Το μέγα κέρδος από την εθνική αυτή περιπέτεια θα είναι αναμφίβολα η πολιτική και ηθική συνειδητοποίηση του λαού μας. Είναι βέβαιο ότι αυτό θα συμβεί - αργά ή γρήγορα. Κι αυτό διότι σιγά-σιγά έχουν αρχίσει να γίνονται φανεροί οι σκοποί όλων εκείνων που απεγνωσμένα πάλεψαν -κι ακόμη μάχονται σθεναρά- να εξοβελίσουν από την πολιτική ζωή του τόπου τον Γιώργο Παπανδρέου. Η Δεξιά από τη δική της πλευρά αγωνιζόταν και αγωνίζεται να ξαναμπεί από ανεύθυνο παράθυρο στη φάτνη της εξουσίας, που η πόρτα της της είχε κλειστεί από την υπεύθυνη λαϊκή θέληση.
Η σημερινή κατάσταση έχει ασφαλώς πολλές ομοιότητες με παλιότερες περιόδους του εθνικού βίου. Βέβαια, στις μέρες μας ολέθριο ρόλο παίζουν τα μέσα ενημέρωσης και οι διατεταγμένοι δημοσιογράφοι που με το ψεύδος και την επάτη επιχειρούν να ερμηνεύσουν γεγονόταν, να κατασκευάσουν ειδήσεις και να χαλκεύσουν μύθους. Φυσικά επειδή η εποχή μας είναι "ηλεκτρονική" και γνώρισμά της είναι η ταχύτητα, δεν καθυστερεί και η διάψευση των ισχυρισμών τους.
Αλλά όπως λέει και μια αραβική ρήση, όταν πετάξεις λάσπη σ' έναν τοίχο, η λάσπη θα πέσει αλλά ο τοίχος θα λερωθεί! Είναι εξωφρενικό το πόση λάσπη έχουν πετάξει στον Παπανδρέου! Κι αν παρακολουθήσει κανείς με προσοχή τα όσα έχει πει ο Παπανδρέου και πώς έχει πολιτευτεί, θα διαπιστώσει μια συνέπεια λόγων και έργων. Ίσως αυτό να ακούγεται υπερβολικό, αλλά έτσι είναι. Δεν παραγνωρίζω κάποια λάθη και παραλείψεις. Αλλά η προσπάθεια ορισμένων κύκλων και προσώπων να τον εξουθενώσουν θα αποδειχθεί ότι τελικά δεν στόχευε αυτόν αλλά την καρδιά του έθνους και της δημοκρατίας.
Η οικονομική ολιγαρχία αποδεικνύεται πολύ ισχυρή και είναι εύκολο να συμμαχεί με τους βρικόλακες του μίσους και του διχασμού. Τι βλέπουμε σήμερα στη χώρα μας; Εναν λαό τεμαχισμένο, συνειδήσεις διαλυμένες, την απαισιοδοξία στα πρόσωπα των απλών ανθρώπων, την αδυναμία τους να εμπιστευτούν τους πολιτικούς, την απομόνωσή τους στο καβούκι τους, τη διολίσθηση σε μια κοινωνία που αφομοιώνει εύκολα το κίβδηλο. Κάποιοι θα πουν ότι υπάρχει λειψανδρία σε ηγετικές μορφές που θα μπορούσαν να γίνουν πυρήνες προωθητικοί των συνειδήσεων! Ίσως.
Ωστόσο, περισσότερο νιώθω όχι τη λειψανδρία αλλά την κατάρρευση της εμπιστοσύνης για τις αξίες που συνηθίσαμε να συντηρούμε πκαι τις οποίες πιστέψαμε ως άρτιες και μονολιθικές. Και μέσα σ' αυτό το χαλασμό και την αναρχία των μεταξιώσεων, απαιτείται πολλή δύναμη για να συντηρηθούν κάποια ορόσημα. Ναι, με γεμίζει θλίψη το γεγονός ότι η κοινωνία μας είναι ανθρωποφαγική. Μ' ενοχλεί ότι κυριαρχεί ο πολιτικός καιροσκοπισμός ατόμων και ομάδων. Στενοχωριέμαι όταν κάποοιοι φίλοι μου θίγουν την εμμονή μου στην υπεράσπιση του Γιώργου Παπανδρέου. Δεν είναι η εμμονή μου στο πρόσωπο του Παπανδρέου, αλλά σε μια στάση ζωής, σε κάποιες αξίες των οποίων φορέας είναι ο Γιώργος. Δεν δίνω διαστάσεις μεγαλύτερες από τις πραγματικές.
Έχω την πεποίθηση ότι οι πολιτικοί μας πρέπει, αλλά δεν ξέρω αν μπορούν, να συμβάλουν και να ποδηγετήσουν για την οικοδόμηση μιας νέας εθνικής συνείδησης που θα είναι ικανή να ανταποκριθεί στις αξιώσεις που διεκδικεί από τους πολίτες η νέα κοσμογονική εποχή μας. Ο Παπανδρέου κινείται, πιστεύω, προς αυτή την κατεύθυνση. Και φυσικά δεν είναι σε θέση να τον ανακόψει κανένας Χρυσοχοϊδης και πολύ περισσότερο οι άλλοτε σύντροφοι στο χώρο του ΠΑΣΟΚ που ζήλωσασν δόξα αρχηγού (δεν υπάρχει λόγος ν' αναφέρω τα ονόματά τους). Επιπλέον, δεν μπορούν να ανακόψουν τις εξελίξεις εκείνοι οι άνθρωποι του επιχειρηματικού και εκδοτικού κατεστημένου με τα δημοσιογραφικά τσιράκια τους, όλοι αυτοί οι κρυπτοήρωες που επιδίδονται με την ευστροφία του αιλουροειδούς στο πλασάρισμα κίβδηλων αξιών. Απλώς είναι η συγκυρία. Θα περάσει. Γιατί εγώ πιστεύω στην πολιτική και ηθική συνειδητοποίηση του λαού μας.
Πάντως είτε προβάλω τη δική μου αισιοδοξία ή απαισιοδοξία, οι εξελίξεις είναι αναπότρεπτες. Εύχομαι να είναι ευνοϊκές και για το συμφέρον του λαού και του τόπου.
No comments:
Post a Comment