Είναι όλοι ίδιοι;

Αφορμή για τούτο το σημείωμα, μου έχει δώσει η τακτική του ΚΚΕ που έχει κυριολεκτικά "εκτραπεί", βάζοντας όλους τους άλλους στο ίδιο τσουβάλι! Ιδιαίτερα τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για έναν πολύ απλοϊκό συλλογισμό αλλά και για ένα άκρως επικίνδυνο παιχνίδι. Η ιστορία της κάθε παράταξης είναι γνωστή. Η Δεξιά είναι γνωστό πλέον ποια συμφέροντα εξυπηρέτησε στα χρόνια που κυβερνούσε (και κυβερνά) τον τόπο. Και για να είμαι πιο συγκεκριμένος, τα κόμματα εξυπηρετούν ταξικά συμφέροντα.. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια τα πράγματα έχουν κάπως θολώσει. Ωστόσο, για να προλάβω, πρέπει να πω ότι η εξίσωση ιδιαίτερα των δυο μεγάλων κομμάτων, ξεχνώντας την ιστορία και την προσφορά του καθενός, τα τελευταία π.χ. εξήντα χρόνια, για να μην πάμε πιο παλιά, εξυπηρετεί μόνο αυτές που πάντα λέγονται και δεν ονοματίζονται ως "σκοτεινές δυνάμεις" που απεργάζονται διάφορα σχέδια εκτροπών.

Είναι λυπηρό όταν απλοί άνθρωποι, μεροκαματιάρηδες, του μόχθου και της βιοπάλης καταλήγουν αβασάνιστα στο συμπέρασμα ότι όλοι οι πολιτικοί και συνεπώς όλα τα κόμματα είναι ίδια! Είναι επικίνδυνο παιχνίδι γιατί εκτρέφει τον αμοραλισμό και εξουδετερώνει όλες τις ηθικές αντιστάσεις. Το λεγόμενο "σύνδρομο του οδοστρωτήρα" έχει σαν αποτέλεσμα την ισοπέδωση των πάντων. Το ψευτοδίλημμα ότι όλοι είναι ίδιοι, είναι ιδιαίτερα ενισχυμένο τα τελευταία χρόνια, μετά την κατάρρευση της πάλαι ποτέ κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης. Με την κατάρρευσή της χάθηκε ένα ουσιαστικό σημείο αναφοράς των "κολασμένων της γης", έστω και σ' εκείνη τη χοντροκομμένη μορφή που εμφανιζόταν. Τούτο το τελευταίο αφορά, ιδιαιτέρως τους νεότερους που δεν είναι πρόθυμοι να κάνουν αναγκαίους συνδυασμούς για να βγάλουν σωστά συμπεράσματα.

Να μιλήσουμε για πρότυπα; Μα τα πρότυπα προϋποθέτουν αδιατάρακτες βεβαιότητες. Σε ποιες βεβαιότητες να στηριχτούμε όταν φροντίσαμε όλοι μας ή τα παντοειδή "πρακτορεία" που μας πολιορκούν, να τις αμφισβητήσουμε και με τη συνδρομή των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Τα μην ύματα τώρα φτάνουν παντού με ευκολία. Είναι περίεργη η συστηματική προσπάθεια πολλών αναλυτών και σχολιαστών να βάλουν σε ίση μοίρα κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, παρόν και παρελθόν, τωρινή κυβέρνηση και προηγούμενη κυβέρνηση.

Αλλά ο αναλυτής ή σχολιαστής ξεχνά ότι η δουλειά του είναι να ρίχνει άπλετο φως στα γεγονότα. Κι αν πάρει θέση, αυτό γίνεται για να φωτίσει ορισμένες πλευρές για να οδηγήσει το κοινό στην πληρέστερη κατανόηση όχι μόνο των αναπτυσσόμενων επιχειρημάτων αλλά και του προβλήματος στο σύνολό του. Όταν μιλάει π.χ. ο Γιώργος Κύρτσος, είναι σαν να ακούς τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ή σα να "εκφράζεται" κάποιος παθιασμένος νεοδημοκράτης. Δεν υπάρχει δυστυχώς ψύχραιμη σκέψη και ματιά. Είναι αλήθεια ότι έχουν χάσει το στοίχημα με την αντικειμενικότητα.

Ο κ. Κύρτσος κάποτε (το 2003) κατηγορούσε ευθέως τον πρόεδρο της Ν.Δ. Κώστα Καραμανλή ότι με τη στρατηγική που ακολουθεί δεν εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, αλλά τα συμφέροντα του επιχειρηματία Βαρδή Βαρδινογιάννη. Ήταν τότε που είχε γράψει και εκδώσει το βιβλίο του "Ο μυστικός πόλεμος των εξουσιών" και μεταξύ άλλων μιλούσε για «βαρδινογιαννικό κύκλωμα της Ρηγίλλης» μέρος του οποίου αποτελεί και ο εκπρόσωπος του κόμματος Θόδωρος Ρουσόπουλος... Τώρα προφανώς τα έχει ξεχάσει και μάλιστα "συμβιώνει" στα παράθυρα με τη σύζυγο του Ρουσσόπουλου!

[Στη φωτογραφία, η γέφυρα Ρίου Αντίρριου. Είναι δυνατό να αμφισβητηθεί ότι πρόκειται για ένα τεράστιο έργο, τέτοιο που κάθε εκατό χρόνια γίνεται; Αντιθέτως μπορεί να αμφισσβητηθεί η επιχείρηση της Νέας Δημοκρατίας να προβάλει ως μεταρρυθμίσεις κάποιες διευθετήσεις που κάνει]