ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΣΥΜΦΥΡΜΟ;;;;

Γιατί μας παραξενεύει η στάση των άλλων Ευρωπαίων και συνεχώς τα έχουμε μαζί τους;;; Δυο καταστρεπτικοί πόλεμοι με εκατομμύρια νεκρούς και φυσικά και υλικές ζημιές από κάποιους ευρωπαϊκούς λαούς δεν ξεκίνησαν;;; Και σήμερα όσα συμβαίνουν στη γωνιά αυτή του πλανήτη φταίνε κάποιες μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, αφού με την πολιτική τους αρνούνται να δουν την πραγματικότητα και βλέπουν μονάχα το δικό τους συμφέρον. Αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι η ενοποιημένη Ευρώπη κινδυνεύει και είναι στο σύνορο του αυτοαφανισμού.

ΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ;;;;

Το αμάρτημα του σκεπτόμενου είναι μόνον πως διατυπώνει ό,τι οι άλλοι αφήνουν λειψό και αδιατύπωτο. Κι ότι ψάχνει να βρει μιαν άκρη. Και ψάχνει γιατί ελπίζει και γιατί δεν μπορεί να σταματήσει στη μέση του δρόμου. Και βέβαια η σκέψη είναι δράμα και μόνον δράμα.  Πολλές φορές είναι διατυπωμένο με τέτοιο τρόπο που δείχνει αυτοκυριαρχία, αλληγορικό μερικές φορές, ενδεχομένως σε γλώσσα θεωρητική που ρέπει σε γενικότητες, αλλά ωστόσο πάντοτε είναι μια επώνυμη, προσωπική μαρτυρία που είναι χρωματισμένη από έναν αναπόδραστο υποκειμενισμό, όπως άλλωστε καθετί το ανθρώπινο.

ΤΕΛΙΚΑ, ΓΙΑ ΠΟΙΕΣ ΑΞΙΕΣ ΜΙΛΑΜΕ

Πολλές φορές κι εγώ γράφω για κάποιες αξίες που ξεχάστηκαν ή ποδοπατήθηκαν ή αγνοήθηκαν ή αντικαταστάθηκαν από άλλες. Ωστόσο,  έρχονται στιγμές που αναρωτιέμαι μετά τις τόσες ανακατατάξεις στον κόσμο μας, και στη δική μας κοινωνία αλλά και στον κόσμο γενικότερα, ποιες είναι εκείνες οι αξίες που μπορούν να έχουν ισχύ σήμερα αλλά και αύριο. Αν ζητήσω απαντήσεις, όλοι θα δώσουν διαφορετικές εκδοχές. Και πιθανόν όλες να έχουν ισχύ. Ηθική αξιοπιστία, φιλαλήθεια, εργατικότητα [στην εποχή μας είναι δυνατόν να ισχύει όταν η ανεργία έχει φτάσει στα ύψη;;;], στοργή, συμπόνια, σεβασμός,  κ.λπ.

Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ…

Με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, μερικές φορές νιώθω το αίσθημα του μάταιου να παραμονεύει κι εμείς να είμαστε παρατημένοι, αβοήθητοι!! Κι αυτό είναι ένα αίσθημα ψυχοφθόρο. Κάπου-κάπου πιάνω τον εαυτό μου σκυμμένο πάνω από σωρούς νεκρών ονείρων. Ο Αύγουστος Κοντ έλεγε ότι την ανθρωπότητα την αποτελούν περισσότεροι νεκροί παρά ζωντανοί!!!. Μη σας παραξενεύει αυτό. Ο καθένας μπορεί να νιώθει έτσι. Κι εγώ, καλώς ή κακώς, βλέπω τα πράγματα από μια και μόνο οπτική γωνία, που μου είναι υποχρεωτική: τον εαυτό μου!!!! Αυτό συμβαίνει με όλους.

ΕΡΜΑΙΟ ΦΡΕΝΟΒΛΑΒΩΝ Η ΕΛΛΑΔΑ!!!!!

Φανταστείτε ότι το ανθρώπινο γένος έβγαλε, λόγου χάρη, έναν Αϊνστάιν. Δηλαδή, μια μεγαλοφυΐα. Και τι διαπιστώνουμε;; Ότι πολύ πιο εύκολο ο άνθρωπος [αφού άνθρωπος ήταν ο Αϊνστάιν] μπορεί να επινοήσει τη θεωρία της σχετικότητας από το να πραγματοποιήσει τη συνεννόηση μεταξύ των ανθρώπων. Το ένα μεγάλο ζήτημα είναι ο πόλεμος στη Συρία και το τεράστιο πρόβλημα με τους «πρόσφυγες». Το άλλο είναι η εν Ελλάδι κατάσταση όπου τη χώρα κυβερνάει ένας εσμός τυχοδιωκτών και η αντιπολίτευση δεν είναι σε θέση να συνεννοηθεί.

ΟΙ ΦΟΒΕΡΟΙ ΑΝΕΜΟΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ!!!!!

Όταν επικρατούν οι δημαγωγοί και οι κάθε λογής τυχοδιώκτες, το κύμα του χρόνου παρασέρνει όνειρα και επιθυμίες, διαλύει γενιές και περισσότερο εκείνους που τώρα ζουν ενδόμυχα, βουβά και νιώθουν ότι τελικά έγιναν παρανάλωμα των ονείρων τους. Είμαστε εγκλωβισμένοι στα σχέδια εκείνων που φέρνουν μια διατεταγμένη αισιοδοξία και εμφορούνται από μια ιδεολογία ανέξοδη. Είμαι αγανακτισμένος, αληθινά αγανακτισμένος, και μην πάει ο νους σας σ’ εκείνους τους ρεμπεσκέδες που κοπροσκύλιαζαν στην πλατεία Συντάγματος βρίζοντας τους πάντες και απαξιώνοντας τους αντιπάλους για να φέρουν στην εξουσία μια συμμορία, τα μέλη της οποίας πέρασαν τη ζωή τους αβρόχοις ποσί.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ;;;;;;;

Όσο και να θέλουμε να παραμερίζουμε την κουρτίνα για να δούμε τον αστραφτερό θόλο του ελληνικού ουρανού που μας δίνει την αίσθηση του απέραντου, δυστυχώς έχουμε τη συνείδηση του παγιδευμένου ζώου. Κι αυτό που παρατηρώ είναι ότι όλοι μας βρίσκουμε τρόπους για να δίνουμε περιεχόμενο στη ζωή μας. 

ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΣΤΕΓΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ

Άπειρες σκέψεις έχουν στριμωχτεί στο συμβατικό αυτό χώρο του διαδικτύου.  Μάλλον χάνονται μέσα στην πολυκοσμία, όπου όλοι επιζητούν μανιωδώς [και καλά κάνουν] να εκφραστούν, να  δώσουν το στίγμα της δικής τους παρουσίας, να υπερασπιστούν το δίκιο και να στιγματίσουν την αδικία, να προβάλουν τη φιλευσπλαχνία τους, να ζητωκραυγάσουν για τον πολιτικό που τους εκφράζει, να ελεεινολογήσουν τους εχθρούς, να σκορπίσουν απλόχερα λουλούδια και στίχους, να κοινολογήσουν τα βάσανά τους ή τις χαρές τους…. 

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΛΠΑΖΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ!!!!

Είναι προφανές ότι δεν έχουμε ξαναζήσει καταστάσεις σαν τις σημερινές. Τα δραματικά γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο με ρυθμό πυρετού και ιλίγγου και το μόνο που παραμένει ίδιο και απαράλλαχτο είναι ο Τσίπρας και η συμμορία του. Αφότου εμφανίστηκαν στη δημόσια ζωή του τόπου με το ωριμασμένο χάρισμα των λαϊκιστών σκορπίζουν μονάχα ΨΕΜΑΤΑ!!! Έγιναν οι  διαπρύσιοι κήρυκες του μίσους, του διχασμού, της ψευτιάς, της υποκρισίας… Δημιούργησαν έναν κλίμα που δεν έχει γευτεί ποτέ στο παρελθόν η ελληνική κοινωνία. Και είναι αλήθεια ότι το σήμερα το αισθανόμαστε σχεδόν κοσμογονικό.  Ουδέποτε Έλληνας πρωθυπουργός είπε τόσα ψέματα στον λαό

ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΕΝΟΣ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ!!!!!!!!!

Έγραψα ότι είμαστε αιχμάλωτοι ενός ανελεύθερου καθεστώτος και της καθημερινότητάς του. Και το αστείο της υπόθεσης είναι ότι πληρώνουμε ευσυνείδητα το φόρο σ’ αυτή την υποτέλεια. Ωστόσο, θα έχουν παρατηρήσει οι φίλοι μου ότι εγώ πολύ συχνά νιώθω την ανάγκη να ξεκαθαρίζω την έννοια της ζωής που ζούμε με τον δικό μου τρόπο, σταθμίζοντας το ειδικό βάρος των αξιών μας και του πολιτισμού μας.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΤΑΠΕΙΝΩΜΕΝΗ!!!!!

Ίσως εγώ να μην το φανταζόμουν ότι θα συμβεί, αλλά να που συμβαίνει... Διανύουμε μια εποχή απίστευτη σε διεθνείς αντικτύπους. Και για να είμαι πιο σαφής, έχει γίνει πλέον απολύτως κατανοητό ότι η τύχη των ανθρώπων μιας περιοχής του κόσμου έχει άμεση σχέση με την τύχη των κατοίκων άλλων, μακρινών πολλές φορές χωρών. Δηλαδή τίποτα πιο φυσικό [!!!!] σ' έναν κόσμο που μαστίζεται από τον ζευγαρωτό κίνδυνο του πολέμου και του λιμού.

Ο,ΤΙ ΕΧΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΨΥΧΗ, ΘΑ ΖΗΣΕΙ!!!!!!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ!!!!!!
Όπως σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής έτσι και στην πολιτική υπάρχουν χρόνια που είναι δημιουργικά, αλλά και χρόνια που είναι στείρα, υπάρχουν γενιές προικισμένες αλλά και γενιές παράδοξα άναυδες, σημαδεμένες από κάτι σαν ψυχική στεγνότητα. Κουράστηκα ν’ αναζητώ πίσω από πρόσωπα και γενικές κατευθύνσεις κάποιες ανασταλτικές δυνάμεις που λειτουργούν μέσα στη διαδικασία της ζωής. Ωστόσο, είναι βέβαιο πως ό,τι έχει μέσα του ψυχή, θα ζήσει, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.

Ελεύθεροι να επιλέγουμε την δυστυχία μας!!!

Έρχονται κάποιες στιγμές όπου παύουμε να καταλαβαίνουμε. Παύουμε όχι γιατί μας λείπει η καλή θέληση, η επίγνωση της σχετικής ανάγκης, η αυτόματη συμπάθεια με την αριστοτελική και όχι τη νεότερη, τη συναισθηματική σημασία του όρου. Και παύουμε να καταλαβαίνουμε γιατί στη θέση του φυσικού, βλέπουμε να ξεπροβάλλει κάτι ακατανόητο, που αγγίζει τα όρια της ασχημίας!!
Κι αυτό θα μπορούσε να είναι μια εικόνα πολύ συνηθισμένη πλέον στους δρόμους, τις πλατείες και τα πάρκα της Αθήνας. Ένας άντρας καθισμένος στην άκρη του πεζοδρομίου, μέρα-μεσημέρι, καρφώνει τη βελόνα στο χέρι του κι ένας άλλος είναι ξαπλωμένος στη μέση του πεζοδρομίου, σκεπασμένος με κάτι βρόμικα παλιόρουχα να ζητεί ελεημοσύνη. Οι περαστικοί, βιαστικά ρίχνουν μια αδιάφορη ματιά και συνεχίζουν το δρόμο τους.

ΡΕΜΒΑΣΜΟΣ και ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ

Έχω απελπιστεί με όλα όσα καθημερινά συμβαίνουν. Σε όλα τα επίπεδα. Όλα ξεκινούν από τον λαό. Εκείνος είναι που κρατάει το τιμόνι, που δίνει το χρίσμα στον έναν ή στον άλλο. Και το μόνο που απομένει είναι να τον λέω «όχλο», αφού δεν είναι μονάχα ένας πλήθος πολιτικά ακαταστάλαχτο, ασυνάρτητο, παραδομένο στις κολακείες και τις παροτρύνσεις των δημαγωγών. Είναι κάτι περισσότερο. Ένα πλήθος δίχως αγωγή. Δεν παρασύρομαι από τις κινητοποιήσεις που έχουν αναστατώσει την επικράτεια. Εκείνο που με απασχολεί είναι ότι δύσκολα μπορείς να μορφώσεις ένα λαό, δηλαδή  να τον μάθεις γράμματα οποιασδήποτε βαθμίδας.