν τα χρόνια, τα πράγματα θα καλυτερεύουν. Οι μόνες αλλαγές που είδα είναι η ανακάλυψη νέων όπλων για την αυτοκαταστροφή μας. Ο Νίτσε το έχει πει ξεκάθαρα: «Ο άνθρωπος… αρρώστια του ανθρώπου»!!!  Για να μην φιλοσοφώ αορίστως, σταθείτε για λίγο και δείτε την ελληνική κοινωνία.

ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ Ο ΘΟΛΟΣ ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ;;;

Μας έπιασε βροχή στο δρόμο!!! Κι ο Μάο σα να είχε πέσει σε βαθιά περισυλλογή, δεν τραβούσε το λουρί. Έρημη η Μεσογείων. Αραιή η κυκλοφορία. Γύρω μου τσιμέντο, πολυκατοικίες, άσφαλτος και κάτι δέντρα βλογιοκομμένα - που να τ' αφήσει το καυσαέριο να προκόψουν!!! Μερικές φορές ευλογώ την τύχη μου, που από τα πρώτα παιδικά μου γνώρισα όχι μόνο το παιχνίδι στο δρόμο αλλά και το χώμα και την πέτρα κι έτσι και τώρα ανεβαίνουν μέσα μου οσμές από γη νοτισμένη κι από γρασίδι και φυλλωσιά. Αλίμονο από τις νεότερες γενιές που είναι υποχρεωμένες  να αναπνέουν τη φύση ευωδιασμένη από καυσαέρια και από τις κομματικές ανοησίες όσων ανέθεσαν -μόνοι τους- στον εαυτό τους το ρόλο του σωτήρα!!!!

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ και, ΣΥΝΕΠΩΣ, ή ΤΗΝ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ ή ΤΗΝ ΧΑΝΕΙΣ!!!

Θα ήθελα πολύ τώρα να φτεροκοπάει ολόδροσος ο βραδινός αέρας με τις πιο φίνες ευωδιές του βουνού κι εγώ να στέκομαι και ν’ απολαμβάνω την παρθενική ομορφιά του κόσμου και μεθυσμένος, να ξανοιχτώ, να τα παίξω όλα για όλα, ακόμα και την πιθανότητα μιας ολονυχτίας μαζί σου, Σόνια, στην αγκαλιά του βουνού… Αλλά όλα αυτά είναι στη φαντασία μου και το βουνό είναι σκυθρωπό κι αέρας δεν υπάρχει, παρά μονάχα η άπνοια που τυλίγεται γύρω μου, βαραίνει την ατμόσφαιρα και η νύχτα αργά-αργά σέρνει πάνω στην πόλη τον μανδύα της, με ψυχρή, ασυγκίνητη χάρη.

Il gran rifiuto…

Μου κάνει εντύπωση που μερικοί συνάνθρωποι έχουν ως σημαία τους την απόρριψη. Για οτιδήποτε και σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Έχουν  ανέβει πάνω σ’ έναν οδοστρωτήρα και ισοπεδώνουν τους πάντες. Ο καθένας έχει κάποιον λόγο, τον οποίο θεωρεί  ως ύψιστο παράγοντα στη δημιουργία του δικού του κάστρου. Δεν υπάρχει γι’ αυτούς αντίλογος. Ό,τι λένε είναι… θέσφατο!!! Ουδέποτε πέρασε από τον κόσμο τους η αμφιβολία, την οποία ο μεγάλος Ιταλός θεατρικός συγγραφέας Λουίτζι Πιραντέλο είδε σαν το περιθώριο αντικειμενικής διχογνωμίας. Αυτή η τρομερή αμφιβολία!!!! Έχω αρχίσει  να κουράζομαι από εκείνους που έρχονται –υποτίθεται– ως σύνθεση και θριαμβολογούν ως… αποσύνθεση! Το ΕΓΩ δεν έχει αρχή και τέλος. Ο καθένας έχει πλαισιώσει τη ζωή του με διάφορους μύθους, στους οποίους δίνει άξονα ουράνιου σώματος!!! Αλλά στην ουσία πρόκειται για σαπουνόφουσκες… 

ΟΤΑΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΟΘΩΝ ΓΙΝΕΤΑΙ... ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ!!!!!

Οι φωτογραφίες των ηθοποιών από την ταινία Le Grand Meaulnes του Jean-Daniel Verhaeghe, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Alain-Fournier

Διαβάζω για τρίτη φορά τον Μεγάλο Μωλν [Le Grand Meaulnes] του Αλέν Φουρνιέ [Alain Fournier, 1886-1914] στη γνωστή και εξαιρετική μετάφραση του Παύλου Μάτεσι. Ένα μυθιστόρημα που το έχω απολαύσει στο παρελθόν και ξανά τα ίδια αισθήματα με κατακλύζουν και τώρα. Είχα ξαναγράψει γι’ αυτό.

Κάποτε το βιβλίο αυτό του Φουρνιέ το είχαν χαρακτηρίσει μυθιστόρημα της εφηβείας, αλλά δεν είναι!! Θα έλεγα ότι είναι το μυθιστόρημα του χιμαιροκυνηγού. Και ομολογώ ότι πάντα εύρισκα ομοιότητες με τα χρόνια της δικής μου εφηβείας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ συναλλάσσεται με κάλπικες αξίες και ελπίδες.

Περισσότερο από κάθε άλλην εποχή, σήμερα κυκλοφορούν άπειρες συνταγές. Πλεονάζει το πάθος της συνταγής!!!! Τώρα που η κρίση είναι πιεστική οι σωτήρες έχουν πολλαπλασιαστεί. Ο πολιτικός προσανατολισμός δεν ξεπηδάει από μιαν ανάγκη. Επινοείται για να εξαργυρωθεί.  Οι πολιτικοί σχεδιαστές γίνονται παραγωγοί σπατάλης, ανανεώνουν τους συρμούς με όλο και πιο πολύ επιταχυνόμενο ρυθμό, σκορπίζουν την παραζάλη, ένα αίσθημα ανασφάλειας, το άγχος του εφήμερου, τον πανικό να προλάβουμε!!!! Σπέρνουν δεξιά κι αριστερά ελπίδες που γίνονται αμέσως νομίσματα σε κατάσταση πληθωρισμού, αλλά που χάνουν την αξία τους από τη μια στιγμή στην άλλη.

ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΑΜΑΡΑ - ΒΕΝΙΖΕΛΟ ή ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ;;; ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!!!!!

ΔΥΣΤΥΧΩΣ όλοι μπαίνουν στην παγίδα του ΣΥΡΙΖΑ, οι άνθρωποι του οποίου ως παλαιοκομμουνιστές κάνουν την τρίχα… τριχιά και καταφέρνουν ν’ αποσπούν την προσοχή της Κοινής Γνώμης για θέματα  τα οποία είναι ανάξια σχολιασμού!!! 

«Ωμή παρέμβαση» της κυβέρνησης στη διοίκηση της ΝΕΡΙΤ, προκειμένου να μην μεταδοθεί η ομιλία και η συνέντευξη Τύπου του Τσίπρα στη ΔΕΘ, κατήγγειλε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ  Σκουρλέτης. H ομιλία του Τσίπρα στη ΔΕΘ δεν θα μεταδιδόταν ζωντανά και ο Σκουρλέτης δήλωσε ότι σε καταρχήν επικοινωνία που είχε με τον διευθυντή περιεχομένου της ΝΕΡΙΤ αναφορικά με τις μεταδόσεις, εκείνος του ξεκαθάρισε ότι το κανάλι θα αποφασίσει πώς θα χειριστεί και πώς θα καλύψει την παρουσία του Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη.

Αλέξης Τσίπρας: μεθυσμένος με τις λέξεις!!!!!

Δεν συμμερίζομαι τις κραυγές των μεν που θριαμβολογούν ότι θα είναι η αυριανή κυβέρνηση και πολύ περισσότερο τις βλακώδεις αντιδράσεις των δε που «αμύνονται»!. Αυτό που ξέρω είναι ότι ζω μέσα σε μια κοινωνία με άπειρες αντιφάσεις και με διαστροφές που προκαλεί ο μηχανισμός αυτής της κοινωνίας στην ανθρώπινη ψυχή. Κι επιπλέον νιώθω περισσότερο από κάθε άλλη φορά την πολιτική να τα παροξύνει αυτά, για τον απλούστατο λόγο ότι θέλει και επιζητεί να τα εκμεταλλεύεται. Δηλαδή, η πολιτική αντί να βλέπει τον εαυτό της  ως εντολοδόχο του λαού, τον θεωρεί ως πρώτη ύλη για να παίζε4ι το δικό της το παιχνίδι, ένα παιχνίδι κερδοσκοπίας και εξουσιασμού. 

Δεν θα επεκταθώ στο αν ο λαός ξύπνησε γιατί έχω γράψει κατ’ επανάληψη σχετικά… Απλώς διαπιστώνω, όπως αρκετοί αλαφιασμένοι συνάνθρωποι ότι ο λαός έχει πολλές αδύνατες πλευρές και εύκολα γίνεται θύμα για εκμετάλλευση. Αλλά, είπαμε ότι υπάρχουν κάποιες αλαφιασμένες συνειδήσεις που ανταριάζονται, συναισθάνονται τα αδιέξοδα πρώτα, την άβυσσο έπειτα που παραμονεύει πάνω από τ’ αδιέξοδα. Μην προτρέξει κανείς και πει εκείνο το κοινότοπο ότι δήθεν στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα!! Δυστυχώς υπάρχουν… 

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάνει μεγάλη κατανάλωση από λόγια, μεγάλα λόγια, με κατεύθυνση προς τη βάση, προς τον λαό. Είναι όμως εύκολο να διαπιστώσει κανείς ότι τα λόγια αυτά  επιστρατεύονται ως προπέτασμα, είτε διαψεύδονται πανηγυρικά είτε αναμηρυκάζονται, τόσο που να χάνουν στο τέλος κάθε γεύση και κάθε περιεχόμενο, προπάντων κάθε φερεγγυότητα. Είναι και η έπαρση που έχει δημιουργήσει κάποια συμπλέγματα που τον οδηγούν στο να μεταθέτει τα όρια του νόμιμου και του ηθικού κατά το δοκούν και συγχρόνως έχει αποκτήσει τη διαστροφή να εμπορεύεται τον άνθρωπο και τους καημούς του, πουλώντας ελπίδες, και μοιράζοντας δεξιά κι αριστερά λευκές επιταγές. 

Τον τελευταίο καιρό μιλάει καθημερινά και καθώς τον  βλέπω νιώθω ότι οι λέξεις που χρησιμοποιεί τον μεθούν, με τον ήχο τους, τον τόνο τους, την επανάληψή τους, την επωδική τους επιστροφή στα φραστικά κυβιστήματα, με την έξυπνη τοποθέτησή τους στον ειρμό ενός συλλογισμού, ο οποίος όμως δεν κυβερνά τις λέξεις, αλλά τελεί σε θέση υποτέλειας στη μαγεία των λέξεων. Εξάλλου όλοι ξέρουμε ότι τα φραστικά πυροτεχνήματα χρειάζονται μιαν επίφαση λογικής για να γίνονται νοητά, γιατί στην αντίθετη περίπτωση δεν πιάνουν!!!! Αυτό ακριβώς ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και οι συνεργάτες του το ξέρουν πολύ καλά. Μεθάνε με τις λέξεις. Τους ακούω να λένε ότι θα είναι η αυριανή κυβέρνηση και μου έρχεται να βάλω τα γέλια. Το λένε συνεχώς για να το πιστέψουν και να μας κάνουν κι εμάς να το πιστέψουμε...

Σε διαρκή κρίση ή σε φάση αμηχανίας;;;;

Η λέξη "κρίση" έχει "φορεθεί" πολύ τα τελευταία χρόνια, σε σημείο που να χάνει τη σημασία της. Προφανώς το μυαλό σας πάει στην οικονομική κρίση, αλλά εγώ όμως δεν θα ήθελα να την περιορίσω. Η κοινωνία βρίσκεται σε μια διαρκή κρίση!!! Και τώρα θα έλεγα ότι μετά τα απανωτά χτυπήματα των πολιτικών διαχειριστών της ζωής μας, η κοινωνία βρίσκεται σε μια φάση αμηχανίας. Τα λέω σχεδόν καθημερινά για την απουσία ήθους, για την έλλειψη αξιών ή το στραπατσάρισμά τους και φοβάμαι ότι έχω γίνει μονότονος. Ωστόσο αυτή τη φάση αμηχανίας, την εντοπίζω σε πολλές εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Πώς πολεμιέται αυτή η κρίση;;;

Η χώρα μας είναι ολοφάνερο ότι βαδίζει σε άγνωστα, αβυθομέτρητα μονοπάτια. Κι αυτό που πρέπει να γίνει για να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες, είναι να ξεφορτωθούμε στο δρόμο πολλές από τις παλαιές αποσκευές. Υπάρχει πάντως ένας διάχυτος πανικός, τη στιγμή τούτη που εγκαταλείπονται φύρδην-μίγδην έννοιες, και αξίες, και ιστορικές παρακαταθήκες, από εκείνους που θα είχαν συμφέρον να τις υπερασπίσουν. Το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο ν’ αντισταθεί κανείς στο ρεύμα. Αλλά μήπως μπορεί να μου πει πώς πολεμιέται αυτή η δεινή κρίση που περνάμε, πώς απωθείται, πώς κατατροπώνεται;;; Δεν υπάρχει απάντηση. Ή εγώ τουλάχιστον δεν την ξέρω.

Ποιος δημιουργεί τους κάθε λογής απατεώνες;;

Αυτό που πάντοτε με απασχολούσε ήταν ο εξευγενισμός της ζωής μας. Και προσωπική φιλοδοξία ήταν αυτό αλλά νομίζω ότι και για τους περισσότερους συνανθρώπους είναι το ζητούμενο. Όμως, σήμερα, μας έχουν κατακλύσει το ψέμα και η υποκρισία. Μπορεί να πολεμηθεί το ποταπό με ευγενικά όπλα;;;; Εγώ δεν ξέρω καν αν διαθέτω τέτοια όπλα... Και βέβαια δεν πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο αν αντικειμενικός σκοπός μας είναι να πολεμήσουμε το ποταπό με το ποταπό, ή ακόμα χειρότερα, με το ποταπότερο. Θα θυμάστε όλοι την επιχείρηση "Καθαρά χέρια" στην Ιταλία. Τι απέγινε;;; Έγινε μήπως κάθαρση στην Ιταλική κοινωνία; Ασφαλώς όχι!!!

Παλιώνουν τα ιδανικά ή οι άνθρωποι;;;;

Αλληγορικό πορτρέτο του Dante Alighieri, από τον Agnolo Bronzino [1530]. Το βιβλίο που κρατάει είναι ένα αντίγραφο της Θείας Κωμωδίας, ανοικτό στο Canto XXV του Παραδείσου.

Che fece per viltade il gran rifiuto[*]

«Πού ήσουν φιλαράκι; Δεν φαντάζομαι με τις διακοπές να... αλλαξοπίστησες;»… Αυτό μου έγραψε μια αγαπητή φίλη κι εγώ της λέω ότι ΔΕΝ αλλαξοπίστησα και στο κάτω της γραφής γιατί ν’ αλλάξω πίστη – μήπως υπάρχει καλύτερη από εκείνη που με ζέστανε σε όλη μου τη ζωή; Δεν έχω περιθώρια για τέτοιου είδους αλλαγές. Η πίστη μου, τα ιδανικά μου, οι αρχές μου, δεν παλιώσανε. Απλώς, οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι ήθελαν να τα υπηρετήσουν, αποδείχτηκαν σκάρτοι. Τα ιδανικά δεν είναι βιβλία/μπεστ σέλερ, που σε  μια εβδομάδα, το πολύ δυο, θα είναι παλιωμένα!

Main stream media και on-line καμάκι…

Όταν απέναντί μας υπάρχουν τα main stream media, είναι φανερό ότι δεν έχουμε ελπίδα επιβίωσης. Όσο και να ενθουσιαζόμαστε με την υποτιθέμενη δύναμη της δικής μας εναλλακτικής ενημέρωσης… Tο μόνο που καταφέρνουμε είναι μερικές φορές να γινόμαστε γραφικοί. Και καταλήγουμε να βγάζουμε τα απωθημένα μας για κάποια πρόσωπα, για τα κόμματα των άλλων, για τις ομάδες των άλλων, να γράφουμε ποιήματα και να περιγράφουμε ό,τι μας καίει τα σωθικά.

ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ!!!!!

Φαίνεται πως δεν κοιμήθηκε όλη νύχτα. Έμεινε ξάγρυπνη, πότε διαβάζοντας τα γράμματα που της έχω στείλει τα τελευταία δυο χρόνια, πότε ακούγοντας μουσική και πότε αλλάζοντας τις φωτογραφίες της στο διαδίκτυο. Ο σκύλος χαμένος στα δικά του όνειρα. Μου έστειλε ξανά μήνυμα να ιδωθούμε στο σκάιπ κι όταν με είδε, μου είπε ότι θέλει να μιλήσουμε στο τηλέφωνο. Να μιλήσουμε λοιπόν...

ΛΕΝΕ ΟΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΞΥΠΝΗΣΕ – ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΟΡΕΙΑ;;;

Εδώ που έχουμε φτάσει, η εποχή μας δεν επιδέχεται πλέον ακαδημαϊκού τύπου διακηρύξεις. Παρά την αγαθότητα των προθέσεών τους, γίνονται εύκολα αμαρτωλές, γιατί απλούστατα ο κόσμος δεν σηκώνει… φιλολογία. Αμαρτωλό δεν είναι μόνο το ν’ αγνοείς το πρόβλημα αλλά και το να μην το αντιμετωπίζεις με καίριο τρόπο ή να μην ξέρεις πώς θα το αντιμετωπίσεις.

Life without a tragedy is unworthy of a man!!!!

Η ιστορία θ’ αργήσει να τον αποκαταστήσει. Η περίπτωσή του ξεφεύγει από το καθαρά πολιτικό πεδίο. Είναι μια συγκλονιστικά ανθρώπινη περίπτωση, όπου καθώς όταν η δραματική θερμοκρασία υψώνεται στο έπακρο, ο ανθρώπινος παράγων δεσπόζει και καλύπτει τον ιστορικό.
 

Είδε γύρω του τους φίλους του να τον εγκαταλείπουν, τις τάξεις των συμπολεμιστών του ν’ αραιώνουν σ’ έναν αγώνα άνισο, εξοντωτικό.
 

Όσο κι αν είναι σκληραγωγημένος, δεν μπορεί παρά να νιώθει αποκαρδιωτική την πίκρα της τραγικής μεταστροφής που τον έφερε από το θρίαμβο του Κινήματος κι από την κορυφή της εξουσίας στον κολασμένο και άνυδρο κύκλο του κατατρεγμού.
 

Δείτε πόσοι  έχουν ξαμολυθεί, κυρίως από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που αυτά υπακούουν σε επιχειρηματικά και οικονομικά συμφέροντα, και τον κυνηγούν! Πολλοί, προσκολλημένοι στους κομματικούς φανατισμούς, στις πολιτικές αντιδικίες και μνησικακίες δεν χάνουν την ευκαιρία να του ρίχνουν την πέτρα του αναθέματος.
 

Το νιώθω ότι τον συνέχει μια αγωνία: ν’ αποκαταστήσει την αλήθεια, να επιβάλει τις ιδέες του, ν’ αποσείσει τις κατηγορίες που τον βαραίνουν πως τάχα πρόδωσε τον λαό και το ιδανικό του. Κατηγορίες που ακόμα, καθημερινά, εξακοντίζονται από τα μαγειρεία των εχθρών του λαού, μ’ ένα ανελέητο προπαγανδιστικό σφυροκόπημα.
 

Όσο κι αν βιάζονται αυτοί που τον αγαπούν, και που νομίζω ότι θα ήθελαν μια πανηγυρική και ανεπιφύλακτη αποκατάσταση, θα πρέπει να περιμένουν…

Εγώ, πάντως, βοηθημένος από την επενέργεια, τη λυτρωτική επενέργεια του ιστορικού χρόνου, εξακολουθώ να στέκομαι με βαθιά περίσκεψη μπροστά στην περίπτωσή του.
Η υπόθεσή του, περίπτωση συμβολική, κορυφαία, περιμένει την κάθαρση της τραγωδίας.

Γι' αυτό σου λέω: έλα κοντά μου...

Η ΑΓΑΠΗ έχει τη διαλεκτική της, η φιλία έχει τη διαλεκτική της, η πολιτική έχει τη διαλεκτική της,αλλά εσύ μπαίνεις σε βαρκούλες κι αρμενίζεις - αρμενίζεις σε ήσυχες[;;;] θάλασσες. Πότε φεύγεις μ' ένα τρένο και χάνεσαι σε ταξίδια δίχως προορισμό. Μα είναι σα να ονειρεύεσαι συνεχώς. Δεν θέλεις τον δικό μας κόσμο που έχει φασαρία, φωνές, βρισιές και καταιγίδες... Καλά, λοιπόν, μείνε εκεί και ρίχνε κάπου-κάπου το βλέμμα σου κατά δω, που θέλω να σου πω ότι είμαι καβάλα στο άτι μου και καλπάζω... 

ΠΡΕΠΕΙ να σου πω ότι το άγχος το δικό σου και το δικό μου, δεν το έχουν γεννήσει οι θόρυβοι - οι θόρυβοι απλώς το επιδεινώνουν. Το άγχος του καιρού μας το έχει γεννήσει η υποσυνείδητη, αφομοιωμένη αίσθηση μιας απέραντης ματαιοπονίας. Σκέψου αν ξέρουμε γιατί υπάρχουμε, γιατί παλεύουμε, γιατί δοκιμαζόμαστε.... Θα σου πω μονάχα ότι είμαστε οι υπήκοοι ενός κόσμου δίχως σύστημα αξιών. 

ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΧΕΙ απομείνει τίποτε. Ή μάλλον κάτι έχει απομείνει κι αυτό το κάτι σου λέω πως δεν είναι ο ερημότοπος του Μπέκετ στο Περιμένοντας τον Γκοντό, αλλά πρέπει να το ψάξεις. Κι εγώ δεν ξέρω αν η γυναίκα που έπλασα ανήκει περισσότερο στη φαντασία μου ή είναι μυθοποιημένο υποκατάστατο των πρακτικών μου παθών, των θολών μου ονείρων! 

ΓΙ' ΑΥΤΟ σου λέω: έλα κοντά μου... Εξάλλου, πρέπει να σου πω ότι εγώ σ' έχω ζωγραφίσει ωραία, γεμάτη ξύπνια απλότητα, ετοιμόλογη, δροσερή στο πνεύμα, εσωτερικά φωτισμένη... Μην σπαταλιέσαι στη μοναξιά σου, γιατί σήμερα ζούμε σ' ένα κόσμο με πολύ γοργό βηματισμό και η ζωή είναι πεπερασμένη. Σοφία θα πει να το παίρνεις απόφαση, να μη ζητείς τ' αδύνατα.