Δημοσιογραφικός τεντιμποϊσμός. Με αφορμή την κυρία Ακριβοπούλου του "Σκάι"!!!

Κάποιοι δημοσιογράφοι νομίζουν πως μπορούν να λένε ό,τι θέλουν, και να ασχημονούν ατελώνιστα από τον τηλεοπτικό "αέρα". Κι έχουν την εντύπωση ότι είναι αχτύπητη η δικτατορία του επιχειρηματικού και εκδοτικού κατεστημένου, που το έχει βάλει σκοπό να εξοντώσει τον Γιώργο Παπανδρέου. Είναι αυτονόητο πως αν ο Παπανδρέου ήταν ή είναι "μικρός", όπως τον θέλουν, δεν θα τον χτυπούσαν και θα τον άφηναν στο έλεος του Θεού. Αλλά ο Παπανδρέου, αφότου ανέλαβε και την προεδρία του ΠΑΣΟΚ αλλά και τη διακυβέρνηση της χώρας, έδειξε θάρρος και ήθος, που δυστυχώς απουσιάζει από τους περισσότερους πολιτικούς, και από μια μερίδα των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Για τον Παπανδρέου έχουμε ακούσει πολλά και το έχουμε πάρει απόφαση ότι έτσι είναι το είδος της πολιτικής ζωής και στον τόπο μας. Ποτέ δεν πιστέψαμε ότι είναι... παράδεισος!

Ακουσα την δημοσιογράφο Κατερίνα Ακριβοπούλου να εξαπολύει (πέρα από κάθε δημοσιογραφική δεοντολογία), από τον τηλεοπτικό σταθμό του "Σκάι", έναν λίβελλο κατά του Παπανδρέου, έναν χείμαρρο αθλιότητας, με φρασεολογία ακατονόμαστη και με ύφος που προσιδιάζει μόνον στους εκπροσώπους άλλων κομμάτων που αντιπολιτεύονται τον Παπανδρέου. Ξεστόμισε ευτελείς και απαράδεκτους χαρακτηρισμούς - μόνον χαρακτηρισμούς, δείχνοντας έτσι το δικό της ήθος.

Είναι λυπηρό και το συγκεκριμένο κανάλι που δείχνει κατά καιρούς μιαν επίφαση σοβαρότητας και τεκμηριωμένης κριτικής. Και είναι απορίας άξιον πώς επέτρεψε να ακουστούν όσα ειπώθηκαν από την κυρία Ακριβοπούλου! Και διαπιστώσαμε ότι η εμπάθειά της γλίστρησε πολύ εύκολα στην κακοήθεια. Δεν μπορείς να κάνεις δημοσιογραφία αξιοποιώντας την ευτέλεια και την ηθική των συμποσιαστών της ανωμαλίας. Η φρασεολογία που χρησιμοποίησε η κυρία Ακριβοπούλου που δεν προσπάθησε καν να διατηρήσει κάποιαν, έστω μικρή, πρόσοψη ευπρέπειας, ανταποκρίνεται στα σχέδια εκείνων που επιζητούν μετά μανίας να ποδηγετήσουν την κοινή γνώμη. Αυτό που χρειάζεται η κοινή γνώμη είναι ο υπεύθυνος λόγος, ο τεκμηριωμένος λόγος, η αληθινή είδηση και όχι η κατασκευασμένη!

Το πραξικόπημα των δελφίνων δεν πέτυχε... Ο ανασχηματισμός έρχεται!

Θα εκφράσω την απορία ενός απλού πολίτη που διαθέτει τον κοινό νου: Ενώ ο Παπαδήμος θα εφαρμόσει σκληρότερη δημοσιονομική πολιτική από αυτήν που εφάρμοζε η κυβέρνηση υπό τον Παπανδρέου, γιατί είναι πιο δημοφιλής ο τωρινός πρωθυπουργός; Επίσης, είναι σαφές ότι σε γενικές γραμμές κινείται στο πλαίσιο προγράμματος που είχε εξαγγείλει το ΠΑΣΟΚ.

Ο Παπανδρέου είναι γνωστό ότι όχι μόνο γνωρίζει τα ευρωπαϊκά προβλήματα, αλλά έχει κάνει πολλές προτάσεις για την ακολουθητέα ευρωπαϊκή πολιτική και στο πλαίσιο της δράσης του ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Έχει επισημάνει τα ζητήματα που σχετίζονται με την απορρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα, όπως επίσης ότι οι ακραίες καταστάσεις αδιαφανών, ευνοϊκών προϊόντων, τα γνωστά «CDS's», οι φορολογικοί παράδεισοι, είναι μόνο μερικά από αυτά τα οποία, παρά τα πολλά λόγια, που το G20 και η Ευρώπη δεν έχουν ρυθμίσει. Και είναι ευθύνη και της Διεθνούς Κοινότητας, είναι ευθύνη των μεγάλων δυνάμεων της Διεθνούς Κοινότητας, να πάρουν πρωτοβουλίες.

Σε πρόσφατη, μάλιστα, ομιλία του είπε ότι η αδυναμία να ρυθμίσουν τις αγορές δημιουργεί τεράστιες κοινωνικές εκρήξεις, εκρήξεις που ζούμε σε όλο τον κόσμο. Και είναι ένα στοίχημα για τη Δημοκρατία, να μπορούμε να βάλουμε την πολιτική, δηλαδή την απόφαση των λαών μας και των Κυβερνήσεών μας, υπεράνω των αποφάσεων των άναρχων αγορών. Και βέβαια, θα ήταν απαράδεκτο να προσπαθήσουν κάποιοι πολιτικοί στην Ευρώπη, η λύση που θα υιοθετηθεί, να είναι λύση που θα οδηγεί ξανά στην ξενοφοβία, στο ρατσισμό και στον ακραίο εθνικισμό. Αυτό που χρειάζεται η Ευρώπη είναι μεγαλύτερη σύγκλιση, κατανόηση και αλληλεγγύη.

Αυτά είναι μερικά από τα σημεία πολιτικής τριβής που έχουν απασχολήσει τον Παπανδρέου και το ερώτημα που προκύπτει είναι αν υπάρχει διαφορετική πολιτική πρόταση από τους επίδοξους αρχηγούς κι όλους εκείνους που κατηγορούν τον Παπανδρέου;

Είναι χαρακτηριστικό πως όταν κάποια στιγμή ρωτήθηκε σχετικά ο Σκανδαλίδης από έναν συνάδελφο, έξω από την αίθουσα όπου συνεδρίαζε το άτυπο Πολιτικό Συμβούλιο, αυτός απάντησε: «Αυτά δεν ενδιαφέρουν τους δημοσιογράφους…»!

Είναι φανερό πλέον ότι ως επαρχιώτες συμπεριφέρονται οι δελφίνοι κι όλες οι παρεμβάσεις τους, κυρίως δια των μέσων μαζικής ενημέρωσης, όπου καθημερινά ασκούνται στην αντιπαπανδρεϊκή ρητορεία, έχουν ως στόχο να λύσουν το υπαρξιακό τους πρόβλημα.

Στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου τα τέσσερα γνωστά στελέχη του Κινήματος που φέρονται και ως οι πιθανότεροι διεκδικητές της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ, έθεσαν ζήτημα διαδοχής και επίσπευση των διαδικασιών. Πιο συγκεκριμένα, οι Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, Ανδρέας Λοβέρδος, Γιάννης Μίχας και Ευάγγελος Βενιζέλος, μίλησαν ανοιχτά για την ανάγκη αλλαγής ηγεσίας. Και μάλιστα ζήτησαν να επισπευσθούν οι διαδικασίες. Τους έχει πιάσει τόση πρεμούρα που είναι ν’ απορεί κανείς για τη βιασύνη τους. Οι κομματικές διαδικασίες τι είναι; Το εξπρές του μεσονυκτίου; Θέλουν εν μια νυκτί να ξεμπερδέψουν (και με τον Παπανδρέου);

Επιπλέον, ο Βενιζέλος ζήτησε να έχουν εκκινήσει οι διαδικασίες έως τις 15 Ιανουαρίου και να έχει κλείσει το θέμα πριν την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης. Προφανώς είναι άσχετος, όπως και ο Λοβέρδος. Αν θέλουν αρχηγιλίκι, ας παραιτηθούν από την κυβέρνηση. Αλλιώς να μη βιάζονται. Θέλουν άρπα-κόλλα διαδικασίες; Όλοι αυτοί θέλουν τον απολογισμό να τον κάνει μόνον ο Παπανδρέου για τον εαυτό του. Αυτοί οι ίδιοι, τίποτε! Και είναι κρίμα ότι αναλώνονται στην προσπάθεια εξόντωσης του Παπανδρέου και ηθελημένα αγνοούν και παραλείπουν το έργο που επιτελέστηκε κατά τα δυο χρόνια διακυβέρνησης.

Αν απέτυχε η κυβέρνηση, απέτυχε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και συνεπώς απέτυχαν και οι υπουργοί, οι οποίοι δεν έδειξαν καμιά διάθεση παραίτησης. Διαφώνησαν με το Μνημόνιο, δεν παραιτήθηκαν. Διαφώνησαν με το Δημοψήφισμα, δεν παραιτήθηκαν. Διαφώνησαν και με άλλες αποφάσεις, και δεν παραιτήθηκαν! 

Τελευταία, θα έλεγα ότι αυτή η ομοβροντία δηλώσεων και συνεντεύξεων των δελφίνων, δημιούργησε μια άτυπη συνεργασία, συνομωσιολογικού τύπου, για να εξωθήσουν τον Παπανδρέου για άλλη μια φορά στην παραίτηση. Κάπου ένιωσαν ότι την πρώτη φορά η παραίτηση από την πρωθυπουργία ουσιαστικά ήταν ένα είδος ανατροπής και περίμεναν στη γωνία για την οριστική εκπαραθύρωσή από το πολιτικό προσκήνιο.

Ουσιαστικά ήταν ένα πραξικόπημα που το θεωρούσαν μια εύκολη υπόθεση και που απέτυχε, όπως θ’ αποτύχει και οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια να αλώσουν το ΠΑΣΟΚ.

Ξεχνούν ότι ο Παπανδρέου, σύμφωνα και με το Καταστατικό, έχει δικαίωμα να παραμείνει στην προεδρία του Κινήματος άλλους έξι μήνες. Το άλλο είναι ότι ζήτησαν επίμονα να αποχωρήσει! Ρώτησαν τους οπαδούς, τα μέλη, τους φίλους του ΠΑΣΟΚ – αυτούς δηλαδή που έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο; Αλλά, αυτή η επιμονή τους να θεωρούν τους εαυτούς τους αρμόδιους να κρίνουν τον Παπανδρέου χρήζει ψυχιατρικής εξέτασης. Οι εφημερίδες για δικούς τους λόγους, τους αναφέρουν ως «κορυφαίους». Ωστόσο, μόνον κορυφαίοι δεν είναι, διότι η μέχρι τώρα πολιτική τους συμπεριφορά, τους κάνει να φαίνονται ως επαρχιώτες κομματάρχες!

Ένα πρόσθετο χαρακτηριστικό της όλης ιστορίας είναι η περιώνυμη «ενότητα». Αυτή η καραμέλα πρέπει κάποτε να τελειώσει. Το ΠΑΣΟΚ δεν χρειάζεται μια ψευδεπίγραφη ενότητα. Αυτοί που δεν μπορούν, καλό είναι να αποχωρήσουν, και το ΠΑΣΟΚ ας μείνει ένα συμπαγές κόμμα, έστω και με 15%. Στο κάτω της γραφής η κυβερνητική εξουσία δεν είναι αυτοσκοπός. 

Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος και πολύ περισσότερο ο Παπανδρέου να δώσει εξηγήσεις στο επιχειρηματικό και εκδοτικό κατεστημένο και σε όσους επιζητούν μετά μανίας την απομάκρυνσή του από τον δημόσιο πολιτικό βίο της χώρας, είτε αυτοί είναι εκείνοι που «λιμπίζονται» τη θέση του στο κόμμα, είτε είναι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που φορτίζουν αρνητικά το κλίμα σε βάρος του Παπανδρέου.

Επιπροσθέτως, ας λάβουμε υπόψη ότι ο Παπανδρέου έδωσε «πράσινο φως» για ανασχηματισμό, εφόσον ο πρωθυπουργός το κρίνει αναγκαίο, ενώ σχετικά με το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών φέρεται να επανέλαβε ότι συνδέεται με την ολοκλήρωση του έργου της κυβέρνησης. Αυτό συνδέεται με το γεγονός ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει ιστορική ευκαιρία να λάβει σημαντικές αποφάσεις για τα θέματα διαφάνειας, φοροδιαφυγής και λειτουργίας του πολιτικού συστήματος. 

Πώς ο Σαμαράς εξαπατά τους πάντες!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι συνειδητά ο Αντώνης Σαμαράς επιχειρεί να εξαπατήσει και τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους πάντες! Κι όλη αυτή η επιχείρηση απάτης που έχει στήσει αυτός και το κόμμα του έχει σχέση με την φιλοδοξία του να αναλάβει ο ίδιος τα ηνία της κυβερνητικής εξουσίας. Άλλα λέει στον ένα, άλλα στον άλλο, άλλα διακηρύσσει στους οπαδούς του και βέβαια έχει βάλει τα στελέχη του κόμματός του να λένε διαφορετικά πράγματα για να ικανοποιούνται όλα τα ακροατήρια! 

Μπορεί αυτό να δείχνει μια κάποια διαφοροποίηση στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, στην ουσία όμως είναι η τακτική που ακολουθούσε πάντοτε η Δεξιά: Να θολώσει το πολιτικό τοπίο για να κερδίσει ψήφους! Είναι καιροσκοπισμός, είναι μια αηδής συναλλαγή, όπου μπλέοκονται η ανηθικότητα, το ψέμμα, το δήθεν ενδιαφέρον για τα λαϊκά συμφέροντα, η πατριδοκαπηλεία... Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι το κλίμα της αμφιβολίας που γενικώς δημιουργείται, ευνοεί τους ρυπαρούς καιροσκόπους.

Για να καταλάβει κανείς τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό του Σαμαρά, αρκεί να παρακολουθήσει την τακτική του που τις τελευταίες μέρες είναι προφανέστατη: Προχθές την Παρασκευή συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο και τον διαβεβαίωσε ότι «δεν άλλαξε κάτι», το Σάββατο ο βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Κ.Μαρκόπουλος χαρακτηρίζει τον Παπαδήμο «πρωταγωνιστή του τρόπου με τον οποίο μπήκε στην ΟΝΕ» η Ελλάδα, και ο βουλευτής Κ.Χατζηδάκης ζητάει «εθνικό μέτωπο» κατά της κρίσης. 

Κι ο ακραίος λαϊκιστής Γ. Μανώλης εξαπολύει συνεχώς λεκτικές επιθέσεις κατά του πρωθυπουργού, λέγοντας ότι "ο κ. Παπαδήμος έχει μια ιστορία, δεν έχει έρθει από το πουθενά και μην ξεχνάμε ότι ήταν στενός συνεργάτης και σύμβουλος δυο πρωθυπουργών που απέτυχαν, δηλαδή έχουν καταδικαστεί από τον λαό"!!! Αλλά ο Γ.Μανώλης έχει πει κι άλλα και μάλιστα στο "πάρτι" (στο κέντρο "Το αντιμνημόνιο του Καραβάνα" στη Δάφνη) που οργανώθηκε από συνεργάτες του Σαμαρά και την λεγόμενη "Λαϊκή Δεξιά". Και βέβαια ότι θα γκρεμίσουν το "Μνημόνιο", τη στιγμή που επισήμως το κόμμα του συμμετέχει στην κυβέρνηση Παπαδήμου, που εφαρμόζει το Μνημόνιο!!! Τραγέλαφος, δηλαδή. 

Αλλά, ενώ μπορεί για όλους εμάς να είναι τραγέλαφος, για τη Νέα Δημοκρατία και τον αρχηγό της είναι μια συνήθης τακτική θόλωσης του πολιτικού τοπίου, τη στιγμή που βλέποντας τα δημοσκοπικά τους κεκτημένα, κάνουν απέλπιδες προσπάθειες να περιορίσουν τον βίο της κυβέρνησης Παπαδήμου! Στην ουσία πρόκειται για υπονόμευση του έργου που έχει αναλάβει αυτή η κυβέρνηση

Την ίδια ώρα, είχε ήδη τυπωθεί συνέντευξη του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του κόμματος Κ.Μαρκόπουλου στο Βήμα της Κυριακής, όπου οι χαρακτηρισμοί και τα υπονοούμενα για τον πρωθυπουργό είναι σκληρότατα: «Δεν δίνω το δικαίωμα σε κανέναν μεταβατικό να διεκδικεί μονιμότητα. Δεν πιστεύω σε κανέναν "μεσσία" ή μάγο - που μάλιστα δεν πρόκειται ποτέ να λογοδοτήσει, αφού δεν είναι πολιτικός...», λέει ο Μαρκόπουλος, αλλά δεν σταματάει εκεί.

Χαρακτηρίζει τα εκτός πολιτικής σκηνής πρόσωπα που ήρθαν στο προσκήνιο το τελευταίο διάστημα «ομάδα τεχνοκρατών ημι-πολιτικών, που παριστάνουν τους αμέτοχους της πραγματικότητας, ξεχνώντας ότι ήταν πρωταγωνιστές του τρόπου με τον οποίο η χώρα μπήκε στην ΟΝΕ, από θέσεις είτε εξωκοινοβουλευτικών υπουργών, είτε διοικητών τραπεζών».

ΤΕΛΙΚΑ, είναι μια κακοστημένη επιχείρησης εξαπάτησης του ελληνικού λαού, αλλά συγχρόνως κι ένα σημάδι της πολιτικής ασθένειας της Δεξιάς που έχοντας απομακρυνθεί από την κυβερνητική εξουσία κάνει τα αδύνατα... δυνατά για να επανέλθει. Δεν νοιάζεται για τη χώρα, καταφεύγει σε γενικότητες και αοριστίες και δεν ξεκαθαρίζει τις θέσεις της. Όλα τα μετρά με το δικό της σύστημα αξιών ή καλύτερα με το συμφέρον της. Αυτό κι αν είναι το ευτελέστερο και χυδαιότερο είδος πολιτικής προσφοράς στον τόπο! Είναι, απλώς δείγμα ηθικής αχρειότητας και έλλειψης στοιχειώδους αυτοσεβασμού αλλά και σεβασμού στον ελληνικό λαό. Δεν είναι δυνατό να ισχυρίζεται ο Σαμαράς ότι υπηρετεί τον λαό όταν χρησιμοποιεί τέτοια μέσα ανυποληψίας. Μια ψύχραιμη παρατήρηση της πολιτικής συμπεριφοράς του Σαμαρά και των στελεχών του κόμματός του, θα δείξει ότι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο υπεύθυνο και το ανεύθυνο ολοένα θολώνεται και κινδυνεύει να εξαλειφθεί. 

Έχω εμπιστοσύνη στον Παπανδρέου!

Περιμένω τις εξελίξεις! Δεν θέλω να τις προδιαγράψω. Τις εξελίξεις στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, εννοώ. Θα ήθελα να έχω την ψυχραιμία του Παπανδρέου. Αλλά δεν την έχω. Και αντιδρώ αυτομάτως. Αλλά δεν μπορεί κανείς να μου προσάψει το οτιδήποτε. Είμαι ένας ελεύθερος πολίτης, που ξέρω και βλέπω, και δεν προτιμώ τη σιωπή, αλλά τον προσωπικό λόγο. Γιατί νιώθω ότι όλα πια κατρακυλούν στη συναλλαγή και στο παζάρι.

Και οι συμμετέχοντες είναι πολιτικοί και μέσα ενημέρωσης, οι παράγοντες εκείνοι δηλαδή που ανέτρεψαν τον Παπανδρέου. Η συμπεριφορά τους με αυτά τα χαρακτηριστικά έχει κυριαρχήσει στον δημόσιο βίο και τείνει να γίνει καθεστώς. Πρόθεσή τους είναι να δημιουργήσουν τον δικό τους ιδιότυπο κώδικα πολιτικής αγωγής. Η στάση λόγου χάρη του Φλωρίδη ξεπέρασε τα εσκαμμένα και αποτυπώνει μια νέα πολιτικά αλλοπρόσαλλη τακτική που δεν έχει ερείσματα σε θέσεις και ιδέες.

Η στάση επίσης του Χρυσοχοΐδη δείχνει ότι ο άλλοτε αποτυχημένος γραμματέας του Κινήματος και νυν υπουργός βρίσκεται σε σύγχυση και αστάθεια πολιτικού προσανατολισμού. Αφού ο ίδιος δεν ένιωσε ότι έπρεπε να έχει παραιτηθεί μετά τους χαρακτηρισμούς που "στόλισε" τον πρόεδρο του Κινήματος, πιστεύω ότι η μόνη σωστή εξέλιξη θα ήταν η διαγραφή του Ναι, ο Χρυσοχοΐδης έπρεπε να διαγραφεί. Αλλά ο Χρυσοχοΐδης είναι από άλλο ανέκδοτο. Ακόμη -είμαι βέβαιος- δεν έχει καταλάβει ότι είναι καμμένο χαρτί!

Όσο για τους άλλους επίδοξους αρχηγούς, το μόνο που βλέπω είαι ότι εξαπατούν τους εαυτούς τους. Όπως έχει εξαπατηθεί και η μάζα εκείνη των πολιτών που στράφηκαν κατά του ΠΑΣΟΚ, όπως τουλάχιστον δείχνουν οι (πληρωμένες και κατευθυνόμενες) δημοσκοπήσεις. Και σ' αυτή την εξαπάτηση συνέβαλαν τα κόμματα της λεγόμενης παραδοσιακής αριστεράς σε αγαστή συνεργασία με τους φανφαρόνους "διαφωνούντες" και δήθεν "αντιμνημονιακούς" που αποχώρησαν από το ΠΑΣΟΚ.

Η συστηματική απαξίωση της πολιτικής αλλά και της ίδιας της προσωπικότητας του Γιώργου Παπανδρέου, στηρίχτηκε στην τακτική που ακολούθησαν ορισμένοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι βρήκαν ανοιχτές κάμερες και μικρόφωνα για να δημιουργήσουν τη σύγχυση εκείνη που ήταν απαραίτητη για να εκδιωχθεί ο Παπανδρέου. Από την πρωθυπουργία παραιτήθηκε ο Παπανδρέου, αλλά όχι από το πολιτικό προσκήνιο και φυσικά ούτε και από την καθοδήγηση του Κινήματος.

Έχω την εντύπωση ότι η έννοια της δημοκρατίας έχει αποκτήσει στον Παπανδρέου την ηθική παντοδυναμία της κι έχει ριζώσει ως αμετακίνητο ιδεώδες. Γι' αυτό πιστεύω ακράδαντα ότι ο Παπανδρέου  θα συνεχίσει να ηγείται του ΠΑΣΟΚ και της δημοκρατικής παράταξης.

Δεν θέλω τώρα να μπω σε λεπτομέρειες για το τι θα πρέπει να γίνει. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι έγινε ένα τραγικό λάθος κι αυτό είχε σχέση με τη διάλυση της οργάνωσης. Εγώ, φερ' ειπείν, ευτυχώς που έχω το (φιλόξενο) διαδίκτυο και μπορώ να εκτονώνω την αγωνία και το πάθος μου για το μέλλον του Κινήματος που ίδρυσε ο μεγάλος Ανδρέας. Αλλιώς, δεν βλέπω πού θα μπορούσα να ανταλλάξω σκέψεις, απόψεις, να κονταροχτυπηθώ, να προτείνω!!!

"Εμετρήθησαν, εζυγίσθησαν και ευρέθησαν ελλιπείς..."

Πριν μιλήσουν και εκφράσουν τους μύχιους ή ήδη εκπεφρασμένους πόθους τους οι πολιτικοί που αξιοποιήθηκαν από τον Γιώργο Παπανδρέου στα υπουργικά αξιώματα, θα έπρεπε να κάνουν την αυτοκριτική τους, να μας πουν τι έκαναν, ποιο είναι το έργο που πραγματοποίησαν στη διάρκεια της υπουργικής θητείας τους.

Και μόνο το γεγονός ότι τα βιβλία των μαθητών δεν έφτασαν ακόμη στα χέρια τους, ενώ έχουμε φτάσει στα Χριστούγεννα, η Αννα Διαμαντοπούλου θα έπρεπε ήδη να έχει παραιτηθεί για να πάει οριστικά και δια παντός στο σπίτι της. Αλλωστε βρίσκεται πάρα πολλά χρόνια στο κουρμπέτι, θα πρέπει να έχει χορτάσει από αξιώματα και φυσικά έχει στερέψει από ιδέες. Το προχθεσινό "μανιφέστο" της είναι αφελές και κοινότοπο.

Και μόνο το γεγονός ότι ο τομέας της Υγείας εξακολουθεί να είναι ο μεγάλος "ασθενής", ο Ανδρέας Λοβέρδος που δείχνει να νοιάζεται περισσότερο για το μέλλον της ποδοσφαιρικής ομάδας της οποίας είναι φανατικός οπαδός, θα έπρεπε ήδη να έχει πάει σπίτι του.

Και μόνο το γεγονός ότι ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης βγήκε, όπως βγήκε, και μίλησε με τον αήθη τρόπο που μίλησε για τον Γιώργο Παπανδρέου, θα έπρεπε να έχει παραιτηθεί για να πάει στο σπίτι του.

Και μόνο ότι στην κρίσιμη ώρα ο Γιάννης Ραγκούσης άρχισε τους υπαινιγμούς, τις ασάφειες, και φυσικά δεν έχασε την ευκαιρία να δώσει την πισώπλατη μαχαιριά στον άνθρωπο που τον ανέσυρε από τον μικρόκοσμό του και τον έκανε νοματαίο. Θα τον κρίνουμε κι αυτόν στην ώρα του.

Το έργο όλων είναι ανύπαρκτο. Είναι [καταχρηστικά το λέω] "μεγάλα" στελέχη στα οποία έπρεπε να βασιστεί ο Παπανδρέου όταν ξεκίνησε τη διακυβέρνηση της χώρας πριν δυόμισι περίπου χρόνια. Και βασίστηκε και σ' αυτά τα στελέχη. Είναι σήμερα σε θέση να παρουσιάσουν το έργο τους για να χαρεί και ο Παπανδρέου και να βουλώσει τα στόματα των αντιπάλων;;;

Δυστυχώς δεν έχουν έργο. Κι όχι μόνο δεν έχουν έργο, αλλά έχουν το θράσος σήμερα να βγαίνουν και να κρίνουν τον Γιώργο Παπανδρέου, να ζητούν την κεφαλή του επί πίνακι, και αντί να δουλεύουν στο πλαίσιο της κυβέρνησης Παπαδήμου όπου συμμετέχουν, δίνουν συνεχώς συνεντεύξεις και βυσσοδομούν για το μέλλον του ίδιου του Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ. Και τελικά μάλλον δεν εργάζονται για να πετύχει στο έργο της αυτή η κυβέρνηση. 

Τους θυμάμαι τα τελευταία χρόνια να σπαταλάνε περισσότερο χρόνο στα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια, με ατέρμονες συνεντεύξεις, δηλώσεις, σχολιασμούς κ.λπ. Πιο πολύ καιρό περνούσαν στα διάφορα δημοσιογραφικά "πάνελ", παρέα με τον Πρετεντέρη, τον Χατζηνικολάου, τους Χασαπόπουλο-Αναγνωστάκη, τον Παπαδάκη, τον Αυτιά και, τέλος πάντων, με όλο αυτό τον εσμό της ραδιοτηλεοπτικής κουλτούρας που ασχημονεί σε βάρος του τόπου. Αποδείχτηκε ότι ενδιαφέρονταν πιο πολύ για το προφίλ τους, παρά για την ουσία του έργου που έπρεπε να επιτελέσουν. Να μη μιλήσω για τον Παπανδρέου ως πρωθυπουργό, που ποτέ δεν τον υποστήριξαν πέρα από κάποιες γραφειοκρατικές, τυπικές αναφορές. Και αποδείχτηκε τις δύσκολες μέρες που τελικά παραιτήθηκε ο Παπανδρέου ότι δεν του έτρεφε κανείς τους όχι αγάπη αλλά και την τυπική εκτίμηση που αρμόζει στον πρόεδρο του κόμματος στο οποίο ανήκουν.

Σήμερα βγήκε και η ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας, που κάνει τον θλιβερό απολογισμό, κάνοντας επίθεση στο ΠΑΣΟΚ με όπλα που παρέλαβαν από τους επίδοξους αρχηγούς. Και τι έχουν πει; Ιδού:

• Ο κ. Σαχινίδης ομολογεί ότι, άλλη μια φορά, έπεσαν έξω σε όλα. Ενώ ο κ. Χρυσοχοϊδης, ανάμεσα στ’ άλλα, είπε χθες, ότι:
• Έχουμε μεγάλη ευθύνη ως κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.
• Έπρεπε να αποφύγουμε το μνημόνιο.
• Έπρεπε να εξασφαλίσουμε γρήγορο δανεισμό.
• Δεν διαπραγματευτήκαμε σωστά.
• Αποδειχθήκαμε πλήρως ανίκανοι στη διαχείριση των υποχρεώσεων που είχαμε αναλάβει.
• Όχι απλώς καθυστερήσαμε, αλλά κάναμε χειρότερα πράγματα, μοιράζοντας ως επιδόματα λεφτά που δεν είχαμε.
• O κ. Χρυσοχοΐδης αναγνωρίζει ότι δυσφημούσαν τη χώρα με αποτέλεσμα 'να επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο η εικόνα', 'να μας επιτεθούν οι αγορές' και 'να έρθει η καταστροφή'.
• Λέει ακόμη ότι 'δεν πρέπει να ξαναγίνει τέτοιο κακό που έγινε τα δύο προηγούμενα χρόνια'. 

Τι έχουν να πουν τώρα; Θα πρέπει να βγει ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ ή ο ίδιος ο Παπανδρέου να πει ότι... κύριοι κάνετε λάθος, δεν είναι έτσι, αλλά είναι αλλιώς;;; Και να σκεφτεί κανείς ότι ο Λοβέρδος έλεγε χθες ότι οι κομματικές διαδικασίες για την εκλογή προέδρου θα πρέπει να είναι (άκουσον, άκουσον) "καθαρές"! Δηλαδή τι υπαινίσσεται ο Λοβέρδος; Του είπε κανείς ότι θα είναι βρόμικες για να μην εκλεγεί ο ίδιος επειδή οι διατεταγμένες δημοσκοπήσεις τον βγάζουν να προηγείται;;; Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ θα τους μετρήσει, θα τους ζυγίσει και τότε θ' αποφασίσει. 

Γιώργο, σε παρακαλώ ενημέρωσε τον κ. Πρετεντέρη αν θα είσαι εσύ ο αρχηγός!

• Πρετεντέρης: "Είµαστε ήδη δύο µήνες πριν από την προεκλογική περίοδο και ακόµη δεν ξέρουµε ούτε µε ποιον, ούτε πώς θα πάει το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές..."

Ολοι γνωρίζουμε το θλιβερό ρόλο που έχει διαδραματίσει ο δημοσιογράφος Γιάννης Πρετεντέρης στην αντιμετώπιση της πολιτικής αλλά και του ίδιου, προσωπικά, του Γιώργου Παπανδρέου. Αποτέλεσε ίσως την αιχμή της πολεμικής όλων εκείνων που θέλουν τον Παπανδρέου ΕΞΩ από την πολιτική ζωή της χώρας. Δεν μ' ενδιαφέρει αν εκφράζει τις απόψεις του ή τις απόψεις κάποιων άλλων ή ακόμη και αν ασκεί τη συγκεκριμένη "δημοσιογραφική" τακτική εκτελώντας τις επιθυμίες του θείου του ή της θείας του. 

Είναι μια περίπτωση που μόνον ο Εμμανουήλ Ροϊδης θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει. Δεν θα τολμήσω να παραθέσω συγκεκριμένο ροϊδειο απόσπασμα. Ο ίδιος ο Πρετεντέρης είναι πολύ... διαβασμένος και προφανώς θα έχει διαβάσει και τον Ροϊδη, οπότε ξέρει καλά τι θέλω να πω. Γράφει, λοιπόν, ότι  "δεν ξέρουµε ούτε µε ποιον, ούτε πώς θα πάει το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές...". Και γιατί να ξέρετε;;; 

Όποτε γουστάρει ο Παπανδρέου θα μας πει τι θέλει να κάνει. Δεν θα δώσει λογαριασμό στον κάθε Πρετεντέρη! Αυτό το "ενδιαφέρον για το μέλλον του τόπου, από την πλευρά του Πρετεντέρη, έχει καταντήσει μονότονο τροπάριο. Αφότου ανέλαβε την προεδρία του ΠΑΣΟΚ ο Παπανδρέου, δέχεται σε μόνιμη βάση τα πυρά και τη μανιοκαταθλιπτική έξαρση του εν λόγω δημοσιογράφου, ο οποίος προσπαθεί απεγνωσμένα να πείσει το κοινό του ότι σκέφτεται "απλά", "λογικά", "εθνικά", "κομματικά" κι ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου. 

Οπως στο σημερινό άρθρο στο Βήμα που χρησιμοποιεί τη "λογική" των αριθμών για να παραδώσει στην πυρά τον Παπανδρέου, υπερασπιζόμενος υποτίθεται την αγωνία του λαού και των καθημερινών ανθρώπων. Η μόνιμη επωδός του Πρετεντέρη και κάποιων άλλων δημοσιογράφων και αναλυτών έχει ως αναφορά το [μη-] δημοψήφισμα. Το δημοψήφισμα που δεν έγινε ποτέ! Το δημοψήφισμα που ήταν μια απόφαση του ίδιου του Παπανδρέου που την υπερασπίστηκε με επιχειρήματα αρκετές φορές και προσφάτως στη Βουλή κατά την συζήτηση για τον προϋπολογισμό. 

Είναι δυνατόν ο λαός να αρνείται μια απόφαση του πρωθυπουργού που ανέθετε στον ίδιο τον λαό τη λήψη μιας τόσο σοβαρής απόφασης, όπως ήταν τα μέτρα και το μέλλον του, που αφορούν στον ίδιον;;; Μήπως στεναχωρήθηκαν οι ντόπιοι "κονδυλοφόροι" επειδή ενοχλήθηκαν η Μέρκελ και το κατάμαυρο Δεξιό κογκλάβιο που κουλαντρίζει την Ευρώπη και οι περίφημες "αγορές";;; 

Ομως ο Πρετεντέρης και η Όλγα... Τρέμει [sic] μαζί με την παρέα τους έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους, δηλαδή το κανάλι τους το Mega, να απαξιώσουν τον Παπανδρέου, την απόφασή του, και να διαμορφώνουν ένα κλίμα σήψης και κρίσης, μεγαλύτερης ακόμη και από την οικονομική κρίση που μαστίζει ολόκληρη την Ευρώπη. Είμαι βέβαιος ότι στα γραφεία τους, σε κάποιον τοίχο θα έχουν κάποια φωτογραφία του Παπανδρέου και θα τον σημαδεύουν με τα βελάκια!!! 

Στο σημερινό υπονομευτικό άρθρο του επικαλείται τους αριθμούς των δημοσκοπήσεων που αποτυπώνουν την αρνητική στάση και διάθεση των ερωτηθέντων απέναντι στον Παπανδρέου. Απλώς να υπενθυμίσω τα τεράστια νούμερα που έβγαζε ο Πρετεντέρης στην εκπομπή του υπέρ του Βενιζέλου και τα χαμηλά του Παπανδρέου (τότε που θα γίνονταν εκλογές για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ). Τα θυμάται άραγε ή τα έχει καταχωνιάσει στα άδυτα της μνήμης του; 

Αυτή η επιχειρηματολογία που βασίζεται στο "ακατανίκητο" των αριθμών είναι έωλη και μαχητή. Αυτό φυσικά το παραβλέπει ο δημοσιογράφος που νοιάζεται μονάχα για την εντύπωση. Κάτι τα άρθρα, κάτι η καθεβραδινή του παράσταση από τα τηλεοπτικά παράθυρα του Mega, κάνουν τον Πρετεντέρη ημίθεο στα μάτια του κοινού του και των εργοδοτών του. Διότι αν δεν έφερναν νούμερα στην τηλεθέαση τα αφεντικά του στον συγκεκριμένο σταθμό, δεν θα τον έβγαζαν στα δεξιά της Τρέμει! Ξέρει πολύ καλά ο Πρετεντέρης όπως άλλωστε και ο κάθε νοήμων άνθρωπος ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης διαμορφώνουν "κλίμα". 

Λοιπόν, είναι γνωστό τοις πάσι ότι αυτός ειδικά είναι εξπέρ και γνωρίζει άριστα τον μηχανισμό της διαχείρισης των μαζών. Αλλά ΔΕΝ μπορεί πάντα να γνωρίζει πώς μπορεί ν' αντιδράσει κάποια στιγμή ο λαός. Θα του υπενθυμίσω για άλλη μια φορά το κατάπτυστο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας στην οποία εργάζεται, που καλούσε τον Παπανδρέου να παραιτηθεί. Αλλά επιπλέον θα του υπενθυμίσω και την αντίδραση του λαού στα χρόνια της Αποστασίας που έκαιγε τις εφημερίδες του συγκροτήματος όταν ο Λαμπράκης θέλησε να κάνει στροφή και να χτυπήσει τον Γεώργιο Παπανδρέου. 

Τα ξέρει αυτά ο Πρετεντέρης, αλλά σου λέει, ότι τώρα βρισκόμαστε σε άλλες εποχές, έχουμε καλύτερα και πιο αποτελεσματικά μέσα για να χτυπήσουμε τον εχθρό και στην περίπτωσή μας τώρα, εχθρός είναι ο Γιώργος Παπανδρέου. Το έχει η μοίρα των Παπανδρέου να δέχονται τα απανωτά χτυπήματα του κατεστημένου. Κι εδώ θα πρέπει να πω ότι και ο Πρετεντέρης "κατεστημένο" είναι κι ας μην κάνει τον ανίδεο. Στην εφημερίδα που εργάζεται είναι ακούνητος, όπως επίσης και στον τηλεοπτικό σταθμό. Τα αφεντικά του τον θεωρούν "κολόνα" των επιχειρήσεών τους και συνεπώς είναι απέναντί μας. Ας μάθει ότι η πολιτική δεν τελειώνει με τα νουμεράκια που επικαλείται ούτε με τις λεκτικές ακροβασίες του κάθε δημοσκόπου που καλεί στην εκπομπή του. Θα επανέλθω...

Κοίτα ποια μιλάει; Α, η κυρία Αποστολάκη!!!

Ηγεσία στιβαρή και αξιόπιστη που θα εμπνεύσει τους πολίτες και θα αναλάβει το έργο της αποκατάστασης του κύρους της χώρας στο εξωτερικό, ζητεί η ανεξάρτητη βουλευτής Μιλένα Αποστολάκη με άρθρο της στα Νέα αναφορικά με την επόμενη ημέρα στο ΠΑΣΟΚ. Επισημαίνει, μάλιστα, ότι «το μέγεθος των προκλήσεων που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, το εύρος και το βάθος των αλλαγών που απαιτούνται, καθώς και η ανύπαρκτη σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στους πολίτες και στο πολιτικό σύστημα προϋποθέτουν ευρείες κοινωνικές συναινέσεις για την υπέρβαση της κρίσης». 

«Απαιτούνται συμμαχίες και συνεργασίες, και η Κεντροαριστερά με τις ιδεολογικές ταυτίσεις που παρουσιάζει αποτελεί τον πιο ώριμο και πρόσφορο χώρο για να εγκαινιαστεί η νέα αυτή περίοδος» αναφέρει. «Η επιστροφή των πολιτών στο ΠΑΣΟΚ θα διασφαλιστεί μόνο εάν αυτό καταφέρει να τους πείσει ότι είναι ένα χρήσιμο κόμμα, που έχει τη βούληση και τη δύναμη να επηρεάσει και να αλλάξει τις αποφάσεις εκείνες που σήμερα έχουν μετατρέψει την καθημερινότητά τους σε εφιάλτη» σημειώνει, τονίζοντας ότι «δεν αναφέρομαι σε παλαιάς κοπής επιχειρήσεις επικοινωνιακής 'επαναπροώθησης' του ΠΑΣΟΚ με όρους πολιτικού marketing. Θα ήταν χαμένος κόπος». 

Η κ. Αποστολάκη ασκεί σκληρή κριτική στην κυβέρνηση του Γ.Παπανδρέου για το πώς διαπραγματεύτηκε την υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο αλλά και στο πώς εργάστηκε για να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της χώρας.

Για τελευταία φορά ασχολούμαι και με την εν λόγω βουλευτίνα, που ασχολείται αρκετά χρόνια με την πολιτική και μάλιστα από καίριες κυβερνητικές θέσεις και που απ' ό,τι έχω διαβάσει είναι συνταξιούχος, κι αλλού ότι δεν είναι! Δεν θα μπω σ' αυτές τις λεπτομέρειες. Πάνε, είναι παρελθόν. Ομως δεν θα ξεχάσω ότι όταν ζητήθηκε η άρση της ασυλίας της στη Βουλή, διότι είχε μια διένεξη με τον άλλοτε σύζυγό της, η ασυλία δεν ήρθη κι εκείνος προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, που τον δικαίωσε και υποχρέωσε το Ελληνικό Δημόσιο σε αποζημίωση. Δηλαδή, ο ελληνικός λαός, εμείς, πληρώσαμε για τις παπαριές της Βουλής και τα νάζια της κυρίας Αποστολάκη. Η κυρία Αποστολάκη, πάντως, βρήκε την ευκαιρία να κάνει αισθητή την ύπαρξή της, όταν κατά τις πρόσφατες μέρες της "κρίσης" βρέθηκε απέναντι στον Γιώργο Παπανδρέου. 

Ανεξαρτητοποιήθηκε η κυρία Αποστολάκη γιατί διαφώνησε με βασικές επιλογές της κυβέρνησης και του ίδιου του τότε πρωθυπουργού: Είχε πει ότι "το δημοψήφισμα αποτελεί μια βαθειά διχαστική διαδικασία"!!! Και σήμερα,  με άρθρο της στα Νέα αναφορικά με την επόμενη ημέρα στο ΠΑΣΟΚ, ζητεί ηγεσία στιβαρή και αξιόπιστη που θα εμπνεύσει τους πολίτες και θα αναλάβει το έργο της αποκατάστασης του κύρους της χώρας στο εξωτερικό!!!

Η κυρία Αποστολάκη ασκεί σκληρή κριτική στην κυβέρνηση του Γ.Παπανδρέου για το πώς διαπραγματεύτηκε την υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο αλλά και στο πώς εργάστηκε για να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της χώρας. 

«Οι αστοχίες, οι καθυστερήσεις, η αμφιθυμία και οι εσωτερικοί καβγάδες είχαν ως συνέπεια οδυνηρές για τους πολίτες αναθεωρήσεις προβλέψεων και αλλεπάλληλα πρόσθετα μέτρα. Αν σε αυτά προσθέσει κανείς την ανυπαρξία ενός αναπτυξιακού σχεδιασμού ως αντίδοτου στην τρελή κούρσα της ύφεσης και της παρεπόμενης ανεργίας, έχει ίσως μια μερική απάντηση στο γιατί σήμερα δοκιμάζονται η αντοχή και η συνοχή της ελληνικής κοινωνίας» υπογραμμίζει. 

Λοιπόν, η κυρία Αποστολάκη, αφού είναι "ανεξάρτητη", τι "τρώγεται" με το ΠΑΣΟΚ και την ηγεσία του; Δεν της αρέσει ο Παπανδρέου; Ε, και; Πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα της αρέσει - για αρχηγός!

Κυρία Καϊλή, ακόμη δεν αλλάξατε κόμμα;

Την εκτίμηση ότι το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται αλλαγή ηγεσίας εξέφρασε η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Εύα Καΐλή μιλώντας την Πέμπτη στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ.  «Προφανώς υπάρχει θέμα για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ και θα ανοίξουν οι εσωκομματικές διαδικασίες» δήλωσε στον ΣΚΑΪ η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. «Χρειάζεται αλλαγή για να μεταφερθεί η προσοχή του κόσμου σε νέα ζητήματα, χρειάζεται μία καινούρια αρχή» δήλωσε. Η κ. Καϊλή εξαπέλυσε δε, σφοδρή επίθεση στους 12 βουλευτές του κόμματος για την επιστολή τους που έκανε αναφορά για υπονόμευση του κ. Παπανδρέου εκ των έσω. «Απόρησα με το κείμενο των 12 δεν το θεωρώ διόλου τιμητικό. Κάποιοι δεν μπορούν να αντέξουν ότι ο κ. Παπανδρέου είχε το σθένος να πάρει πίσω το δημοψήφισμα. Αν έχεις χάσεις την επαφή σου με την κοινωνία χρειάζεσαι συνωμοσιολογία. Δεν μπορείς να εκβιάζεις και να διχάζεις τον κόσμο» σημείωσε. «Μας έχει ξεπεράσει η κοινωνία» πρόσθεσε για το ΠΑΣΟΚ. 

Για την κυβέρνηση δήλωσε ότι είναι «κυβέρνηση ενότητας» και όχι κυβέρνηση συνεργασίας και πρέπει να αφεθεί να λειτουργήσει απερίσπαστα ανεξαρτήτως χρονικών περιορισμών. 

Ερωτηθείσα για τον υπουργό Ανάπτυξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, η κ. Καΐλη τάχθηκε υπέρ της κατάθεσης απόψεων για την επόμενη μέρα του ΠΑΣΟΚ. «Θα ήταν υποκριτικό να μην θέλουμε να κάνει κάποιος κριτική και αυτοκριτική. Ο κ. Χρυσοχοΐδης θα ήθελα να είχε εκφραστεί νωρίτερα» πρόσθεσε. Αναφερόμενος στον υπουργό Ανάπτυξης Σωκράτης Ξυνίδη και το χαρακτηρισμό του περί «καλτσοδέτας». Η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ τόνισε πως δεν έχει της έχει ζητήσει συγγνώμη ο κ. Ξυνίδης. «Σε ένα κόμμα δημοκρατικό είναι υγιές να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, το ζήτημα με τον κ. Ξυνίδη είναι ζήτημα ηθικής τάξης και όχι προσωπικό». Η βουλευτής αποκάλεσε σεξιστική τη συμπεριφορά του. [Πηγή: skai.gr]

Το διαβάσατε το παραπάνω ρεπορτάζ του Σκάι; Καλώς. Κι ακόμη δεν βγήκατε από τα ρούχα σας; Το μόνο που μπορούσα να κάνω για να ηρεμήσω ήταν να σπάσω τον υπολογιστή. Αλλά δεν θα το κάνω, γιατί μετά πώς θα γράφω;;; Και θέλω πολύ να περιποιηθώ την κυρία Καϊλή, που θυμίζει το "γύρισαν τα πόδια να βαρέσουν το κεφάλι"!!! Αν δεν το κατάλαβε, και μας διαβάζει, καλό είναι να το χωνέψει ότι ο Παπανδρέου είναι ο ηγέτης του ΠΑΣΟΚ, και οι άλλοι είναι απλώς... οδοντόκρεμες. Η δε Καϊλή δεν κατάλαβε ότι τα έχει βάλει με τον Παπανδρέου κατά τρόπο αναίσχυντο, τα βάζει τώρα με τους δώδεκα βουλευτές (Καστανίδη, Μίχο κ.ά.), υπερασπίζεται τον εκτός τόπου και χρόνου Χρυσοχοϊδη (που προφανώς ακόμη δεν έχει κι αυτός καταλάβει τι είπε...), απορεί γιατί ο Ξυνίδης δεν της ζήτησε συγγνώμη και διάφορα άλλα. Πραγματικά η κυρία δεν ήταν ποτέ στο ΠΑΣΟΚ. Εξάλλου, για τη δραστηριότητά της διάβαζα σχετικά στην κουτσομπολίστικη εφημερίδα Espresso και στις επίσης κουτσομπολίστικες τηλεοπτικές εκπομπές... Αντε γεια κυρία Καϊλή! Πώς σε αντέξαμε;;;

Αφήστε ήσυχο το ΠΑΣΟΚ! Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει... Μιλήστε αργότερα!

Γελάω με αυτά που γράφουν οι εφημερίδες, καθώς επίσης και με όσα λένε κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων οι τηλε-εισαγγελείς για τις εξελίξεις στο χώρο του ΠΑΣΟΚ. Σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί, φαγωμάρα, διάλυση, καταστροφή... Τα πράγματα είναι απλούστερα, διότι πρέπει να αποδεχθούμε την πραγματικότητα. Κι αυτή έχει σχέση με το φθαρτό της επίγειας ζωής. Και το ΠΑΣΟΚ γήινο είναι! 

Λοιπόν, γελάω και με τις απέλπιδες προσπάθειες των μεγαλοστελεχών του ΠΑΣΟΚ που έχουν αποδυθεί σε αγώνα επικράτησης μέσα σ' ένα χώρο όπου πλέον δεν ισχύει το "η ισχύς εν τη ενώσει", αλλά απλώς η στράτευση στον αγώνα για προσωπική πολιτική επιβίωση. Κάποτε πίστευα, αλλά τώρα δεν πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει η πολυθρύλητη "ενότητα" για να αντιμετωπιστεί η λαίλαπα της οικονομικής κρίσης που έχει ενσκήψει στη χώρα. 

Για να υπάρχει ΕΝΟΤΗΤΑ, θα πρέπει να υπάρχει ενότητα στόχων, ιδεών και πολιτικών αρχών. Δυστυχώς αυτά έχουν διασκορπιστεί στους πέντε ανέμους. Ο καιροσκοπισμός, εφαρμοζόμενος κατεξοχήν στη σύγχρονη μικροπολιτική, έχει καταφάει τα σπλάχνα του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ. Και οι φερόμενοι ως υποψήφιοι αρχηγοί και πρωθυπουργοί, έχουν καταντήσει αφόρητοι τυχοδιώκτες. Η ιδιοτέλεια έχει υποκαταστήσει την έγνοια για το κοινό συμφέρον. Κι όσοι το διακηρύσσουν, δεν το πιστεύουν (το κοινό συμφέρον). Η κομματική ηθική είναι πλέον διάτρητη. Δεν θα το πω για όλους,  αλλά για ορισμένους ισχύει ότι χρησιμοποιούν ως στρατηγική την απάτη και ως τακτική τον τυχοδιωκτισμό. 

Συχνά μου έρχεται στο νου μια ωραία κουβέντα του Τζορτζ Όργουελ στο σατιρικό εκείνο προείκασμα μιας φανταστικής αταξικής κοινωνίας, στο περίφημο "1984". [Κάπως έτσι:] Όλοι οι άνθρωποι εκεί μέσα είναι ίσοι, αλλά υπάρχουν και μερικοί που είναι περισσότερο ίσοι από τους άλλους! Αυτοί που δείχνουν ή θέλουν να δείχνουν ότι ενδιαφέρονται περισσότερο από τους άλλους για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ και το συμφέρον του λαού, ταιριάζουν με αυτούς που υπαινίσσεται ο Όργουελ. Έχουν πιστέψει, οι διάφοροι επιτελάρχες, που λυμαίνονται τα κομματικά και κυβερνητικά αξιώματα, ότι είναι περισσότερο ίσοι από άλλους οπαδούς, μέλη ή ψηφοφόρους του Κινήματος. 

Εγώ, φερ' ειπείν, πόσο μπορώ να επηρεάσω τις κομματικές ή κυβερνητικές αποφάσεις ή την κοινή γνώμη από αυτήν εδώ τη γωνίτσα; Είμαι προφανώς αμελητέα ποσότης! Ωστόσο, θα εξακολουθήσω να γράφω τις απόψεις μου και να κατακρίνω όλους εκείνους που πίστεψαν τούτες τις μέρες ότι θα προκαταλάβουν τις εξελίξεις. Και βλέπω πλέον όχι την κομματική αλληλεγγύη, αλλά τον ανταγωνισμό του ηγετικού προβαδίσματος. Και δεν αρμόζει αυτός ο περίεργος ηγετικός ανταγωνισμός σ' ένα κομματικό χώρο, όπου κάποτε και τα μέλη λόγου χάρη της τοπικής οργάνωσης Αγίας Τριάδας Αμπελοκήπων, είχαν λόγο. Τώρα δεν έχουν λόγο γιατί δεν υπάρχουν τοπικές, δεν υπάρχουν οργανώσεις, γιατί διαλύθηκαν από το εκσυγχρονιστικό σύστημα του Σημίτη, αλλά και από την τακτική ορισμένων συνεργατών του Γιώργου που δεν διέβλεψε ότι ήταν ένα τραγικό λάθος η διάλυση της οργάνωσης.Υπάρχουν απλώς οι καπεταναίοι που, λόγω των ισχυρών δεσμών που έχουν αναπτύξει με τα μέσα ενημέρωσης, έχουν τη δυνατότητα να μιλάνε και να λένε ό,τι κατεβάζει η κούτρα τους κι ο λόγος τους να γίνεται αντικείμενο ειδησεογραφικής προβολής. 

Κι εδώ είναι το παράδοξο. Τα μέσα ενημέρωσης περισσότερο "αγαπούν" τα διάφορα μεγαλοστελέχη παρά αυτόν τον ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, τον οποίο με διαφόρους τρόπους τον περνάνε από γενεές δεκατέσσερις και τον οικτείρουν για την πολιτική του, τον μέμφονται για τις αποφάσεις που παίρνει ή για τη στάση του ή για τον προφορικό λόγο του κ.λπ. Θα έλεγα ότι πολλές φορές οι ακρότητες που εκστομίζουν οι τηλε-εισαγγελείς και εκείνες που "στολίζουν" τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων (σχεδόν όλες είναι απέναντι στον Γιώργο), είναι απόρροια της τακτικής των ακροβολιστών που βλέπουν μονάχα την καρέκλα του αρχηγού και των οπαδών τους. 

Πιστεύω ότι πρέπει να μείνει στην  προεδρία ο Γιώργος Παπανδρέου. Με όσους τον πιστεύουν και μπορούν να πολεμήσουν μαζί του για ό,τι έχει διακηρύξει κατά καιρούς. Είδαμε ότι οι μάχες που έδωσε στην Ευρώπη ο Γιώργος ήσαν σκληρές κι ας μη θέλουν να το χωνέψουν τα μορμολύκια της τηλεόρασης. Απέναντί του είχε την Ευρώπη της Δεξιάς, μόνος! Και τώρα, όσοι δεν τον  γουστάρουν τον Γιώργο, ας φύγουν και να μη μπερδεύονται στα πόδια του και στα πόδια μας. 

Μαθεύτηκε ότι η Διαμαντοπούλου και κάποιοι άλλοι έχουν συναντηθεί με βουλευτές της Δεξιάς για να συζητήσουν την "επόμενη" μέρα. Και για άλλους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μάθαμε διάφορα. Ας μην ταλαιπωρούνται. Ο δρόμος ανοιχτός να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει, αλλά μακριά από το ΠΑΣΟΚ. Ας μείνει το κόμμα του 15-20%. Και λοιπόν; Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί, οι πολιτικές ιδέες κυκλοφορούν ελεύθερες, οι αρνητές της κοινωνικής ηρεμίας επίσης κυκλοφορούν ελεύθεροι και προσπαθούν να εγκλωβίσουν τον λαό με κίβδηλα συνθήματα. 

Είναι δύσκολο αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ να ξανακερδίσει την πλειοψηφία που το έφερε στην κυβερνητική εξουσία. Δεν είναι δυνατό να εξαφανιστεί δια μαγείας η υστερία που έπιασε τον κόσμο μετά την πολεμική που έχει ασκηθεί κατά του Παπανδρέου προσωπικά. Εχει δημιουργηθεί ένα ψυχολογικό κλίμα απωθημένου ταμερλανισμού, όπου το σκέπτεσθαι έχει γίνει αμάρτημα. 

"Δεν σκέπτομαι, υπάρχω" θα μπορούσε να είναι το έμβλημα όλης  αυτής της αγελαίας πολεμικής στα κράσπεδα της οποίας συσπειρώνονται ο Χρυσοχοϊδης (απορώ πώς θα εμφανιστεί στις εσωκομματικές διαδικασίες;;;), η Σοφία Γιαννακά, η Εύα Καϊλή, ο Γιώργος Λιάνης (αυτός που κάποτε έλυνε κι έδενε παρέα με την ξαδέρφη του την Δήμητρα Λιάνη), η Βάσω Παπανδρέου, ο Κώστας Σκανδαλίδης, ο Λιντζέρης, ο Ραγκούσης (αυτόν ο Γιώργος ανέσυρε από την αφάνεια) και άλλοι που ζητούν από τον Παπανδρέου να φύγει από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ και ίσως από την πολιτική και να εγκαταλείψει τη χώρα! Κι από κοντά όσοι έχουν αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ για διαφόρους λόγους: ο Δημαράς, ο Μητρόπουλος, ο Μαριάς, ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, η Σοφία Σακοράφα, ο Οικονόμου, ο Φλωρίδης... Δεν έχουν παρά να ανταποκριθούν στο κάλεσμα του Τσίπρα που μιλάει για ένα μεγάλο κόμμα της Κεντροαριστεράς!!! 

Εμείς όμως θα μείνουμε με τον Γιώργο Παπανδρέου. Κάποτε είχαμε προβάλει πολλούς λόγους ΓΙΑΤΙ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ. Από τότε πέρασε πολύς καιρός. Ο Γιώργος έγινε πρωθυπουργός και δοκιμάστηκε και άντεξε. Υπέκυψε όμως στην πολεμική των εχθρών του λαού αλλά είναι όρθιος και συνεχίζει να μάχεται.

Ποιος θα σώσει τη χώρα;

Διαβάζω τα ρεπορτάζ στις εφημερίδες και τα σχόλια και φρίττω. Ωστόσο, ΔΕΝ συμμερίζομαι όλα όσα λέγονται από τα Πασοκικά στελέχη περί "Ενότητας" (κι εγώ πίστευα σ' αυτήν). Δεν υπάρχει πλέον συγκολλητική ουσία για να κρατήσει "ενωμένο" το κόμμα, με όλους αυτούς τους "αρχηγίσκους", τους τυχοδιώκτες που μεταμορφώθηκαν σε σωτήρες και που νομίζουν ότι έχουν το φάρμακο που θα λυτρώσει το Κίνημα.

ΟΧΙ πλέον, κι ας μην έχουμε αυταπάτες. Το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν θα είναι αυτό που ξέραμε. Είχα γράψει χθες ότι η μόνη ελπίδα είναι ο Γιώργος. Δεν μπορώ να ξέρω τι σκέφτεται. Όμως δεν έχει παρά ν' ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του που μετά τη μεταπολίτευση, αδιαφορώντας για την παλιά "Ένωση Κέντρου", προχώρησε στο δικό του εγχείρημα και δημιούργησε μια μεγάλη παράταξη. Κι εκεί μέσα βεβαίως εμφιλοχώρησαν παράσιτα κι έκαναν μεγάλο κακό στο ΠΑΣΟΚ και το λαϊκό κίνημα.

Παρότι, λοιπόν, ο Γιώργος συναντήθηκε μαζί τους πιστεύοντας ότι μπορεί να υπάρξει "κοινός τόπος", εντούτοις ουδέποτε άνοιξαν τα χαρτιά τους όλοι αυτοί που νομίζουν ότι θα είναι εσαεί οπλαρχηγοί. Όποιος θέλει να είναι οπλαρχηγός, ας φτιάξει το δικό του κονάκι, το δικό του κουρμπέτι, τιν δικό του στρατό κι ας προχωρήσει για να σώσει τη χώρα! Ο Παπανδρέου πρέπει να σκεφτεί καλά το επόμενο βήμα του. Δικαιούμαστε κι εμείς να του πούμε δυο-τρία πράγματα. Ωστόσο, πρέπει να καθαρίσει τον περίγυρο, να αγνοήσει τους καπεταναίους και να τραβήξει το δικό του δρόμο.

Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Το επιχειρηματικό και εκδοτικό κατεστημένο αυτή τη στιγμή ξεδιπλώνει νέες μάχες κι όπως βλέπουμε, λόγου χάρη, στο Βήμα, όπως και στο Mega, η διατεταγμένη δημοσιογραφία, είναι στα πάνω της. Στόχος το ΠΑΣΟΚ και ο Παπανδρέου! Για την επόμενη μέρα πάντα νε ξέρετε ότι δεν υπάρχει ένα σενάριο, αλλά πολλά, έστω δυο-τρία. Το παλεύουν κι όποιο πετύχει. Αυτό γινόταν πάντα, αυτό γίνεται και τώρα.

Το συγκρότημα επιτίθεται ξανά στον Παπανδρέου με τον "μοιραίο" κ. Καρακούση!

Πρώτος σήμερα στην επίθεση ο "μοιραίος κ. Καρακούσης". Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι οι εχθροί του λαού βλέπουν πως κάτι δεν πάει καλά στα σχέδια του κατεστημένου και αμολάνε τα τσιράκια τους να λερώσουν τον Παπανδρέου και να υλοποιήσουν ό,τι έχουν σχεδιάσει. Ποιο είναι το πρόβλημα του ευγενούς κ. Καρακούση; Επαναφέρει στην επιχειρηματολογία το [μη-] δημοψήφισμα, επειδή έκανε χθες στις δηλώσεις της η Μέρκελ αναφορά (καθαρά για δικούς της λόγους) στον Παπανδρέου γι' αυτό, ότι δηλ. ανησύχησαν οι αγορές! Κι εμείς έπρεπε να κατεβάσουμε το κεφάλι και τα παντελόνια για να ικανοποιηθούν οι αγορές και η Μέρκελ;;;; Δεν πάτε στο διάολο όλοι σας;;; Είναι ξεκάθαρο και στον πλέον άσχετο ότι εδώ παίζονται παιχνίδια στα οποία ο Παπανδρέου δεν ήθελε να συμμετέχει και καλά έκανε. Ας μας πει ο Καρακούσης και ο κάθε Καρακούσης του συγκροτήματος και όποιου άλλου συγκροτήατος τι θέλουν! Ας αφήσουν τα ανόητα άλλοθι. Είναι τόση η μανία κατά του Παπανδρέου που γίνεται αντιληπτό ότι κάποιοι που διψάνε για ανεξέλεγκτη δύναμη, δεν ορρωδούν προ ουδενός! Δεν ξέρω πού βρισκόταν την περίοδο της Αποστασίας το '65 ο Καρακούσης κι αν θυμάται τον οργισμένο λαό που πήγαινε έξω από τα γραφεία του συγκροτήμαστος στη Χρήστου Λαδά κι έκαιγε τις εφημερίδες του, αλλά να είναι βέβαιος ότι αναλόγως και σήμερα ο λαός που καταλαβαίνει περισσότερο απ' όσο νομίζουν, θα πράξει τα δέοντα. Βέβαια, το διαδίκτυο δεν "καίγεται", αλλά οι "κυκλοφορίες" μπορούν να πέσουν κατακόρυφα και τότε θα γελάει το κάθε παρδαλό κατσίκι. Βέβαια τώρα που ο γιος του ισχυρού κυρίου Ψυχάρη προαλείφεται για υποψήφιος βουλευτής στην Α΄Αθηνών στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας, θα έχουν όλοι τους εκεί στη Μιχαλακοπούλου πεδίον δόξης λαμπρόν...

Δείτε και το αισχρό δημοσίευμα. Το αναδημοσιεύω για να το έχω "πρόχειρο";

Αντώνης Καρακούσης  

Ο μοιραίος κ. Παπανδρέου

Αν επιστρέψει κανείς στις αρχές του Νοέμβρη και αξιολογήσει με την απόσταση του χρόνου εκείνες τις θλιβερές μέρες θα διαπιστώσει ότι η χώρα δεν κατρακύλησε απλώς στην άβυσσο, αλλά παρ' ολίγον να παρασύρει ολόκληρη την Ευρώπη στην καταστροφή.

Ήταν η κίνηση του κ. Παπανδρέου για το δημοψήφισμα τόσο προβληματική, που ακόμη δεν έχει αναιρεθεί η επικινδυνότητά της.

Η κρίση αξιοπιστίας που προκλήθηκε τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό, από την επιλεγείσα με όρους εσωστρεφείς, σχεδόν καθαρά κομματικούς, απόφασή του, ήταν πρωτοφανής και θα καταδιώκει για πολλά χρόνια την Ελλάδα.

Υπό το βάρος της κατακραυγής τα πήρε όλα πίσω και επιστρέφοντας από τη Νίκαια βρέθηκε αντιμέτωπος με απόλυτο αδιέδοδο, που τον ανάγκασε να παραιτηθεί και να αποδεχθεί τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας, την οποία μέχρι την τελευταία στιγμή ήθελε ποδηγετημένη και ελεγχόμενη.

Το δυστύχημα είναι ότι ο εμπνευστής της επιμένει να την υπερασπίζεται, μη αντιλαμβανόμενος το μέγεθος της ζημιάς που προκάλεσε.

Και το χειρότερο είναι ότι διαστρέφει απολύτως την πραγματικότητα. Εχει βάλει τους υποτακτικούς του να φωνάζουν δεξιά - αριστερά ότι δήθεν τον ρίξανε τα συμφέροντα, ότι δεν το ήθελαν οι εκδότες, οι τραπεζίτες και όλοι οι κακοί του κόσμου τούτου.

Τα όσα έπραξε, τα αποτελέσματα που μπορεί να είχαν οι επιλογές του για την Ελλάδα, ότι ο κόσμος, οι ψηφοφόροι του κόμματός του τον έχουν εγκαταλείψει, ότι το μέχρι πριν ένα μήνα κυβερνών κόμμα έρχεται πέμπτο στις δημοσκοπήσεις στο λεκανοπέδιο της Αττικής και ότι από τα καμώματά του κινδυνεύει να διαλυθεί η δημοκρατική παράταξη, όλα αυτά δεν τα συλλογίζεται, ούτε τα συζητάει.

Κακά τα ψέματα, ο κ. Παπανδρέου αποδεικνύεται το μοιραίο πρόσωπο της παρούσης περιόδου.

Από την αρχή είχε προβλήματα κατανόησης και αντίληψης των συνθηκών. Ουδέποτε κατανόησε το βάθος της κρίσης, ούτε συνέλαβε το μέγεθος της απειλής για την οικονομία και τη χώρα.

Προσέγγισε κατά απόλυτα ελλειμματικό τρόπο το πρόβλημα της χώρας, ουδέποτε ασχολήθηκε συστηματικά μαζί του, μας πήγε από κρίση σε κρίση, πριν από ένα μήνα μάς έστειλε στα Τάρταρα και τώρα δυστυχώς επιμένει να συμπεριφέρεται σαν το πριγκιπόπουλο που του πήραν το παιγνίδι από τα χέρια.

Ο κ. Παπανδρέου απέτυχε παταγωδώς και οφείλει να αναλάβει πλήρως τις ευθύνες του, όπως θα συνέβαινε σε κάθε δημοκρατικό κόμμα στην Ευρώπη και στην Αμερική. Όπου αλλού, ένας ηγέτης με τέτοια επίδοση δεν θα στεκόταν ούτε μέρα.

Ο κ. Παπανδρέου επιμένοντας στης Ανατολής τα ήθη, στις αντιδημοκρατικές οικογενειοκρατικές και ιδιοκτησιακές δομές, βασανίζει και βασανίζεται.

Στη συνείδηση των πολιτών έχει αποτύχει και όσο ταχύτερα το αντιληφθεί τόσο καλύτερα για τον ίδιο, το κόμμα του και την ευρύτερη δημοκρατική παράταξη.

Οι βρικόλακες και η φάτνη της εξουσίας

Το μέγα κέρδος από την εθνική αυτή περιπέτεια θα είναι αναμφίβολα η πολιτική και ηθική συνειδητοποίηση του λαού μας. Είναι βέβαιο ότι αυτό θα συμβεί - αργά ή γρήγορα. Κι αυτό διότι σιγά-σιγά έχουν αρχίσει να γίνονται φανεροί οι σκοποί όλων εκείνων που απεγνωσμένα πάλεψαν -κι ακόμη μάχονται σθεναρά- να εξοβελίσουν από την πολιτική ζωή του τόπου τον Γιώργο Παπανδρέου. Η Δεξιά από τη δική της πλευρά αγωνιζόταν και αγωνίζεται να ξαναμπεί από ανεύθυνο παράθυρο στη φάτνη της εξουσίας, που η πόρτα της της είχε κλειστεί από την υπεύθυνη λαϊκή θέληση. 

Η σημερινή κατάσταση έχει ασφαλώς πολλές ομοιότητες με παλιότερες περιόδους του εθνικού βίου. Βέβαια, στις μέρες μας ολέθριο ρόλο παίζουν τα μέσα ενημέρωσης και οι διατεταγμένοι δημοσιογράφοι που με το ψεύδος και την επάτη επιχειρούν να ερμηνεύσουν γεγονόταν, να κατασκευάσουν ειδήσεις και να χαλκεύσουν μύθους. Φυσικά επειδή η εποχή μας είναι "ηλεκτρονική" και γνώρισμά της είναι η ταχύτητα, δεν καθυστερεί και η διάψευση των ισχυρισμών τους. 

Αλλά όπως λέει και μια αραβική ρήση, όταν πετάξεις λάσπη σ' έναν τοίχο, η λάσπη θα πέσει αλλά ο τοίχος θα λερωθεί! Είναι εξωφρενικό το πόση λάσπη έχουν πετάξει στον Παπανδρέου! Κι αν παρακολουθήσει κανείς με προσοχή τα όσα έχει πει ο Παπανδρέου και πώς έχει πολιτευτεί, θα διαπιστώσει μια συνέπεια λόγων και έργων. Ίσως αυτό να ακούγεται υπερβολικό, αλλά έτσι είναι. Δεν παραγνωρίζω κάποια λάθη και παραλείψεις.  Αλλά η προσπάθεια ορισμένων κύκλων και προσώπων να τον εξουθενώσουν θα αποδειχθεί ότι τελικά δεν στόχευε αυτόν αλλά την καρδιά του έθνους και της δημοκρατίας. 

Η οικονομική ολιγαρχία αποδεικνύεται πολύ ισχυρή και είναι εύκολο να συμμαχεί με τους βρικόλακες του μίσους και του διχασμού. Τι βλέπουμε σήμερα στη χώρα μας; Εναν λαό τεμαχισμένο, συνειδήσεις διαλυμένες, την απαισιοδοξία στα πρόσωπα των απλών ανθρώπων, την αδυναμία τους να εμπιστευτούν τους πολιτικούς, την απομόνωσή τους στο καβούκι τους, τη διολίσθηση σε μια κοινωνία που αφομοιώνει εύκολα το κίβδηλο. Κάποιοι θα πουν ότι υπάρχει λειψανδρία σε ηγετικές μορφές που θα μπορούσαν να γίνουν πυρήνες προωθητικοί των συνειδήσεων! Ίσως. 

Ωστόσο, περισσότερο νιώθω όχι τη λειψανδρία αλλά την κατάρρευση της εμπιστοσύνης για τις αξίες που συνηθίσαμε να συντηρούμε πκαι τις οποίες πιστέψαμε ως άρτιες και μονολιθικές. Και μέσα σ' αυτό το χαλασμό και την αναρχία των μεταξιώσεων, απαιτείται πολλή δύναμη  για να συντηρηθούν κάποια ορόσημα. Ναι, με γεμίζει θλίψη το γεγονός ότι η κοινωνία μας είναι ανθρωποφαγική. Μ' ενοχλεί ότι κυριαρχεί ο πολιτικός καιροσκοπισμός ατόμων και ομάδων. Στενοχωριέμαι όταν κάποοιοι φίλοι μου θίγουν την εμμονή μου στην υπεράσπιση του Γιώργου Παπανδρέου. Δεν είναι η εμμονή μου στο πρόσωπο του Παπανδρέου, αλλά σε μια στάση ζωής, σε κάποιες αξίες των οποίων φορέας είναι ο Γιώργος. Δεν δίνω διαστάσεις μεγαλύτερες από τις πραγματικές. 

Έχω την πεποίθηση ότι οι πολιτικοί μας πρέπει, αλλά δεν ξέρω αν μπορούν, να συμβάλουν και να ποδηγετήσουν για την οικοδόμηση μιας νέας εθνικής συνείδησης που θα είναι ικανή να ανταποκριθεί στις αξιώσεις που διεκδικεί από τους πολίτες  η νέα κοσμογονική εποχή μας. Ο Παπανδρέου κινείται, πιστεύω, προς αυτή την κατεύθυνση. Και φυσικά δεν είναι σε θέση να τον ανακόψει κανένας Χρυσοχοϊδης και πολύ περισσότερο οι άλλοτε σύντροφοι στο χώρο του ΠΑΣΟΚ που ζήλωσασν δόξα αρχηγού (δεν υπάρχει λόγος ν' αναφέρω τα ονόματά τους). Επιπλέον, δεν μπορούν να ανακόψουν τις εξελίξεις εκείνοι οι άνθρωποι του επιχειρηματικού και εκδοτικού κατεστημένου με τα δημοσιογραφικά τσιράκια τους, όλοι αυτοί οι κρυπτοήρωες που επιδίδονται με την ευστροφία του αιλουροειδούς στο πλασάρισμα κίβδηλων αξιών. Απλώς είναι η συγκυρία. Θα περάσει. Γιατί εγώ πιστεύω στην πολιτική και ηθική συνειδητοποίηση του λαού μας.

Πάντως είτε προβάλω τη δική μου αισιοδοξία ή απαισιοδοξία, οι εξελίξεις είναι αναπότρεπτες. Εύχομαι να είναι ευνοϊκές και για το συμφέρον του λαού και του τόπου.