ΕΚΛΟΓΕΣ: ΑΠΟΧΗ ή ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ;;;;

Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι σήμερα έχει διαβρωθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στους πολιτικούς ηγέτες τους και στους πολιτικούς θεσμούς, κι αυτό αποτελεί  το μεγάλο πρόβλημα του καιρού μας. Υπάρχει δυσπιστία απέναντι σ’ αυτούς που κουλαντρίζουν τις τύχες των λαών κι αυτό το βλέπουμε και σήμερα που, ενόψει των ευρωεκλογών και σύμφωνα με δημοσκοπικές έρευνες, παρατηρείται έντονο το στοιχείο της αποχής από τα πολιτικά δρώμενα και φαίνεται ότι είναι γενικευμένη η μαζική διάβρωση της εμπιστοσύνης.

Οι λόγοι είναι πολλοί και δεν πρέπει να σταθούμε μονάχα στην λιτότητα που έχει επιβληθεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες λόγω της οικονομικής κρίσης. Αλλά συνηθίζουν οι πολίτες να αποδίδουν την κρίση αυτή στις ηγεσίες τους, οι οποίες ναι μεν έχουν ένα μερίδιο ευθύνης αλλά δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνες αυτές. Αγωνιούμε όλοι για το μέλλον των παιδιών μας κι αυτό είναι κάτι που συμβάλλει στο να υποσκάπτεται η ίδια η ικανότητά να παρέχουμε την εμπιστοσύνη μας στους πολιτικούς.

Ξεχνάμε, ωστόσο, ότι η συμμετοχή μας αποτελεί ένα βασικό στοιχείο που θα μας βοηθούσε να επιτηρούμε ευκολότερα τις εξουσίες, και να ασκούμε πίεση. Μην κάνουμε το λάθος να ταυτίζουμε τη δυσπιστία με την ιδιώτευση ή την αδιαφορία για την πολιτική. Η αποχή μας ή η μη-συμμετοχή μας στα πολιτικά δρώμενα δεν μας βοηθάει να ελέγξουμε τις εξουσίες. Και στις εξουσίες άνθρωποι είναι!!!! Με όλα τα καλά και τα αρνητικά του ανθρώπου… Θα τους αφήσουμε έτσι, ελεύθερους ν’ αλωνίζουν;;; Αυτό που μας μένει είναι να προσπαθούμε κι εμείς να τους βοηθήσουμε να διορθώσουν τις παραλείψεις τους, τις ολιγωρίες τους, τις μεταστροφές τους. Να δυσπιστούμε για τις προθέσεις τους, να είμαστε σ’ επιφυλακή, να έχουμε τα μάτια ανοιχτά.

Ο Γάλλος ιστορικός Πιέρ Ροζανβαλόν, σε μια συνέντευξή του στο περιοδικό «Le Nouvel Observateur» είχε πει: Η δυσπιστία αποτελεί στοιχείο της δημοκρατικής αρετής της επαγρύπνησης. Ο καλός πολίτης δεν είναι μόνον ένας περιοδικός εκλογέας. Είναι επίσης εκείνος που επαγρυπνεί διαρκώς, εκείνος που ελέγχει τις εξουσίες, που ασκεί κριτική σε αυτές, που τις κρίνει…

Αλλά πλάι στον λαό-εκλογέα, υπάρχει ένα ολόκληρο σύνολο πρακτικών επιτήρησης, παρακώλυσης και κρίσης που δίνει πράγματι φωνή και πρόσωπο στις μορφές ενός λαού-φύλακα, ενός λαού-αρνητή και ενός λαού-δικαστή.