Ηγησίας ο Πεισιθάνατος* δεν θα γίνω ποτέ, επειδή η σημερινή κοινωνικο-πολιτική κατάσταση είναι για κλάματα... Πάντοτε ο λόγος μου θα έχει σαν προμετωπίδα το σύνθημά μου Η ΖΩΗ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ!!!!
Δεν αντέχω όμως να σκέφτομαι ότι εγώ φταίω για τον αφυδατωμένο κόσμο που παραδίδεται στις νεότερες γενιές. Πάντοτε οι διάφοροι κήνσορες είναι έτοιμοι ν' ανεμίσουν τη σημαία της καταδίκης των προηγούμενων γενεών. Αλλά, ποιος μπορεί ν' αρνηθεί ότι οι παλαιότεροι, που συνήθως βρίσκονται στο στόχαστρο, έφτασαν σ' εξάρσεις;;; Η Επανάσταση του 1821, ο Μακεδονικός αγώνας, Η Μεγάλη Ιδέα, η πνοή που χάιδεψε την αισιοδοξία μας και που την έφερε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, η Μάχη του '40, ήσαν στιγμές που δυνάμωσαν τη φλόγα ότι ως λαός και ως έθνος [μη μου τώρα κανείς ότι η έννοια "έθνος" είναι αστική εφεύρεση...] μπορούμε να επιβιώσουμε.
Ωστόσο, υπάρχει και ο σχεδόν αντίλογος που λέει ότι μετά και τις εξάρσεις πάντα επικρατούσε μια ηγετική τάξη με χαμηλότατα χρησιμοθηρικό προσανατολισμό. Αρκεί να φέρουμε στο νου μας και τη Γαλλική Επανάσταση που την διαδέχτηκε σαν ειρωνεία η τάξη των καλοκαθισμένων εισοδηματιών. Κάτι παρόμοιο συνέβαινε πάντα και στη χώρα μας.
Δεν αντέχω όμως να σκέφτομαι ότι εγώ φταίω για τον αφυδατωμένο κόσμο που παραδίδεται στις νεότερες γενιές. Πάντοτε οι διάφοροι κήνσορες είναι έτοιμοι ν' ανεμίσουν τη σημαία της καταδίκης των προηγούμενων γενεών. Αλλά, ποιος μπορεί ν' αρνηθεί ότι οι παλαιότεροι, που συνήθως βρίσκονται στο στόχαστρο, έφτασαν σ' εξάρσεις;;; Η Επανάσταση του 1821, ο Μακεδονικός αγώνας, Η Μεγάλη Ιδέα, η πνοή που χάιδεψε την αισιοδοξία μας και που την έφερε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, η Μάχη του '40, ήσαν στιγμές που δυνάμωσαν τη φλόγα ότι ως λαός και ως έθνος [μη μου τώρα κανείς ότι η έννοια "έθνος" είναι αστική εφεύρεση...] μπορούμε να επιβιώσουμε.
Ωστόσο, υπάρχει και ο σχεδόν αντίλογος που λέει ότι μετά και τις εξάρσεις πάντα επικρατούσε μια ηγετική τάξη με χαμηλότατα χρησιμοθηρικό προσανατολισμό. Αρκεί να φέρουμε στο νου μας και τη Γαλλική Επανάσταση που την διαδέχτηκε σαν ειρωνεία η τάξη των καλοκαθισμένων εισοδηματιών. Κάτι παρόμοιο συνέβαινε πάντα και στη χώρα μας.
Όπως πάντα λοιπόν, έτσι και σήμερα υπάρχουν πολλοί αυθόρμητοι και γνήσιοι φορείς της ανησυχίας για το μέλλον αυτού του τόπου. Αλλά το δυστύχημα είναι μαζί τους ανακατεύονται και διάφοροι κουφιοκέφαλοι, ανόητοι, τυχοδιώκτες και τα σκύβαλα κάθε ανέμου. Άλλος τραβάει από δω, άλλος τραβάει από κει, κι έτσι κάπου χάνουμε τον προορισμό μας. Θα έχετε προσέξει ότι πάρα πολλοί είναι εκείνοι που προτείνουν φάρμακα, κάνουν προτάσεις [ο Θεός να τις κάνει προτάσεις], ανακατεύουν παλιά δόγματα...
Έχω την εντύπωση ότι τα πράγματα είναι απλούστερα. Αφού έχουμε γίνει όλοι γιατροί και τα φάρμακα τα έχουμε στην τσέπη μας, εκείνο που μπορεί ν' αλλάξει τα πράγματα είναι ότι κάποιος πρέπει να μας πιάσει από τον γιακά και να μας τινάξει, μπας και μας συνεφέρει. ΠΟΙΟΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ;;;; Ψάξτε για τον ηγέτη και ακολουθήστε τον!!!
*Ο Ηγησίας ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος της Κυρηναϊκής Σχολής, που έζησε τον 3ο αιώνα π.Χ. Έδρασε στην Αλεξάνδρεια όπου παρωθούσε τους ακροατές των παραδόσεών του στην αυτοκτονία. Ο βασιλιάς της Αιγύπτου Πτολεμαίος Α΄ απαγόρευσε τα μαθήματα του Ηγησία, γι΄αυτό το λόγο.
*Ο Ηγησίας ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος της Κυρηναϊκής Σχολής, που έζησε τον 3ο αιώνα π.Χ. Έδρασε στην Αλεξάνδρεια όπου παρωθούσε τους ακροατές των παραδόσεών του στην αυτοκτονία. Ο βασιλιάς της Αιγύπτου Πτολεμαίος Α΄ απαγόρευσε τα μαθήματα του Ηγησία, γι΄αυτό το λόγο.
No comments:
Post a Comment