Σκόρπιες σκέψεις. Μπροστά στην αλλαγή του χρόνου. Συμβατική αλλαγή, αφού η γραμμή είναι ευθεία και όχι τεθλασμένη.... Και η απελπισία δεν έχει αναγκαστικά χρώμα συναισθηματικό, αφού απλώς είναι μια άρνηση, μια αποχή: η απουσία ελπίδας... Κι όταν μιλώ για "αγωνία" αυτήν ακριβώς την απουσία υπαινίσσομαι. Είναι το σημείο όπου συναντώνται, διασταυρώνονται η υψηλότερη πίστη και η έσχατη απιστία. Αυτή ακριβώς η αγωνία του καιρού μας κρύβεται συνήθως πίσω από καταστάσεις απροσδόκητες και μπορεί ο οποιοσδήποτε να την εντοπίσει πίσω από την απληστία ζωής των νέων, πίσω από τον τυχοδιωκτισμό των ώριμων, πίσω από την κερδοσκοπική βουλιμία και τον χυδαίο πραγματισμό του κεφαλαίου και των κάθε λογής καπιταλιστών. Μήπως τα ρωμαϊκά συμπόσια της παρακμής ήταν ένα μακρινό προανάκρουσμα;;;
Η αγωνία του καιρού μας δεν έχει σχέση με τους πολιτικούς φανατισμούς και την υποκρισία εκείνων που μας κυβερνούν. Οι σημερινοί κομματικοί ανταγωνισμοί και η συνακόλουθη λειτουργία των μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι τα συμπτώματα της νεοελληνικής πανούκλας που κατατρώγει τον κορμό της κοινωνίας μας. Η πολιτική μας ζωή εξακολουθεί να κυβερνάται από κούφιες λέξεις και από κούφια συνθήματα. Κι όσο οι λέξεις είναι απλώς ψηφίδες της δημαγωγικής λογικής τα πράγματα παραμένουν απλώς στη θολή περιοχή της πολιτικής ηθικής. Όταν όμως γίνονται πολιτική πράξη, τότε είναι εκτάκτως επικίνδυνες. Πάντως ο παραλογισμός των λαών είναι πάντα ελκτικότερος και ισχυρότερος από τη λογική τους...
Πάντως, εντός της ημέρας θα επανέλθω, διότι η τελευταία μέρα του χρόνου επιβάλλει ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ και πρέπει αυτή να είναι η σημαία μας!
No comments:
Post a Comment