Αφήστε ήσυχο το ΠΑΣΟΚ! Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει... Μιλήστε αργότερα!

Γελάω με αυτά που γράφουν οι εφημερίδες, καθώς επίσης και με όσα λένε κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων οι τηλε-εισαγγελείς για τις εξελίξεις στο χώρο του ΠΑΣΟΚ. Σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί, φαγωμάρα, διάλυση, καταστροφή... Τα πράγματα είναι απλούστερα, διότι πρέπει να αποδεχθούμε την πραγματικότητα. Κι αυτή έχει σχέση με το φθαρτό της επίγειας ζωής. Και το ΠΑΣΟΚ γήινο είναι! 

Λοιπόν, γελάω και με τις απέλπιδες προσπάθειες των μεγαλοστελεχών του ΠΑΣΟΚ που έχουν αποδυθεί σε αγώνα επικράτησης μέσα σ' ένα χώρο όπου πλέον δεν ισχύει το "η ισχύς εν τη ενώσει", αλλά απλώς η στράτευση στον αγώνα για προσωπική πολιτική επιβίωση. Κάποτε πίστευα, αλλά τώρα δεν πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει η πολυθρύλητη "ενότητα" για να αντιμετωπιστεί η λαίλαπα της οικονομικής κρίσης που έχει ενσκήψει στη χώρα. 

Για να υπάρχει ΕΝΟΤΗΤΑ, θα πρέπει να υπάρχει ενότητα στόχων, ιδεών και πολιτικών αρχών. Δυστυχώς αυτά έχουν διασκορπιστεί στους πέντε ανέμους. Ο καιροσκοπισμός, εφαρμοζόμενος κατεξοχήν στη σύγχρονη μικροπολιτική, έχει καταφάει τα σπλάχνα του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ. Και οι φερόμενοι ως υποψήφιοι αρχηγοί και πρωθυπουργοί, έχουν καταντήσει αφόρητοι τυχοδιώκτες. Η ιδιοτέλεια έχει υποκαταστήσει την έγνοια για το κοινό συμφέρον. Κι όσοι το διακηρύσσουν, δεν το πιστεύουν (το κοινό συμφέρον). Η κομματική ηθική είναι πλέον διάτρητη. Δεν θα το πω για όλους,  αλλά για ορισμένους ισχύει ότι χρησιμοποιούν ως στρατηγική την απάτη και ως τακτική τον τυχοδιωκτισμό. 

Συχνά μου έρχεται στο νου μια ωραία κουβέντα του Τζορτζ Όργουελ στο σατιρικό εκείνο προείκασμα μιας φανταστικής αταξικής κοινωνίας, στο περίφημο "1984". [Κάπως έτσι:] Όλοι οι άνθρωποι εκεί μέσα είναι ίσοι, αλλά υπάρχουν και μερικοί που είναι περισσότερο ίσοι από τους άλλους! Αυτοί που δείχνουν ή θέλουν να δείχνουν ότι ενδιαφέρονται περισσότερο από τους άλλους για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ και το συμφέρον του λαού, ταιριάζουν με αυτούς που υπαινίσσεται ο Όργουελ. Έχουν πιστέψει, οι διάφοροι επιτελάρχες, που λυμαίνονται τα κομματικά και κυβερνητικά αξιώματα, ότι είναι περισσότερο ίσοι από άλλους οπαδούς, μέλη ή ψηφοφόρους του Κινήματος. 

Εγώ, φερ' ειπείν, πόσο μπορώ να επηρεάσω τις κομματικές ή κυβερνητικές αποφάσεις ή την κοινή γνώμη από αυτήν εδώ τη γωνίτσα; Είμαι προφανώς αμελητέα ποσότης! Ωστόσο, θα εξακολουθήσω να γράφω τις απόψεις μου και να κατακρίνω όλους εκείνους που πίστεψαν τούτες τις μέρες ότι θα προκαταλάβουν τις εξελίξεις. Και βλέπω πλέον όχι την κομματική αλληλεγγύη, αλλά τον ανταγωνισμό του ηγετικού προβαδίσματος. Και δεν αρμόζει αυτός ο περίεργος ηγετικός ανταγωνισμός σ' ένα κομματικό χώρο, όπου κάποτε και τα μέλη λόγου χάρη της τοπικής οργάνωσης Αγίας Τριάδας Αμπελοκήπων, είχαν λόγο. Τώρα δεν έχουν λόγο γιατί δεν υπάρχουν τοπικές, δεν υπάρχουν οργανώσεις, γιατί διαλύθηκαν από το εκσυγχρονιστικό σύστημα του Σημίτη, αλλά και από την τακτική ορισμένων συνεργατών του Γιώργου που δεν διέβλεψε ότι ήταν ένα τραγικό λάθος η διάλυση της οργάνωσης.Υπάρχουν απλώς οι καπεταναίοι που, λόγω των ισχυρών δεσμών που έχουν αναπτύξει με τα μέσα ενημέρωσης, έχουν τη δυνατότητα να μιλάνε και να λένε ό,τι κατεβάζει η κούτρα τους κι ο λόγος τους να γίνεται αντικείμενο ειδησεογραφικής προβολής. 

Κι εδώ είναι το παράδοξο. Τα μέσα ενημέρωσης περισσότερο "αγαπούν" τα διάφορα μεγαλοστελέχη παρά αυτόν τον ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, τον οποίο με διαφόρους τρόπους τον περνάνε από γενεές δεκατέσσερις και τον οικτείρουν για την πολιτική του, τον μέμφονται για τις αποφάσεις που παίρνει ή για τη στάση του ή για τον προφορικό λόγο του κ.λπ. Θα έλεγα ότι πολλές φορές οι ακρότητες που εκστομίζουν οι τηλε-εισαγγελείς και εκείνες που "στολίζουν" τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων (σχεδόν όλες είναι απέναντι στον Γιώργο), είναι απόρροια της τακτικής των ακροβολιστών που βλέπουν μονάχα την καρέκλα του αρχηγού και των οπαδών τους. 

Πιστεύω ότι πρέπει να μείνει στην  προεδρία ο Γιώργος Παπανδρέου. Με όσους τον πιστεύουν και μπορούν να πολεμήσουν μαζί του για ό,τι έχει διακηρύξει κατά καιρούς. Είδαμε ότι οι μάχες που έδωσε στην Ευρώπη ο Γιώργος ήσαν σκληρές κι ας μη θέλουν να το χωνέψουν τα μορμολύκια της τηλεόρασης. Απέναντί του είχε την Ευρώπη της Δεξιάς, μόνος! Και τώρα, όσοι δεν τον  γουστάρουν τον Γιώργο, ας φύγουν και να μη μπερδεύονται στα πόδια του και στα πόδια μας. 

Μαθεύτηκε ότι η Διαμαντοπούλου και κάποιοι άλλοι έχουν συναντηθεί με βουλευτές της Δεξιάς για να συζητήσουν την "επόμενη" μέρα. Και για άλλους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μάθαμε διάφορα. Ας μην ταλαιπωρούνται. Ο δρόμος ανοιχτός να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει, αλλά μακριά από το ΠΑΣΟΚ. Ας μείνει το κόμμα του 15-20%. Και λοιπόν; Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί, οι πολιτικές ιδέες κυκλοφορούν ελεύθερες, οι αρνητές της κοινωνικής ηρεμίας επίσης κυκλοφορούν ελεύθεροι και προσπαθούν να εγκλωβίσουν τον λαό με κίβδηλα συνθήματα. 

Είναι δύσκολο αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ να ξανακερδίσει την πλειοψηφία που το έφερε στην κυβερνητική εξουσία. Δεν είναι δυνατό να εξαφανιστεί δια μαγείας η υστερία που έπιασε τον κόσμο μετά την πολεμική που έχει ασκηθεί κατά του Παπανδρέου προσωπικά. Εχει δημιουργηθεί ένα ψυχολογικό κλίμα απωθημένου ταμερλανισμού, όπου το σκέπτεσθαι έχει γίνει αμάρτημα. 

"Δεν σκέπτομαι, υπάρχω" θα μπορούσε να είναι το έμβλημα όλης  αυτής της αγελαίας πολεμικής στα κράσπεδα της οποίας συσπειρώνονται ο Χρυσοχοϊδης (απορώ πώς θα εμφανιστεί στις εσωκομματικές διαδικασίες;;;), η Σοφία Γιαννακά, η Εύα Καϊλή, ο Γιώργος Λιάνης (αυτός που κάποτε έλυνε κι έδενε παρέα με την ξαδέρφη του την Δήμητρα Λιάνη), η Βάσω Παπανδρέου, ο Κώστας Σκανδαλίδης, ο Λιντζέρης, ο Ραγκούσης (αυτόν ο Γιώργος ανέσυρε από την αφάνεια) και άλλοι που ζητούν από τον Παπανδρέου να φύγει από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ και ίσως από την πολιτική και να εγκαταλείψει τη χώρα! Κι από κοντά όσοι έχουν αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ για διαφόρους λόγους: ο Δημαράς, ο Μητρόπουλος, ο Μαριάς, ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, η Σοφία Σακοράφα, ο Οικονόμου, ο Φλωρίδης... Δεν έχουν παρά να ανταποκριθούν στο κάλεσμα του Τσίπρα που μιλάει για ένα μεγάλο κόμμα της Κεντροαριστεράς!!! 

Εμείς όμως θα μείνουμε με τον Γιώργο Παπανδρέου. Κάποτε είχαμε προβάλει πολλούς λόγους ΓΙΑΤΙ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ. Από τότε πέρασε πολύς καιρός. Ο Γιώργος έγινε πρωθυπουργός και δοκιμάστηκε και άντεξε. Υπέκυψε όμως στην πολεμική των εχθρών του λαού αλλά είναι όρθιος και συνεχίζει να μάχεται.